Πρωτογενές Πλεόνασμα και Διάγγελμα για κοινωνικές παροχές: Μποναμάς ή Πολιτική Απάτη;;

Το έχω ξαναγράψει: Πρωτογενές πλεόνασμα υπάρχει όταν το κράτος έχει περισσότερα έσοδα παρά έξοδα και τα έσοδα αυτά δεν προκύπτουν από δανεισμό.

Τώρα όμως που το κράτος έχει ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις προς ιδιώτες και επιχειρήσεις ύψους 6,5 δισεκατομμυρίων Ευρώ που παρακρατεί και δεν πληρώνει, πώς μπορεί η ο Πρωθυπουργός να μιλά για Πρωτογενές Πλεόνασμα εξαπατώντας τον λαό που τον ψήφισε;; Η παρακράτηση αυτών των πληρωμών δεν ισοδυναμεί με αυθαίρετο δανεισμό από τον ιδιωτικό τομέα;;

H εξαπάτηση όμως δεν σταματά εδώ. Αρπάζει τα πολλά, κυρίως από τους μικρούς επιχειρηματίες τα κέρδη των οποίων φορολογεί κατά τα 65% και από τις ασθενείς κοινωνικές τάξεις καταργώντας το ΕΚΑΣ των μικροσυνταξιούχων και μειώνοντας τις συντάξεις σε επίπεδα έσχατης φτώχειας. Δίνει πίσω κάτι ψίχουλα, εφάπαξ, ως κοινωνική δήθεν παροχή εν όψει εορτών πανηγυρίζοντας για τη μεγαλοψυχία του και προαγγέλλει την ανάπτυξη ενώ γνωρίζει ότι, υπ’ αυτές τις συνθήκες, η ανάπτυξη δεν θα έρθει ποτέ.

Και όλα αυτά στον βωμό των επικοινωνιακών τεχνασμάτων με στόχο το γάντζωμα στην εξουσία αδιαφορώντας για τους θανάσιμους κινδύνους που μας απειλούν. «Χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ».  
 
Εμείς όμως τι κάνουμε; Ο λαός, εξουθενωμένος από τη μιζέρια της 7ετούς ύφεσης, δεν αντιδρά. Τα λέει στο καφενείο για εκτόνωση, αλλά πέραν τούτου, τίποτε. Τα στελέχη της Κυβέρνησης, βολεμένα στις καρέκλες τους αρκούνται στην εκλογίκευση των αλχημειών που τους σερβίρει το επιτελείο του Πρωθυπουργού

Και η αντιπολίτευση; Δεν μπορεί να ασχοληθεί σοβαρά με τέτοια πράγματα. Έχει άλλες άμεσες προτεραιότητες όπως η κατάκτηση και η νομή της εξουσίας. (Άλλο ερώτημα βέβαια τί να την κάνει την εξουσία σε μια πτωχευμένη χώρα).

Οι δανειστές μας, με μια έμμονη τιμωρητική διάθεση και μια στενόμυαλη και  ανάλγητη λιτότητα και αναποτελεσματικά μέτρα που μας επιβάλλουν, όχι μόνον μας βυθίζουν περισσότερο στην ύφεση και στη δυστυχία αλλά πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται υποσκάπτοντας έτσι τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης οδηγώντας στη διάλυσή της

Δυστυχώς, όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας (με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις που όλοι γνωρίζουμε αλλά αρνούμεθα να αναγνωρίσουμε) προτιμούν να επιδίδονται σε άγονες αντιπαραθέσεις και εξοργιστικές κοκορομαχίες στη Βουλή και στην τηλεόραση προσπαθώντας να αποδείξουν ότι μόνον οι άλλοι φταίνε.

Κυριαρχεί ο λαϊκισμός και η δημαγωγία, σε μια περίοδο κατά την οποία η επιβίωση και, βραχυπρόθεσμα, η ίδια η ύπαρξη της χώρας μας απειλείται από σοβαρούς κινδύνους εξωτερικούς και γηγενείς.

Έχουμε φτάσει στο «και πέντε» της καταστροφής. Αν δεν συνέλθουμε ΟΛΟΙ, Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση, Δικαιοσύνη, Συνδικαλισμός, Συνεταιριστικό Κίνημα, Επαγγελματικοί και Κοινωνικοί Φορείς και Πολίτες, αν δεν σταματήσουν τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, αν δεν συνεννοηθούμε και δεν συνδεσμευτούμε και αν δεν ασχοληθούμε όλοι σοβαρά με την ουσία των προβλημάτων μας βάζοντας πλάτη για τη λύση τους, η κακή μας μοίρα είναι προδιαγεγραμμένη. Κα δεν θα φταίνε μόνον οι άλλοι.