ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗΣ

«Το πολύ «Κύριε Ελέησον» κι ο παπάς το βαριέται», λέει η λαϊκή παροιμία. Επομένως..

Αυτό είναι το τρίτο και τελευταίο σχόλιό μου για το Σκοπιανό πρόβλημα που, εξαιτίας των λαθών και της μακροχρόνιας αδράνειάς μας, κατέληξε να γίνει Μακεδονικό, δηλαδή, (και κυρίως δυστυχώς) περισσότερο δικό μας πρόβλημα.  εδώ
Κατά τα τελευταία πολλά χρόνια, αναλωνόμαστε σε αναλύσεις για τα αίτια που μας οδήγησαν και σ’ αυτή την κρίση παράλληλα με τη σοβούσα οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση που μας πλήττει.

Παρουσίασα τη δική μου ερμηνεία για το «τι και τις πταίει» που φτάσαμε σ’ αυτό το αδιέξοδο.

Τα το κρατίδιο των Σκοπίων έχει αναγνωριστεί «de facto» ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από 133 χώρες-μέλη των ΟΗΕ, στο Σύνταγμά τους έχουν κατοχυρώσει την «εθνική» τους ταυτότητα ως «Μακεδόνες» και τη σλαβική τους γλώσσα ως «Μακεδονική». Τα δελτία του BBC και του CNN κ.ά, και οι ξένοι ηγέτες το αναφέρουν ως «Macedonia».

Με δεδομένα τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των χωρών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υπαγορεύουν την ένταξη στους κόλπους τους των Δυτικών Βαλκανίων (και των Σκοπίων βεβαίως), εμείς διατρέχουμε τον κίνδυνο να μείνουμε απ’ έξω χωρίς φωνή και χωρίς δυνατότητα παρέμβασης.

Αυτή η πραγματικότητα, σε συνδυασμό με την τυχοδιωκτική και  απρόβλεπτη συμπεριφορά των εξ ανατολών γειτόνων μας, εγκυμονεί τον κίνδυνο της πλήρους διπλωματικής μας απομόνωσης, με ό,τι αυτή συνεπάγεται.

Το δίκιο που δικαιολογημένα μας πνίγει και η σύγχυση που μας προκαλεί μας οδηγεί σε παράλογες συμπεριφορές, ακατάσχετη παρελθοντολογία, αλληλοκατηγορίες και διχασμό σε βαθμό συλλογικής παράκρουσης που μας εμποδίζει να ιδούμε το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις και να το χειριστούμε με νηφαλιότητα, ψυχραιμία.

Και Τώρα, Τί;

Δυστυχώς, η ορθή διάγνωση χωρίς τη σωστή θεραπευτική αγωγή δεν φέρνει θετικό αποτέλεσμα.

Ας δούμε λοιπόν ποιες είναι οι επιλογές μας: Τα Σκόπια, μια από τις «δημοκρατίες» που τεχνητά συγκόλλησε ο Τίτο κατέχουν το 30% της ιστορικής και γεωγραφικής ενότητας της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Είναι ένα μικρό, φτωχό κρατίδιο που προήλθε από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας της μετασοβιετικής περιόδου και προσπαθεί να επιβιώσει οικονομικά, να αναπτυχθεί και να ενταχθεί στη διεθνή κοινότητα. (Σ’ αυτήν τους την προσπάθεια βοηθήσαμε και εμείς με πολλές ελληνικές επιχειρήσεις να προσφέρουν εργασία στους κατοίκους τους και με την αλληλεγγύη που επιδείξαμε ως καλοί γείτονες).

Δεν έχουν λόγο να μας μισούν. Είναι βέβαια αλήθεια ότι η μονομερής διαχρονική προπαγάνδα των ηγετών τους περί μακεδονικού έθνους όταν εμείς αδρανούσαμε, τους δημιούργησε αβάσιμες προσδοκίες. Διαφαίνεται όμως ότι κυρίως ζητούν «μια θέση κάτω από τον ήλιο».

Στην πλειονότητά τους, επιθυμούν σφόδρα να ενταχθούν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Είναι μια μοναδική ευκαιρία να διαπραγματευτούμε μαζί τους σε μια πανεθνική προσπάθεια να κρατήσουμε ό,τι έχουμε και να ανακτήσουμε μεγάλο μέρος αυτών που χάσαμε. Διαπραγματευτικό πλεονέκτημα είναι το βέτο ως προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο ΝΑΤΟ όμως δεν ισχύει γιατί θα τα εντάξουν με ή χωρίς εμάς.

Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε. Δεν κινδυνεύουμε από τα Σκόπια.  Είμαστε πολύ ισχυρότεροι από κάθε άποψη. Για να το πούμε απλά θέλουν να ξεπεινάσουν. Τα περί εθνικής υπερηφάνειας, θα αμβλυνθούν.

Από τη διαπραγμάτευση μπορούν να κερδίσουν και οι δύο πλευρές. Η κάθε μία, αυτό που πραγματικά ζητάει. Πρέπει όμως να αλλάξουμε τακτική.

·        Καλά τα συλλαλητήρια. Βοηθούν, αλλά δεν δίνουν τη λύση από μόνα τους.

·        Προ πάντων δεν βοηθά η εθνικιστική υστερία των ακροδεξιών

·        Ούτε οι καλοπροαίρετες και συναισθηματικά φορτισμένες  πατριωτικές κορώνες θα φέρουν τη λύση.

·        Οι άκριτες κομματικές αντιπαραθέσεις σε εθνικά θέματα υπονομεύουν τη διαπραγματευτική μας θέση.

Πρωταρχική μας προτεραιότητα ας είναι να βρούμε μια κοινά αποδεκτή λύση που δεν βλάπτει το εθνικό συμφέρον και προάγει την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή μας.

Πρέπει όμως να κατανοήσουμε επί τέλους, αν συνεχίσουμε έτσι, τα πράγματα θα χειροτερεύουν συνεχώς για μας. Ας εκτιμήσουμε τις πραγματικές συνθήκες όπως έχουν διαμορφωθεί και ενωμένοι, με ενιαία  εθνική γραμμή,  ενότητα και ομοψυχία να επιδιώξουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. εδώ

ΓΙΑΤΙ ΞΑΦΝΙΑΖΟΜΑΣΤΕ που το Σκοπιανό έγινε «Μακεδονικό»;;;

Τώρα ξυπνήσαμε; Πού ζούσαν οι πολιτικές μας ηγεσίες, οι διπλωμάτες μας και εμείς, οι… Έλληνες πολίτες;;;

Τον Σεπτέμβριο του 1960, έφτασα στο Τορόντο του Καναδά ως μετανάστης, για δουλειά και σπουδές, χωρίς να γνωρίζω κανέναν. Την πρώτη εβδομάδα είδα μια ταμπέλα σε ένα μικρό φαγάδικο με το όνομα “Macedonia” και μπήκα μέσα για να φάω κάτι (εργένης γαρ τότε).

- Γεια σου πατριώτη τον προσφώνησα.
- Από πού είσαι; Με ρώτησε.
- Από την Κρήτη, απάντησα.
- Δεν είμαστε πατριώτες, μου ανταπαντάει.
- Πώς όχι; Ξαναρώτησα, ξαφνιασμένος.
- Εγώ είμαι Μακεδόνας, μου λέει, σε έναν τόνο που δεν μου άρεσε.
- Και εγώ είμαι Κρητικός. Είμαστε και οι δυο Έλληνες.
- Όχι..!! Εγώ είμαι Μακεδόνας, επιμένει πιο αποφασιστικά, αυτή τη φορά.
- Στάσου μια στιγμή, φίλε. Η Μακεδονία δεν είναι στην Ελλάδα; Εκεί δεν
   μιλάμε Ελληνικά; Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Φίλιππος ποια γλώσσα
   μιλούσε;
- Μακεδόνικα, μου απαντάει, με στόμφο αυτή τη φορά.

Κατάλαβα πως δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε και έφυγα πολύ προβληματισμένος.

Άρχισα να το ψάχνω και ιδού τι έμαθα: Εκείνη την εποχή του ψυχρού πολέμου και της αντικομουνιστικής υστερίας στον Δυτικό Κόσμο, δεν συνέφερε τους μετανάστες να λένε ότι είναι από τη Γιουγκοσλαβία, τη Σοβιετική Ένωση ή άλλες χώρες του Ανατολικού μπλοκ. Δήλωναν λοιπόν, Μακεδόνες, Κροάτες, Ουκρανοί (αντικομουνιστές δηλαδή) και αυτό βόλευε τις Δυτικές Κυβερνήσεις που ενίσχυαν αυτή την αντίληψη με πρακτικές παρεμβάσεις.Το φαινόμενο ήταν πιο έντονο στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά αλλά και σε Ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ.

Σε καλοκαιρινή εκδρομή σε μεγάλο πάρκο του Οντάριο, είδα ένα τεράστιο πανό με τη λέξη “ILINDEN” που ρώτησα και έμαθα ότι σημαίνει «Απελευθέρωση» (από την Ελλάδα εννοείται…)

Προσπάθησα να μεταφέρω την πληροφορία στους τοπικούς Έλληνες διπλωμάτες οι οποίοι, με τη στάση τους, σαν να μη συνέβαινε τίποτε, μου έδωσαν να καταλάβω ότι «κομίζω γλαύκα εις Αθήνας».

Στο πλαίσιο του σχεδίου του Τίτο, οι άνθρωποι αυτοί, επί 70 χρόνια, τρεις γενεές, είναι αντικείμενα προπαγάνδας και εμποτίστηκαν με την πεποίθηση ότι είναι Μακεδόνες (κι ας είναι Σλάβοι που ήρθαν στην Βαλκανική χερσόνησο τον 7^ο Μετά Χριστόν αιώνα), η γλώσσα τους είναι η Μακεδονική (κι ας είναι Σλαβική)  και ανήκουν στο Μακεδονικό έθνος, η Μακεδονία είναι δική τους και είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Τι έκαναν οι διπλωμάτες μας, οι πολιτικές μας ηγεσίες και εμείς οι πολίτες όλα αυτά τα χρόνια; Τους αφήσαμε να προβάλλουν την κίβδηλη ταυτότητά τους, τις αλυτρωτικές τους εμμονές που έχουν εδραιώσει στο Σύνταγμά τους καθώς και την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας που, λόγω της αδράνειάς μας, έχει αναγνωριστεί από τις περισσότερες χώρες-μέλη του ΟΗΕ.

ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ ΜΑΣ.

Δεν αρκεί όμως να ντρεπόμαστε. Οφείλουμε να συνέλθουμε, να ομονοήσουμε και να συστρατευτούμε, όπως κάναμε σ’ όλους τους κρίσιμους σταθμούς της ιστορίας μας.

Ας μη ξεχνάμε ότι άλλο πατριωτισμός και άλλο ακραίος εθνικισμός και πατριδοκαπηλία που αντί να βοηθούν, προκαλούν τον εθνικό διχασμό – τον διχασμό που έχουμε πληρώσει τόσο ακριβά. Και, επίσης, δεν είναι καιρός για μικροκομματικά παιχνίδια..

ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΑΥΤΗ ΚΑΜΠΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ, ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ: ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΟΠΟΥ ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΑ ΘΕΣΗ. Όποιος καταλάβει, κατάλαβε..

Επείγουσα ανάγκη η ενιαία εθνική γραμμή για το θέμα των Σκοπίων

"Κατονοούμε την επιθυμία των Ελλήνων να ονομάζονται ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ Μακεδόνες" δήλωσε σήμερα ο Υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων Ντιμιτρώφ μετά τις συνομιλίες του με τον διαμεσλαβητή Νίμιτς.
Μας κάνει χάρη δηλαδή.

Εν όψει αυτής της θέσης των Σκοπιανών που επιμένουν "στην εθνική Μακεδονική τους ταυτότητα και ονομάζουν τη Σλαβική τους γλώσσα, Μακεδονική, τί νόημα έχουν οι αισιόδοξες δηλώσεις των κυβερνώντων ότι επίκειται λύση στο Σκοπιανό και η διαπραγμάτευση για το όνομα που έχει ήδη χαθεί;

Υπενθυμίζω ότι, με ευθύνη όλων σχεδόν των πολιτικών παρατάξεων (εξαίρεση ο Ανδρέας Παπανδρέου), έχουμε εμμέσως δεχθεί το όνομα με την αναγνώριση στην ΕΕ και στον ΟΗΕ του όρου ΠΓΔΜ (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ) και εξαιτίας της αδράνειάς μας, η πλειονότητα των χωρών-μελών του ΟΗΕ τούς έχουν αναγνωρίσει ως Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Και λέω εγώ ο αφελής πολίτης: Μήπως οι κυβερνώντες φωστήρες μας μάς δουλεύουν (και εμείς βολευόμαστε να δουλευόμαστε) με το επικοινωνιακό κόλπο της δήθεν διαπραγμάτευσης;

Έτσι λοιπόν, οι πολιτικάντηδες μας παραπλανούν ώστε να μην ασχολούμαστε με τα άλλα σοβαρά προβλήματα της οικονομικής ασφυξίας και της φτωχοποίησης;

Παράπλευρη απώλεια είναι και ο διχασμός τόσο σε επίπεδο πολιτικών ηγεσιών όσο και σε επίπεδο πολιτών.Έστω και αργά, ως ένας πολίτης που νοιάζεται για αυτή τη δύσμοιρη χώρα που αντιμετωπίζει θανάσιμους κινδύνους, κάνω έκκληση:
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΘΟΥΜΕ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΟΜΟΝΟΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΦΩΝΗ, ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.
 

 Εθνικό Συμφέρον είναι η συμφιλίωση των δύο λαών, με λύση αξιοπρεπή και αμοιβαίως αποδεκτή και η Ελλάδα να βρεθεί ξανά στην πρωτοπορία των Βαλκανίων, ως δύναμη ειρήνης, λογικής, ανάπτυξης και συνεργασίας, συμβάλλοντας στην Ευρωπαϊκή πορεία των χωρών της περιοχής, διασφαλίζοντας πάντα τα ελληνικά συμφέροντα.

Ας σκεφτούμε: Τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα είναι περήφανα για μας ή θα καταρώνται τη μνήμη μας;

Για μια ακόμα φορά, υπενθυμίζω την παρακαταθήκη του Ελευθερίου Βενιζέλου: «Υπεράνω των συμφερόντων των κομμάτων και των πολιτών, ίσταται πάντοτε το συμφέρον της πατρίδος»