Με βαριά καρδιά και απέραντη θλίψη,
οι φίλοι και συναγωνιστές του Πέτρου πήραμε χθες την είδηση ότι ξεκίνησε το
μεγάλο ταξίδι του για να ξαναενωθεί με τη σύντροφο της ζωής του, την επίσης
μεγάλη αγωνίστρια Ρούλα.
Οι περισσότεροι
από σας ίσως δεν έχετε καν ακούσει το όνομά του. Και αυτό γιατί ο Πέτρος απέφευγε
εμμονικά τη δημόσια προβολή. Ήταν πάντα
σεμνός, υποδιακριτικός και ουσιαστικά προοδευτικός
αριστερός (σε αντίθεση με άλλους «συντρόφους» που πρόσφεραν λίγα ή τίποτε
άλλα έσπευσαν να εξαργυρώσουν όταν ήρθε η ώρα της απονομής των προνομίων.
Ήταν ο
ποιητής, ο διανοούμενος ο άνθρωπος των προοδευτικών ιδεών, των
πρωτοβουλιών, αλλά και της πράξης και της
σκληρής δουλειάς. Ό,τι σπουδαίο κάναμε στον Καναδά και πέραν αυτού, ήταν δική
του αθόρυβη πρωτοβουλία. Με έβαζε μπροστά για τη δημόσια διαχείρισή τους (υποτίθεται
ότι αυτό ήταν το ταλέντο μου). Υπήρξε για μένα και για πολλούς συντρόφους,
μέντορας και εμπνευστής αλλά και σκληρός κριτής όταν, για πρακτικούς
λόγους ισορροπιών, κάναμε εκπτώσεις σε
θέματα αρχών.
Το βράδυ της
21ης Απριλίου 1967, μου τηλεφώνησε με το σκληρό ερώτημα: «Μα δεν θα
κάνουμε κάτι;» και να με παρακινήσει να μαζέψουμε τους άλλους για κάποιες
δράσεις. Την επομένη συναντηθήκαμε στην αίθουσα της εκκλησίας του Τορόντο και
αποφασίσαμε να οργανώσουμε την «Επιτροπή
για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα» με πρωτιά τη συμμετοχή
όλων των κομματικών παρατάξεων, όπερ και έγινε. Την ίδια μέρα έγραψε το επικό πια ποίημα «ο Όρκος» που δώσαμε και
μας καθοδήγησε σε όλη τη διάρκεια της σκληρής δικτατορίας.
Σε λίγες
μέρες πραγματοποιήσαμε την πρώτη μας διαδήλωση στο Δημαρχείο του Τορόντο, σε
μέγεθος ασυνήθιστα μεγάλο για τον Καναδά. Στη σχετική φωτογραφία δεν
εμφανίζεται γιατί δεν του άρεσαν οι φωτογραφίσεις.
Συμμετείχε
ενεργά στην προσπάθεια για την αποφυλάκιση
του Ανδρέα Παπανδρέου. Όταν αυτό επετεύχθη και ιδρύθηκε το ΠΑΚ, πρωτοστάτησε
στην ένταξή μας σ’ αυτό. Μετά την εγκατάσταση του Ανδρέα και του αρχηγείου
του ΠΑΚ στον Καναδά το Κίνημα και οι υποχρεώσεις που δημιούργησε,
πολλαπλασιάστηκαν ως ήταν φυσικό.
Έγραψε πολλά
κείμενα και πρωτοστάτησε σε θετικές δράσεις για την ενδυνάμωση του
αντιδικτατορικού κινήματος σε άλλες περιοχές του Καναδά και της Αμερικής αλλά και δράσεις εσωτερικής ενότητας
και εξωστρέφειας προς την καναδική κοινωνία και την καναδική Κυβέρνηση.
Μια από τις μεγάλες θυσίες του και
ένα από τα πιο σημαντικά έργα του ήταν η έκδοση της αντιδικτατορικής εφημερίδας
«Νέος Κόσμος». Εγκαταλείποντας
την επαγγελματική του δραστηριότητα και με λίγη βοήθεια από μας και κυρίως τον
αείμνηστο δημοσιογράφο Παύλο Αστρίτη, έγινε ο Εκδότης, Διευθυντής, Αρθρογράφος
και στοιχειοθέτης της ιστορικής πλέον εφημερίδας.
Η Ελληνική
Κοινότητα του Τορόντο και η Ένωση Κρητών του οφείλει πολλά για την ίδρυση και
διεύθυνση του «Κρητικού Πειραματικού Θεάτρου» και την οργάνωση πολλαπλών
πολιτιστικών εκδηλώσεων, όλων αφιλοκερδώς.
Σ΄ αυτό τον
ύστατο αποχαιρετισμό, θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τη φιλία, την
αγάπη και την έμπνευση που μου πρόσφερε ο Πέτρος σε μια περίοδο σχεδόν εξήντα
ετών.
Για όλους
εμάς τους φίλους και συντρόφους του που δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε στο Τορόντο
για να του απευθύνουμε το τελευταίο αντίο, ας δεχθεί ο Πέτρος εκεί ψηλά, αλλά
και τα επιζώντα παιδιά του εδώ, η Λία και ο Κώστας, την έκφραση της
ευγνωμοσύνης μας για ό,τι απλόχερα μας πρόσφερε.
