ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΚΟΥΛΑΣ - ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 45 και πλέον ετών, ο Nίκος Σκουλάς απασχολήθηκε στον Καναδά και στην Ελλάδα σε πολλούς τομείς της Διοίκησης Επιχειρήσεων σε διάφορες εταιρίες. Ένα μείζον μέρος της επαγγελματικής του εξέλιξης αφιερώθηκε στον Τουρισμό, στη Διαχείριση και Ανάπτυξη Ανθρώπινων Πόρων, στην Εκπαίδευση και Κατάρτιση Management, στο Franchising και στη διακίνηση και εμπορία τροφίμων Έχει συγγράψει πολυάριθμα βιβλία, εγχειρίδια και άρθρα στους τομείς αυτούς.

Επί οκτώ έτη κατείχε διάφορες κυβερνητικές θέσεις στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων: Υπεύθυνος της Γραμματείας Προβληματικών Επιχειρήσεων, Γενικός Γραμματέας Ε.Ο.Τ. (δύο θητείες), Υπουργός Αναπληρωτής Εθνικής Οικονομίας και Υπουργός Τουρισμού.

Υπήρξε ο πρώτος Γενικός Διευθυντής του πρώτου ιδιωτικού σταθμού τηλεόρασης MEGA Channel, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της ναυτιλιακής εταιρίας Royal Olympic Cruises, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Α.Ξ.Ε. ΑΣΤΗΡ, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Επενδύσεων Α.Ε. (ΕΛΚΕ), ανώνυμης εταιρίας δημοσίου συμφέροντος, που λειτουργεί αυτόνομα με σκοπό την προσέλκυση και υποστήριξη των επενδύσεων στην Ελλάδα.

Διευθύνει το «Εργαστήρι Ηγετικών Στελεχών", το οποίο ο ίδιος ίδρυσε το 1985, με σκοπό την οργάνωση και διεξαγωγή πρότυπων προγραμμάτων εκπαίδευσης μάνατζμεντ για στελέχη ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων.

Είναι Πρόεδρος του πανεπιστημιακού ιδρύματος Διεθνούς Τουριστικού και Ξενοδοχειακού Μάνατζμεντ TRINITY, που λειτουργεί στο ξενοδοχειακό και συνεδριακό συγκρότημα Terra Maris στη Χερσόνησο του Ηρακλείου Κρήτης.

Έγραψε το βιβλίο "Η Ανθρώπινη Όψη της Ηγεσίας" που επανεκδόθηκε ως "Ανθρώπινη Διοίκηση" και επιμελήθηκε του βιβλίου του Ανδρέα Παπανδρέου "Η Δημοκρατία στο Απόσπασμα". Επίσης, μαζί με την Κυριακή Οικονομάκη, συνέγραψε το βιβλίο «Διαχείριση και Ανάπτυξη Ανθρώπινων Πόρων» (Εκδόσεις Καλοφωλιά, το οποίο επανεκδίδεται σε Έκτη έκδοση. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι «Το Εγχειρίδιο του Μικρού και Μεσαίου Επιχειρηματία» από τις Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα»

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και Αντιπρόεδρος του συλλόγου «Αρχέστρατος», ενός μη κερδοσκοπικού σωματείου για τη διάσωση και διάδοση της Ελληνικής γαστρονομικής παράδοσης και είναι Αναπληρωτής Πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Γεύσης. Υπήρξε επίσης, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Λέσχης Φίλων Ελαιολάδου «Φίλαιος».

ΚΡΗΤΗ: Ανάπτυξη δίχως υποδομές δεν γίνεται

Άρθρο του Νίκου Σκουλά στην Εφημερίδα "ΕΞΠΡΕΣ "


Η Κρήτη είναι ένας ευλογημένος τόπος. Τα έχει όλα. Εύκρατο κλίμα (βρίσκεται στο νοτιότερο σημείο της Ευρώπης), στρατηγικά τοποθετημένη ανάμεσα σε τρεις ηπείρους – πύλη στην Ευρώπη, με πλούσιους φυσικούς, πολιτιστικούς και τουριστικούς πόρους, ασύγκριτες δυνατότητες για αγροτική παραγωγή, μεταποίηση και προσφορά υπηρεσιών και όμως δεν αναπτύσσεται και δεν ευημερεί στον βαθμό που μπορεί και αξίζει. Θα μπορούσε να είναι η Καλιφόρνια της Ευρώπης και όμως δεν είναι. Γιατί;

Για να υπάρξει υγιής ανάπτυξη που αντέχει στον χρόνο και στον ανταγωνισμό («αειφόρο» τη λέμε), προαπαιτείται:

• Άρτια γενική υποδομή για προσπελασιμότητα στους τουριστικούς τόπους και στην αγροτική παραγωγή (αεροδρόμια, λιμάνια, αυτοκινητόδρομοι, κλπ.), καθώς και άφθονη παροχή ενέργειας και σύγχρονη επικοινωνιακή υποδομή.

Αντίθετα με την ηπειρωτική Ελλάδα όπου έχει συντελεστεί σημαντική πρόοδος (ΠΑΘΕ, Εγνατία, Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, Αττική Οδός, Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», κ.λπ., η Κρήτη έχει αφεθεί στην τύχη της για πολλές δεκαετίες. Αναφέρω μόνον ένα παράδειγμα: το Διεθνές(;;;) Αεροδρόμιο του Ηρακλείου, το δεύτερο σε κίνηση στην Ελλάδα που παρουσιάζει τριτοκοσμική εικόνα κατά την περίοδο αιχμής. Ας μη μιλήσουμε για τον Βόρειο Οδικό Άξονα – καρμανιόλα – και τον ανύπαρκτο νότιο οδικό άξονα, τις κάθετες οδικές προσβάσεις που δεν υπάρχουν, την άθλια εικόνα της ΔΕΗ, κ.ο.κ.

• Συμπληρωματικές τουριστικές υποδομές (γήπεδα γκολφ και άλλες εγκαταστάσεις αθλητικού-προπονητικού τουρισμού, συνεδριακά κέντρα, μαρίνες, κέντρα θαλασσοθεραπείας, άλλα κέντρα ευεξίας, κέντρα παροχής υπηρεσιών υγείας, κ.λπ.).

Όσα είναι στο χέρι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας πάνε καλά. Η Κρήτη έχει ένα γήπεδο golf που το έφτιαξαν ιδιώτες, με χίλια ζόρια, με το κράτος κυριολεκτικά αντιμέτωπο, όταν η Μαγιόρκα έχει 18 και η Πορτογαλία 75, με δωδεκάμηνο τουρισμό, όταν εμείς είμαστε κλειστοί τον χειμώνα.

• Ευνοϊκό επενδυτικό κλίμα για άμεσες ξένες και εγχώριες παραγωγικές επενδύσεις που τώρα υπονομεύεται από τη στείρα γραφειοκρατία, τη διαφθορά και την έλλειψη μηχανισμών υποστήριξης των επενδύσεων.

Παρά τις αδυναμίες αυτές και τα διαρθρωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, η Κρήτη, χάρη κυρίως στην «κουζουλάδα» και τον ιδιότυπο χαρακτήρα των Κρητών, πέτυχε μια καθόλου ευκαταφρόνητη ανάπτυξη τόσο στον τουρισμό όσο και στη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, έχει δε μεγάλα περιθώρια περαιτέρω ανάπτυξης.

Διαθέτει μια πολύ ποιοτική ξενοδοχειακή υποδομή. Έχει, συγκριτικά, το μεγαλύτερο ποσοστό κλινών τεσσάρων και πέντε αστέρων στην Ελλάδα που περιλαμβάνουν αξιόλογα συνεδριακά κέντρα και κέντρα ευεξίας και θαλασσοθεραπείας και επιτυγχάνει την υψηλότερη μέση ετήσια πληρότητα.

Υστερεί όμως σε εκτός ξενοδοχείων χώρους και προγράμματα για την ευχάριστη απασχόληση του ελεύθερου χρόνου των επισκεπτών της. Αυτό προφανώς ευθύνεται για δύο αρνητικούς δείκτες:

1. Κατά την χειμερινή περίοδο (Νοέμβριος – Μάρτιος) παραμένει τουριστικά «κλειστή», καταδικάζοντας σε αργία τεράστιες επενδύσεις σε καλές ξενοδοχειακές μονάδες που δεν μπορούν να αποσβεσθούν σε λίγους μήνες λειτουργίας και καταδικάζοντας, παράλληλα, χιλιάδες εκπαιδευμένους εργαζόμενους στο ταμείο ανεργίας και το κράτος σε απώλεια φορολογικών εσόδων.
2. Παράλληλα, η Κρήτη έχει ένα πενιχρό μερίδιο στον εσωτερικό τουρισμό. Η εξάρτηση από τον εισερχόμενο μαζικό τουρισμό είναι σχεδόν πλήρης, για την ώρα τουλάχιστον και ελέγχεται από τρεις μεγάλους ξένες οργανισμούς.

Από τη θετική πλευρά, οι Κρήτες φαίνεται να έχουν επί τέλους αντιληφθεί ότι, αφού το παραδοσιακό και κουρασμένο πια τουριστικό προϊόν (ήλιος, θάλασσα) που προσφέρουμε, απώλεσε την ανταγωνιστικότητά του από άποψη σχέσης αξίας/τιμής, είναι βασική αρχή του marketing να γίνει επανατοποθέτηση στην τουριστική αγορά με νέα προϊόντα που απευθύνονται, στοχευμένα μάλιστα, σε έναν πιο ενήμερο, πιο εκλεκτικό, πιο απαιτητικό αλλά και πιο εύπορο τουρίστα.

Τώρα επιδιώκουν συνειδητά τη σταδιακή αλλά σύντομη μετάβαση από τον μαζικό, παραθεριστικό και επομένως εποχικό τουρισμό στον θεματικό και εναλλακτικό τουρισμό σε μια εμπλουτισμένη, ποιοτική προσφορά που ικανοποιεί ποικίλα ενδιαφέροντα και μάλιστα 12 μήνες τον χρόνο.

Ακούγονται μάλιστα υγιείς φωνές και προτροπές «να πάψουμε απλά να απαριθμούμε τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού» και να ασχοληθούμε πιο ενεργά μ’ αυτές, δίνοντάς τους ουσιαστικό περιεχόμενο και πραγματικό αντίκρισμα σε σχέση με το τι ζητά ο φιλοξενούμενος τουρίστας, Έλληνας και ξένος.

Εκτιμώντας τη μεγάλη σημασία της πανεπιστημιακής παιδείας, εκπαίδευσης και κατάρτισης στον τουρισμό και τη φιλοξενία, υποκαθιστούν το απόν κράτος (που δεν ευδόκησε να ανοίξει μία, έστω, προπτυχιακή σχολή για τον τουρισμό στα δημόσια πανεπιστήμια), Κρήτες τουριστικοί επιχειρηματίες, με δικά τους έξοδα, ίδρυσαν το Αγγλόφωνο διεθνές εκπαιδευτικό ίδρυμα TRINITY για τουριστικές και ξενοδοχειακές σπουδές που φιλοξενεί ήδη φοιτητές και φοιτήτριες από 16 χώρες.

Παράλληλα, η επιχειρηματική και επαγγελματική κοινότητα και οι παραγωγικές τάξεις της Κρήτης αντιλαμβάνονται πλέον ότι ο τουρισμός έχει τη δυνατότητα να υποστηρίζει τους άλλους τομείς της οικονομίας και να υποστηρίζεται απ’ αυτούς, Τα τοπικά προϊόντα και η κρητική κουζίνα υψηλής ποιότητας που συνάδουν με το ενδιαφέρον της διεθνούς Κοινότητας για την ποιότητα των τροφίμων και την τοπική γαστρονομία, αποτελούν ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα.

Αγροτικά προϊόντα χαρακτηρισμένα ως Π.Ο.Π., όπως το ελαιόλαδο, το κρασί, τα γαλακτοκομικά, τα πάσης φύσεως οικολογικά προϊόντα αλλά και οι παραδοσιακές κρητικές γεύσεις δεν απουσιάζουν από την τουριστική προβολή, αν και δεν αξιοποιούνται επαρκώς. Ιδιαίτερα το Κρητικό διατροφικό πρότυπο που απολαμβάνει παγκόσμιας αναγνώρισης, είναι ένας πολύτιμος τουριστικός πόρος που μπορεί και πρέπει να αξιοποιείται σε συνεχή βάση.

Και τα δύο αυτά στοιχεία απολαμβάνουν μεγάλης αναγνώρισης διεθνώς, αλλά λίγοι επαγγελματίες στην Κρήτη και την λοιπή Ελλάδα ασχολούνται σοβαρά με αυτά τα πράγματα. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η μεγάλη διεθνής αποδοχή της ελληνικής κουζίνας και της ελληνικής διατροφής παρέχουν μια μοναδική ευκαιρία για την ανάδειξη και προώθηση των τοπικών προϊόντων που την υποστηρίζουν.

O κλάδος του τουρισμού προφανώς θα πρέπει να συνεχίσει να αναπτύσσεται, πλην όμως, πρέπει να προσεχθεί το πρόβλημα της φέρουσας ικανότητας που έχει φτάσει στα όριά της σε ορισμένες περιοχές, ιδιαίτερα στον βόρειο οδικό άξονα.

Όλα, όμως, αυτά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κινδυνεύουν παραμείνουν νεκρό γράμμα αν δεν αναδειχθούν σε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στο πλαίσιο ολοκληρωμένου παραγωγικού συμπλέγματος που αξιοποιεί το σύνολο της παραγωγής η οποία απευθύνεται στην ικανοποίηση της τουριστικής κατανάλωσης (πρωτογενής, δευτερογενής και τριτογενής τομείς της οικονομίας). Η τουριστική δραστηριότητα πρέπει επειγόντως να συνδεθεί με την αγροτική παραγωγή, τη μεταποίηση και τις άλλες υπηρεσίες.

Υπάρχει μεγάλο περιθώριο ανάπτυξης στην Κρήτη, του τουρισμού της ενδοχώρας, του οικολογικού αγροτουρισμού, αξιοποιώντας το μεγάλο φυσικό, και λαογραφικό πλούτο, τους ορεινούς όγκους, τους φυσικούς δρυμούς, τα φαράγγια, τα σπήλαια, κ.λπ.

Τόσο για την ανάπτυξη όσο και για την προβολή και διαφήμιση της προσφοράς προϊόντων και υπηρεσιών της Κρήτης, η προσέγγιση, κατά τη γνώμη μου, οφείλει να βλέπει το νησί ως ένα ενιαίο προορισμό. Αυτό πρέπει να εκφραστεί με τη δημιουργία Παγκρήτιου Οργάνου που θα συντονίζει αυτές τις δραστηριότητες. Για παράδειγμα, οι τέσσερις Νομαρχιακές Επιτροπές Τουριστικής Προβολής (ΝΕΤΠ), που συνδέονται χαλαρά, όσο καλοπροαίρετα και αν συνεργάζονται, δεν μπορούν να είναι και δεν είναι πολύ αποτελεσματικές.

Για την ανάπτυξη των υποδομών που απουσιάζουν, για τις οποίες δεν προσφέρονται πλέον επαρκείς κοινοτικοί και εθνικοί πόροι, καθώς και για την ενιαία προβολή του νησιού, θα χρειαστεί να γίνουν σημαντικές υπερβάσεις με τη μορφή στρατηγικής σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κατά το πρότυπο άλλων περιοχών της Μεσογείου. Και λεω «υπέρβαση» γιατί η συνέργια δεν φαίνεται να είναι μια από της αρετές μας.

Το κράτος οφείλει, επί τέλους να επιτελέσει τον αναπτυξιακό και κοινωνικό του ρόλο για την ξεχασμένη Κρήτη, επιδεικνύοντας ισχυρή πολιτική βούληση, αναλαμβάνοντας δραστικές νομοθετικές παρεμβάσεις και δίνοντας ουσιαστική ώθηση στον εξορθολογισμό της δημόσιας διοίκησης.

Αν δεν το κάνει, οι βουλευτές του νησιού, οι ΟΤΑ στα τρία επίπεδα, οι επιχειρηματικοί και επαγγελματικοί φορείς, οι εργαζόμενοι, όλοι οι πολίτες, αντί να ερίζουν για τα συμφέροντα των ιδιοκτητών των ΚΤΕΛ και άλλα επουσιώδη, οφείλουν να ενεργοποιηθούν, να δράσουν συντονισμένα, να διεκδικήσουν, να προτείνουν και να συνεργαστούν για το κοινό καλό, για την ανάπτυξη και την ευημερία της Κρήτης. Αλλιώς θα χάσει μια ιστορική ευκαιρία ανάπτυξης και ευημερίας.

ΑΝΔΡΕΑΣ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: 10 Χρόνια Μετά

Ομιλία του Νίκου Ε. Σκουλά στο Αρχιερατικό Μνημόσυνο, στον Άγιο Μηνά Ηρακλείου, κατά την επέτειο των 10 χρόνων από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου


Είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη του ηγέτη μας Ανδρέα Παπανδρέου, 10 χρόνια από τότε που έφυγε και μας άφησε ορφανούς.

Σήμερα και στο δεκαήμερο που ακολουθεί, μας δίνεται η ευκαιρία ανάκλησης της ιστορικής μνήμης και περισυλλογής. Να θυμηθούμε τον Αντρέα. Να απογράψουμε τη μεγάλη πολιτική κληρονομιά που μας άφησε. Να «ντουχιουντίσωμε» αν οι αρχές και οι αξίες που μας κληροδότησε, με το περιεχόμενο που εκείνος τους προσέδωσε, βρήκαν συνέχεια και δικαίωση και να προβληματιστούμε για το χρέος που προκύπτει για μας και τις γενιές που θα ακολουθήσουν.

Ο Ανδρέας του Ανένδοτου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, άλλαξε τη ροή των πολιτικών πραγμάτων, σφράγισε τη σύγχρονη ιστορία μας και οδήγησε τη χώρα στη σημερινή της μορφή.

Συσπείρωσε όλες τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις, δημιούργησε ισχυρές ρίζες και συλλογική συνείδηση στον λαό μας και, μαζί μ’ αυτόν, ισχυροποίησε τους δημοκρατικούς θεσμούς, πέτυχε τομές στην αποκέντρωση και στην τοπική αυτοδιοίκηση και επέφερε σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Έδωσε, επιτέλους, ελπίδα και όνειρο στον απλό άνθρωπο, στον μη προνομιούχο Έλληνα.

Η παρουσία του σημάδεψε ανεξίτηλα όσους από μας είχαν τη μεγάλη τύχη να βρεθούν κοντά του.

Εμπνευσμένος ηγέτης αλλά και εμπνευστής, επικοινωνούσε με χιούμορ και απλότητα, το ίδιο εύκολα, με τον διανοούμενο, τον πολιτικό ηγέτη, τον καταπονημένο εργάτη και τον ανήσυχο φοιτητή. Σκληρός και αμετακίνητος σε θέματα αρχών και αξιών, αλλά ιδιαίτερα ευαίσθητος στον ανθρώπινο πόνο.

Στις διαπραγματεύσεις με τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις για τη συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Αντιστάσεως, αρνήθηκε με πείσμα – και παρεξηγήθηκε γι’ αυτό – οποιαδήποτε συζήτηση για συνεργασία που δεν βασιζόταν σε κοινή, δημόσια προγραμματική δέσμευση, αρνούμενος κάθε μορφής παρασκήνιο. «Ο λαός», τους έλεγε σε κάθε ευκαιρία, «δεν θα πάει να σκοτωθεί χωρίς ξεκάθαρο και δεσμευτικό όραμα».

Όταν συγκρότησε την ομάδα για τη συγγραφή της ιστορικής, πλέον, Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη, μας έδωσε μια αυστηρή εντολή: Οι καταστατικές αρχές του ΠΑΚ για τις οποίες αγωνίστηκαν φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και πέθαναν οι αγωνιστές που τις πίστεψαν, να διατυπωθούν, χωρίς εκπτώσεις, σε κείμενο πολιτικής οργάνωσης επιφάνειας που έμελλε να είναι το ΠΑΣΟΚ. Παρά τις αντιρρήσεις καλοπροαίρετων συντρόφων που για λόγους τακτικής ήθελαν να τις «νερώσουν» λίγο, είπε το ιστορικό: «Προχωρώ μόνος και όποιος θέλει ας έρθει». Μετά το 13% ακολούθησε σύσσωμος ο Ελληνικός λαός και έγινε το θαύμα της Αλλαγής.

Κυρίες και κύριοι, Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Τιμούμε τη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου με μνημόσυνα, ομιλίες και αφιερώματα. Αυτό είναι και σωστό και καλό. Δεν αρκεί όμως.

Αν μου επιτρέψετε τις προσωπικές ερμηνείες που όμως βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με εκείνες των παλιών συντρόφων του ΠΑΚ, θεωρώ ότι θα τον τιμήσουμε, στην πράξη, επιβεβαιώνοντας και δικαιώνοντας τους αγώνες του, αν...

• Επανεκτιμήσουμε την πολιτική μας συμπεριφορά, αν γίνουμε πιο ενήμεροι, πιο ενεργοί και πιο υπεύθυνοι πολίτες, φίλοι και μέλη του ΠΑΣΟΚ. 
• Συμβάλλουμε ενεργά στην ενδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών με την ανάπτυξη ενός «τρίτου πυλώνα» δίπλα στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία και την κρατική γραφειοκρατία.

Ο ίδιος ο Αντρέας, στα χρόνια της χουντικής κατοχής, επαναλάμβανε, σε κάθε ευκαιρία: «Δημοκρατία δεν είναι απλά να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο ουσιαστικό. Είναι η, από μέρα σε μέρα, ενασχόληση με τα κοινά, ο έλεγχος της εξουσίας, οι θετικές προτάσεις που συνοδεύονται από πολιτική δράση».

• Επιστρέψουμε στον απλό άνθρωπο, τον μη προνομιούχο, όπως τον αποκαλούσαμε κάποτε. Εκείνον που έχει ανάγκη της προστασίας μας. 
• Δεν επιτρέψουμε κανένα συμβιβασμό σε ό,τι αφορά στο διακύβευμα των μεγάλων αρχών και των διαχρονικών αξιών που μας άφησε ο Αντρέας, στο όνομα οποιασδήποτε σκοπιμότητας. 
• Χτυπήσουμε η διαφθορά με όλες μας τις δυνάμεις, όσο ψηλά και αν βρίσκονται εκείνοι που την εκφράζουν, εκείνοι που ωφελούνται απ’ αυτήν, εκείνοι που την ανέχονται. 
• Βρούμε τον παλιό καλό εαυτό μας, παραμένοντας αταλάντευτα προσηλωμένοι στις αρχές της λαϊκής κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ηθικής διακυβέρνησης. 

Αυτές τις αρχές και αυτές τις αξίες εξάλλου, ορθοτομεί και προάγει ο Πρόεδρός μας Γιώργος Παπανδρέου, με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, με βαθιά γνώση του νέου παγκόσμιου περιβάλλοντος, αγνοώντας συνειδητά το μεσοπρόθεσμο πολιτικό κόστος. Ας τον στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Ζητώ την άδειά σας να κλείσω την ολιγόλεπτη αυτή παρέμβαση με μια παραίνεση προς τους συντρόφους μου στο ΠΑΣΟΚ: Ναι, ας προσπαθήσουμε να ξαναβρούμε τον παλιό, καλό, αγνό εαυτό μας.

Να στρατευτούμε στον νέο ευγενή αγώνα που αναλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ για το καλό ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα των μη προνομιούχων, παραμερίζοντας προσωπικές πικρίες και προσωπικές φιλοδοξίες και απομονώνοντας όσους θέτουν την προσωπική ανέλιξη ως πρώτο στόχο τους.

Εκείνοι των οποίων η προσωπική εικόνα έχει φθαρεί (δίκαια ή άδικα), ας διευκολύνουν τη νέα προσπάθεια. Γνωρίζουν πως.

Για μας τους παλιούς, συμπεριλαμβανομένου και του ομιλούντος, άλλη μια παραίνεση: Όσοι κουραστήκαμε ή ίσως κουράσαμε, ας κάνουμε στην πάντα. Ας αναζητήσουμε όλοι μαζί νέους (όχι κατ’ ανάγκη στην ηλικία), άφθαρτους, δυναμικούς, καταξιωμένους στην κοινωνία ανθρώπους και ας τους παραδώσουμε τη σκυτάλη, χωρίς όμως να αποσυρθούμε. Ας μείνουμε δίπλα τους, χωρίς αξιώματα, να μοιραστούμε μαζί τους τη εμπειρία μας – καλή και κακή – στηρίζοντας έτσι την προσπάθεια για ανανέωση.

Οφείλουμε όλοι να στρατευτούμε για να πετύχει το νέο ξεκίνημα του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος υπό την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου, για να ξανάρθει ο λαός στην εξουσία, πιο ουσιαστικά αυτή τη φορά.

Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που εμείς, με τα λάθη μας, προκαλέσαμε, και θα δώσουμε στον λαό νέα ελπίδα και νέο όραμα για μια ανεξάρτητη, δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη Ελλάδα.

Έτσι μόνο θα δικαιώσουμε τις αρχές, τις αξίες και τα όνειρα που μας ενέπνευσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Έτσι μόνο θα τιμήσουμε πραγματικά τη μνήμη του.