ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ: Είναι λόγος να πανηγυρίζουμε;;;

Το ερώτημα απευθύνεται στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και, επειδή εκεί θα είναι μάλλον πολύ απασχολημένοι), το απευθύνω στους μακρο-οικονομολόγους, ελπίζοντας να διαφωτίσουν τον απλό πολίτη (και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου) που πληρώνει τον λογαριασμό.

Μας λένε λοιπόν οι εκάστοτε κυβερνήσεις μας:

"Πρωτογενές πλεόνασμα είναι κάτι σχετικά απλό. Αν το κράτος έχει περισσότερα έσοδα παρά έξοδα και τα έσοδα αυτά δεν προκύπτουν από δανεισμό, τότε έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα"

 

Ως εδώ καλά. Τί γίνεται όμως όταν μας δείχνουν Πρωτογενές (Ταμειακό δηλαδή) Πλεόνασμα, ας πούμε 5,5 δισ. ευρώ ενώ ταυτόχρονα το κράτος έχει ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις προς ιδιώτες και επιχειρήσεις που ξεπερνούν τα 9,2 δισ. ευρώ;;; Η παρακράτηση δηλαδή των πληρωμών δεν ισοδυναμεί με αυθαίρετο δανεισμό από τον ιδιωτικό τομέα;;

 Κοντολογίς, με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα, αφού οι υποχρεώσεις του Δημοσίου σε προμηθευτές/ιδιώτες ανέρχονται περίπου στα 9,2 δισ. ευρώ, ενώ με την αναβολή πληρωμής των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του δημοσίου, το πρωτογενές πλεόνασμα φαίνεται υψηλότερο.

Αυτό μου φαίνεται παραπλανητική δημιουργική λογιστική. Μια παροιμία μεταξύ οικονομολόγων, μας λέει: "Figures don't lie but liars can figure", ήτοι, κατά προσέγγιση "Οι αριθμοί δεν ψεύδονται αλλά οι ψεύτες ξέρουν να αριθμούν".

***Επειδή όλη μου η εμπειρία είναι στη μικροοικονομία (Οικονομία της Επιχείρησης και δη της Μικρομεσαίας), παρακαλώ για τα σχόλιά σας προκειμένου να φωτιστούμε για να μη μας δουλεύουν αν, πράγματι, αυτό κάνουν.

 

Και όμως «καθεύδομεν ύπνον μακάριον» χωρίς να αντιδρούμε.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΒΙΩΝΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

 Η είδηση: «ΑΦΙΛΟΞΕΝΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ: Στην 61η θέση της παγκόσμιας κατάταξης ως προς τη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας υποχώρησε φέτος η Ελλάδα, από την 58η πέρυσι.
Σύμφωνα με την έκθεση «Doing Business 2017» της Παγκόσμιας Τράπεζας, η υποχώρηση της Ελλάδας δεύτερη συνεχή χρονιά στη σχετική κατάταξη οφείλεται μεταξύ άλλων στην υψηλή φορολογία».

Φαίνεται να μην το ξέρουν μόνο οι φωστήρες που μας κυβερνούν, ή αν το ξέρουν δεν τους καίγεται καρφί. Πώς είναι δυνατόν να μη γνωρίζουν εκείνοι που εμείς, δυστυχώς, εκλέξαμε και ανεχόμαστε, αυτό που διδάσκεται στο Λύκειο στο εισαγωγικό μάθημα της Οικονομίας;;

Όταν οι φορολογία ξεπερνά κάθε όριο αντοχής και φοροδοτικής δυνατότητας της επιχείρησης και των πολιτών και η επιχείρηση, ιδιαίτερα η μικρομεσαία, αντιμετωπίζεται ως εχθρός το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο: Λιγότερα δημόσια έσοδα, μειούμενο ΑΕΠ, ανεργία, μετανάστευση των ικανών, συρρικνούμενοι μισθοί και συντάξεις, φτώχεια και δυστυχία για τους πολλούς και ευμάρεια για τους ευνοούμενους των οργανωμένων συμφερόντων. Και βεβαίως, ούτε λόγος να γίνεται για επενδύσεις και ανάπτυξη που καθημερινά εξαγγέλλουν.

Η απλή αλήθεια για το Σύνταγμα, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας

 Το Σύνταγμα της Ελλάδος ρητά προβλέπει ότι «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.  Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και  υπάρχουν υπέρ αυτού….»
Προβλέπει επίσης τρεις εξουσίες: 1. Τη Νομοθετική, 2. την Εκτελεστική  και 3. τη Δικαστική οι οποίες έχουν διακριτούς, συνταγματικά κατοχυρωμένους ρόλους.

Αυτονόητο καθήκον αυτών των Εξουσιών είναι η προστασία της δημοκρατίας, της ισονομίας, των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων των πολιτών.

Αντί αυτού όμως, με πίκρα και απογοήτευση, παρατηρούμε μια προϊούσα διολίσθηση των εκπροσώπων των τριών θεσμών σε έναν κατήφορο προσωπικών διεκδικήσεων (αμοιβών, προνομίων, κ.λπ.) με εσωτερικές και διαθεσμικές διαμάχες και συναλλαγές που αλλοιώνουν, τραυματίζουν και ευτελίζουν τη δημοκρατία και ό,τι αυτή σημαίνει.

Πού είναι όμως ο θεματοφύλακας λαός που, κατά το ακροτελεύτιο Άρθρο 120 του Συντάγματος, (άλλοτε το 114, μας θυμίζει άραγε τίποτε;) «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται…»

Δυστυχώς, φαίνεται να έχουμε βολευτεί στον καναπέ και στη «φραπεδιά», δεχόμενοι μοιρολατρικά τα όσα εξυφαίνονται εις βάρος μας. Μήπως τελικά αξίζουμε ό,τι έχουμε;;!!

Αντί άλλου σχολίου παραθέτω μια ρήση του μεγάλου Ν. Καζαντζάκη που, όσο κι αν πονάει, μου φαίνεται εξαιρετικά εύστοχη και επίκαιρη.

“Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!”