Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ

Για να είμαστε σοβαροί, υπεύθυνοι και συνεπείς πολίτες.

Όπως έχω ήδη αναφέρει, η προχθεσινή ομιλία του Προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στο ίδρυμα Νιάρχου μας ευχαρίστησε και μας συγκίνησε για τις αναφορές του – Ύμνο στην Ελλάδα και στη Δημοκρατία. 

Πέραν τούτου όμως, υπάρχει και το πολιτικό περιεχόμενο της ομιλίας που εντυπωσίασε την παγκόσμια κοινωνία και θεωρείται ιστορικό ορόσημο. Παραθέτω τον σύνδεσμο με το video της ομιλίας. 

https://www.youtube.com/watch?v=BxKEkvjIsQA

Στην παρουσίαση και προβολή της ίδιας ακριβώς ανάλυσης και πολιτικών θέσεων προηγήθηκε κατά πέντε χρόνια ο τ. Πρωθυπουργός της Ελλάδος Γιώργος Παπανδρέου ο οποίος την επαναλαμβάνει  έκτοτε, επίμονα. Οι θέσεις αυτές όμως, δυστυχώς, πνίγονται από το τρίγωνο του μικροκομματικού συστήματος, των μιντιακού κατεστημένου και των άνομων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Ανεξαρτήτως του πως αισθανόμαστε απέναντι στον Γιώργο Παπανδρέου πρέπει να το διαβάσουμε όλοι  χάριν της αλήθειας και της αξιοπρέπειάς μας ως πολιτών.

 

Δια του λόγου το αληθές, παραθέτω την ανάρτηση του τετραπέρατου βετεράνου δημοσιογράφου και φίλου Χάρη Κοδόπουλου, ένα ρεπορτάζ που ψάρεψε κατά την περιήγησή του στα ξένα μέσα και δη στη Washington Post για το οποίο τον ευχαριστώ. :

Κάθεσαι και διαβάζεις τα ρεπορτάζ των αμερικανικών εφημερίδων για την ομιλία Ομπάμα στην Αθήνα και ρεμβάζεις με τα περί «δημοκρατίας», «πολιτών» και «αναγκαιότητας της παγκοσμιοποίησης».

Διαβάζουμε στην ανταπόκριση της Juliet Eilperin:

«Σε ένα mail που απέστειλε την περασμένη εβδομάδα ο Γιώργος Παπανδρέου, πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 2009 ως το 2011, σημείωσε ότι ήταν αναγκαίο για τον Ομπάμα να αναδείξει πως θα “εξανθρωπίσουμε” και θα “εκδημοκρατίσουμε” την παγκοσμιοποίηση για να αφοπλίσουμε τις “διχαστικές πολιτικές του φόβου” που κερδίζουν έδαφος ανά την υφήλιο.»

Και συνέχισε ο Γιώργος Παπανδρέου στο mail του:

«Όταν η παγκοσμιοποίηση δεν νοιάζεται για όσους έγιναν φτωχότεροι, για τους πολίτες της μεσαίας τάξης που απώλεσαν τις προοπτικές μιας καλύτερης ζωής, για όσους ταλαιπωρούνται με τις νέες τεχνολογίες και φοβούνται ότι θα χάσουν τις δουλειές τους, για όσους αισθάνονται αβοήθητοι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις ραγδαίες οικονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις ή για τόσους και τόσους που δεν βλέπουν την παγκόσμια κοινότητα ενωμένη κόντρα στην κλιματική αλλαγή, για όσους αισθάνονται ότι οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, τότε δεν πρόκειται να πάει πουθενά.»

Όπως πρόσθεσε μάλιστα ο πρώην πρωθυπουργός, η ιδέα για την επίσκεψη Ομπάμα ήταν δική του, καθώς του είχε απευθύνει σχετική πρόσκληση πριν από έξι χρόνια:

«Εκείνη την εποχή μου είχε απαντήσει ότι θα ήθελε να πάρει μαζί στην Ελλάδα τις δύο όμορφες κόρες του, για μια βόλτα με γαϊδουράκια σε ένα νησί. Η πρόσκληση εξακολουθεί να ισχύει.»

 

ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΑΧΑ ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ: ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ

… και ο Ομπάμα δεν μπορεί να μας σώσει παρά τις αγαθές του προθέσεις

 

 

 

Συγκινητική και, πιστεύω, ειλικρινής η χθεσινή ομιλία του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα Ήταν ένας ύμνος στην Ελλάδα και στη Δημοκρατία. Έχει την άυλη έστω επικοινωνιακή αξία της σε μια περίοδο κατά την οποία η εικόνα της Ελλάδας είναι βαριά τραυματισμένη εν μέσω μάλιστα σκληρών διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές μας.
Ανάμεσα στα θετικά της επίσκεψης είναι το γεγονός ότι επέλεξε τη χώρα μας για να εκφωνήσει την αποχαιρετιστήρια ομιλία του, με την οποία έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα στήριξης στην Ελλάδα ζητώντας την απομείωση του χρέους και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του δυτικού κόσμου στην γενέτειρα των ιδεωδών της Δημοκρατίας, η ανάδειξη των αρετών των σύγχρονων Ελλήνων - φιλοξενία, φιλότιμο - αλληλεγγύη στους πρόσφυγες κ.λπ.
Για το προσφυγικό, είπε χαρακτηριστικά:  «Ποτέ άλλοτε στον κόσμο δεν έχουμε δει τέτοια συμπόνια προς τους πρόσφυγες, όπως στην Ελλάδα. Η γενναιοδωρία των Ελλήνων ενέπνευσε τον κόσμο. Η Ελλάδα δεν μπορεί να επωμιστεί μόνη της το Προσφυγικό». Η μετάδοση ολόκληρης της Ομιλίας σ’ όλο τον κόσμο από τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα ασφαλώς θα συμβάλει στη βελτίωση της εικόνας μας και θα ενισχύσει σημαντικά τον τουρισμό μας.

 Ας μη βιαστούμε όμως να γιορτάσουμε. Η σκληρή περιπέτεια της χώρας μας με το υπέρογκο και μη βιώσιμο χρέος (που παραμένει € 323 δισεκ. παρά τους τόκους και το λίγο κεφάλαιο που πληρώνουμε με δανεικά) , το ΑΕΠ μειωμένο κατά 25%, τις στρατιές των ανέργων και τους νέους επιστήμονες που μεταναστεύουν για να βρουν δουλειά, δυστυχώς δεν έληξε ακόμα και δεν θα λήξει σύντομα.
Οι δανειστές μας στο μέγιστο ποσοστό τους δεν είναι πια ιδιώτες. Με πονηρό τρόπο, κατάφεραν να μεταβιβάσουν την οφειλή μας από τα χέρια ιδιωτών στις εθνικές κυβερνήσεις που είναι υπόλογες σε πολίτες που γκρινιάζουν. Και ας μην ξεχνάμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένα Ομόσπονδο κράτος (όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία κ.ά.) αλλά 28 ξεχωριστά εθνικά κράτη με διαφορετικές προτεραιότητες αφού η ΕΕ παραμένει μια Νομισματική Ένωση και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
 Το μέλλον μας λοιπόν είναι εξαιρετικά αβέβαιο.
Η επίσκεψη του Προέδρου Ομπάμα απέδωσε το μέγιστο που θα μπορούσαμε λογικά να περιμένουμε που, φυσικά δεν αρκεί. Όσοι επένδυσαν σε υπέρμετρες ελπίδες και έωλες προσδοκίες δοκίμασαν και θα συνεχίσουν να δοκιμάζουν μεγάλη απογοήτευση. Η αρνητική απάντηση της κυρίαρχης ευρωπαϊκής οικονομικής δύναμης, της Γερμανίας, δια του Σόιμπλε, ήταν άμεση. “Nein” (όχι).
Και τώρα, ώρα να προσγειωθούμε στην άχαρη πραγματικότητα. Η πικρή αλήθεια είναι ότι ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ Ο ΟΜΠΑΜΑ,΄(ούτε κανένας άλλος ξένος) όσο αγαθές κι αν είναι ο προθέσεις του. Εξάλλου, ας μη μας ξεφεύγει το γεγονός ότι ο Ομπάμα είναι Πρόεδρος της Αμερικής (της οποίας τα συμφέροντα υπηρετεί) και όχι της Ελλάδας.

 

Στον βαθμό που οι γεωστρατηγικές προτεραιότητες της χώρας του συμπίπτουν με τα δικά μας ζητούμενα μας υποστηρίζει με όση επιρροή μπορεί να διαθέτει ένας απερχόμενος Πρόεδρος, χωρίς όμως να βάζει το χέρι στην τσέπη. Κι ας μη μας διαφεύγει ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο οποίο οι ΗΠΑ έχουν τεράστια επιρροή, επέβαλε τα σκληρά μέτρα λιτότητας που επιδεινώνουν την ύφεση και καθιστούν αδύνατη την ανάπτυξη.

 

Κρατώ δυο αναφορές από την Ομιλία του Προέδρου Ομπάμα που μας αφορούν άμεσα και με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο:
α. Αυστηρή λιτότητα και ανάπτυξη δεν πάνε μαζί και όπου δοκιμάστηκε αυτή η συνταγή απέτυχε παταγωδώς.

 

β. Ο πιο σημαντικός τίτλος δεν είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας  ή  Πρωθυπουργός.  Είναι ...... Πολίτης. Επιτρέψτε να προσθέσω: Ενεργός Πολίτης.

Κάποιοι από μας τα λέμε αυτά επί αρκετά χρόνια, με αποτέλεσμα να θεωρούμαστε από πολλούς από «ρομαντικοί » έως «γραφικοί». Τώρα μπορούμε να τα λέμε με προεδρική σφραγίδα.

 

Και τώρα τί;; Κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ από την κρίση και να αντιμετωπίσουμε τις εξωτερικές απειλές αν δεν αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο που σκεφτόμαστε και πράττουμε. Να γίνουμε Ενεργοί πολίτες (όχι πολίτες του καναπέ και της καφετέριας), να ενημερωνόμαστε, να ελέγχουμε την εξουσία και τη γραφειοκρατία, να αμφισβητούμε  να προτείνουμε και να δρούμε σε καθημερινή βάση ομαδικά, συντονισμένα  και αποτελεσματικά. Προφανώς δεν αρκεί να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια ή οπότε γίνονται πρόωρες εκλογές και, ακόμα χειρότερο, να απέχουμε από τις εκλογές. Και κάτι ακόμα: Να βάλουμε κάποια κριτήρια για τις επιλογές μας σε κομματικά προγράμματα και πρόσωπα. Όχι αυτόν/την που μας κάνει το ρουσφέτι ή καλύπτει την παρανομία μας, αλλά τον έντιμο, ανιδιοτελή και ικανό πολιτικό με προδιαγραφές… Καλού Πολίτη.

Αλλιώς, ας μη ελπίζουμε για τίποτε στο παρόν ή στο μέλλον.