ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΦΙΑΣΚΟ ΜΕ ΘΥΜΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ

Η επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου που, ή δεν έπρεπε να γίνει ή, αφού έγινε, έπρεπε να επιβληθούν αυστηροί διπλωματικοί κανόνες.

Στην Ελλάδα, παρά τα όποια προβλήματα εσωτερικής συνεννόησης μας ταλαιπωρούν, οι πολιτικές δυνάμεις, ομόφωνα σχεδόν, υποστηρίζουν, για αρκετά χρόνια τώρα, ταυτόσημες θέσεις σε ό,τι αφορά στην εθνική κυριαρχία και την εδαφική μας ακεραιότητα και αυτό είναι καλό.

Και όμως, καταφέραμε να γελοιοποιηθούμε διεθνώς αλλά και εντός της χώρας, μετατρέποντας τη συνήθη, «κεκλεισμένων των θυρών» διπλωματική διαδικασία σε τηλεοπτικό θέαμα, ότι δηλαδή ήθελε ο πολιτικό τραυματισμένος και απομονωμένος δικτάτορας - «σουλτάνος» για να παίξει το παιχνίδι του μέσα στο γήπεδό μας, καταπατώντας τις διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο και, ταυτόχρονα, διαπράττοντας την ύβρη να μας δίνει μαθήματα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τι προκάλεσε όμως αυτή την τεράστια αστοχία μας και πώς θα μπορούσε να προληφθεί;; Όπως θα μας πει ένας διπλωμάτης σε εισαγωγικό βαθμό, πριν οριστικοποιηθεί η πρόσκληση, συμφωνείται η ατζέντα των θεμάτων προς συζήτηση καθώς και το πρωτόκολλο της επίσκεψης και δεσμεύονται και οι δύο πλευρές να το τηρήσουν. Τοσούτο μάλλον, με δεδομένη την παραδοσιακή «ντελμπισιά» (η λέξη είναι τούρκικη) της γείτονος χώρας. Εάν δεν εξασφαλιστούν πλήρως αυτές οι προϋποθέσεις, απλά δεν γίνεται επίσκεψη. Δεν αρκεί να λέμε ότι τους τα είπαμε. Ζητούμε και παίρνουμε ρητή δέσμευση

Αν πάλι ο πρόεδρος Ερντογάν δεσμεύτηκε αλλά δεν κράτησε τον λόγο του υπάρχουν άλλες διαδικασίες τις οποίες γνωρίζουν οι διπλωμάτες. Η μη τήρηση αυτών των κανόνων εκ μέρους της Κυβέρνησης (πράγμα που δεν μας ξεκαθάρισαν ποτέ) προδίδει πρωτοφανή και επικίνδυνη προχειρότητα και ανικανότητα..

Ένα ‘άλλο θανάσιμο λάθος ήταν η  Συνέντευξη του Ερντογάν με τον Αλέξη Παπαχελά που βγήκε στον αέρα πριν αρχίσει η επίσκεψη δίνοντας βήμα στον επισκέπτη που, μη σεβόμενος το πρωτόκολλο, δυναμίτισε την όλη διαδικασία, αναγκάζοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό να αμύνονται μπροστά στον τηλεοπτικό φακό.

Η ευθύνη του Παπαχελά και του προϊσταμένου του Γιάννη Αλαφούζου είναι, εν προκειμένω τεράστια. Δεν ξεπουλάμε τα εθνικά μας δικαιώματα για λίγη παραπάνω τηλεθέαση. Το επιχείρημα περί ελευθερίας του τύπου είναι εντελώς άκυρο. Για θέματα υψίστης εθνικής σημασίας δεν ισχύει. Σε όλες τις δημοκρατικές χώρες μάλιστα, σε τέτοιες περιπτώσεις, η Κυβέρνηση εκδίδει εμπιστευτική «οδηγία» στα ΜΜΕ (το εξωτερικό το λένε “press advice”) για τον σωστό χειρισμό αυτών των θεμάτων. Το έκανε αυτό η Κυβέρνηση;. Αν όχι, η παράλειψη είναι σοβαρή.

Το τι γράφτηκε και το πώς σχολιάστηκαν όλα αυτά, κατόπιν εορτής, στα  ελληνικά αλλά και τα τουρκικά μέσα επικοινωνίας (στην Τουρκία γράφουν ό,τι τους υπαγορεύσουν) έχει ελάχιστη σημασία. Συνήθως, όπως και τώρα, όλα σχολιάζονται ανάλογα με την οπτική του μέσου μαζικής επικοινωνίας, του κόμματος στο οποίο πρόσκειται με βάση μικροκομματικά κριτήρια και τα συμφέροντα που το κατευθύνουν. (Δείτε τα πρωτοσέλιδα δυο μόνον  εφημερίδων και θα πειστείτε). 

Το κακό πάντως, έγινε και ας μας γίνει μάθημα πράγμα για το οποίο δεν αισιοδοξώ. Είμαστε φαίνεται καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη και με τις ίδιες ολέθριες συνέπειες..

 

 

ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ Ή «ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ»;

Ο δημοκρατικός προοδευτικός λαός μίλησε. Προσερχόμενος μαζικά στα εκλογικά τμήματα στις 12 και 19 του Νοέμβρη εξέφρασε την ισχυρή βούλησή του να ανασυνταχθεί και να παίξει ουσιαστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

 

Δεν ανέχεται πια το άχαρο  δίλημμα να επιλέγει…

Από τη μια, την παρούσα συντηρητική κυβέρνηση με αριστερή «λεοντή» και ακροδεξιό συνεταίρο, με αποδεδειγμένη ασυνέπεια και ανικανότητα που, για να κρατηθεί στην εξουσία, αναλίσκεται και μας αναλώνει σε ανούσια και γελοία επικοινωνιακά παιχνίδια.

Από την άλλη, την αξιωματική αντιπολίτευση, που δεν έχει αλλάξει από τον παλιό κακό εαυτό της (την ίδια που μας οδήγησε στη χρεοκοπία την πενταετία 2004 – 2009), με την ίδια συνταγή με μόνη προφανή στρατηγική την επανακατάκτηση της εξουσίας.

 

Προφανώς, ο κεντροαριστερός πολιτικός χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και των προοδευτικών κινήσεων διαδήλωσε  τη βούλησή  του να συμπορευτεί δυναμικά ιδρύοντας τον ενιαίο φορέα  «ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ» καταγράφοντας μάλιστα  εντυπωσιακή δημοσκοπική άνοδο.

Αυτό είναι το πρώτο σημαντικό αριθμητικό βήμα που όμως δεν αρκεί. Για να γίνει ουσιαστικό Κίνημα πρέπει απαραιτήτως να αποκτήσει και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Αλλιώς δεν θα μπορέσει να προσελκύσει και να εντάξει οργανωτικά όλα τα  απογοητευμένα και αποστασιοποιημένα στελέχη και μέλη που παραμένουν άστεγα ή έχουν εκφραστεί με άστοχες μετακινήσεις και βεβαίως τη νεολαία που παραμένει στο περιθώριο δύσπιστη και χωρίς προσανατολισμό.

Το πρώτο και σημαντικότερο ποιοτικό στοιχείο είναι  η ύπαρξη ξεκάθαρης ιδεολογικής ταυτότητας και πολιτικών στόχων που δεσμεύουν όλους όσους συμμετέχουν στο εγχείρημα. Χωρίς αυτό, ματαιοπονούμε.

Τα Κινήματα δεν διαμορφώνονται με ένα απλό άθροισμα ετεροθαλών ατόμων και συγκόλληση παραγόντων, ομάδων και μελών που στερούνται ιδεολογικής ομοιογένειας και ακόμα χειρότερο, με φθαρμένα υλικά. Μετά από όσα έχουν συμβεί, οι πολίτες δεν πείθονται. Απαιτούν αλήθειες και ξεκάθαρες δεσμεύσεις.

 

Βασική και αδιαπραγμάτευτη θέση του «Κινήματος Αλλαγής» πρέπει να είναι η απόλυτη ταύτιση πολιτικής και ηθικής. Οφείλουμε να πούμε στον λαό όλη την αλήθεια, ιδιαίτερα εκείνην που μας αφορά και να απαιτήσουμε να κάμουν και οι άλλοι το ίδιο.

 

Τα κόμματα μας λένε ΤΙ ΘΑ κάνουν αλλά δεν μας λένε ΠΩΣ, τι θα στοιχίσει και από πού θα προέλθουν τα χρήματα. Άλλο που , αφού εκλεγούν, ξεχνούν και το τι.  Οι δικές μας προτάσεις πρέπει να είναι προοδευτικές, να είναι διαυγείς και πλήρως κοστολογημένες και αν και όταν εκλεγούμε να τις εφαρμόσουμε με συνέπεια.

 

Ακρογωνιαίος λίθος στις πολιτικές μας θέσεις πρέπει να είναι η καταπολέμηση της διαφθοράς σε όλες της τις μορφές ξεκινώντας από τους δικούς μας.  Πρώτ’ απ΄ όλα, το «Πόθεν Έσχες» να εφαρμοστεί πλήρως.  Όχι μόνον το ΕΣΧΕΣ αλλά προ παντός το ΠΌΘΕΝ. (Υπουργοί, βουλευτές, δικαστές, ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι, μεγαλοδημοσιογράφοι, εφοριακοί, τελωνειακοί, συνδικαλιστές  και οι οικογένειές τους. Έλεγχος λογαριασμών, εξωχώριων εταιριών και περιουσιακών στοιχείων. (Να μάθουμε: Πώς απέκτησαν πολυκατοικίες, κότερα και βίλλες με τον μισθό τους;)

 

Για να γίνουμε πιστευτοί, οφείλουμε, πρώτοι εμείς να δεσμευτούμε να
αποπληρώσουν δάνειά μας στις τράπεζες. Αν δεν το κάνουμε, εμμέσως νομιμοποιούμε τα θαλασσοδάνεια των κακών μεγαλοεπιχειρηματιών και των μιντιακών συγκροτημάτων.

 

Τέλος, να ξεκινήσουμε το ωραίο αλλά δύσκολο αυτό ταξίδι μας με ταυτόχρονη απαλλαγή από δικά μας βαρίδια και να απαιτήσουμε να κάμουν το ίδιο και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Να απαλλαγούμε από όλα εκείνα τα στελέχη που «μαγάρισαν» οικονομικά, ή μας στιγμάτισαν και μας πλήγωσαν με την κακή πολιτική τους συμπεριφορά. Το νοικοκύρεμα της χώρας, η πορεία προς μια παραγωγική και ανθρώπινη Ελλάδα που θα σταθεί στα πόδια της, θα αναπτυχθεί και θα κατανέμει τον πλούτο και τα βάρη δίκαια πρέπει να ξεκινήσει από εμάς.

Οι ταλαιπωρημένοι πολίτες το απαιτούν και αυτό είναι το ιστορικό μας καθήκον.

Αν δεν το κάνουμε, το «Κίνημα Αλλαγής» θα είναι μια «Τρύπα στο Νερό»

Αν δεν νικήσουμε τις αδυναμίες μας ως πολίτες, δεν έχουμε ελπίδα.

Αγαπητοί συμπολίτες

Με κίνδυνο να στενοχωρήσω πολλούς φίλους και πολλές φίλες, αναπαράγω αυτό το σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, άρθρο από ΤΟ ΒΗΜΑ της 23/11/2017. Είναι αλήθειες που πονάνε αλλά μόνο αν τις αποδεχτούμε και αλλάξουμε συμπεριφορές, έχουμε ελπίδα. Αν όχι, ας μην περιμένουμε επενδύσεις. παραγωγή και ανάπτυξη και ας το χωνέψουμε ότι ο δυσμενέστατος δείκτης «Κοινωνικής Δικαιοσύνης» θα συνεχίσει να καταρρέει για μας με ό,τι αυτό σημαίνει.
Ναι, φταίνε και οι δανειστές (Μέρκελ, Σώημπλε, ΔΝΤ κ.λπ.). ΦΤΑΙΜΕ ΟΜΩΣ ΚΥΡΙΩΣ ΕΜΕΙΣ, όπερ σημαίνει: ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ Ή ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ

“Ατομικισμός, Ημιμάθεια, Φθόνος και Αρπαχτή: Καθοριστικά γνωρίσματα αυτής της κοινωνίας

Αν παρατηρήσει κανείς τις δημοκρατικές χώρες που αποτελούν σήμερα πρότυπα ευνομίας, ευημερίας και προόδου θα διαπιστώσει ότι οι κοινωνίες τους διέπονται από εθνική αξιοπρέπεια,συμμόρφωση στους νόμους, εποικοδομητικό διάλογο, συλλογικότητα, υπευθυνότητα, αξιοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, δημιουργικότητα και επαγγελματισμό.

Αν αυτά αποτελούν θεμελιώδη γνωρίσματα των προηγμένων κοινωνιών τότε πού θα μπορούσε κανείς να κατατάξει τη δική μας χώρα;

Εθνική αξιοπρέπεια στην παρούσα φάση δεν υπάρχει διότι ζητιανιά και αξιοπρέπεια δεν μπορούν να συμβαδίσουν.
Συμμόρφωση στους νόμους δεν είναι διαχρονικά επιθυμητή – θεωρείται «μαγκιά» το να τους παρακάμπτεις. Και το φαεινό παράδειγμα της περιφρόνησης των νόμων το δίνουν οι κάθε είδους ηγεσίες μας.

Συλλογικότητα εμφανίζεται μόνο περιστασιακά – δεν έχουμε μάθει να συζητάμε, να λύνουμε τα προβλήματα και να βάζουμε το κοινό συμφέρον πάνω από το άτομό μας. Ο ατομικισμός γενικά κυριαρχεί.

Υπευθυνότητα δεν μπορεί να υπάρξει όταν κανείς δεν παραδέχεται τα λάθη του και κανείς δεν απολογείται ή παραιτείται ή τιμωρείται.

Αξιοκρατία μόνο σποραδικά στον ιδιωτικό τομέα συναντάται. Γενικά όμως η συνύπαρξη φθόνου, αρπαχτής και ρουσφετιού δεν συνάδει με την αξιοκρατία και με την προώθηση και ανταμοιβή των ικανοτέρων. Αντίθετα η κοινωνία μας ανταμείβει τους πονηρούς, τους βολεμένους και τα λαμόγια σε βάρος των νομοταγών, των εργατικών και των «εγκλωβισμένων». Έτσι, όσοι θέλουν να προκόψουν επαγγελματικά με την αξία τους προτιμούν κατά κανόνα τη σταδιοδρομία σε πολυεθνικές ή σε άλλες χώρες. Έτσι χάνουμε το άνθος της φιλόπονης και ακριβοσπουδασμένης νεολαίας μας.

Κοινωνική δικαιοσύνη απουσιάζει όταν οι μισοί Έλληνες δεν πληρώνουν φόρους και εισφορές και οι βολεμένοι απολαμβάνουν προνόμια και απεργούν,αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο και ειδικότερα για τους ανέργους και για τα «υποζύγια» του ιδιωτικού τομέα,.Ιδιαίτερα δε όταν και η κακοδιαχείριση δίνει και παίρνει.

Δημιουργικότητα δεν προωθούμε λόγω φθόνου, αδιαφορίας και ανικανότητας πολιτικών, συνδικαλιστών και δημόσιας διοίκησης εν μέσω διαφθοράς και διαπλοκής.

Επαγγελματισμός δεν μπορεί να συνυπάρχει με την αρπαχτή, την ημιμάθεια, την ασυνέπεια και την ασυνέχεια.
Αν και σημαντική μερίδα του κόσμου δεν υιοθετεί τις παραπάνω συμπεριφορές, εν τούτοις αυτές έχουν γενικά ενταθεί στην οκταετία της κρίσης. Δεν φαίνεται δηλαδή να διδαχθήκαμε και πολλά από τα παθήματά μας. Αποτέλεσμα; Γυρνάμε διαρκώς γύρω από την ουρά μας. Και όπως παρατηρεί εύστοχα ο βαθυστόχαστος Αρκάς: «Ο κυρίαρχος λαός αλλάζει συνέχεια κυβερνήσεις πιστεύοντας ότι έτσι δεν θα χρειαστεί να αλλάξει ο ίδιος!» Κι επειδή κανένα πρόβλημα δεν λύνεται αν δεν αλλάξουμε ατομικά εμείς οι ίδιοι, τίποτα σχεδόν δεν μπορεί να πάει προς το καλύτερο μέσα σε ένα διεθνώς ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Οι απανταχού πολιτικοί σκοπεύουν πρωτίστως να επανεκλεγούν και άρα υπόσχονται στους ψηφοφόρους ό,τι εκτιμούν πως θα τους εξασφαλίσει ψήφους. Επομένως το είδος των επιθυμιών των ψηφοφόρων καθώς και ο βαθμός ανοχής τους στα πεπραγμένα των πολιτικών παίζουν καθοριστικό ρόλο στη μελλοντική εξέλιξη των πραγμάτων. Μόνο μια προηγμένη εκπαίδευση και το καλό παράδειγμα θα μάθαιναν τους πολίτες να σκέπτονται, να εργάζονται συλλογικά, να σέβονται τον άλλον, να κάνουν εποικοδομητικό διάλογο και να απαιτούν από του αιρετούς τα σωστά και όχι το ατομικό ρουσφέτι. Αλλά, δυστυχώς, η εκπαίδευση έχει γίνει το πιο πολύπαθο πειραματόζωο στα χέρια άσχετων και ανεύθυνων υπουργών και συνδικαλιστών. Όσο για τα ΜΜΕ ….

Εκτιμώ ότι οι πολιτικοί μας προσδοκούν τη λήξη των Μνημονίων για να ξαναρχίσουν τα ίδια. Αλλά όσα Μνημόνια και αν έρθουν δεν θάχουν αποτέλεσμα εξ αιτίας της επικρατούσας νοοτροπίας. Είναι κρίμα διότι ο λαός αυτός, που έχει το προνόμιο να ζει σε μια ονειρική χώρα χωρίς αυτό να το εκτιμά και να το σέβεται, επέδειξε στο παρελθόν και σπάνιες αρετές, τις οποίες παραμέρισε για το χρήμα, την καλοζωία και την ιδεοληψία. Άραγε θα μπορέσει να τις αναδείξει και πάλι;”

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΡΙΣΜΑ: ΣΚΟΠΙΜΗ ΑΠΑΤΗ Ή ΑΝΟΗΤΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ;

Πώς τολμούν οι κυβερνώντες να ονομάζουν «κοινωνικό» μέρισμα τα ψίχουλα που επιστρέφουν όταν συνεχίζουν να προσθέτουν νέα βάρη στις πλάτες των ήδη εξαθλιωμένων συνταξιούχων, χαμηλόμισθων και της υπό εξαφάνιση μεσαίας τάξης;

Και ποιές είναι οι εναλλακτικές, κοστολογημένες και εφαρμόσιμες προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης που σπαταλά τον χρόνο του Κοινοβουλίου σε αοριστίες και κοκορομαχίες προσωπικών διενέξεων; Και πώς αντιδρούμε εμείς οι πολίτες;

Ιδού κάποια από τα νέα μέτρα στον προϋπολογισμό (ύψους €1,782 δισ.) που θα ισχύσει από την 1η Ιανουαρίου και πλήττουν πρωτίστως τις ήδη φτωχοποιημένες τάξεις ενώ η εισφορά της εφοπλιστικής κοινότητος παραμένει εθελοντική.

1. Περαιτέρω περικοπή του ΕΚΑΣ

2. Κατάργηση έκπτωσης φόρου για ιατρικές δαπάνες
3. Κατάργηση έκπτωσης 1,5% στην παρακράτηση φόρου
4. Εξορθολογισμός, δηλαδή περικοπή, κοινωνικών παροχών και
    επιδομάτων (ήτοι επίδομα θέρμανσης, τρίτεκνες και πολύτεκνες
    οικογένειες, κ.λπ.)
5. Η νέα αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού των ασφαλιστικών
     εισφορών για ελεύθερους επαγγελματίες και επιτηδευματίες.
6.  Μέτρα κατά του Τουρισμού: Τέλος διανυκτέρευσης, κατάργηση
    του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ και στα υπόλοιπα 32 νησιά του
    Αιγαίου, κ.λπ.        

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΧΥΔΑΙΑ ΥΒΡΙΣ.  Και
Και εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες τι κάνουμε; Καλά, ευχαριστώ! Λέτε να αρχίζουμε να το συνηθίζουμε;

 

ΟΧΙ ΨΗΦΟ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ – ΟΧΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

Οι κρυστάλλινα καθαρές θέσεις του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρεξήγησης, πολλώ μάλλον διαστρέβλωσης από υποψηφίους επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ή και των εκλογικών επιτελείων τους.

«Η συμμετοχή στη διαδικασία ανάδειξης του επικεφαλής της παράταξης του Προοδευτικού Δημοκρατικού πολιτικού χώρου, είναι συνειδητή πολιτική πράξη. Αποτελεί προϊόν ελεύθερης βούλησης κάθε πολίτη που εμπνέεται από τις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς, του πολιτικού φιλελευθερισμού και της πολιτικής οικολογίας και αγωνίζεται για την ισονομία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Οι πολίτες που θα λάβουν μέρος σε αυτήν τη διαδικασία, αποτελούν και την ενεργό κοινωνική βάση του νέου φορέα. Με βάση τους κανόνες της διαφάνειας αφενός και της προστασίας των προσωπικών δεδομένων αφετέρου, ο κατάλογος των πολιτών που θα ψηφίσουν, συνιστά και το πρώτο μητρώο μελών και φίλων της παράταξης.

 Είναι προφανές ότι, δεν συνάδει, τόσο με τις αρχές και τις αξίες μας, όσο και με τη σημασία του εγχειρήματος, η υιοθέτηση της δυνατότητας για ψήφο μιας χρήσης, από πολίτες, που εκ προοιμίου δηλώνουν πως θέλουν να λάβουν μέρος στην ψηφοφορία, αλλά δεν ενδιαφέρονται να έχουν οποιαδήποτε περαιτέρω συμμετοχή στις διαδικασίες ανασυγκρότησης της παράταξης.

 Η σχέση κάθε πολίτη με έναν πολιτικό φορέα, διαμορφώνεται και κρίνεται καθημερινά στην πράξη και η σχέση αυτή καθορίζεται από τις επιλογές του κάθε πολίτη και μόνο. 

Για το λόγο αυτό και δεν συμφωνούμε με τη δημιουργία διακριτού καταλόγου που θα παραμείνει «κρυφός» και θα καταστραφεί εντός δύο μηνών, για εκείνους που επιθυμούν να έχουν ισότιμη ψήφο την ημέρα της εκλογής, αλλά από την επόμενη κιόλας ημέρα εξαφανίζονται.

 

Πολύ περισσότερο, γιατί απευθυνόμαστε σε προοδευτικούς πολίτες και όχι σε ευκαιριακούς ψηφοφόρους που αρνούνται να συμπεριληφθούν στην ενεργό κοινωνική βάση του νέου φορέα.

 Το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, καλεί τα Μέλη και τους Φίλους του, με την  ενεργό συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία, να εγγυηθούν την αξιοπιστία του εγχειρήματος συνολικά αλλά και την πορεία της παράταξης, και να συμβάλουν καθοριστικά στη διαμόρφωση ενός πραγματικού προοδευτικού φορέα, ικανού να επανακτήσει την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Ενός φορέα που σέβεται την αυτονομία και την αξιοπρέπεια κάθε προσώπου, κόμματος ή κίνησης που συμμετέχει σε αυτόν και αξιοποιεί ως συγκριτικό του πλεονέκτημα τον πλούτο των ιδεών και τους αγώνες όλων, στην πορεία προς το μέλλον.

Ενός φορέα, ικανού να προωθήσει τη διαμόρφωση μιας συμμαχίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα προτείνει στην Ελληνική κοινωνία και θα μπορεί να προωθήσει μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης του τόπου. Οραματική και μαζί ρεαλιστική και αξιόπιστη. Μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στη συντηρητική - όποιο χρώμα και αν έχει αυτή.

Ιδιαιτέρως σήμερα, που οι Έλληνες και η χώρα, ταλανίζονται από τις αδιέξοδες πολιτικές της δεξιάς συντήρησης και της εθνικολαϊκιστικής κυβερνητικής συμμαχίας.

Ο αυτοπροσδιορισμός και η αυτονομία της προοδευτικής παράταξης, αποτελούν την εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση τόσο για την αυτονομία της πολιτικής, όσο και για το αξιόμαχο της προοδευτικής παράταξης». 

 

 

Αγωνιζόμαστε για αξίες και όχι αξιώματα δίνοντας τη μάχη των ιδεών.

Όχι λευκές επιταγές σε υποψήφιους ηγέτες

Πολλοί φίλοι και γνωστοί μου αλλά και σύντροφοι και φίλοι του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών μου τηλεφωνούν και μου ζητούν να τους δώσω κατεύθυνση ως προς τον καταλληλότερο από τους δέκα υποψηφίους για την ηγεσία του νέου φορέα  της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Το αρνούμαι και διαμαρτύρομαι. Μια τέτοια αντίληψη μας πάει πολύ πίσω στο κακό παρελθόν που μας οδήγησε εδώ και θέλουμε να ξεχάσουμε. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να επιστρέψουμε στο καθεστώς στων εξαρτημένων «οπαδών» που κατευθύνονται από παράγοντες και κομματάρχες που με τη σειρά τους συναλλάσσονται για κάποια καρέκλα ή άλλη ευνοϊκή μεταχείριση. Αυτό δεν είναι δημοκρατία.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, το ερώτημα όπως το θέτουν οι φίλοι μου είναι λάθος  και μπορεί να λάβει λάθος απάντηση. Αυτό είναι επικίνδυνο στις δύσκολες μέρες που περνά ο δημοκρατικός προοδευτικός χώρος, η κοινωνία και η πατρίδα μας.
Η σωστή ερώτηση δεν είναι «ποιόν να ψηφίσω» αλλά «για τί ψηφίζω».
Αφού δεν προηγήθηκε η ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα της  ΔΗ.ΣΥ. (ως θα έδει) στην οποία να έχουν δεσμευθεί δημόσια και ξεκάθαρα και οι δέκα υποψήφιοι,  θεωρώ απαραίτητο να επιμείνουμε να πάρουν θέση όλοι τώρα και με βάση την τοποθέτησή τους να αποφασίσει ο καθένα και η καθεμία από ‘μας ποιος πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις  για να κερδίσει την ψήφο μας στις ενδοπαραταξιακές εκλογές.
Δεν έχουμε – δεν είχαμε ποτέ - την πολυτέλεια να δίνουμε λευκές επιταγές και οσάκις το κάναμε το πληρώσαμε πολύ ακριβά. Οφείλουμε και μπορούμε να  συμπεριφερόμαστε ως ενεργοί πολίτες (η έννοια πολίτης περιλαμβάνει και την έννοια ενεργός, ούτως ή άλλως). Αυτό σημαίνει ότι φροντίζουμε να είμαστε ενήμεροι, πιο υπεύθυνοι, να ελέγχουμε τους ασκούντες την εξουσία αλλά και τα κομματικά όργανα, να προτείνουμε λύσεις και να δρούμε θετικά για την υλοποίησή τους. Δεν έχουμε πια την πολυτέλεια να καθόμαστε στον καναπέ και να κατηγορούμε τους άλλους που συχνά, όντως φταίνε, βγάζοντας την ουρά μας απ’ έξω.
Συγχωρήστε μου το δασκαλίστικο ύφος. Θεωρώ όμως ότι μετά από αγώνα 50 και πλέον χρόνιων για τα δημοκρατικά ιδεώδη και τα δικαιώματα του πολίτη, νομιμοποιούμαι να έχω άποψη την οποία δεν ζητώ να αποδεχτείτε.
Τα κριτήρια για τη δική μου ψήφο  είναι συγκεκριμένα. Έχοντας υπηρετήσει το ΠΑΚ και το ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών υπό τον Γιώργο Παπανδρέου και ταυτισμένος με τις αρχές και τις αξίες του Καταστατικού του ΠΑΚ, της Διακήρυξης της 3^Ης του Σεπτέμβρη και της Διακήρυξης της 3^ης του Γενάρη, δεν θα μπορούσα να είμαι διαφορετικός.
Αφού λοιπόν τοποθετηθούν δημόσια και χωρίς ασάφειες και οι δέκα υποψήφιοι, θα ψηφίσω εκείνον/η που ταυτίζεται με συνέπεια λόγου αλλά και πράξης με αυτές τις αρχές. Θα λάβω βεβαίως υπόψη και τον ως τώρα πολιτικό βίο και πολιτεία εκάστου των υποψηφίων. Όσοι εξ αυτών αρνούνται να πάρουν θέση αρκούμενοι σε γενικόλογα, διαγράφονται από τη δική μου λίστα.
Είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε το λαό μας μέσω της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, η ανασυγκρότηση της οποίας είναι μεγάλο εθνικό ζητούμενο και όχι να υποστηρίξουμε προσωπικές φιλοδοξίες υποψήφιων ηγετών. 

Και επειδή πολλοί διερωτώνται «τι θέλει» ο Γιώργος Παπανδρέου, παραθέτω λίγα αποσπάσματα από πρόσφατες δηλώσεις του:

«Ξέρω ότι πλανάται το ερώτημα για τη δική μου στάση στις ερχόμενες εσωκομματικές εκλογές αυτής της νέας προσπάθειας, της Συμπαράταξης. Έχω ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό, ότι δεν διεκδικώ πόστα αλλά θα συμβάλω τα μέγιστα να πετύχει αυτή η υπόθεση. Το ίδιο πιστεύω και σήμερα παρότι οι συνθήκες μπορεί να αλλάζουν.

Η μορφή, η κατεύθυνση, οι δομές, η ιστορική αφήγηση, οι πολιτικές, είναι ακόμα προαπαιτούμενα για την επιτυχία του εγχειρήματος. Εκεί θα πρέπει να αφιερώσουμε τις δυνάμεις μας και να αποτελέσουμε τον αξιόπιστο εγγυητή μιας νέας πορείας. Θα δώσω και θα δώσουμε μάχη για να εγγυηθούμε το αδιάβλητο της διαδικασίας. Θα δώσω και θα δώσουμε μάχη για να εγγυηθούμε την δημοκρατική διαδικασία.

Θα δώσω και θα δώσουμε μάχη για να εγγυηθούμε τη δέσμευση κάθε υποψηφίου και όλων τα πολιτικών κομμάτων και κινήσεων ότι θα σεβαστούν το αποτέλεσμα.

Και ότι όλοι από κοινού θα εργαστούμε στο πλαίσιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Θα δώσω και θα δώσουμε μάχη για να εγγυηθούμε όλοι μαζί την προοδευτική πολιτική κατεύθυνση της παράταξής μας, στη βάση ενός σαφούς συνεκτικού προγράμματος εξόδου της χώρας από την κρίση.
Θα δώσω και θα δώσουμε μάχη για να εγγυηθούμε μια δέσμευση όλων ότι η παράταξη έχει δυνατότητα να ηγεμονεύσει ιδεολογικά και πολιτικά – να είναι αυτόνομη και να μη γίνει πολιτικό ή μετεκλογικό συμπλήρωμα είτε της συντηρητικής παράταξης είτε της εθνικολαϊκιστικής κυβερνώσας συμμαχίας.
 Εκεί θα πρέπει να αφιερώσουμε τις δυνάμεις μας και με αυτόν τον τρόπο να αποτελέσουμε τον αξιόπιστο εγγυητή μιας νέας πορείας.

Η ευθύνη είναι μεγάλη για όλους μας. Προσωπικά αναλαμβάνω την ευθύνη αυτών των προκλήσεων τάσσονται τον εαυτό μου στην υπηρεσία των αξιών και όχι των αξιωμάτων.
 Όχι για την καρέκλα ή τη θέση που κατακτούμε, αλλά για τις πολιτικές θέσεις που εκφράζουμε.

Εκλογικές μάχες  – και πάσης φύσεως, θα έχουμε και πολλές.
 Αλλά τώρα είναι η ώρα της μάχης των ιδεών».
 
                                 

 

Εν αρχή ην το όραμα

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Νίκου Ε. Σκουλά «ΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ:
Ηγεσία – Management – Ομαδικότητα»*

 

                                            «Τίποτε δε συμβαίνει αν δεν ονειρευτούμε πρώτα».

Carl Sandburg

 

Πριν παρουσιάσω και αναλύσω τις λειτουργίες του μάνατζμεντ (της διοίκησης, ελληνιστί), είναι καλό να οριστεί τι ακριβώς σημαίνει η λέξη αυτή. Παρ’ ότι υπάρχουν αρκετοί ορισμοί που διαφέρουν  μεταξύ τους, ανάλογα με τις αντιλήψεις και τις εμπειρίες  εκείνων που τις προβάλλουν, όλες σχεδόν συγκλίνουν προς την ίδια κατεύθυνση.

Σύμφωνα με έναν παραδοσιακό ορισμό, μάνατζμεντ είναι η εφαρμοσμένη επιστήμη της επίτευξης αποτελεσμάτων με την αξιοποίηση βασικών λειτουργιών, όπως ο προγραμματισμός, η οργάνωση, η στελέχωση, η διεύθυνση και ο έλεγχος των μέσων παραγωγής (γη, χρήμα, εφόδια, τεχνολογίες κ.λπ., αλλά προπαντός άνθρωποι). Συχνά ο ορισμός αναφέρεται στην ομάδα των στελεχών που μετέρχονται αυτές τις λειτουργίες.

Μια άλλη, παρεμφερής  εκδοχή είναι η τέχνη της επίτευξης σημαντικών αποτελεσμάτων με περιορισμένα  μέσα.

Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, μάνατζμεντ είναι η οργανωτική διαδικασία που περιλαμβάνει στρατηγικό σχεδιασμό, καθορισμό στόχων, διαχείριση πόρων, αξιοποίηση ανθρώπινου  και χρηματικού κεφαλαίου για την επίτευξη στόχων με μετρήσιμα αποτελέσματα.

Αν αποδεχτούμε την κεντρική ιδέα αυτών των ορισμών, μπορούμε ίσως να συμφωνήσουμε ότι το μάνατζμεντ είναι μια δημιουργική όσο και συστηματική διαδικασία μέσα από την οποία μπορεί να γίνει αποτελεσματική αξιοποίηση των ανθρώπινων και των άλλων πόρων. Η επιστήμη του μάνατζμεντ, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχει εξειδικευτεί σε διάφορους τομείς, όπως οικονομική διαχείριση,  στρατηγικό μάνατζμεντ, επιχειρησιακό  μάνατζμεντ, διαχείριση  χρόνου, διαχείριση κρίσεων κ.λπ. Καθέναν απ’ αυτούς τους τομείς διαχειρίζονται εξειδικευμένα  στελέχη με σπουδές και πείρα.

Σήμερα, η τέχνη του μάνατζμεντ συνδυάζει δημιουργικές, οργανωτικές και αναλυτικές δεξιότητες για να παραγάγει στοχευμένα αποτελέσματα. Χαρακτηριστικά των επιτυχημένων μάνατζερ αποτελούν η τεχνική της ανάθεσης αρμοδιοτήτων και ευθυνών, ο συνετός προγραμματισμός, η οργάνωση, η αποτελεσματική επικοινωνία, η υποκίνηση του προσωπικού, η προσαρμογή στο επιχειρηματικό και κοινωνικό περιβάλλον, η καινοτομία και η συνεχής αναζήτηση νέων ιδεών, η δημιουργία αποτελεσματικών στελεχικών ομάδων και η επίτευξη αποτελεσμάτων, ποσοτικών και ποιοτικών, που οδηγούν στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων  και των οργανισμών, αλλά και στην προσωπική ανάπτυξη των εργαζομένων.

Σύμφωνα με μια πιο πρόσφατη και, κατά τη γνώμη μου, πιο σύγχρονη εκδοχή που υποστηρίζεται ένθερμα από ειδικούς του εφαρμοσμένου  μάνατζμεντ, οι διοικήσεις επιχειρήσεων και οργανισμών οφείλουν να εστιάσουν την προσοχή τους στη δημιουργία οραμάτων και στόχων, στη διάχυσή τους και στην καθοδήγηση και υποστήριξη των στελεχών και των υπαλλήλων τους για την αποτελεσματική υλοποίησή τους. Υποστηρίζουν επίσης ότι οι ηγεσίες επιχειρήσεων και οργανισμών πρέπει να ενθαρρύνουν την ενεργό συμμετοχή των στελεχών όχι μόνο στην υλοποίηση αλλά και στη διαμόρφωση των οραμάτων και των στόχων.

Από τα παραπάνω προκύπτει η ανάγκη να εξετάσουμε κάποιες από τις βασικές ιδέες που αναφέραμε,  οι οποίες αποτελούν τα θεμέλια πάνω στα οποία βασίζονται οι λειτουργίες του μάνατζμεντ προκειμένου να οδηγηθούμε σε αποτελέσματα που εκφράζουν  το πνεύμα του οράματος, της αποστολής και των στόχων του οργανισμού. 

Όραμα και δράση 

Πριν προχωρήσει στη χάραξη στρατηγικής, η ηγετική ομάδα μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού πρέπει  να ξεκαθαρίσει ποιο σκοπό εξυπηρετεί η ύπαρξή της, ποια είναι η αποστολή της, τι οραματίζεται, ποιες είναι οι αξίες που διέπουν τη λειτουργία της, ποιοι είναι οι στόχοι και τα προσδοκώμενα αποτελέσματά της. 

Γνωρίζουμε πού θέλουμε να πάμε, αλλά… πώς θα φτάσουμε εκεί;

Καθορίσαμε λοιπόν την κατεύθυνση την οποία θέλουμε να ακολουθήσουμε, διατυπώνοντας ξεκάθαρα  το όραμα, την αποστολή και τις αξίες που θέλουμε να υπηρετήσουμε. Κάναμε ενημέρωση και είχαμε διάδραση και διαβούλευση με τα στελέχη και τους υπαλλήλους μας των οποίων τη συμμετοχή και δέσμευση έχουμε εξασφαλίσει. Αρκεί αυτό;

Όλα αυτά, αν και απαραίτητες προϋποθέσεις, δεν επαρκούν. Απομένει να πάρουν «σάρκα και οστά». Σ’ αυτή τη φάση, είναι θεωρίες που, ακόμα και αν συνοδεύονται με άριστες προθέσεις, από μόνες τους δεν οδηγούν πουθενά. Αντίθετα, μπορούν να οδηγήσουν στην αποτυχία.

Μια ιαπωνική παροιμία λέει: «Το όραμα χωρίς δράση είναι ονειροπόληση, ενώ η δράση χωρίς όραμα είναι εφιάλτης». Γι’ αυτό, άπαξ και διατυπώσαμε το σκοπό μας, το επόμενο βήμα πρέπει να είναι η διαμόρφωση τριών σημαντικών παραμέτρων:

• Στόχοι (goals)

Γενικές προτάσεις για στοχευόμενους αντικειμενικούς σκοπούς και επιτεύγματα, καθώς και ορόσημα για να ανταποκριθούμε στο όραμα και την αποστολή μας.

• Συγκεκριμένα αποτελέσματα (objectives)

Τα προσδοκώμενα  αποτελέσματα για την υλοποίηση των στόχων πρέπει να είναι μετρήσιμα, ποσοτικά και ποιοτικά.

• Στρατηγική και πλάνα ενεργειών

Συγκεκριμένα σχέδια δράσεων και ενεργειών σε ορισμένο χρονικό ορίζοντα για την υλοποίηση των στόχων και την επίτευξη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων.

Δύο βοηθητικές υποσημειώσεις:

Οι στόχοι και τα επιμέρους επιδιωκόμενα  αποτελέσματα πρέπει  να απαντούν στο ερώτημα: Ποιο είναι το ζητούμενο; Τι θέλουμε να πετύχουμε;

Η στρατηγική και τα πλάνα ενεργειών πρέπει να απαντούν στο ερώτημα: Πώς θα πετύχουμε τα ζητούμενα;

Έχοντας πλέον ολοκληρώσει τη διαδικασία καθορισμού και αποτύπωσης της κατεύθυνσης προς την οποία θέλουμε να πορευτούμε, τη φιλοσοφία και τις αξίες που θα διέπουν τη λειτουργίες μας, τους στόχους που θα επιδιώξουμε  και τη στρατηγική και τις δράσεις για την επίτευξή τους, έχουμε ένα γερό θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούμε να στηρίξουμε τις λειτουργίες του μάνατζμεντ. 

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ, η επιτυχία είναι δική μας. Αρκεί:

·  να πιστέψουμε το όραμα, τη φιλοσοφία, τη στρατηγική, τους στόχους και το σχέδιο δράσεως που εκπονήσαμε και

·  να εργαστούμε συνειδητά, ομαδικά και συντονισμένα με τους

·  ανθρώπους μας σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας, με ευαισθησία για τους πελάτες, τους εργαζομένους, τους μετόχους- επενδυτές και την τοπική κοινωνία που υπηρετούμε και ζητούμε να μας υποστηρίζει.

* Εκδόσεις NSA

ΩΡΕΣ ΕΥΘΥΝΗΣ - Νουθεσίες προς επίδοξους ηγέτες και υποψήφια στελέχη της ΔΗμοκρατικής ΣΥμπαράταξης

Βαριά επέτειος σήμερα. Σαράντα τρία χρόνια (50 με το αγώνα του ΠΑΚ) από το ξεκίνημα της λυτρωτικής πορείας του μεγάλου ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου και των συντρόφων του για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Απελευθέρωση, εθνικοί στόχοι που παραμένουν τόσο επίκαιροι όσο ποτέ άλλοτε.

Και όμως, μετά από μισό αιώνα, καταφέραμε να βρεθούμε και πάλιν σε οικονομικό, κοινωνικό και κυρίως αξιακό τέλμα, με αβέβαιη την εθνική μας επιβίωση. Το πώς, το γνωρίζουμε πια όλοι και δεν δικαιούμαστε να το αγνοούμε ή, ακόμα χειρότερο, να το εκλογικεύουμε.

 

Μπροστά στα αδιέξοδα, είναι πια διάχυτη η διαπίστωση ότι πρέπει να στρατευτούμε, όλοι οι άνθρωποι του δημοκρατικού προοδευτικού χώρου και ενωμένοι να κινηθούμε προς τα μπρος για μια καλύτερη Ελλάδα που οραματιζόμαστε και μπορούμε να φτιάξουμε.

 Ενθαρρυντικό σημάδι είναι οι κινήσεις για συμπόρευση των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού προοδευτικού χώρου (που ορίζονται με διάφορους τίτλους: κεντροαριστερά, δημοκρατικός σοσιαλισμός, σοσιαλδημοκρατία, κ.λπ.) υπό την ομπρέλα της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης».
Διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για τον τρόπο που ξεκινά αυτή η θετική, κατά τα άλλα ,πρωτοβουλία. Θεωρώ ότι «βάζουμε το κάρο μπροστά στο άλογο».
  Απαραίτητη αν και όχι επαρκής προϋπόθεση για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα έπρεπε να είναι μια γενικά αποδεκτή ιδεολογική πλατφόρμα, με ξεκάθαρο όραμα, αρχές, αξίες και στόχους που μπορούν να εμπνεύσουν και να δεσμεύσουν όλους όσους συμμετέχουν στο εγχείρημα αλλά και να πείσουν τους επιφυλακτικούς που δίκαια δυσπιστούν και παραμένουν πολιτικά άστεγοι αν και αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον μας.
Η επιλογή στελεχών και ΗΓΕΤΗ έπεται. Εμείς ακολουθούμε την αντίθετη σειρά που εμπεριέχει τον σπόρο των παρεξηγήσεων και της διχόνοιας για να μην πω και το «άλλοθι» για όσους δεν είχαν εξ αρχής πρόθεση να συνεργαστούν ή προσέρχονται ακόμα με σκοπό να υπονομεύσουν...

Η διαδικασία αυτή πρέπει να χαρακτηρίζεται από ιδεολογικά κριτήρια και την εμπειρία της πολιτικής συμπεριφοράς που έχουν επιδείξει οι υποψήφιοι ηγέτες, με στόχο να επιλεγεί ο ένας ΗΓΕΤΗΣ που αποδεδειγμένα διαθέτει ιδεολογική και πολιτική ακεραιότητα, προσήλωση στους στόχους, διεθνές κύρος και ικανότητα να συσπειρώνει και να εμπνέει και να υποκινεί σε δράση τα μέλη του κινήματος που συντονίζει.

Η κορυφαία αυτή δημοκρατική διαδικασία είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείται για τη δημιουργία υποθήκης για την επόμενη μέρα, για διεκδίκηση κυβερνητικών θώκων ή και για διαπραγματευτικό μέσον εντός του Κινήματος.

 

Σ’ αυτή την κρίσιμη φάση της πορείας μας, χρειαζόμαστε απολογισμό  και αυτοκριτική στην παράταξή μας. Να εντοπίσουμε τα λάθη μας και να εκτιμήσουμε τις  συνέπειές τους. Ο καθένας και η κάθε μια από μας. Ιδιαίτερα όσοι είχαμε κάποιο μικρό ή μεγάλο ρόλο και να αναλάβουμε δημόσια τις ευθύνες μας. Όχι μόνο των άλλων αλλά και, κυρίως τις δικές μας – συλλογικές και προσωπικές.

 

Τώρα πια γνωρίζουμε. Είδαμε ποιοι εξαργύρωσαν αγώνες που έκαναν ή, ακόμα χειρότερα, που δεν έκαναν. Λαθρεπιβάτες  και ριψάσπιδες, Να κρίνουμε τον βίο και την πολιτεία όσων από εμάς άσκησαν εξουσία η διαχειρίστηκαν κομματικά αξιώματα.
Ακόμα και ο μεγάλος Ανδρέας  έκανε λάθος εκτιμήσεις – όχι σε αρχές και αξίες αλλά σε πρόσωπα που ανέδειξε σε στενούς  συνεργάτες και στην πορεία τον (μας) πρόδωσαν. Ιδιαιτέρως ειδεχθής η συμπεριφορά  όσων υπέκυψαν στη σαγήνη της νομής της εξουσίας και υπέπεσαν σε αδικήματα ενεργού διαφθοράς ή έστω την ανέχτηκαν. Κάποιοι απ’ αυτούς, χωρίς αιδώ, μας κουνάνε ακόμα το δάκτυλο.
Ο λόγος μας πρέπει να είναι σε αρμονία με τις πράξεις μας.  Δεν αρκούν οι περισπούδαστες αναλύσεις. Αντίθετα, ως «καλόηχες σοφιστείες», μπορεί και να μας αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά προβλήματα ωραιοποιώντας την πικρή αλήθεια.

 

Η ενασχόλησή μας με τα κοινωνικά δίκτυα, οι αμοιβαίες φιλοφρονήσεις και οι ενθουσιώδεις κορώνες για το προοδευτικό κίνημα - με οποιαδήποτε ταμπέλα – δεν μπορεί να είναι υποκατάστατο για την ενεργό πολιτική δράση μέσα στην κοινωνία και την αντιμετώπιση των προβλημάτων του λαού που υποφέρει.

Πρόεδρε Γιώργο Παπανδρέου. Ως παλιότερος αλλά (ελπίζω) με ακόμα σώας τας φρένας, ως πιστός μαθητής του ιδρυτή μας (στο ΠΑΚ και στο ΠΑΣΟΚ) και δικός σου συνοδοιπόρος δια ζωής, δικαιούμαι (μάλλον έχω καθήκον) να σου κάνω μια νουθεσία, χωρίς να ζητώ τίποτε  ή να περιμένω κάποιο αντίδωρο. Το ξέρεις.
Ο πολιτικός σου λόγος υπήρξε και είναι διαχρονικά, ορθός, ξεκάθαρος, συνεπής, πατριωτικός, προοδευτικός, ανιδιοτελής.  Αυτό όμως ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ.  Η εξαιρετική πολιτική σου ευγένεια  έχει (κακόβουλα κατά τη γνώμη μου) ερμηνευτεί από πολλούς, ως αδυναμία. Και, ως γνωστόν, (το είπε ο Ανδρέας) «ο ελληνικός λαός συγχωρεί τα πάντα. Ένα πράγμα δεν συγχωρεί: την ΑΔΥΝΑΜΙΑ ή, έστω, αυτό που εκλαμβάνει ως αδυναμία».

 

Και κάτι άλλο: Χωρίς να είναι αυτό το μείζον πρόβλημά μας, Από πράξεις και παραλείψεις μας, διατρέχουμε τον κίνδυνο να ιδιοποιηθεί την πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα, ως συνεχιστής τού δημοκρατικού σοσιαλισμού, ο λιγότερο κατάλληλος Έλληνας, ποιος; Ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτό, εκτός από τραγική ειρωνεία και εξευτελισμός, θα είναι και ύβρις στη μνήμη όλων όσων αγωνίστηκαν και υπέστησαν θυσίες για τις αρχές του ΠΑΚ και του αληθινού ΠΑΣΟΚ!... 

Σ’ αυτές τις κρισιμότατες ώρες βγες ΔΥΝΑΜΙΚΑ μπροστά Πρόεδρε. Καλή και απαραίτητη για το μέλλον του πλανήτη η Σοσιαλιστική Διεθνής όπου και απολαμβάνεις απεριόριστο σεβασμό και εκτίμηση, Όταν όμως καίγεται στο σπίτι σου, δεν ρίχνεις νερό στον κήπο του γείτονα.

 

 Κατανοώ την πικρία σου (την οποία δεν εκφράζεις)  γι’ αυτούς που σε ανέτρεψαν, σε κακολόγησαν, σε λοιδόρησαν και ακύρωσαν τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις σου όταν θαρραλέα έπραξες το καθήκον σου ως αληθινός πατριώτης και ηγέτης. Δυστυχώς, η ιστορία της Ελλάδος βρίθει από τέτοια παραδείγματα.
  Είναι ώρα ιστορικής ευθύνης για τη σωτηρία της χώρας, για την επιβίωσή μας ως κοινωνίας, ως λαού, ως Έθνους. Βγες μπροστά και δυναμικά. Το οφείλεις στον ελληνικό λαό που δοκιμάζεται..

ΜΟΙΡΑΙΟ ΑΤΟΠΗΜΑ ΤΗΣ, ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ, ΣΥΝΕΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ Η ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΚΝΩΣΟΥ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Ε, Όχι και Λεωφόρος Κωνσταντίνου Μητσοτάκη!!!... Έλεος…

Παρά τις όποιες ιδεολογικές διαφορές μου με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και ακόμα περισσότερο με τις πολιτικές πρακτικές του, επί δεκαετίες, αναγνωρίζω το δικαίωμα της δημοκρατικά εκλεγμένης Δημοτικής Αρχής να ονομάσει μιαν Οδό, έστω και Λεωφόρο, προς τιμήν ενός τέως Πρωθυπουργού της χώρας.

Η επιλογή  όμως της Λεωφόρου Κνωσού που, κατά τα τελευταία 112 χρόνια, σηματοδοτεί την πανάρχαια ιστορία και την πολιτιστική ταυτότητα της πόλης, για μετονομασία σε Λεωφόρο Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, είναι ύβρις και πρόκληση για τον δημοκρατικό μας λαό. Μη ούσα γενικής αποδοχής και καθώς προκαλεί εντονότατες αντιδράσεις, είναι διχαστική και προκαλεί το κοινό αίσθημα.

Είναι τόσο χαμηλό το επίπεδο παιδείας και κοινωνικής συνείδησης των δημοτικών μας αρχόντων ώστε δεν σκέφτηκαν να επιλέξουν μια άλλη οδό ή λεωφόρο;;

Βεβαίως, σε δημοκρατία ζούμε και, ως πολίτες, οφείλουμε να σεβόμαστε τους θεσμούς που παίρνουν αποφάσεις αναλαμβάνοντας και τη σχετική ευθύνη και, βέβαια, κρίνονται γι’ αυτές. Δεν μπορώ να κάνω τίποτε γι αυτό.

Μπορώ όμως – και θα το πράξω, ως ένας πολίτης, για να εκφράσω τη δυσφορία μου, να μεταδημοτεύσω σε άλλη πόλη όπου σέβονται την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Αδυνατώ να διασχίζω τη μεγάλη αυτή Λεωφόρο με το όνομα «Μητσοτάκης», καθοδόν προς την αρχαία πόλη από την οποία ξεκίνησε η ιστορία της Ευρώπης για την οποία όλοι κοπτόμαστε.

Μια τέτοια απόφαση του Δήμου Ηρακλείου με προσβάλει και με ντροπιάζει.

Steve Jobs: Ανεκτίμητης Αξίας Μήνυμα - An inspiring message

Η ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ STEVE JOBS, ιδρυτή της Apple στην τελετή αποφοίτησης του Πανεπιστημίου Stanford με Ελληνικούς υπότιτλους. Αξίζει να τη δούμε όλοι.

Steve Jobs' inspiring  Stanford University Commencement Address - Stay hungry Stay Foolish – Worth viewing

 https://www.youtube.com/watch?v=aotweNL_PNk

 

Υπόδειγμα Ηγεσίας, πολιτικού ήθους και θάρρους και ανθρώπινης αξιοπρέπειας

True Leadership, political courage and human dignity

για τους πολιτικούς του πλανήτη (και ιδιαίτερα της Ελλάδας)

‘Έκτακτη Ανακοίνωση: Ο Τζων ΜακΚέην, Γερουσιαστής της Αριζόνα και πρώην υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ, πάσχει από καρκίνο του εγκεφάλου.

 Και ιδού το σχόλιο του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, Δημοκρατικού και «πολιτικού του αντιπάλου»:
«Ο Τζων ΜκΚέην είναι ένας Αμερικανός ήρωας και ένας από τους γενναιότερους αγωνιστές που γνώρισα ποτέ. Ο καρκίνος δεν γνωρίζει με ποιόν έχει να κάνει. Δώστου να καταλάβει Τζων»

An example for politicians across the planet (Greece included)

 News Report:
John McCain, the Arizona senator and former Republican presidential candidate, has been diagnosed with brain cancer.

 And here is the comment of President Barack Obama, a democrat and “political opponent”:

“John McCain is an American hero & one of the bravest fighters I've ever known. Cancer doesn't know what it's up against. Give it hell, John”.