Τρίτη 16 Απριλίου 2019

Περάστε κόσμε – Στην Ελλάδα, όλα με Αναστολή


Ε Ι Δ Η Σ Η:

Κρήτη: Δέκα μήνες φυλακή σε Γερμανούς αξιωματικούς που κατέβασαν και βεβήλωσαν τη ελληνική σημαία.

«Πρωτοφανής πρόκληση από Γερμανούς στρατιωτικούς που υπέστειλαν την ελληνική σημαία στον Σταυρό στο Ακρωτήρι της Κρήτης και την πέταξαν στα βράχια, υψώνοντας τη γερμανική – Οι δύο 23χρονοι Γερμανοί υπηρετούν ως αξιωματικοί του ΝΑΤΟ στην 115 Πτέρυγα Μάχης.

Καταδικάστηκαν από το Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Χανίων σε δεκάμηνη φυλάκιση για προσβολή συμβόλων του ελληνικού κράτους αλλά με αναστολή και αφέθηκαν ελεύθεροι».

Διερωτώμαι λοιπόν και, μαζί με εμένα, υποθέτω διερωτώνται χιλιάδες συνΈλληνες: Τόσο ευτελίστηκε η εθνική μας αξιοπρέπια ώστε να μην αξίζει να φυλακιστούν έστω για λίγες μέρες τα νεαρά αυτά «παλικαράκια» - απόγονοι των Ναζί που διέπραξαν ανείπωτες κτηνωδίες στην Κρήτη και αλλαχού της Ελλάδος, με δολοφονίες χιλιάδων αθώων , ερήμωση και ολοκαυτώματα;.

Συγχωρήστε μου τις σκληρές εκφράσεις απότοκο της συναισθηματικής φόρτισης. Δεν μπορώ όμως να είμαι αντικειμενικός όταν άθλιες προκλήσεις σαν αυτήν, προσθέτουν αλάτι στις πληγές μας και ανασύρων πικρές μνήμες για προσωπικές εμπειρίες που έχω ανάγκη να ξεχάσω.

Ακόμα όμως και με πλήρη αντικειμενικότητα και αποδοχή της αρχής «Αμαρτίαι γονέων (δεν) παιδεύουσι τέκνα», οι νεαροί αυτοί, φιλοξενούμενοί μας, μάλιστα, με τη συμπεριφορά τους, αποδεικνύουν ότι διαπνέονται από τις ίδιες φασιστικές αρχές με τους προγόνους τους που αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα. Άρα και δεν έχουν κανένα ελαφρυντικό.

Αυτοί τέλος πάντων, είναι αυτοί που είναι. Εμείς όμως; Πώς αντιμετωπίζουμε το θέμα; Πού, στο καλό, μας οδηγεί το ελληνικό “jurisprudence”;; Θα μου πουν όμως κάποιοι πιο ήρεμοι: Είναι ένα μεμονωμένο φαινόμενο. Κα οι κρίνοντες σφάλλουν.

 Δεν νομίζω… Όταν πολιτικοί και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί, αντί να υπερασπίζονται το δημόσιοι συμφέρον, προβαίνουν σε κακουργηματικές πράξεις (ενεργητική ή παθητική δωροδοκία εκατομμυρίων, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, φυγάδευση τεράστιων παράνομων εσόδων σε υπεράκτιους λογαριασμούς, κ.λπ.), καταδικάζονται σε ποινές κάθειρξης με αναστολή και αφήνονται ελεύθεροι χωρίς να δοκιμάσουν τα κελιά της φυλακής («για να δουν τη γλύκα» έστω για μικρό μέρος της ποινής, δεν δικαιούμεθα να μιλάμε για δημοκρατία και κράτος δικαίου.

Άρα, τι κάνουμε; Μόνος δρόμος κατά τη γνώμη μου, εμείς οι πολίτες, ειρηνικά και ψύχραιμα, χωρίς φανατισμούς και ακρότητες, μεθοδικά και συντονισμένα μπορούμε να αναγκάσουμε τους εκπροσώπους των θεσμών, εκλεγμένους και μη, να αλλάξουν πορεία και πρακτικές.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Αλλιώς, ας μην παραπονιόμαστε…



 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου