Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Νουθεσίες περί τουρισμού



σε Υπουργούς, Δημόσιους Λειτουργούς, και Έλληνες Πολίτες (όχι όμως σε Επαγγελματίες του Τουρισμού)

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, Μετά από 40 χρόνια ενασχόλησης με τον τουρισμό, δικαιούμαι, πιστεύω, να έχω άποψη, χωρίς να ζητώ να συμφωνήσετε μαζί μου. Ελπίζω, επίσης, ότι ο κάθε πολίτης του οποίου η ζωή επηρεάζεται από τον τουρισμό, θα θέλει να ενημερώνεται, να ασχολείται και να έχει γνώμη για τον τουρισμό, μια και είναι ο ένας τομέας της οικονομίας που λειτουργεί και μας φέρνει έσοδα και θέσεις εργασίας.
Έχουμε μια νέα Κυβέρνηση που, παρότι δεν την ψήφισα, εύχομαι ειλικρινά να πετύχει - όπως εξάλλου θα πρέπει να εύχεται ο κάθε Έλληνας – χάριν του δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος, σε μια περίοδο που τα λαϊκά στρώματα και η μεσαία τάξη έχουμε κυριολεκτικά γονατίσει κάτω από το βάρος της σκληρής λιτότητας και των μέτρων που τη συνοδεύουν. Διαβάζω τη δήλωση του νέου Πρωθυπουργού – την πρώτη του νομίζω – και των αρμόδιων υπουργών του, ότι θα καταργήσουν τα πακέτα “
All Inclusive” στα ξενοδοχεία και ειλικρινά τρομάζω. Και πριν παρεξηγηθώ, τα πακέτα αυτά δεν είναι το είδος του τουρισμού που θα προτιμούσαμε γιατί, ο τουρίστας που φιλοξενούμε, περνά όλο σχεδόν τον χρόνο του και εξυπηρετούνται όλες σχεδόν οι ανάγκες του μέσα στο ξενοδοχείο, με εγγυημένο για τον ίδιο ελεγχόμενο κόστος, ενώ οι εκτός ξενοδοχείου επιχειρήσεις (εστιατόρια, ταβέρνες, επιχειρήσεις περιήγησης, ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, καταστήματα, κ.λπ.) ωφελούνται ελάχιστα ή καθόλου. Οι ίδιοι οι τουρίστες στερούνται τις πλούσιες εμπειρίες να έρχονται σε επαφή με τον πολιτισμό μας, με τη λαογραφία μας, να μετέχουν στον ιδιαίτερο τρόπο της ζωής μας, να απολαμβάνουν την πλούσια και διεθνώς γνωστή ελληνική κουζίνα αλλά και τη θερμή φιλοξενία που είναι και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μας. Οι νέοι κυβερνώντες και ιδιαίτερα οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, μη όντες άνθρωποι της αγοράς και εξοικειωμένοι με τις αρχές του marketing, εξαγγέλλουν πράγματα που δεν μπορούν να επιβάλουν σε μια ελεύθερη αγορά στην οποία ο πελάτης έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο και επιμένει να εξυπηρετείται με βάση τα δικά του πρότυπα και τις δικές του προτιμήσεις. Στα μαθήματα του marketing και των πωλήσεων, ένα σοφός δάσκαλός μου, μάς έδωσε τους δύο κανόνες για την εξυπηρέτηση του πελάτη: Κανόνας  Νο, 1: «Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» Κανόνας  Νο. 2: «Αν ο πελάτες έχει, καμιά φορά, άδικο, ξαναδιάβασε τον κανόνα  Νο. 1» Ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους (και δεν τους αποδίδω διάθεση λαϊκισμού) θα προκαλέσουν πολύ αρνητικά αποτελέσματα. Βρίσκονται ακόμα στη φιλοσοφία του “supply push” (αυτό προσφέρω και αυτό θα αγοράσεις), αγνοώντας ότι η αγορά είναι “demand driven”. Ο πελάτης, για λόγους που εμείς οι επαγγελματίες γνωρίζουμε ή οφείλουμε να γνωρίζουμε, ζητά all inclusive packages και αν δεν τα βρει εδώ, θα πάει αλλού. Άρα τους χάνουμε. Θα πάνε στην Τουρκία, στο Μαρόκο, στην Τυνησία ή στην Ισπανία όπου και θα βρουν. Είναι ανάγκη να κατανοήσουν, τόσον οι κυβερνώντες όσο και οι άλλοι θιασώτες «της κατάργησης του all inclusive», ότι, για να έχουν ζήτηση οι εκτός ξενοδοχείου υπηρεσίες, πρέπει να είναι ανταγωνιστικές, να προσφέρουν ποιότητα, επαγγελματική εξυπηρέτηση, καλές τιμές, να μην υπερχρεώνουν και να μην αισχροκερδούν. Τουλάχιστον αυτό είναι το επιχείρημα των πρακτόρων που μας τους φέρνουν σε ομάδες. Σ’ αυτό το Υπουργικό Συμβούλιο υπάρχουν αξιόλογοι και καλοπροαίρετοι άνθρωποι, με σημαντικές θεωρητικές σπουδές, οι πλείστοι όμως δεν έχουν σπουδάσει στο «σχολείο της ζωής», και δεν έχουν εργαστεί  έξω από το πανεπιστήμιο, στην επιχειρηματική πιάτσα, σε άμεση επαφή με την κοινωνία της εργασίας. Όταν ήμουν μικρός, η μάνα μου μού έλεγε: «Παιδί μου, άμα δεν κατέχεις κάτι, να ρωτάς αυτούς που κατέχουν». Αυτό έκανα και καθώς μου λένε, κάτι κατάφερα αν και δεν είμαι ακόμα σίγουρος. Προτείνω λοιπόν στους νέους διαχειριστές του τουρισμού να αξιοποιήσουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες αυτών που πραγματικά ξέρουν (ΣΕΤΕ, Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, Ενώσεις Ξενοδόχων, Τουριστικούς Πράκτορες και άλλους επαγγελματίες) και δεν θα χάσουν. Μάλλον, όλοι θα κερδίσουμε.
 

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Εκλογές 25ης Γενάρη - Κριτήρια Εκλογής Βουλευτών


Άρθρο του Νίκου Σκουλά, Ενεργού Πολίτη

Αυτό το σημείωμα δεν το γράφω για να σας πείσω να ψηφίσετε κάποιο κόμμα ή κάποιον υποψήφιο όπως θα περιμένατε πέντε μέρες προ των εκλογών αν και δεν έχω κρύψει τις πολιτικές  μου προτιμήσεις, σεβόμενος όμως απολύτως και τις δικές σας.

 Όλοι γνωρίζουμε πως η κατάσταση στη χώρα μας είναι απελπιστικά κρίσιμη. Όντως, αντιμετωπίζουμε μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Πιστεύω ακράδαντα ότι η επαπειλούμενη οικονομική χρεοκοπία είναι άμεση συνέπεια της πολιτικής, κοινωνικής και αξιακής μας χρεοκοπίας, η δε πρόληψή της είναι πλέον Σισύφειο έργο.

Το κάθε κόμμα έχει τη δική του συνταγή και το δικό του πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση και από τα μνημόνια και κάθε πολίτης έχει διαμορφώσει τη δική του γνώμη για το ποιο κόμμα τον εκφράζει. Καλώς… Δημοκρατικό του δικαίωμα αλλά και ευθύνη.

Σε κάθε ψηφοδέλτιο όμως  υπάρχει το ζήτημα της επιλογής των άριστων υποψηφίων που θα κληθούν να εφαρμόσουν αυτά τα προγράμματα είτε στο Κοινοβούλιο, είτε αναλαμβάνοντας εκτελεστική εξουσία.

Και ενώ δεν λείπουν οι καλές ιδέες και οι καλές προθέσεις, κατά γενική ομολογία, στην εφαρμογή, έχουμε αποτύχει οικτρά. Κοντολογίς, εμείς οι πολίτες, φαίνεται να έχουμε κάνει πολύ άστοχες επιλογές για τους πλείστους ανθρώπους που διαχειρίστηκαν τις τύχες μας.

Ήρθε λοιπόν η ώρα  να επιλέξουμε, με περίσκεψη και αίσθημα ευθύνης, εκείνους τους βουλευτές που θα διοικήσουν τη χώρα.   

 Σήμερα λοιπόν, ως συμβολή μου στον προβληματισμό μας, επιχειρώ να μοιραστώ την εμπειρία 50 ετών στη διοίκηση, (καλή και κακή), τόσο στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα των επιχειρήσεων. Και ως μην ξεχνάμε: Το κράτος είναι η μεγαλύτερη «επιχείρηση» της χώρας.

Δεν αρκεί αγαπητοί φίλοι, να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα ή, συνήθως, λιγότερα χρόνια και αν δεν τα πάνε καλά οι εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο, τους τιμωρούμε καταψηφίζοντάς τους, θεωρώντας ότι κάνουμε ανανέωση. Και το 2012 «ανανεώσαμε» τη Βουλή κατά περισσότερο από δύο τρίτα (210 βουλευτές) και ιδού τα χάλια μας.

Για τον εαυτό μου, έχω θέσει τα εξής κριτήρια επιλογής των υποψηφίων, εντός του ψηφοδελτίου κόμματος της προτίμησής μου. Αν συμφωνείτε, μπορείτε και σεις να κάμετε κάτι ανάλογο για το ψηφοδέλτιο του δικού σας κόμματος..

Αρνούμαι να ψηφίσω κάποιον με βάση την αναγνωρισιμότητά του, απλά και μόνον γιατί είναι συνέχεια στα παράθυρα της τηλεόρασης προβαλλόμενος από ποιός ξέρει ποια συμφέροντα ή γιατί έχει ευφράδεια και «τα λέει ωραία» ή μόνο γιατί είναι συγγενής και συγχωριανός μου ή κολλητός του φίλου μου ή, ακόμα, γιατί είναι σύντεκνος ή κουμπάρος.

 Ψάχνομαι πλέον βαθύτερα για να απαντήσω σε κρίσιμα ερωτήματα όπως:

 Αν είναι ήδη βουλευτής, ποιες ήταν οι προτάσεις του στη Βουλή και στις κοινοβουλευτικές επιτροπές; Πώς ψήφισε στα νομοσχέδια που επηρεάζουν  την οικονομία, την απασχόληση, την υγεία, την παιδεία, τα συνταξιοδοτικά  και γενικότερα τη ζωή των πολιτών, ιδιαίτερα των αδύναμων; Πόσες φορές πήρε θέση και παρενέβη για διόρθωση αδικιών εις βάρος απροστάτευτων πολιτών;

Να είναι ασυμβίβαστος πολέμιος της πάσης μορφής διαφθοράς και υπερασπιστής της διαφάνειας της αξιοκρατίας και της δικαιοσύνης.

Γενικά, είναι καλός άνθρωπος και καλός πολίτης; Σημαντικό κριτήριο αυτό γιατί, δεν μπορεί κάποιος να είναι καλός πολίτης αν δεν είναι καλός άνθρωπος και δεν μπορεί να είναι καλός πολιτικός αν δεν είναι καλός πολίτης.

Όσο για το προφίλ του υποψηφίου, παλιού ή καινούργιου, θα φροντίσω να έχει όλα ή σχεδόν όλα τα εξής προσόντα:

Να είναι αληθινά μορφωμένος (στο σχολείο της ζωής, στην πιάτσα της κοινωνίας) όχι απλά με πτυχία, χωρίς να έχει ποτέ κερδίσει το ψωμί του, χωρίς να έχει «βάλει ένσημα».

 Να είναι ανιδιοτελής, αναμφισβήτητης εντιμότητας, χωρίς σκιές, ενάρετος, αποδεδειγμένα ικανός, όχι μόνο στα λόγια και να έχει πετύχει στην όποια δραστηριότητά του. Αν δεν διοίκησε κάποιος, με επιτυχία, μια μικρή έστω επιχείρηση, πώς θα κυβερνήσει την τεράστια επιχείρηση που είναι το κράτος;

Να είναι πρόθυμος και ακούραστος. Να μην έχει ανασυρθεί από «κομματική αποθήκη» με την υπόσχεση πως αν δεν εκλεγεί και κερδίσει το κόμμα του, θα έχει ως αντίδωρο το βόλεμά του σε κάποια δημόσια θέση με παχυλό μισθό και αρκετά προνόμια.