Υπάρχουν Όρια στην πολιτική αθλιότητα;;

Πότε, επί τέλους θα σταματήσει η Γκαιμπελική προπαγάνδα της «ΑΥΓΗΣ», επισήμου οργάνου της ΣΥΡΙΖΑϊκής Κυβέρνησης;;

Δικηγόρος Κωστας Κουρκουλος: 

“Δεν αναφέρομαι ποτέ σε υποθέσεις που χειρίζομαι. Στην υπόθεση όμως της ΕΛΣΤΑΤ για το έλλειμμα της χώρας, η εξαίρεση είναι υποχρεωτική για ευνόητους λόγους. 

Έγραφε η «Αυγή» για τα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ: «Εξαπάτησαν τη χώρα και τους Έλληνες με ψεύτικα στοιχεία, συμπράττοντας με ξένα συμφέροντα….».

Και επρόκειτο όχι για λάθος, αλλά για προστυχιά. Διότι αυτά γράφονταν στις 4-8-2016. Όταν δηλαδή και ως κυβέρνηση είχαν  διαπιστώσει ότι τα θύματα της συκοφαντίας τους,  είχαν επιτελέσει στο ακέραιο το καθήκον τους.

Σήμερα διάβαζα το απαλλακτικό βούλευμα, που μόλις έγινε αμετάκλητο. Τους απαλλάσσει όχι για τυπικούς λόγους, αλλά επί της ουσίας. Και βεβαιώνει  πανηγυρικά ότι εφάρμοσαν το νόμο και βεβαίωσαν την αλήθεια, ως έντιμοι δημόσιοι λειτουργοί.

Δεν ζητάει κανείς να αυτοκτονήσουν οι υπεύθυνοι της ΑΥΓΗΣ, επειδή αποδείχτηκαν συκοφάντες.

Να αποδείξουν ότι δεν είναι και ξετσίπωτοι οφείλουν. Το πώς, είναι γνωστό.

Περισσότερα, σε προσεχές άρθρο.”

Περάστε κόσμε – Στην Ελλάδα, όλα με Αναστολή

Ε Ι Δ Η Σ Η:

Κρήτη: Δέκα μήνες φυλακή σε Γερμανούς αξιωματικούς που κατέβασαν και βεβήλωσαν τη ελληνική σημαία.

«Πρωτοφανής πρόκληση από Γερμανούς στρατιωτικούς που υπέστειλαν την ελληνική σημαία στον Σταυρό στο Ακρωτήρι της Κρήτης και την πέταξαν στα βράχια, υψώνοντας τη γερμανική – Οι δύο 23χρονοι Γερμανοί υπηρετούν ως αξιωματικοί του ΝΑΤΟ στην 115 Πτέρυγα Μάχης.

Καταδικάστηκαν από το Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Χανίων σε δεκάμηνη φυλάκιση για προσβολή συμβόλων του ελληνικού κράτους αλλά με αναστολή και αφέθηκαν ελεύθεροι».

Διερωτώμαι λοιπόν και, μαζί με εμένα, υποθέτω διερωτώνται χιλιάδες συνΈλληνες: Τόσο ευτελίστηκε η εθνική μας αξιοπρέπια ώστε να μην αξίζει να φυλακιστούν έστω για λίγες μέρες τα νεαρά αυτά «παλικαράκια» - απόγονοι των Ναζί που διέπραξαν ανείπωτες κτηνωδίες στην Κρήτη και αλλαχού της Ελλάδος, με δολοφονίες χιλιάδων αθώων , ερήμωση και ολοκαυτώματα;.

Συγχωρήστε μου τις σκληρές εκφράσεις απότοκο της συναισθηματικής φόρτισης. Δεν μπορώ όμως να είμαι αντικειμενικός όταν άθλιες προκλήσεις σαν αυτήν, προσθέτουν αλάτι στις πληγές μας και ανασύρων πικρές μνήμες για προσωπικές εμπειρίες που έχω ανάγκη να ξεχάσω.

Ακόμα όμως και με πλήρη αντικειμενικότητα και αποδοχή της αρχής «Αμαρτίαι γονέων (δεν) παιδεύουσι τέκνα», οι νεαροί αυτοί, φιλοξενούμενοί μας, μάλιστα, με τη συμπεριφορά τους, αποδεικνύουν ότι διαπνέονται από τις ίδιες φασιστικές αρχές με τους προγόνους τους που αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα. Άρα και δεν έχουν κανένα ελαφρυντικό.

Αυτοί τέλος πάντων, είναι αυτοί που είναι. Εμείς όμως; Πώς αντιμετωπίζουμε το θέμα; Πού, στο καλό, μας οδηγεί το ελληνικό “jurisprudence”;; Θα μου πουν όμως κάποιοι πιο ήρεμοι: Είναι ένα μεμονωμένο φαινόμενο. Κα οι κρίνοντες σφάλλουν.

 Δεν νομίζω… Όταν πολιτικοί και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί, αντί να υπερασπίζονται το δημόσιοι συμφέρον, προβαίνουν σε κακουργηματικές πράξεις (ενεργητική ή παθητική δωροδοκία εκατομμυρίων, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, φυγάδευση τεράστιων παράνομων εσόδων σε υπεράκτιους λογαριασμούς, κ.λπ.), καταδικάζονται σε ποινές κάθειρξης με αναστολή και αφήνονται ελεύθεροι χωρίς να δοκιμάσουν τα κελιά της φυλακής («για να δουν τη γλύκα» έστω για μικρό μέρος της ποινής, δεν δικαιούμεθα να μιλάμε για δημοκρατία και κράτος δικαίου.

Άρα, τι κάνουμε; Μόνος δρόμος κατά τη γνώμη μου, εμείς οι πολίτες, ειρηνικά και ψύχραιμα, χωρίς φανατισμούς και ακρότητες, μεθοδικά και συντονισμένα μπορούμε να αναγκάσουμε τους εκπροσώπους των θεσμών, εκλεγμένους και μη, να αλλάξουν πορεία και πρακτικές.

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Αλλιώς, ας μην παραπονιόμαστε…



 

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ, Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ, Ο ΒΙΟΣ ΜΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ – ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.

Αγαπητοί φίλοι και Αγαπητές φίλες

Μόλις κυκλοφόρησε στο Netflix η σειρά οχτώ ντοκιμαντέρ με τίτλο “OUR PLANET” (Ο Πλανήτης μας).

Με το πρώτο κιόλας επεισόδιο σαγηνεύτηκα από την θαυμαστή ομορφιά και την αρμονία της φύσης που κληρονομήσαμε. Χλωρίδα (παρθένα δάση, πλούτος βλάστησης), πανίδα (πανέμορφα ζώα, πουλιά και ψάρια} από τα οποία και τρεφόμαστε, παγετώνες, θάλασσες και δροσερό νερό. Όσα δηλαδή μας έχουν απομείνει.

Συγκλονίστηκα  όμως από το  μέγεθος της καταστροφής που εμείς οι άνθρωποι έχουμε προκαλέσει τα τελευταία 40 χρόνια εξ αιτίας της κακής μας και ανεύθυνης διαχείρισης.
Δείτε σάς παρακαλώ τις βασικές πληροφορίες στον παρακάτω σύνδεσμο και κάποια από τα εισαγωγικά trailers.

https://www.netflix.com/gr/title/80049832

Είναι ένα σήμα κινδύνου, ένα επείγον καμπανάκι αφύπνισης πριν είναι πολύ αργά. Η Κλιματική Αλλαγή δεν είναι ένα εφεύρημα θεωρητικολογούντων επιστημόνων ούτε σύνθημα λαϊκιστών πολιτικάντηδων  για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους. Είναι υπαρκτός κίνδυνος προ των πυλών. Εξάλλου, έχουμε ήδη βιώσει πειστικά δείγματα της επερχόμενης πραγματικότητας στη χώρα μας.

Τώρα και 30 χρόνια, κάποιοι - λίγοι -  πολιτικοί και πολίτες μάς επισημαίνουν αυτό το πρόβλημα. Αντί να τους το αναγνωρίσουμε, τους λοιδορήσαμε. ΟΧΙ πια. Δεν έχουμε περιθώριο.

Το πρόβλημα δεν ανάγεται σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Ό,τι δεν κάνουμε στα προσεχή 20 χρόνια, μας οδηγεί σε μια μη αναστρέψιμη πορεία καταστροφής του πλανήτη μας, δηλαδή εντός του χρονικού ορίζοντα της δικής μας ζωής. Ας σκεφτούμε αν αυτόν τον πλανήτη θέλουμε  να αφήσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας;

Ας κάνουμε λοιπόν ό,τι μπορεί ο καθένας μας, αγνοώντας την παραπληροφόρηση του Τράμπ και των ομοίων του καθώς και των εχόντων επιχειρηματικά συμφέροντα (κακώς εννοούμενα βεβαίως).

Αν έχετε πρόσβαση στο Netflix, δείτε τη σειρά και δείξτε την στα παιδιά – προπαντός στα παιδιά. Αν όχι, δείτε το μαζί με κάποιους φίλους. Η αφήγηση έχει και ελληνικούς υποτίτλους.

Αν πειστείτε ότι αξίζει η προσπάθεια, προωθήστε αυτό το μήνυμα σε γνωστούς και φίλους και ζητήστε τους να κάνουν και εκείνοι το ίδιο. Είναι καλός ο σκοπός.

Δείτε επίσης: www.ourplanet.com

Η Συμφωνία των Πρεσπών και η διαχείρισή της

Μνημείο εθνικής, πολιτικής και ηθικής παρακμής.

του Νίκου Ε. Σκουλά
τ. Υπουργού , νυν Ενεργού Πολίτη

Στο παρελθόν, έγραψα μια σειρά άρθρων με τα οποία προσπάθησα να αναλύσω τις παραμέτρους τού χρονίζοντος αυτού προβλήματος με ήπιο και  «πολιτισμένο τρόπο».

Η προκλητική όμως συμπεριφορά των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος, ένθεν κακείθεν, αλλά και οι υστερικές εκρήξεις ανεγκέφαλων και φανατισμένων που λειτουργούν μονάχα με βάση το θυμικό ή και τα προσωπικά απωθημένα τους, με ωθεί να τα πω πιο ξεκάθαρα, πιο χοντρά και καθόλου ευγενικά αδιαφορώντας για τις όποιες αντιδράσεις με την υποσημείωση ότι δεν οφείλω χάρη σε κανέναν και δεν διεκδικώ την ψήφο κανενός.

Και τώρα, επί της ουσίας:

1.      Η παραχώρηση του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία» ως γεωγραφικού προσδιορισμού, δεν ήταν ευχάριστη αλλά ίσως αναγκαία παραχώρηση για ένα θέμα που είχε χαθεί για μας πολύ πριν και, συγκεκριμένα, σε μια μακρά περίοδο 70 και πλέον ετών δικής μας αδιαφορίας και ανοχής - όλων των κυβερνήσεών μας ενώ οι Σκοπιανοί αλώνιζαν προπαγανδίζοντας τους όρους σκέτη «Μακεδονία», Μακεδόνες, ή ILINDEN. .
Μοναδική φωτεινή εξαίρεση ο Ανδρέας Παπανδρέου που όμως ήταν αργά για να υπάρξει αποτέλεσμα αφού η ζημιά είχε ήδη γίνει..
 
Βαρύτατη βέβαια η ευθύνη του Αντώνη Σαμαρά που, ως Υπουργός Εξωτερικών, συνυπέγραψε τη συμφωνία της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, αντί να ασκήσει βέτο. Παραβίασε ευθέως την απόφαση του Συμβουλίου Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις οδηγίες του Πρωθυπουργού του ο οποίος έφταιξε για πολλά άλλα, αλλά όχι γι αυτό..
 
Έτσι κατόρθωσαν να αναγνωριστεί η μικρή και αδύναμη περιοχή της πλαστής οντότητας της πρώην Γιουγκοσλαβίας του Τίτο, ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, από 143 χώρες αφήνοντάς μας στο περιθώριο. Κατά συνέπεια, η παραχώρηση του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία» ήταν πράγματι η αναγκαία αναγνώριση της δυσμενούς πραγματικότητας με τα όποια ανταλλάγματα θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε.

2.      Οι σκληρές εκφράσεις και  οι βαρείς χαρακτηρισμοί απληροφόρητων και φανατισμένων ακραίων στοιχείων όχι μόνον με βρίσκουν αντίθετο αλλά με πικραίνουν και με εκνευρίζουν αφάνταστα. Ζητώ λοιπόν, εκ των προτέρων, συγχώρηση για λέξεις που δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ.

Πιστεύω ότι η παραχώρηση στους Σκοπιανούς
α. της «Μακεδονικής» γλώσσας και
β. της «Μακεδονικής» εθνότητας
    συνιστά όχι μόνον μια  αψυχολόγητη και ασυγχώρητη πράξη αλλά
    προδοσία εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων
     και προκαλεί το πατριωτικό φρόνημα των Ελλήνων η προσπάθεια
     των Κυβερνώντων να εξωραΐσουν τη Συμφωνία πανηγυρίζοντας για
     «τη μεγάλη τους επιτυχία».
     Η κοροϊδία μάλιστα καθίσταται πιο σκανδαλώδης αν λάβουμε υπόψη
     ότι η συμφωνία έγινε εν κρυπτώ, χωρίς ενημέρωση των θεσμικών
     οργάνων και χωρίς καμία συνεννόηση για εθνική γραμμή.

3.      Βεβαίως, αναγνωρίζουμε ως επιθυμητή ή και αναγκαία την καλή  σχέση με το γειτονικό κρατίδιο. Μια σχέση που θα διέπεται από πνεύμα καλής γειτονίας με αμοιβαίο σεβασμό και συνέργειες για το κοινό καλό των δύο χωρώ και των πολιτών τους.
Η αυθαίρετη όμως ιδιοποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας μας, του πολιτισμού μας, της Μακεδονικής γλώσσας και η επίκληση μιας εθνικής ταυτότητας που δεν είχε ποτέ αυτή η σλαβικής προέλευσης μειονότητα η οποία έφτασε στην περιοχή μας μια χιλιετία μετά το Ελληνικό Μακεδονικό Βασίλειο του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου, δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και τις αλυτρωτικές τους διεκδικήσεις, οι ενέργειες του Τσίπρα και των συνεργατών του καθίστανται απολύτως καταδικαστέες.

4.      Η συμφωνία βολεύει την κομματική ατζέντα του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας που, όπως έγινε, τον απαλλάσσει από την υποχρέωση να χειριστεί αυτή την «καυτή πατάτα» μια και, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, η συμφωνία δεν μπορεί να ακυρωθεί. Ας αφήσει λοιπόν την προεκλογική προπαγάνδα και τις εκ του ασφαλούς πατριωτικές κορώνες που τον εκθέτουν και δεν πείθουν κανέναν.

5.    Οι μεγάλοι κερδισμένοι βεβαίως, απ’ αυτή τη συμφωνία,  είναι οι Δυτικές δυνάμεις (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση, κ.λπ.) των οποίων τα γεωπολιτικά συμφέροντα στα Βαλκάνια, έναντι της Ρωσίας επισκιάζουν την «αγάπη» τους για μας, με αποτέλεσμα να ασκήσουν αφόρητες πιέσεις για την ολοκλήρωσή της στο πειθήνιο όργανό τους. Ε, να μην τον αποζημιώσουν για τις υπηρεσίες του, προτείνοντάς τον για το Βραβείο Νόμπελ;; Δεν είναι δα και τόσο αχάριστοι!

Το κακό έγινε και δεν αναστρέφεται… Και τώρα τι κάνουμε;

Έχουμε πολλές δυνατότητες κατά τη διαδικασία της Εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών τις οποίες, αν αξιοποιήσουμε σωστά, θα κερδίσουμε κάποια από τα χαμένα και θα επιτύχουμε αρκετά οφέλη.

Αυτό όμως προϋποθέτει εθνική συνεννόηση, κοινή γραμμή και πρόγραμμα δράσης, μεθοδικότητα, σοβαρότητα και συνέπεια. Και αυτά, δυστυχώς, δεν φαίνεται να τα διαθέτουμε για την ώρα.