Η ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΞΥΡΑΦΙΟΥ - ΩΡΑ ΓΙΑ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ (από ΟΛΟΥΣ μας)

Μήπως οι «άλλοι» που φταίνε για όλα … είμαστε εμείς οι ίδιοι;;

Ίσως οι συνεχείς αναρτήσεις μου για τα προβλήματα και τους κινδύνους που μας απειλούν καταλήγουν να είναι ένας μονότονος, πληκτικός και κουραστικός μονόλογος που δεν έχει καμιά θετική επίδραση.

 Ίσως να είναι στην ουσία μία υπαρξιακή μου ανάγκη , μια υποσυνείδητη προσπάθεια αυτό-ψυχοθεραπείας που δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο.

Συνεχίζω όμως με τη βεβαιότητα ότι οι διαπιστώσεις που καταθέτω είναι ορθές και οι προτεινόμενες λύσεις είναι προς θετική κατεύθυνση.

Θλίβομαι βαθύτατα έως και εξοργίζομαι για την κατάντια του πολιτικού μας συστήματος. Μπροστά στους θανάσιμους κινδύνους που απειλούν την πατρίδα και την κοινωνία (κατά μέγα μέρος εξωγενείς), αντί να συνομιλούν σε κλίμα συνεννόησης και συναίνεσης για τα μεγάλα και σοβαρά θέματα, ΟΛΟΙ ασχολούνται με την απαξίωση των πολιτικών τους αντιπάλων, με ύβρεις και βαρείς χαρακτηρισμούς.

Στο ΟΛΟΙ περιλαμβάνονται και οι πλείστοι «δικοί μου». Κυριευμένοι από τον πυρετό των επερχόμενων εκλογών (σύντομα ή λίγο αργότερα) φαίνεται να έχουν κυρίαρχο έως μοναδικό στόχο την κατάκτηση και τη νομή της εξουσίας, ή έστω να κερδίσουν αρκετό ποσοστό για να μπουν στη Βουλή. Για το εθνικό συμφέρον, την οικονομία, ην ανάπτυξη, την απασχόληση των χιλιάδων ανέργων, τον ξενιτεμό των νέων επιστημόνων, την καταστροφή της μεσαίας τάξης και της φτωχοποίησης των εργαζομένων και των συνταξιούχων, μονάχα ρητορικά σχήματα στη Βουλή και στα τηλεπαράθυρα.

Για να αναστραφεί η κατηφορική πορεία της χώρας και της κοινωνίας μας ένας δρόμος μόνον υπάρχει. Να αλλάξουμε εμείς και να αναγκάσουμε εκείνους που μας κυβερνούν να αλλάξουν και εκείνοι για το κοινό καλό ή να τους στείλουμε στα σπίτια τους. Είναι ανάγκη να γίνουμε καλοί, ενήμεροι, ενεργοί πολίτες. Να επιλέγουμε τους άριστους μεταξύ μας για τη διαχείριση των κοινών με κριτήριο τα χρηστά πολιτικά ήθη και, προ πάντων, με βάση τη συμπεριφορά τους και τις πράξεις τους καθόλον τον πολιτικό τους βίο.

Να απορρίπτουμε τους εθνικιστές και τους λαϊκιστές και να εκλέγουμε εκείνους που αποδεδειγμένα υπηρετούν το λαϊκό και εθνικό συμφέρον, λέγοντας την αλήθεια με όποιο κόστος αυτή συνεπάγεται.

Κυρίαρχο κριτήριο για την επιλογή των ανθρώπων που θα στείλουμε στη Βουλή, στον Δήμο ή στην Περιφέρεια: Να είναι  καλοί ανιδιοτελείς πολίτες που εμπνέονται από πηγαίο πατριωτισμό και απορρίπτουν λαϊκίστικες και εθνικιστικές πρακτικές καθώς και τον πελατειασμό.  Να  είναι καλοί και χρηστοί άνθρωποι. Και βεβαίως να είναι ικανοί.

 Να τους/τις αξιολογούμε καθημερινά: Ποιά η στάση τους στα διάφορα νομοσχέδια; Αγορεύουν και ψηφίζουν για το κοινό καλό ή, ως άβουλα όργανα, ακολουθούν τη γραμμή της κομματικής νομενκλατούρας με στόχο να διατηρήσουν ή και να βελτιώσουν τη θέση τους; Υπήρξαν συνεπείς σε υποσχέσεις που έδωσαν στο παρελθόν ή έχουν κάνει τέχνη την κωλοτούμπα στο βωμό του κυνηγιού της κατάκτησης και νομής της εξουσίας με όλα τα συνεπαγόμενα προνόμια;

Να κρίνουμε, να αμφισβητούμε και να ελέγχουμε την κοινοβουλευτική  συμπεριφορά των ανθρώπων που εκλέγουμε ή και ανεχόμαστε. Να κάνουμε προτάσεις και να επιμένουμε σε λογοδοσία από κείνους στους οποίους τις απευθύνουμε. Δημοκρατία δεν είναι να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα, πέντε ή λιγότερα χρόνια. Είναι η από μέρα σε μέρα ενεργή συμμετοχή μας στα κοινά.

Μα θα μου πείτε: Τι να κάνω εγώ αφού κανείς δεν μ’ ακούει; Όσο επιδιδόμαστε στη φραπεδιά, στον ωχαδερφισμό, στην αμπελοφιλοσοφία του καφενείου και το κουτσομπολιό του facebook (πρακτικές που απλά μας εκτονώνουν χωρίς αποτέλεσμα) και καταπίνουμε αμάσητα τα fake news, τίποτε δεν πρόκειται να πετύχουμε και, δυστυχώς, αυτό μας διδάσκει η πικρή πείρα.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ:  Έχουμε τεράστια δύναμη, αρκεί να το πιστέψουμε και να την αξιοποιήσουμε δρώντας ΟΜΑΔΙΚΑ. Υπάρχει το επιτυχημένο παράδειγμα των Γάλλων (Γαλλική Επανάσταση, Άνοιξη του ’68 και τώρα τα κίτρινα γιλέκα). Στην αρχή, όχι με τεράστιες μαζικές δράσεις. Ο καθένας και η κάθε μια από μας ας φωνάξει 2, 3, ή 4 φίλους που νιώθουν το ίδιο, για καφέ, συζήτηση, προβληματισμό  και προτάσεις για δράση. Από πείρα σας βεβαιώνω ότι θα προκύψουν καλά πράγματα. Οι δημοκρατικά οργανωμένοι πυρήνες των ολίγων μπορούν να μεγαλώσουν και να παρεμβαίνουν ομαδικά, ενοχλώντας την εξουσία. Αν μάλιστα υπάρξει και σύνδεση και συνέργεια μεταξύ των πυρήνων και κάποια μορφή συντονισμού, μπορούν να προκύψουν εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Ας το χωνέψουμε επί τέλους:
Απαιτείται πατριωτική συνεννόηση και συνδέσμευση σε κοινό εθνικό πρόγραμμα  και ενιαία φωνή των πολιτικών δυνάμεων και των πολιτών που θα εμπεδώσει την αξιοπιστία της χώρας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και θα δημιουργήσει ευνοϊκό κλίμα για επενδύσεις και ανάπτυξη.
Η συνέχιση των έριδων και των μικροκομματικών πρακτικών με μοναδικό στόχο την κατάκτηση και νομή της εξουσίας, οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, στην καταστροφή της χώρας.


«Υπεράνω των συμφερόντων των κομμάτων και των πολιτών ίσταται πάντοτε το συμφέρον της πατρίδος»
Ελευθέριος Βενιζέλος

Η Ομαδικότητα στους πολιτικούς και εθνικόύς αγώνες

«Εμείς» αντί «Εγώ»

Με την ευκαιρία της 45^ης επετείου της ηρωικής  εξέγερσης του Πολυτεχνείου, προβλήθηκε από το κανάλι της Βουλής μια σειρά ντοκιμαντέρ με τίτλο «Μια Άγνωστη Ιστορία. Ο αντιδικτατορικός αγώνας στη Βόρεια Αμερική».

Μια εξαιρετική παραγωγή του Γιάννη Κατωμερή και της Μαίρης Οικονομίδου που, παρά τα πενιχρά έως ανύπαρκτα οικονομικά μέσα τους, προσπάθησαν να παρουσιάσουν τη συμβουλή των προοδευτικών Ελλήνων των ΗΠΑ και του Καναδά, στον αγώνα κατά της χούντας των συνταγματαρχών.

Παρά την οικονομική αδυναμία τους να ταξιδέψουν σε όλες τις εστίες αντιδικτατορικών επιτροπών και πυρήνων, συνάντησαν και πήραν συνεντεύξεις από έναν ικανό αριθμό μεταναστών και εξόριστων πατριωτών που συμμετείχαν στ’ αυτόν τον αγώνα κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες.

Μου ζήτησαν να καταθέσω την εμπειρία μου για τον χώρο στον οποίο δραστηριοποιήθηκα έχοντας και έναν βαθμό οργανωτικής ευθύνης. Δέχτηκα, θεωρώντας ότι ήταν χρέος μας να παρουσιάσουμε τον ωραίο ανιδιοτελή αγώνα και τις θυσίες κυρίως των φοιτητών, των εργατών, της ακαδημαϊκής κοινότητας και των μικροεπιχειρηματιών δίπλα στον Ανδρέα, τη Μελίνα και τον Μίκη.

Η δουλειά του Γιάννη και της Μαίρης ήταν, κατά τη γνώμη μου, δημοσιογραφικά άψογη.. Με στενοχώρησε όμως και με προκάλεσε η τάση κάποιων από τους συνεντευξιαζόμενους/ες πρωταγωνιστές - εντός και εκτός εισαγωγικών - να προβάλλουν εαυτούς/ές κατά προτεραιότητα.  Σπεύδω να εξηγήσω ότι με την παρατήρηση αυτή δεν υποτιμώ την προσφορά τους που ήταν όντως αξιόλογη. Αγνόησαν όμως δυστυχώς, τις συλλογικότητες των σεμνών συντρόφων που πρόσφεραν χωρίς να κρατούν πισινή και χωρίς να ζητήσουν αναγνώριση ή να δεχτούν οποιοδήποτε αντίδωρο. Δυστυχώς,  έπεσε πολύ «εγώ» και σχεδόν καθόλου «εμείς».

Ο αντιδικτατορικός αγώνας, αγαπητοί φίλοι και φίλες δεν πρέπει να γίνεται πεδίο διαγκωνισμού για προσωπική προβολή και ανέλιξη  γιατί  προσφέρει επιχείρημα και άλλοθι σε εκείνους που μεγαλοποιούν ή παραποιούν ό,τι έκαμαν  ή καπηλεύτηκαν πράγματα που δεν έκαμαν. Ο νοών νοείτω.

Νίκος Σκουλάς

Προτάσεις για τους νεότερους - Τι μας έχει διδάξει η εμπειρία

Νουθεσίες προς νέους Δημοκράτες Σοσιαλιστές από έναν παλιό με νεανίζουσες ιδέες

1.     Πριν επιχειρήσεις να προσεγγίσεις άλλους να είσαι σίγουρος για τις πολιτικές σου αρχές και πεποιθήσεις και να προσπαθείς να τους πείθεις με τη συνεπή πολιτική σου συμπεριφορά

2.     Μην εγκαταλείπεις την προσπάθεια στο πρώτο εμπόδιο. Χρειάζεται χρόνος για να ωριμάσουν οι ιδέες.

3.     Να είσαι ενωτικός, ομαδικός παίκτης με τις αρχές και τους στόχους του Κινήματος πάντα να καθοδηγούν τον λόγο και τις πράξεις σου.

4.     Μην χρησιμοποιείς τον δεύτερο πληθυντικό (εσείς) αλλά πάντα τον πρώτο (εμείς).

5.     Μην τους βάζεις απέναντί σου. Βρες τα κοινά σημεία και οικοδόμησε πάνω σ’ αυτά.

6.     Αναγνώρισε και ενθάρρυνε τις θετικές τους σκέψεις και τις θετικές τους προσπάθειες.

Υπάρχουν πάντα
α. άνθρωποι με γλαφυρή προοδευτική ρητορική (ο λαός μας το ονομάζει «λέγειν») που δεν υποστηρίζεται στην πράξη ή η πολιτική τους συμπεριφορά είναι σε δυσαρμονία με τον λόγο τους. («Λέγουσιν γαρ και ου ποιούσιν»)
β. καλοπροαίρετοι αλλά άπειροι και απληροφόρητοι και, συχνά, ανίκανοι άνθρωποι κοντά στις ηγεσίες.
γ.  Ελιτισμός, ομαδοποιήσεις  και πρακτικές που υπονομεύουν την αξιοπιστία μας ως προς τις αρχές και τις αξίες μας
δ. Κόλακες που εξυπηρετούν προσωπικές επιδιώξεις και ατζέντες
ε. Άνθρωποι που προσέρχονται μονάχα για να φωτογραφηθούν με τον Πρόεδρο για επίκληση δήθεν προσωπικών σχέσεων μαζί του με στόχο να κερδίσουν ενδοπαραταξιακούς πόντους ή και κοινωνική αναγνώριση (αναρτήσεις σε fb, κ.λπ.) και μετά εξαφανίζονται.
(Σημ.: Δεν χρειαζόμαστε αυτή την επίπλαστη δικαίωση. Αυτή κερδίζεται με αγώνες μέσα στην κοινωνία και όχι στο κομματικό παρασκήνιο)

ΑΥΤΟΥΣ….
i. Μην τους αφήσεις να σε αποθαρρύνουν
ii. Μη συμβιβάζεσαι αλλά μην αντιγράφεις τις πρακτικές τους.
iii. Συνέχισε να αγωνίζεσαι. Στο τέλος κερδίζεις.

Νίκος Σκουλάς

Επιστολή πρός συντρόφους του προοδευτικού χώρου

Προς τους Συντρόφους και τις Συντρόφισσες του Κινήματος Αλλαγής και γενικότερα  προς τους ανθρώπους του προοδευτικού χώρου.

Ως ένας πολίτης* που προσπαθεί να είναι συνεπής προς τις αρχές και τις αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού (χωρίς δυστυχώς να τα καταφέρνω πάντα), θέλω, μ’ αυτό το σημείωμα, να εκφράσω τη βαθιά μου ανησυχία για την κατάσταση που επικρατεί στις τάξεις του Κινήματός μας.

Τα δυο πιο μεγάλα κόμματα  πλειοδοτούν σε χωρίς ουσία ρητορικές, με προφανή μοναδικό στόχο την κατάκτηση και νομή της εξουσίας χωρίς καμία πρόθεση να φανούν συνεπή στις δεσμεύσεις τους.  Η κυρίαρχη ιδεολογία: Το κυνήγι της καρέκλας.**

Συνεκτιμήσαμε ότι το πολιτικό μας σύστημα έχει αυτό-απαξιωθεί -κυριολεκτικά καταρρεύσει - και δεν εξυπηρετεί πλέον τα συμφέροντα της  χώρας και του λαού μας.

Εκείνοι εξ  ημών που ταυτιζόμαστε με τις προοδευτικές δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού συναποφασίσαμε να συμπράξουμε σε μια κοινή πορεία για την ανασυγκρότηση της ιστορικής μας παράταξης συνθέτοντας το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ και τα μέλη και οι φίλοι μας επιδοκίμασαν αυτή την πρωτοβουλία.

Παρατηρώ όμως με απογοήτευση ότι ΑΛΛΑ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. Τα πλείστα στελέχη μας έχουν επιδοθεί  σε ένα αέναο αγώνα επικράτησης εντός του Κινήματος (είτε ως άτομα είτε ως Ομάδες) με τον ορθό πολιτικό λόγο όχι όμως και την πολιτική πράξη.

Ακόμα και οι  νέοι μας που πλαισιώνουν τους κομματικούς μηχανισμούς στους οποίους είχαμε κρεμάσει τις ελπίδες μας,  φαίνεται να ασχολούνται κατά προτεραιότητα με την προσωπική τους προβολή (ανάρτηση προφίλ, φωτογραφίες, καλλιέργεια κοινωνικών επαφών, κ.λπ..) και σχεδόν καθόλου με την ουσία της πολιτικής, αρχές και αξίες, προτάσεις για το γενικό καλό, πολιτικό διάλογο και επιδίωξη συναινέσεων και δράσεων για την πατρίδα, την κοινωνία και την ανάπτυξη.

Συνέπεια αυτών των πρακτικών είναι ότι  δεν μας εμπιστεύονται  πια οι αληθινά προοδευτικοί πολίτες που μας κατατάσσουν στην κατηγορία «μια από τα ίδια.

Συντρόφισσες και σύντροφοι του προοδευτικού χώρου.

Διανύουμε ένα κρίσιμο ιστορικό σταυροδρόμι. Μας απειλούν θανάσιμοι γεωπολιτικοί  και οικονομικοί και πολιτισμικοί κίνδυνοι.
Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται και     οι αυξανόμενες τάσεις των «κινημάτων» λαϊκισμού, μισαλλοδοξίας και τυφλού φανατισμού που  απειλούν να εμπλέξουν τον πλανήτη σε νέες καταστροφικές περιπέτειες.

 Η επιβίωση της πατρίδας,  της ελληνικής κοινωνίας και του πλανήτη θα εξαρτηθεί από  την πολιτική συμπεριφορά μας και τον σεβασμό του αξιακού μας συστήματος.

 Ήρθε η ώρα να εγκαταλείψουμε τη βόλεψη του καναπέ, και την «αντίληψη ότι φταίνε μόνον οι άλλοι». Για ό,τι μας συμβεί θα φταίμε μόνον εμείς και τα παιδιά και τα εγγόνια μας δεν θα μας συγχωρήσουν.

Με βαθιά ανησυχία αλλά  και συντροφικότητα,

Νίκος Σκουλάς

 * Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, υπενθυμίζω ότι δεν επιθυμώ και δεν θα δεχτώ
    κανένα πόστο - κομματικό ή άλλο. Μοναδικός μου σκοπός να υπηρετήσω τον κοινό
    μας αγώνα με όποιες δυνάμεις μου απομένουν. Όσοι με γνωρίζουν, το πιστεύουν
    αυτό.

**(Μοναδική ίσως τιμητική εξαίρεση αποτελεί το Κ.Κ.Ε. που παραμένει διαχρονικά
      συνεπές στις δικές του αρχές χωρίς όμως να έχει προοπτική εξουσίας αφού
      συνειδητά παραμένει κόμμα διαμαρτυρίας, τουτέστιν δεν επιθυμεί και δεν
       μπορεί να κυβερνήσει).