Το θέατρο των διαπραγματεύσεων και ο πανικός της 12ης ώρας

Η αλήθεια εν συντομία.

Πριν μας τρελάνουν οι σχολιαστές των μιντιακών συγκροτημάτων, οι επί παντός επιστητού παντογνώστες – εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο, οι εκφραστές των πάσης φύσεως συμφερόντων εντός και εκτός των τειχών και, βεβαίως, οι αναμενόμενοι τακτικισμοί των διαπραγματευομένων, ιδού η αλήθεια όπως τη βλέπει ένας απλός πολίτης με την κοινή λογική:

Τελικά, Συμφωνία θα υπάρξει. Γιατί;  Διότι δεν συμφέρει κανέναν να μην υπάρξει.

1.    Η Ευρωπαίοι Εταίροι δεν αντέχουν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη «δια τον φόβον»  ότι θα είναι η απαρχή του ξηλώματος του πουλόβερ μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που παραμένει νομισματική και δεν ολοκληρώθηκες ποτέ. Μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ισχυρών σε βάρος των αδύναμων μελών. Μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που κλυδωνίζεται επικίνδυνα.

2.    Η Ελλάδα την αντέχει πολύ λιγότερο. Υπερχρεωμένη, ουσιαστικά χρεοκοπημένη, ανίκανη να εξυπηρετήσει το παράλογα υπέρογκο  χρέος της, με την οικονομία της σε παράλυση, στερούμενη παραγωγικής και εξαγωγικής ικανότητας, τελούσα σε πλήρη πιστωτική ασφυξία, χωρίς πρόσβαση στις αγορές, θα βυθιστεί αμέσως στην άβυσσο της οικονομικής, κοινωνικής και ακόμα εθνικής μιζέριας.

Τα «δεν δεχόμαστε τελεσίγραφα» και «δεν εκβιαζόμαστε» είναι παιδαριώδη. Ανεξάρτητα από την κακή συνταγή που μας επέβαλαν οι Ευρωπαίοι Εταίροι και το ΔΝΤ, η κατάστασή μας είναι αυτή που είναι και δεν αλλάζει εύκολα, εκτός βέβαια αν αλλάξουμε εμείς, πράγμα που δεν φαίνεται πιθανό, αλλά και πάλι θα χρειαστεί πολύς χρόνος. Εξ ίσου και τα περί εθνικής υπερηφάνειας. Όταν είσαι καταχρεωμένος, δεν μπορείς να πληρώσεις  και κανείς δεν σε δανείζει, και δέχεσαι τελεσίγραφα και εκβιάζεσαι και δεν είσαι εθνικά υπερήφανος.

3.    Ο κύριος λόγος όμως για να υπάρξει – και θα υπάρξει - συμφωνία είναι άλλος: ΤΑ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου τα οποία και μπορούν να επιβάλουν.

α) Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που τώρα δυστροπεί διαπραγματευτικά για να μην ενθαρρυνθούν άλλες υπερχρεωμένες χώρες να σηκώσουν κεφάλι, ελέγχεται (πάντα ελεγχόταν) από τις ΗΠΑ και θα κάνει τις αναγκαίες υποχωρήσεις όσο κομψότερα μπορεί.

β)   Η ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ. Η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης μαγειρεύεται τώρα και πολύν καιρό. Την έχει ανάγκη η Ευρώπη για να αποκτήσει πρόσβαση στη μεγάλη Αμερικανική αγορά και οι δύο πλευρές τη χρειάζονται για να γίνουν η μεγαλύτερη αγορά στον κόσμο, εν όψει της έντασης με τη Ρωσία και του ανταγωνισμού με Κίνα και Ινδία.

  Αν και η συμφωνία δεν θα είναι για μας θείο δώρο (θα είναι πολύ επώδυνη) είναι η μόνη ευκαιρία που έχουμε να επιβιώσουμε και να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης υπό τρείς προϋποθέσεις:

1.    Ο πρωθυπουργός Τσίπρας να τολμήσει να συγκρουστεί με τις ισχυρές αντίρροπες δυνάμεις εντός του Κυβερνητικού σχηματισμού που παραμένουν κολλημένες σε ιδεοληψίες και εξωπραγματικές προσδοκίες. Και βεβαίως να απαλλαγεί από βαρίδια τύπου Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου, Καμένου και συναφών.

2.    Όλες οι πολιτικές  δυνάμεις να βάλουν πλάτη για να υπερβούν ενωμένες την πρωτόγνωρη εθνική κρίση, αφήνοντας στην άκρη τα μικρόνοα και μικρόψυχα κομματικά και προσωπικά παιχνίδια και

3.    Εμείς οι Έλληνες πολίτες να αλλάξουμε νοοτροπία να γίνουμε πιο υπεύθυνοι, να νοικοκυρευτούμε, να ελέγχουμε την εξουσία (αλλά όχι από τον καναπέ με το ουϊσκάκι μας – εγώ προτιμώ ρακή) και να δρούμε για το κοινό καλό που είναι και το ατομικό μας καλό.

 

Αλλιώς, αρχίσετε να προσεύχεστε, όσοι είστε ευσεβείς, γιατί εγώ είμαι αμαρτωλός και δεν θα εισακουστώ.