Βόμβα στην ανασυγκρότηση των δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων βάζει ο Σημίτης (Γιατί τώρα;)

 

Ο τέως Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στο Συνέδριο των Δελφών, εντελώς απρόσμενα, εξαπέλυσε μια απρόσμενη και αήθη επίθεση κατά του Γιώργου Παπανδρέου και της διακυβέρνησής του.
 
Ο Γιώργος Παπανδρέου, κατά τη συνήθη, υπερβολική κατά τη γνώμη μου ευγένεια και προφανώς για να μη δυναμιτίσει το πολιτικό κλίμα σε περίοδο δεινής κρίσης και θανάσιμων κινδύνων για την πατρίδα, προσπέρασε τις ανοίκειες  και άκαιρες αιχμές.

Ως ένας πολίτης όμως, μετά «λόγου γνώσεως» που γνωρίζει τον κύριο Σημίτη από τότε που έκανε ανάλογα τερτίπια στον Ανδρέα (από τα χρόνια της εξορίας μας την περίοδο της δικτατορίας αλλά και μετά), νοιώθω την εσωτερική ανάγκη και την υποχρέωση να παρατηρήσω τα εξής ολίγα αν και γνωρίζω ότι θα στενοχωρήσω πολλούς συντρόφους. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, δεν έχουμε την πολυτέλεια να σιωπούμε.:

Ο κ. Σημίτης δεν είχε ανάγκη από Μνημόνιο γιατί…

·         Είχε τη βοήθεια της Goldman Sachs και των καταστροφικών swaps για τα οποία δεν ένοιωσε ποτέ την ανάγκη να απολογηθεί.

·      Με τις σπατάλες κατά την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων και των το όργιο των Εξοπλισμών, συσσώρεψε δημόσιο χρέος € 85 δισεκ. των εξόφληση του οποίου, στο μέγιστο μέρος του, φόρτωσε στους επόμενους και όχι καλύτερούς του, με αποτέλεσμα να βρεθούμε, το 2008, χρεωκοπημένοι, με ένα μη βιώσιμο χρέος πάνω από € 320 δισεκ.

·         Είχε άλλες έγνοιες αφήνοντας ανεξέλεγκτους τους γύρω του να επιδίδονται σε ένα όργιο απροσχημάτιστης διαφθοράς (φούσκα χρηματιστηρίου, εξοπλισμοί, κ.λπ.)……..

Αν είχε λίγη φρόνηση δεν θα έπρεπε να μιλάει καθόλου προκαλώντας τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού και επιδεινώνοντας την ήδη κακή του εικόνα. 

 

Οι αιχμές του Κώστα Σημίτη στον  Γιώργο Παπανδρέου  

«Αν είχαμε τότε μια σοβαρή πολιτική ηγεσία», θα μπορούσε να φέρει μια καλύτερη συμφωνία, καθώς «το πρώτο μνημόνιο, υπό την εξαιρετικά αυστηρή μορφή που είχε, δεν ήταν μονόδρομος» αναφέρει ο πρώην πρωθυπουργός.

Στη συνέντευξή του στην capital.gr ο κ. Σημίτης δηλώνει μεταξύ άλλων πως «εκείνο το οποίο έπρεπε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση και δεν έκανε τότε ήταν ένας έγκαιρος σοβαρός σχεδιασμός για το πώς θα αντιμετωπίσει την κατάσταση. Να τον καταρτίσει και να τον συζητήσει τόσο με την Ε.Ε. όσο και με το ΔΝΤ. Δεν έγινε κανένας σχεδιασμός».
Και καταλήγει, αναφερόμενος στον Γιώργο Παπανδρέου «Όταν είσαι ανέτοιμος λες σαχλαμάρες»

Και η απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου (Συγκρίνετε το πολιτικό ήθος των δύο ανδρών):

 

«Ο κ. Σημίτης γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον ότι, ναι, πράγματι, θα μπορούσαμε να μην είμαστε σε μνημόνιο,

Αν η ΕΕ αναγνώριζε ότι το πρόβλημα ήταν και δικό της,

Αν η ΕΕ είχε βούληση, τόλμη και σχέδιο,

Αν τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης είχαν στηρίξει τις επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου στις αρχές του 2010,

Αν οι εταίροι προσέφεραν πολιτική στήριξη προς την Ελλάδα, όπως είχε κάνει ένα χρόνο νωρίτερα η Γερμανία, μέσω του τότε Υπουργού Οικονομικών,

Αν είχαν προειδοποιήσει δυναμικά τις αγορές ότι θα έπαιρναν μέτρα στήριξης της Ελλάδας, όπως έκανε τελικά ο κ. Ντράγκι το 2012 για την Ιταλία και την Ισπανία,

Αν μπορούσαμε να βγούμε στις αγορές και να δανειστούμε με βιώσιμα επιτόκια – κάτι που ακόμα δεν φαίνεται να είναι εφικτό,

Αν είχε γίνει δεκτή η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης για ευρωομόλογα,

Αν η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είχε υπερδιπλασιάσει το χρέος και πολλαπλασιάσει το έλλειμμα,

Αν η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είχε κάνει την ΑΠΑΤΗ με τα στατιστικά στοιχεία το 2009, αλλά και την απογραφή του 2004,

Αν η Κομισιόν είχε κάνει την δουλειά της επί κυβέρνησης Καραμανλή για να αποτρέψει την εκτίναξη του ελλείμματος,

Αν η Ελλάδα είχε κάνει τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές όταν γίναμε μέλη της Ευρωζώνης,

Αν, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου είχαν στηρίξει τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου,

Αν, αν, αν…

Με σεβασμό στις απόψεις του κ. Σημίτη, πρέπει να επισημάνουμε ότι ό ίδιος κυβέρνησε την Ελλάδα σε ένα διεθνές, ευρωπαϊκό και οικονομικό περιβάλλον ριζικά διαφορετικό από εκείνο που βρήκε η κυβέρνηση το 2009, αφού ήδη είχε εκδηλωθεί η κρίση στη Wall Street, και είχε δώσει τα αποτελέσματά της η λαίλαπα Καραμανλή.

Οι περιστάσεις στις οποίες κυβέρνησε, προφανώς και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα που βρήκαμε και αντιμετωπίσαμε με θάρρος το 2009 αψηφώντας το πολιτικό κόστος.

Το δίλημμα να χρεοκοπήσουμε ή να ζητήσουμε βοήθεια από το μηχανισμό που τελικά διαμορφώσαμε, ευτυχώς για τον ίδιο, δεν το αντιμετώπισε ποτέ.

Τέλος,

Το γεγονός ότι, η συνέντευξη του κ. Σημίτη έρχεται λίγες μόνον ημέρες μετά τη θετική εξέλιξη της συμπόρευσης του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, μπορεί να προκαλεί εύλογα ερωτηματικά.

Τα προσπερνάμε.

Κοιτάμε μπροστά, τη μεγάλη εικόνα, γιατί γνωρίζουμε τι έγινε στο παρελθόν.

Και πολύ περισσότερο, γιατί γνωρίζουμε τι χρειάζεται για το ΜΕΛΛΟΝ.

Γιατί,

Αυτήν την ώρα, που είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να στραφούμε στις πραγματικές ανάγκες της χώρας και του πολίτη που υπέφερε από όσα έγιναν και δεν έγιναν από τη δεξιά και τις συντηρητικές πολιτικές που επικρατούν στην Ευρώπη,

χρειάζονται φωνές που θα συμβάλουν στην ανασύνταξη των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού,

χρειάζονται φωνές που θα παλέψουν για να αναδείξουν τους πραγματικούς υπαίτιους της κρίσης και τις πραγματικές αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση, ώστε να δώσουμε τις πρέπουσες και αξιόπιστες απαντήσεις,

χρειάζονται προοδευτικές δυνάμεις ισχυρές, που θα αγωνιστούν για να ανατρέψουν τα κακώς κείμενα, που κρατούν τις υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου σε ομηρία,

χρειάζονται προοδευτικές δυνάμεις που θα έχουν τη βούληση να συγκρουστούν με τις χρόνιες παθογένειες του πελατειακού κράτους, τα συμφέροντα και τα κατεστημένα που παρασιτούν από αυτό,

χρειάζονται προοδευτικές δυνάμεις που θα αγωνιστούν για μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας απέναντι στη συντηρητική, μια πρόταση προοδευτικών μεταρρυθμίσεων για την ΑΛΛΑΓΗ της χώρας,

Δεν υπάρχει πολυτέλεια για σκοπιμότητες και δεύτερες σκέψεις».