2018: ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ωραιοποίηση της ζοφερής κατάστασης και η αγνόηση της πραγματικότητας οδηγεί τη χώρα, την οικονομία και την κοινωνία σε επιταχυνόμενη καταστροφική πορεία

Με πολύ απλά λόγια, χωρίς στατιστικά μαγειρέματα, αυτή είναι, κατά τη γνώμη μου (τη γνώμη ενός απλού πολίτη), η αλήθεια στην αρχή του νέου έτους χωρίς βέβαια να διεκδικώ το αλάθητο:

 

1. Μνημόνια και Επιτροπεία. Είναι ψέμα ότι τελειώνουμε με την αυστηρή λιτότητα και τα μέτρα τον Αύγουστο του 2018. (Το γνωρίζει η κυβέρνηση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης και όσοι πολίτες διαθέτουν στοιχειώδη λογική και δεν εθελοτυφλούν).
Έχουν ήδη προνομοθετηθεί σκληρά μέτρα που ισχύουν για το 2018  καθώς και για την μετά το 2019 περίοδο, και πλήττουν κυρίως  τις ευάλωτες κοινωνικές τάξεις (τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ανέργους και τις μικρές επιχειρήσεις)

3. Έξοδος στις αγορές; Άλλος μύθος αυτός. Αν βγούμε στις αγορές,  (πράγμα που βολεύει τις δανείστριες χώρες οι οποίες έτσι απαλλάσσονται από μέρος του ρίσκου), θα πληρώνουμε υψηλότερο επιτόκιο (4,5 έως 5% έναντι 1 έως 1,5% που πληρώνουμε σήμερα).

4. Πρωτογενή πλεονάσματα(;) και κοινωνικό μέρισμα. Είναι πλασματική η εικόνα που μας παρουσιάζουν για πρωτογενή (ταμειακά δηλαδή) πλεονάσματα και υπερπλεονάσματα(;;!!!) αφού αυτά είναι αποτέλεσμα μείωσης μισθών και συντάξεων, κατάργησης επιδομάτων, υπερφορολόγησης και καθυστέρησης εξόφλησης οφειλών σε ιδιώτες. Σ’ αυτό προστίθεται και η προσβολή στη νοημοσύνη μας με την απόδοση ενός μικρού ποσοστού των εισπράξεων εν είδη «κοινωνικού μερίσματος». Σαν να λέμε, καθρεφτάκια και χάντρες στους ιθαγενείς.

 5. Διαφθορά, Πελατειακές Σχέσεις, Φοροδιαφυγή. Αποτέλεσμα η αιτία της κρίσης; Όλες αυτές και άλλες παθογένειες, αντί να αμβλύνονται, δυστυχώς επιδεινώνονται. Οι πλείστοι επώνυμοι που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη δίνουν το κακό παράδειγμα προστατεύοντας τα κεκτημένα προνόμιά τους, αποκρύπτοντας το «πόθεν έσχες», ή μεταφέροντας τα χρήματά τους σε εξωχώριες εταιρίες.

Η κυβέρνηση, με διάφορα επικοινωνιακά τερτίπια, προσπαθεί να ωραιοποιήσει μια κατάσταση που δεν επιδέχεται ωραιοποίηση.  Η αντιπολίτευση στο σύνολό της (με ελάχιστες εξαιρέσεις που λοιδορούνται), χωρίς αυτοκριτική, ασχολείται με το να καταγγέλλει όλα τα στραβά που όλοι πλέον γνωρίζουμε, αντί να παρουσιάζει κοστολογημένες προτάσεις (με όποιο πολιτικό κόστος αυτό συνεπάγεται) για έξοδο από την κρίση.

Όλο το πολιτικό σύστημα ασχολείται με αλληλοκατηγορίες και κοκορομαχίες που αφορούν στα συμπτώματα χωρίς να αγγίζει την ουσία και να επιδιώκει μια εθνική συνεννόηση για τη μεγάλη μάχη κατά της κρίσης και τη σωτηρία της πατρίδας. Λες και το μόνο τους μέλημα είναι η διατήρηση ή, αντίστοιχα, η κατάκτηση και η νομή της εξουσίας (της καρέκλας που λέμε). 

 Εμείς ο πολίτες που, στην πλειονότητά μας, δεν υπήρξαμε ποτέ αθώοι, έχοντας επιδοθεί σε ένα όργιο αμοιβαίου εκμαυλισμού και εκφαυλισμού με τους πολιτικούς, τους συνδικαλιστές και τα οργανωμένα συμφέροντα, τώρα έχουμε κάποιο, όχι αδικαιολόγητο άλλοθι, να κάνουμε τα ίδια, ως άμυνα για την επιβίωσή μας, υπό την απειλή της φοροκαταιγίδας επί των λαϊκών στρωμάτων και της κοινωνικής ανισότητας που αυτά δημιούργησαν. Μα θα μου πείτε «τι μπορεί να κάνει ένας αθωράκιστος απλός πολίτης; Μόνος του, τίποτε. Όλοι μαζί όμως, μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα. Δρώντας συντονισμένα, ελέγχοντας την εξουσία, συμπεριφερόμενοι υπεύθυνα και στέλνοντας στα σπίτια τους όλους εκείνους τους πολιτικούς που παίζουν παιχνίδια στην πλάτη μας.

Η κατάστασή μας δεν σηκώνει αναβολή. Είναι πολύ σοβαρή και αν δεν την αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, και ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ σίγουρα  ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΟΥΜΕ.