Κρίσιμες Εκλογές - Ώρα για μεγάλες αποφάσεις

(όχι των εραστών της καρέκλας αλλά …..των πολιτών).

Του Νίκου Ε. Σκουλά, τέως Υπουργού
νυν Ενεργού Πολίτη

Α. Μέτρον άριστον ή αλλιώς Μηδέν άγαν

Ο Ελληνικός λαός, από αρχαιοτάτων χρόνων και έως σήμερα, δεν είχε ποτέ την αίσθηση του μέτρου. Εξ ου και η ανάγκη του «μέτρου» επεκράτησε στους πλέον νουνεχείς ως σύνθημα για το ζητούμενο.

Η υπερβολή, ο φανατισμός, ο διχαστικός λόγος, οι εσωτερικές έριδες και οι συναισθηματικά παρμένες αποφάσεις ήταν και, δυστυχώς, παραμένουν τα κύρια χαρακτηριστικά της πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς των Ελλήνων. Αν δεν ήταν έτσι, πώς εξηγείται το γεγονός ότι όλοι σχεδόν οι μεγάλοι ηγέτες στη αρχαιότητα και μετά, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν ή και θανατώθηκαν;

Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αναφώνησε το σύνθημα «Η Ελλάδα στους Έλληνες», άγγιξε τις πιο ευαίσθητες πατριωτικές χορδές του Ελληνικού λαού. Πρώτον γιατί η Ελλάδα δεν ανήκε στους Έλληνες και, δεύτερον, γιατί τη θέση αυτή την υποστήριξε με θαυμαστή συνέπεια.

Η Εθνική Ανεξαρτησία και η Λαϊκή Κυριαρχία ήταν και παραμένουν τα μεγάλα ζητούμενα παρά τη σχετική βελτίωση των τελευταίων ετών που όμως κινδυνεύουν να ακυρωθούν. Γι’ αυτό παραμένουν και είναι το μεγάλο διακύβευμα αυτών και των μελλοντικών εκλογών. (Όσο για Κοινωνική Δικαιοσύνη, για την ώρα....  χαμένη υπόθεση).

Β. Οι κίνδυνοι που μας απειλούν.

Δυστυχώς όμως και πάλιν, το πολιτικό κλίμα και η προεκλογική υστερία που έχει κυριαρχήσει μεταξύ των πάσης μορφής υποψηφίων δεν εμπνέει καμιά αισιοδοξία αν αφήσουμε τα πράγματα να συνεχίσουν όπως πάνε τώρα..

α). Από τη μια μεριά οι δυσμενείς διεθνείς συνθήκες: Οι συμπληγάδες των υπερδυνάμεων που ερίζουν για το ποιος θα θέσει τον πλανήτη υπό τον έλεγχο των γεωστρατηγικών του συμφερόντων και η αδυναμία μας να αντιδράσουμε, σε συνδυασμό με την «ευλογία» αλλά κυρίως την κατάρα των υδρογονανθράκων στην περιοχή μας και τον τουρκικό αλόγιστο επεκτατισμό και ο έλεγχος της παγκόσμιας οικονομίας από μια μικρή οικονομική ελίτ…

β). Από την άλλη, η ουσιαστική κατάρρευση του πολιτικού μας συστήματος, η αντικατάσταση αρχών και αξιών από μοναδικό στόχο την κατάκτηση και νομής της εξουσίας, η πολιτική ηθική μόνο στα λόγια, η επικυριαρχία των επιχειρηματικών και μιντιακών συγκροτημάτων στην πολιτική και η όχι ανεξήγητη απροθυμία των πολιτών να αντιδράσουν,
οδηγούν σε μια αδιέξοδη κατάσταση που εγκυμονεί θανάσιμους κινδύνους για την πατρίδα και την κοινωνία.

Υπό το κράτος της εκλογικής υστερίας, όλοι – σχετικοί και άσχετοι – φαίνεται να θέλουν να εκλεγούν σε κάποιο πόστο, ως να ήτο αυτό το ύψιστο αγαθό και τίποτε άλλο να μην είναι σημαντικό. (Πληροφορούμαι ότι κάποιοι κατάληξαν να μοιράζουν φυλλάδια ακόμα και σε κηδείες).

Οποιαδήποτε σκέψη (πολύ λιγότερο καλόπιστη συζήτηση) σε κατ’ αρχήν θετική πρόταση ή ιδέα για το κοινό καλό, απορρίπτεται εκ προοιμίου, μόνο και μόνο γιατί προήλθε από τον κομματικό μας αντίπαλο (δηλαδή τον κακό).  Αυτή η νοοτροπία αποκλείει οποιαδήποτε συνεννόηση και συμπόρευση με ομοψυχία στα μεγάλα θέματα, ακόμα και στα εθνικά.

Δυστυχώς, οι λίγοι νουνεχείς και σοβαροί αποτελούν την εξαίρεση και δεν εισακούονται πια.

Από όλα αυτά συνάγεται ότι η κατάσταση στη χώρα μας είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Όντως, αντιμετωπίζουμε μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα.

Πιστεύω ακράδαντα ότι η επαπειλούμενη οικονομική χρεοκοπία είναι άμεση συνέπεια της πολιτικής, κοινωνικής και αξιακής μας παρακμής, η δε πρόληψή της είναι πλέον Σισύφειο έργο.

Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι επείγουσα ανάγκη να κατανοήσουμε επί τέλους ότι τα πάντα γύρω μας έχουν αλλάξει άρδην και ανεπιστρεπτί. Για να επιβιώσουμε ως έθνος και ως λαός, οφείλουμε  να πάρουμε ρηξικέλευθες αποφάσεις για σαρωτικές αλλαγές και, ενωμένοι, να τις εφαρμόσουμε όχι μόνο στα λόγια αλλά με πράξεις.

Γ. Με ποια κριτήρια εκλέγουμε;

Αυτό το σημείωμα δεν το γράφω για να σας πείσω να ψηφίσετε κάποιο κόμμα ή κάποιον υποψήφιο όπως θα περιμένατε λίγες  μέρες προ των εκλογών αν και δεν έχω κρύψει τις πολιτικές  μου προτιμήσεις, σεβόμενος όμως απολύτως και τις δικές σας.

 Το κάθε κόμμα έχει τη δική του συνταγή και το δικό του πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση και κάθε πολίτης έχει διαμορφώσει τη δική του γνώμη για το ποιο κόμμα τον εκφράζει. Καλώς… Δημοκρατικό του δικαίωμα αλλά και ευθύνη.

Σε κάθε ψηφοδέλτιο όμως  υπάρχει το ζήτημα της επιλογής των άριστων υποψηφίων που θα κληθούν να εφαρμόσουν αυτά τα προγράμματα στον Δήμο, στην Περιφέρεια ή στο Κοινοβούλιο, είτε αναλαμβάνοντας κυβερνητική εκτελεστική εξουσία.

Και ενώ δεν λείπουν οι καλές ιδέες και οι καλές προθέσεις, κατά γενική ομολογία, στην εφαρμογή, έχουμε αποτύχει οικτρά. Κοντολογίς, εμείς οι πολίτες, φαίνεται να έχουμε κάνει πολύ άστοχες επιλογές για τους πλείστους ανθρώπους που διαχειρίστηκαν τις τύχες μας.

Ήρθε λοιπόν η ώρα  να επιλέξουμε, με περίσκεψη και αίσθημα ευθύνης, εκείνους τους εκπροσώπους μας που θα πάρουν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας αλλά και, κατ’ επέκταση  της Ευρώπης. (Δημοτικές και Περιφερειακές Αρχές, Ευρωβουλευτές και, λίγο αργότερα, Βουλευτές στο Εθνικό Κοινοβούλιο και Κυβέρνηση).

Δ. Η πρότασή μου:

 Σήμερα λοιπόν, ως συμβολή μου στον προβληματισμό μας, επιχειρώ να μοιραστώ την εμπειρία 50 και πλέον ετών στη διοίκηση, (καλή και κακή), τόσο στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα των επιχειρήσεων. Και ας μην ξεχνάμε: Το κράτος είναι η μεγαλύτερη «επιχείρηση» της χώρας.

Για τον εαυτό μου, έχω θέσει τα εξής κριτήρια επιλογής των υποψηφίων, εντός του ψηφοδελτίου κόμματος της προτίμησής μου (Για την Αυτοδιοίκηση, το Κόμμα έχει, κατά τη γνώμη μου, δευτερεύουσα σημασία)

Αν συμφωνείτε, μπορείτε και σεις να κάμετε κάτι ανάλογο για το ψηφοδέλτιο του δικού σας κόμματος ή και εκτός αυτού.

1. Αρνούμαι να ψηφίσω κάποιον με βάση την αναγνωρισιμότητά του, απλά και μόνον γιατί είναι συνέχεια στα παράθυρα της τηλεόρασης προβαλλόμενος από ποιός ξέρει ποια συμφέροντα ή γιατί έχει ευφράδεια και «τα λέει ωραία» ή μόνο γιατί είναι συγγενής και συγχωριανός μου ή κολλητός του φίλου μου ή, ακόμα, γιατί είναι σύντεκνος ή κουμπάρος.

2. Αρνούμαι επίσης να ψηφίσω, με τη συνήθη συναισθηματική παρόρμηση, απόγονο, γιο ή εγγονό κάποιου μεγάλου ηγέτη, μόνο και μόνο γιατί κληρονόμησε ένα μεγάλο όνομα, χωρίς βέβαια να του το καταλογίζω ως αρνητικό στοιχείο. Διεκδικώ όμως ανυποχώρητα το δικαίωμα να τον/την υποβάλω στη βάσανο της αυστηρής αξιολόγησης, επί ίσοις όροις με τους άλλους  υποψηφίους, με βάση όμως τη δική τους προσωπική προσφορά στην κοινωνία. Εάν το συμπέρασμα αυτής της αξιολόγησης είναι θετικό, μαζί τους και εγώ. Δεν τους οφείλω όμως τίποτε για ό,τι καλό έκαναν οι προγονοί τους αλλά και ούτε τους καταλογίζω τις κακές πράξεις των προγόνων τους. Η «κληρονομικώ δικαιώματι» εξασφάλιση πολιτικής καριέρας πρέπει να λήξει κάποτε.
 Ψάχνομαι πλέον βαθύτερα για να απαντήσω σε κρίσιμα ερωτήματα όπως:

 3. Αν είναι ήδη βουλευτής, δημοτικός ή περιφερειακός σύμβουλος ποιες ήταν οι προτάσεις του στην εθνική ή ευρωπαϊκή Βουλή και στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, στο δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο; Πώς ψήφισε στα νομοσχέδια ή τις αποφάσεις που επηρεάζουν  την οικονομία, την απασχόληση, την υγεία, την παιδεία, τα συνταξιοδοτικά  και γενικότερα τη ζωή των πολιτών, ιδιαίτερα των αδύναμων; Πόσες φορές πήρε θέση και παρενέβη για διόρθωση αδικιών εις βάρος απροστάτευτων πολιτών;

4. Είναι ασυμβίβαστος πολέμιος της πάσης μορφής διαφθοράς και υπερασπιστής της διαφάνειας της αξιοκρατίας και της δικαιοσύνης;
5. Γενικά, είναι καλός άνθρωπος και καλός πολίτης; Σημαντικό κριτήριο αυτό γιατί, δεν μπορεί κάποιος να είναι καλός πολίτης αν δεν είναι καλός άνθρωπος και δεν μπορεί να είναι καλός πολιτικός αν δεν είναι καλός πολίτης.

6. Μπορεί να εμπνεύσει τους πολίτες-ψηφοφόρους, όχι με λόγια αλλά με το καλό του παράδειγμα; Υπήρξε συνεπής στην εκπλήρωση των προεκλογικών του/της υποσχέσεων;

7. Είναι ενήμερος για και ευαίσθητος στην καινοτομία και στις εξελίξεις στα ψηφιακά συστήματα, τη ρομποτική, την τεχνητή νοημοσύνη και στις τεχνολογίες των επικοινωνιών που αλλάζουν σχεδόν τα πάντα. Ιδιαίτερα στον τομέα της απασχόλησης, καθώς και στην εκπαίδευση, στη δικαιοσύνη, στις εμπορικές συναλλαγές, στους χειρισμούς στη γεωργία, στις μεταφορές, στην ιατρική; 

Όσο για το προφίλ του υποψηφίου, παλιού ή καινούργιου, θα διερωτηθώ, αν έχει όλα ή σχεδόν όλα τα εξής προσόντα:

8. Είναι αληθινά μορφωμένος (στο σχολείο της ζωής, στην πιάτσα της κοινωνίας) όχι απλά με πτυχία, χωρίς να έχει ποτέ κερδίσει το ψωμί του, χωρίς να έχει «βάλει ένσημα»; Καλά τα πτυχία αλλά από μόνα τους δεν επαρκούν. Αυτό μας έχει διδάξει η πικρή πείρα.

9. Είναι ανιδιοτελής, αναμφισβήτητης εντιμότητας, χωρίς σκιές, ενάρετος, αποδεδειγμένα ικανός, όχι μόνο στα λόγια και έχει πετύχει στην όποια δραστηριότητά του; Αν δεν διοίκησε κάποιος, με επιτυχία, μια μικρή έστω επιχείρηση ή δραστηριότητα, πώς θα κυβερνήσει την τεράστια επιχείρηση που είναι το κράτος;

10. Είναι πρόθυμος και ακούραστος και δεν έχει ανασυρθεί από «κομματική αποθήκη» με την υπόσχεση πως αν δεν εκλεγεί και κερδίσει το κόμμα του, θα έχει ως αντίδωρο το βόλεμά του σε κάποια δημόσια θέση με παχυλό μισθό και αρκετά προνόμια;

Μπορούμε ίσως να σκεφτούμε και άλλα. Σε κάθε περίπτωση, αφού εκλεγούν, όσοι κι όποιοι εκλεγούν, δεν πρέπει να τους αφήνουμε ήσυχους.

Ως ενήμεροι, υπεύθυνοι και ενεργοί πολίτες, οφείλουμε να τους ελέγχουμε συνεχώς, αλλά και να τους βοηθούμε να κάνουν καλά τη σπουδαία δουλειά που τους εμπιστευτήκαμε.