Η ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΞΥΡΑΦΙΟΥ - ΩΡΑ ΓΙΑ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ (από ΟΛΟΥΣ μας)

Μήπως οι «άλλοι» που φταίνε για όλα … είμαστε εμείς οι ίδιοι;;

Ίσως οι συνεχείς αναρτήσεις μου για τα προβλήματα και τους κινδύνους που μας απειλούν καταλήγουν να είναι ένας μονότονος, πληκτικός και κουραστικός μονόλογος που δεν έχει καμιά θετική επίδραση.

 Ίσως να είναι στην ουσία μία υπαρξιακή μου ανάγκη , μια υποσυνείδητη προσπάθεια αυτό-ψυχοθεραπείας που δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο.

Συνεχίζω όμως με τη βεβαιότητα ότι οι διαπιστώσεις που καταθέτω είναι ορθές και οι προτεινόμενες λύσεις είναι προς θετική κατεύθυνση.

Θλίβομαι βαθύτατα έως και εξοργίζομαι για την κατάντια του πολιτικού μας συστήματος. Μπροστά στους θανάσιμους κινδύνους που απειλούν την πατρίδα και την κοινωνία (κατά μέγα μέρος εξωγενείς), αντί να συνομιλούν σε κλίμα συνεννόησης και συναίνεσης για τα μεγάλα και σοβαρά θέματα, ΟΛΟΙ ασχολούνται με την απαξίωση των πολιτικών τους αντιπάλων, με ύβρεις και βαρείς χαρακτηρισμούς.

Στο ΟΛΟΙ περιλαμβάνονται και οι πλείστοι «δικοί μου». Κυριευμένοι από τον πυρετό των επερχόμενων εκλογών (σύντομα ή λίγο αργότερα) φαίνεται να έχουν κυρίαρχο έως μοναδικό στόχο την κατάκτηση και τη νομή της εξουσίας, ή έστω να κερδίσουν αρκετό ποσοστό για να μπουν στη Βουλή. Για το εθνικό συμφέρον, την οικονομία, ην ανάπτυξη, την απασχόληση των χιλιάδων ανέργων, τον ξενιτεμό των νέων επιστημόνων, την καταστροφή της μεσαίας τάξης και της φτωχοποίησης των εργαζομένων και των συνταξιούχων, μονάχα ρητορικά σχήματα στη Βουλή και στα τηλεπαράθυρα.

Για να αναστραφεί η κατηφορική πορεία της χώρας και της κοινωνίας μας ένας δρόμος μόνον υπάρχει. Να αλλάξουμε εμείς και να αναγκάσουμε εκείνους που μας κυβερνούν να αλλάξουν και εκείνοι για το κοινό καλό ή να τους στείλουμε στα σπίτια τους. Είναι ανάγκη να γίνουμε καλοί, ενήμεροι, ενεργοί πολίτες. Να επιλέγουμε τους άριστους μεταξύ μας για τη διαχείριση των κοινών με κριτήριο τα χρηστά πολιτικά ήθη και, προ πάντων, με βάση τη συμπεριφορά τους και τις πράξεις τους καθόλον τον πολιτικό τους βίο.

Να απορρίπτουμε τους εθνικιστές και τους λαϊκιστές και να εκλέγουμε εκείνους που αποδεδειγμένα υπηρετούν το λαϊκό και εθνικό συμφέρον, λέγοντας την αλήθεια με όποιο κόστος αυτή συνεπάγεται.

Κυρίαρχο κριτήριο για την επιλογή των ανθρώπων που θα στείλουμε στη Βουλή, στον Δήμο ή στην Περιφέρεια: Να είναι  καλοί ανιδιοτελείς πολίτες που εμπνέονται από πηγαίο πατριωτισμό και απορρίπτουν λαϊκίστικες και εθνικιστικές πρακτικές καθώς και τον πελατειασμό.  Να  είναι καλοί και χρηστοί άνθρωποι. Και βεβαίως να είναι ικανοί.

 Να τους/τις αξιολογούμε καθημερινά: Ποιά η στάση τους στα διάφορα νομοσχέδια; Αγορεύουν και ψηφίζουν για το κοινό καλό ή, ως άβουλα όργανα, ακολουθούν τη γραμμή της κομματικής νομενκλατούρας με στόχο να διατηρήσουν ή και να βελτιώσουν τη θέση τους; Υπήρξαν συνεπείς σε υποσχέσεις που έδωσαν στο παρελθόν ή έχουν κάνει τέχνη την κωλοτούμπα στο βωμό του κυνηγιού της κατάκτησης και νομής της εξουσίας με όλα τα συνεπαγόμενα προνόμια;

Να κρίνουμε, να αμφισβητούμε και να ελέγχουμε την κοινοβουλευτική  συμπεριφορά των ανθρώπων που εκλέγουμε ή και ανεχόμαστε. Να κάνουμε προτάσεις και να επιμένουμε σε λογοδοσία από κείνους στους οποίους τις απευθύνουμε. Δημοκρατία δεν είναι να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα, πέντε ή λιγότερα χρόνια. Είναι η από μέρα σε μέρα ενεργή συμμετοχή μας στα κοινά.

Μα θα μου πείτε: Τι να κάνω εγώ αφού κανείς δεν μ’ ακούει; Όσο επιδιδόμαστε στη φραπεδιά, στον ωχαδερφισμό, στην αμπελοφιλοσοφία του καφενείου και το κουτσομπολιό του facebook (πρακτικές που απλά μας εκτονώνουν χωρίς αποτέλεσμα) και καταπίνουμε αμάσητα τα fake news, τίποτε δεν πρόκειται να πετύχουμε και, δυστυχώς, αυτό μας διδάσκει η πικρή πείρα.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ:  Έχουμε τεράστια δύναμη, αρκεί να το πιστέψουμε και να την αξιοποιήσουμε δρώντας ΟΜΑΔΙΚΑ. Υπάρχει το επιτυχημένο παράδειγμα των Γάλλων (Γαλλική Επανάσταση, Άνοιξη του ’68 και τώρα τα κίτρινα γιλέκα). Στην αρχή, όχι με τεράστιες μαζικές δράσεις. Ο καθένας και η κάθε μια από μας ας φωνάξει 2, 3, ή 4 φίλους που νιώθουν το ίδιο, για καφέ, συζήτηση, προβληματισμό  και προτάσεις για δράση. Από πείρα σας βεβαιώνω ότι θα προκύψουν καλά πράγματα. Οι δημοκρατικά οργανωμένοι πυρήνες των ολίγων μπορούν να μεγαλώσουν και να παρεμβαίνουν ομαδικά, ενοχλώντας την εξουσία. Αν μάλιστα υπάρξει και σύνδεση και συνέργεια μεταξύ των πυρήνων και κάποια μορφή συντονισμού, μπορούν να προκύψουν εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Ας το χωνέψουμε επί τέλους:
Απαιτείται πατριωτική συνεννόηση και συνδέσμευση σε κοινό εθνικό πρόγραμμα  και ενιαία φωνή των πολιτικών δυνάμεων και των πολιτών που θα εμπεδώσει την αξιοπιστία της χώρας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και θα δημιουργήσει ευνοϊκό κλίμα για επενδύσεις και ανάπτυξη.
Η συνέχιση των έριδων και των μικροκομματικών πρακτικών με μοναδικό στόχο την κατάκτηση και νομή της εξουσίας, οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, στην καταστροφή της χώρας.


«Υπεράνω των συμφερόντων των κομμάτων και των πολιτών ίσταται πάντοτε το συμφέρον της πατρίδος»
Ελευθέριος Βενιζέλος

Η Ομαδικότητα στους πολιτικούς και εθνικόύς αγώνες

«Εμείς» αντί «Εγώ»

Με την ευκαιρία της 45^ης επετείου της ηρωικής  εξέγερσης του Πολυτεχνείου, προβλήθηκε από το κανάλι της Βουλής μια σειρά ντοκιμαντέρ με τίτλο «Μια Άγνωστη Ιστορία. Ο αντιδικτατορικός αγώνας στη Βόρεια Αμερική».

Μια εξαιρετική παραγωγή του Γιάννη Κατωμερή και της Μαίρης Οικονομίδου που, παρά τα πενιχρά έως ανύπαρκτα οικονομικά μέσα τους, προσπάθησαν να παρουσιάσουν τη συμβουλή των προοδευτικών Ελλήνων των ΗΠΑ και του Καναδά, στον αγώνα κατά της χούντας των συνταγματαρχών.

Παρά την οικονομική αδυναμία τους να ταξιδέψουν σε όλες τις εστίες αντιδικτατορικών επιτροπών και πυρήνων, συνάντησαν και πήραν συνεντεύξεις από έναν ικανό αριθμό μεταναστών και εξόριστων πατριωτών που συμμετείχαν στ’ αυτόν τον αγώνα κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες.

Μου ζήτησαν να καταθέσω την εμπειρία μου για τον χώρο στον οποίο δραστηριοποιήθηκα έχοντας και έναν βαθμό οργανωτικής ευθύνης. Δέχτηκα, θεωρώντας ότι ήταν χρέος μας να παρουσιάσουμε τον ωραίο ανιδιοτελή αγώνα και τις θυσίες κυρίως των φοιτητών, των εργατών, της ακαδημαϊκής κοινότητας και των μικροεπιχειρηματιών δίπλα στον Ανδρέα, τη Μελίνα και τον Μίκη.

Η δουλειά του Γιάννη και της Μαίρης ήταν, κατά τη γνώμη μου, δημοσιογραφικά άψογη.. Με στενοχώρησε όμως και με προκάλεσε η τάση κάποιων από τους συνεντευξιαζόμενους/ες πρωταγωνιστές - εντός και εκτός εισαγωγικών - να προβάλλουν εαυτούς/ές κατά προτεραιότητα.  Σπεύδω να εξηγήσω ότι με την παρατήρηση αυτή δεν υποτιμώ την προσφορά τους που ήταν όντως αξιόλογη. Αγνόησαν όμως δυστυχώς, τις συλλογικότητες των σεμνών συντρόφων που πρόσφεραν χωρίς να κρατούν πισινή και χωρίς να ζητήσουν αναγνώριση ή να δεχτούν οποιοδήποτε αντίδωρο. Δυστυχώς,  έπεσε πολύ «εγώ» και σχεδόν καθόλου «εμείς».

Ο αντιδικτατορικός αγώνας, αγαπητοί φίλοι και φίλες δεν πρέπει να γίνεται πεδίο διαγκωνισμού για προσωπική προβολή και ανέλιξη  γιατί  προσφέρει επιχείρημα και άλλοθι σε εκείνους που μεγαλοποιούν ή παραποιούν ό,τι έκαμαν  ή καπηλεύτηκαν πράγματα που δεν έκαμαν. Ο νοών νοείτω.

Νίκος Σκουλάς

Προτάσεις για τους νεότερους - Τι μας έχει διδάξει η εμπειρία

Νουθεσίες προς νέους Δημοκράτες Σοσιαλιστές από έναν παλιό με νεανίζουσες ιδέες

1.     Πριν επιχειρήσεις να προσεγγίσεις άλλους να είσαι σίγουρος για τις πολιτικές σου αρχές και πεποιθήσεις και να προσπαθείς να τους πείθεις με τη συνεπή πολιτική σου συμπεριφορά

2.     Μην εγκαταλείπεις την προσπάθεια στο πρώτο εμπόδιο. Χρειάζεται χρόνος για να ωριμάσουν οι ιδέες.

3.     Να είσαι ενωτικός, ομαδικός παίκτης με τις αρχές και τους στόχους του Κινήματος πάντα να καθοδηγούν τον λόγο και τις πράξεις σου.

4.     Μην χρησιμοποιείς τον δεύτερο πληθυντικό (εσείς) αλλά πάντα τον πρώτο (εμείς).

5.     Μην τους βάζεις απέναντί σου. Βρες τα κοινά σημεία και οικοδόμησε πάνω σ’ αυτά.

6.     Αναγνώρισε και ενθάρρυνε τις θετικές τους σκέψεις και τις θετικές τους προσπάθειες.

Υπάρχουν πάντα
α. άνθρωποι με γλαφυρή προοδευτική ρητορική (ο λαός μας το ονομάζει «λέγειν») που δεν υποστηρίζεται στην πράξη ή η πολιτική τους συμπεριφορά είναι σε δυσαρμονία με τον λόγο τους. («Λέγουσιν γαρ και ου ποιούσιν»)
β. καλοπροαίρετοι αλλά άπειροι και απληροφόρητοι και, συχνά, ανίκανοι άνθρωποι κοντά στις ηγεσίες.
γ.  Ελιτισμός, ομαδοποιήσεις  και πρακτικές που υπονομεύουν την αξιοπιστία μας ως προς τις αρχές και τις αξίες μας
δ. Κόλακες που εξυπηρετούν προσωπικές επιδιώξεις και ατζέντες
ε. Άνθρωποι που προσέρχονται μονάχα για να φωτογραφηθούν με τον Πρόεδρο για επίκληση δήθεν προσωπικών σχέσεων μαζί του με στόχο να κερδίσουν ενδοπαραταξιακούς πόντους ή και κοινωνική αναγνώριση (αναρτήσεις σε fb, κ.λπ.) και μετά εξαφανίζονται.
(Σημ.: Δεν χρειαζόμαστε αυτή την επίπλαστη δικαίωση. Αυτή κερδίζεται με αγώνες μέσα στην κοινωνία και όχι στο κομματικό παρασκήνιο)

ΑΥΤΟΥΣ….
i. Μην τους αφήσεις να σε αποθαρρύνουν
ii. Μη συμβιβάζεσαι αλλά μην αντιγράφεις τις πρακτικές τους.
iii. Συνέχισε να αγωνίζεσαι. Στο τέλος κερδίζεις.

Νίκος Σκουλάς

Επιστολή πρός συντρόφους του προοδευτικού χώρου

Προς τους Συντρόφους και τις Συντρόφισσες του Κινήματος Αλλαγής και γενικότερα  προς τους ανθρώπους του προοδευτικού χώρου.

Ως ένας πολίτης* που προσπαθεί να είναι συνεπής προς τις αρχές και τις αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού (χωρίς δυστυχώς να τα καταφέρνω πάντα), θέλω, μ’ αυτό το σημείωμα, να εκφράσω τη βαθιά μου ανησυχία για την κατάσταση που επικρατεί στις τάξεις του Κινήματός μας.

Τα δυο πιο μεγάλα κόμματα  πλειοδοτούν σε χωρίς ουσία ρητορικές, με προφανή μοναδικό στόχο την κατάκτηση και νομή της εξουσίας χωρίς καμία πρόθεση να φανούν συνεπή στις δεσμεύσεις τους.  Η κυρίαρχη ιδεολογία: Το κυνήγι της καρέκλας.**

Συνεκτιμήσαμε ότι το πολιτικό μας σύστημα έχει αυτό-απαξιωθεί -κυριολεκτικά καταρρεύσει - και δεν εξυπηρετεί πλέον τα συμφέροντα της  χώρας και του λαού μας.

Εκείνοι εξ  ημών που ταυτιζόμαστε με τις προοδευτικές δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού συναποφασίσαμε να συμπράξουμε σε μια κοινή πορεία για την ανασυγκρότηση της ιστορικής μας παράταξης συνθέτοντας το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ και τα μέλη και οι φίλοι μας επιδοκίμασαν αυτή την πρωτοβουλία.

Παρατηρώ όμως με απογοήτευση ότι ΑΛΛΑ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. Τα πλείστα στελέχη μας έχουν επιδοθεί  σε ένα αέναο αγώνα επικράτησης εντός του Κινήματος (είτε ως άτομα είτε ως Ομάδες) με τον ορθό πολιτικό λόγο όχι όμως και την πολιτική πράξη.

Ακόμα και οι  νέοι μας που πλαισιώνουν τους κομματικούς μηχανισμούς στους οποίους είχαμε κρεμάσει τις ελπίδες μας,  φαίνεται να ασχολούνται κατά προτεραιότητα με την προσωπική τους προβολή (ανάρτηση προφίλ, φωτογραφίες, καλλιέργεια κοινωνικών επαφών, κ.λπ..) και σχεδόν καθόλου με την ουσία της πολιτικής, αρχές και αξίες, προτάσεις για το γενικό καλό, πολιτικό διάλογο και επιδίωξη συναινέσεων και δράσεων για την πατρίδα, την κοινωνία και την ανάπτυξη.

Συνέπεια αυτών των πρακτικών είναι ότι  δεν μας εμπιστεύονται  πια οι αληθινά προοδευτικοί πολίτες που μας κατατάσσουν στην κατηγορία «μια από τα ίδια.

Συντρόφισσες και σύντροφοι του προοδευτικού χώρου.

Διανύουμε ένα κρίσιμο ιστορικό σταυροδρόμι. Μας απειλούν θανάσιμοι γεωπολιτικοί  και οικονομικοί και πολιτισμικοί κίνδυνοι.
Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται και     οι αυξανόμενες τάσεις των «κινημάτων» λαϊκισμού, μισαλλοδοξίας και τυφλού φανατισμού που  απειλούν να εμπλέξουν τον πλανήτη σε νέες καταστροφικές περιπέτειες.

 Η επιβίωση της πατρίδας,  της ελληνικής κοινωνίας και του πλανήτη θα εξαρτηθεί από  την πολιτική συμπεριφορά μας και τον σεβασμό του αξιακού μας συστήματος.

 Ήρθε η ώρα να εγκαταλείψουμε τη βόλεψη του καναπέ, και την «αντίληψη ότι φταίνε μόνον οι άλλοι». Για ό,τι μας συμβεί θα φταίμε μόνον εμείς και τα παιδιά και τα εγγόνια μας δεν θα μας συγχωρήσουν.

Με βαθιά ανησυχία αλλά  και συντροφικότητα,

Νίκος Σκουλάς

 * Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, υπενθυμίζω ότι δεν επιθυμώ και δεν θα δεχτώ
    κανένα πόστο - κομματικό ή άλλο. Μοναδικός μου σκοπός να υπηρετήσω τον κοινό
    μας αγώνα με όποιες δυνάμεις μου απομένουν. Όσοι με γνωρίζουν, το πιστεύουν
    αυτό.

**(Μοναδική ίσως τιμητική εξαίρεση αποτελεί το Κ.Κ.Ε. που παραμένει διαχρονικά
      συνεπές στις δικές του αρχές χωρίς όμως να έχει προοπτική εξουσίας αφού
      συνειδητά παραμένει κόμμα διαμαρτυρίας, τουτέστιν δεν επιθυμεί και δεν
       μπορεί να κυβερνήσει).

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΚΙ ΑΥΤΟ: ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΚΑΤΑΧΕΡΙΑΖΕΙ ΔΙΚΗΓΟΡΙΝΑ.

ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΟΠΟΥ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΔΕΝ ΧΤΥΠΟΥΝΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ.

Επειδή δεν μπορούσα να το πιστέψω, το έψαξα. Πρωί-πρωί, το είδα στην έγκυρη εφημερίδα της Κρήτης "ΠΑΤΡΙΣ " και στην ΤV ΑΝΤΕΝΑ.( Γ. Παπαδάκης).

Ρώτησα και έμαθα ότι επρόκειτο για μια μια φτωχή γριούλα που, ενώ είχε εξοφλήσει το μικρό της χρέος, μετά από έρανο ευαίσθητων πολιτών, της πέταξαν τα πράγματά της στον δρόμο επειδή ο δικαστής "αμέλησε" να καθαρογράψει την απόφαση κα αυτοδίκησε κατά της δικηγόρου της γιατί διαμαρτυρήθηκε.

ΜΠΡΑΒΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΌΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ..!!!

Και επειδή έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ήμουν στη Νομική, ξανακοίταξα το σχετικό άρθρο του Ποινικού Κώδικα περί Αυτοδικίας:

"ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Ισχύον Άρθρο: Όποιος ασκεί αυθαίρετα αξίωση σχετική με δικαίωμα που ή το έχει πραγματικά ή από πεποίθηση το οικειοποιείται τιμωρείται με φυλάκιση ως έξι μήνες ή χρηματική ποινή. Για την ποινική δίωξη απαιτείται έγκληση" Χωρίς να θέλω να κάνω το δάσκαλο, σημειώνω τις λέξεις "κατ' έγληση".

Ας μην το αφήσει η στραπατσαρισμένη δικηγόρος στην επίκληση του Δικηγορικού Συλλόγου. Αν θέλει να της αποδοθεί Δικαιοσύνη, πρέπει να υποβάλει μήνυση.

Πρωτοφανές επεισόδιο με δικαστή, έστειλε γνωστή Χανιώτισσα δικηγόρο στο νοσοκομείο | Zarpanews

Η εξαφανισμένη Δούρου για πρώτη φορά στο Μάτι μετά από 42 ημέρες

Αν αληθεύει αυτή η είδηση (Σημ.:  Δεν έχει διαψευσθεί ή άλλως πως αμφισβητηθεί)  υπάρχει μείζον πρόβλημα σοβαρότητας και αξιοπιστίας των εκλεγμένων εκπροσώπων μας αλλά τίθεται και πρόβλημα λειτουργίας της δημοκρατίας από την άποψη ότι

1.    Πέρασε στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων και, ακόμα χειρότερο

2.    Εμείς οι πολίτες, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, δεν αντιδρούμε συντονισμένα καταγγέλλοντας με εκκωφαντικό θόρυβο την προκλητική έλλειψη ευαισθησίας από την πρώτη πολίτη της Περιφέρειας Αττικής απέναντι στους συνανθρώπους μας που επλήγησαν από την πρωτοφανή τραγωδία.

«Η Περιφερειάρχης Αττικής βρίσκεται στο σημείο προκειμένου να συνοδέψει τον πρωθυπουργό στην επίσκεψή που πραγματοποιεί στις πυρόπληκτες περιοχές

Χρειάστηκαν να περάσουν 42 ημέρες από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι προκειμένου να «πατήσει το πόδι της στην περιοχή» η Περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου.

Η κ. Δούρου, βρίσκεται στο σημείο προκειμένου να συνοδέψει τον πρωθυπουργό στην επίσκεψή του που πραγματοποιεί σήμερα Τρίτη στις πυρόπληκτες περιοχές, ώστε να δει την πορεία των έργων αλλά την καθημερινότητα των πολιτών» .

“ΕΝΟΧΟΣ ΕΝΟΧΟΝ ΟΥ ΠΟΙΕΙ” αλλά ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΑΘΩΩΝΕΙ

 

Η συνάντηση κορυφής Donald Trump και Vladimir Putin στο Elsinki, μυστική,
με μόνους μάρτυρες τους διερμηνείς,  κυριάρχησε στα μέσα ενημέρωσης μονοπωλώντας το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Δεν φαίνεται να συμφώνησαν σε λύσεις για κανένα από τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα τα οποία οι ίδιοι δημιούργησαν συγκρουόμενοι για την εξυπηρέτηση των εκατέρωθεν γεωστρατηγικών συμφερόντων (Συρία, Υεμένη, Κύπρος, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, άλλες περιφερειακές συγκρούσεις Νότια Αμερική, προσφυγιά, ανισότητες, πείνα, κ.λπ.

Συμφώνησαν όμως πλήρως στο ότι δεν υπήρξε μεταξύ τους συμπαιγνία για την ανάμειξη των Ρωσικών Υπηρεσιών στην αλλοίωση της εκλογικής διαδικασίας στις ΗΠΑ υπέρ του Τραμπ και κατά της Κλίντον για την οποία κατηγορούνται ευθέως και οι δύο. Αυτός ήταν εξάλλου και ο κύριος σκοπός της συνάντησης. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι όλος σχεδόν ο χρόνος της κοινής συνέντευξης αναλώθηκε σ’ αυτό το θέμα.

Αλληλοαθωώθηκαν λοιπόν. Πόσοι όμως τους πίστεψαν; Στην Αμερική, τώρα αρχίζει το πανηγύρι της δυσπιστίας, όχι μόνον των μυστικών υπηρεσιών που ισχυρίζονται ότι έχουν ακλόνητα στοιχεία, αλλά και στο υψηλότατο πολιτικό επίπεδο -  Ρεπουμπλικάνοι (Ο Πρόεδρος της Βουλής μεταξύ τους), Δημοκρατικοί, μέσα ενημέρωσης και πολίτες. Για τη Ρωσία δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.

Δεν γνωρίζω αν και ποιος φταίει και δεν είναι αυτό το θέμα που μ’ απασχολεί. Με ενοχλεί όμως το ότι έγινε μια καλοστημένη παράσταση παραπλάνησης που αποσπά την προσοχή ημών των ιθαγενών και το σύστημα των υπερδυνάμεων συνεχίζει να λειτουργεί ανενόχλητο.

Για τα μεγάλα προβλήματα του πλανήτη έγινε συζήτηση; Δεν θα μάθουμε ποτέ. Εξάλλου, και αν έγινε θα αφορούσε τον διαμελισμό του κόσμου σε σφαίρες επιρροής χωρίς ευαισθησία για τις επιπτώσεις σ’ εμάς τους μικρούς – τα αιώνια θύματα των ανταγωνισμών των ανάλγητων μεγάλων δυνάμεων.

Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Όπως έλεγε και ο παππούς μου: Αλλοίμονο σ’ όποιον δεν έχει νύχια να ξυστεί!!

 

MONEY CREATION BY PRIVATE BANKS

The big scam. Or, How the rich get richer at our expense.

A DW Documentary worth seeing:

https://www.youtube.com/watch?v=t6m49vNjEGs

And what do “we the people” do? Nothing, primarily because we don’t understand the problem.

Have you ever thought about where money ultimately comes from — not in the sense of how you personally manage to accumulate some, but rather, how money arises in the first place?

How money creation works now

Money is created by commercial banks whenever someone signs a mortgage loan agreement, runs up a credit-card debt, or borrows to buy a new car. New loans create new deposits by means of double-entry bookkeeping entries in the banks' ledgers.

Currently, more than 90 percent of all money in circulation worldwide is created as electronic "book money" recorded in commercial bank spreadsheets as a consequence of the banks' making loans. This "book money" is not created by the central bank, and it is not central bank money.

 

P.S.: In any event the world’s monetary and financial system, including Central Banks is, in reality, controlled by powerful financial interests, as a reminder of Thomas Jefferson’s prophesy 100 years ago: “When the banks become stronger than the governments national states, that will be the end of democracy”.

Γιατί έκλεισε το MEGA;

TO MEGA Channel, ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ, ΗΤΑΝ ΘΝΗΣΙΓΕΝΕΣ και να γιατί!!

Η χώρα μας έφτασε και παραμένει στο χείλος του οικονομικού γκρεμού, με τεράστιο και μη βιώσιμο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, εξ αιτίας της ανεύθυνης και σπάταλης δημοσιονομικής πολιτικής και πρακτικής, με δισεκατομμύρια Ευρώ σε μη εξυπηρετούμενα δάνεια ευνοούμενων μεγάλων επιχειρήσεων,  πολιτικών κομμάτων και, βεβαίως, μιντιακών συγκροτημάτων

Αυτά είναι λίγο – πολύ γνωστά σε όλους μας. Δεν είναι όμως ευρέως γνωστή στον λαό που υποφέρει, όλη η αλήθεια για το πώς προέκυψαν αυτά τα προβλήματα, την οποία συγκαλύπτουν εκείνοι που τα προκάλεσαν.

Γι αυτό, όσοι εξ ημών γνωρίζουμε μέρος έστω αυτής της αλήθειας, οφείλουμε να την καταθέσουμε, αν και κάπως αργά, και ίσως αποφύγουμε παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον. Το οφείλουμε, ως καλοί πολίτες, στην κοινωνία και στον λαό που πληρώνει τα σπασμένα.

Μια τέτοια αλήθεια καταθέτω σήμερα στους πρώην συναδέλφους μου, με την ελπίδα να φωτίσω μια θλιβερή σελίδα της πρόσφατης ιστορίας που έγινε τώρα επίκαιρη με το κλείσιμο του MEGA Channel και την ανεργία 420 οικογενειών.

Το καλοκαίρι του 1989 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσέφερε μια μοναδική άδεια ιδιωτικής τηλεόρασης στους πέντε μεγάλους εκδότες της εποχής (σε ίσα μερίδια μετοχών 20% στον καθένα) με την παράλληλη υπόσχεση ότι δεν θα δοθεί δεύτερη άδεια σε κανέναν – μια όντως συμφέρουσα προσφορά.

Έλα όμως που, πριν ο αλέκτωρ λαλήσει, και ενώ ετοιμάζαμε την έναρξη της  λειτουργίας του MEGA, ο Μητσοτάκης αθέτησε την υπόσχεσή του δίνοντας, πίσω από την πλάτη τους,  μια ολόκληρη δεύτερη άδεια στον Μίνωα Κυριακού (το 100% των μετοχών). Ο ΑΝΤ1 εξέπεμψε λίγες μέρες μετά το MEGA που δεν θα ήταν πλέον μονοπώλιο.

Όπως ήταν κατανοητό, το θεώρησαν αυτό “casus belli” και το επικοινώνησαν ευθέως στον Μητσοτάκη κηρύσσοντάς του μεθοδικό και ανηλεή πόλεμο.

Οι πέντε μεγαλοεκδότες δεν είχαν πλέον κίνητρο να είναι μέτοχοι σε ένα κανάλι κατά ένα πέμπτο έκαστος και άρχισαν τις μεθοδεύσεις για να αποκτήσουν ο καθένας το δικό του κανάλι, πράγμα που επετεύχθη στις πλείστες περιπτώσεις. Το MEGA δεν το χρειάζονταν πια.
Το χρησιμοποίησαν λοιπόν, όσο υπήρχε, για δικούς τους σκοπούς.

Όπερ έδει δείξαι. Τώρα, όλοι γνωρίζουμε.

Τίτλοι Τέλους για το MEGA Chanel

ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ MEGA που έδωσαν επαγγελματισμό και ψυχή πριν από 29 χρόνια δημιουργώντας ένα σύγχρονο και αξιόπιστο κανάλι, για αντίδωρο, εισπράττουν την αχαριστία των μετόχων, το λουκέτο και την ανεργία. Κρίμα!!

https://www.facebook.com/thecallergr/videos/2063356300579677/?t=27

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗΣ

«Το πολύ «Κύριε Ελέησον» κι ο παπάς το βαριέται», λέει η λαϊκή παροιμία. Επομένως..

Αυτό είναι το τρίτο και τελευταίο σχόλιό μου για το Σκοπιανό πρόβλημα που, εξαιτίας των λαθών και της μακροχρόνιας αδράνειάς μας, κατέληξε να γίνει Μακεδονικό, δηλαδή, (και κυρίως δυστυχώς) περισσότερο δικό μας πρόβλημα.  εδώ
Κατά τα τελευταία πολλά χρόνια, αναλωνόμαστε σε αναλύσεις για τα αίτια που μας οδήγησαν και σ’ αυτή την κρίση παράλληλα με τη σοβούσα οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση που μας πλήττει.

Παρουσίασα τη δική μου ερμηνεία για το «τι και τις πταίει» που φτάσαμε σ’ αυτό το αδιέξοδο.

Τα το κρατίδιο των Σκοπίων έχει αναγνωριστεί «de facto» ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από 133 χώρες-μέλη των ΟΗΕ, στο Σύνταγμά τους έχουν κατοχυρώσει την «εθνική» τους ταυτότητα ως «Μακεδόνες» και τη σλαβική τους γλώσσα ως «Μακεδονική». Τα δελτία του BBC και του CNN κ.ά, και οι ξένοι ηγέτες το αναφέρουν ως «Macedonia».

Με δεδομένα τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των χωρών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υπαγορεύουν την ένταξη στους κόλπους τους των Δυτικών Βαλκανίων (και των Σκοπίων βεβαίως), εμείς διατρέχουμε τον κίνδυνο να μείνουμε απ’ έξω χωρίς φωνή και χωρίς δυνατότητα παρέμβασης.

Αυτή η πραγματικότητα, σε συνδυασμό με την τυχοδιωκτική και  απρόβλεπτη συμπεριφορά των εξ ανατολών γειτόνων μας, εγκυμονεί τον κίνδυνο της πλήρους διπλωματικής μας απομόνωσης, με ό,τι αυτή συνεπάγεται.

Το δίκιο που δικαιολογημένα μας πνίγει και η σύγχυση που μας προκαλεί μας οδηγεί σε παράλογες συμπεριφορές, ακατάσχετη παρελθοντολογία, αλληλοκατηγορίες και διχασμό σε βαθμό συλλογικής παράκρουσης που μας εμποδίζει να ιδούμε το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις και να το χειριστούμε με νηφαλιότητα, ψυχραιμία.

Και Τώρα, Τί;

Δυστυχώς, η ορθή διάγνωση χωρίς τη σωστή θεραπευτική αγωγή δεν φέρνει θετικό αποτέλεσμα.

Ας δούμε λοιπόν ποιες είναι οι επιλογές μας: Τα Σκόπια, μια από τις «δημοκρατίες» που τεχνητά συγκόλλησε ο Τίτο κατέχουν το 30% της ιστορικής και γεωγραφικής ενότητας της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Είναι ένα μικρό, φτωχό κρατίδιο που προήλθε από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας της μετασοβιετικής περιόδου και προσπαθεί να επιβιώσει οικονομικά, να αναπτυχθεί και να ενταχθεί στη διεθνή κοινότητα. (Σ’ αυτήν τους την προσπάθεια βοηθήσαμε και εμείς με πολλές ελληνικές επιχειρήσεις να προσφέρουν εργασία στους κατοίκους τους και με την αλληλεγγύη που επιδείξαμε ως καλοί γείτονες).

Δεν έχουν λόγο να μας μισούν. Είναι βέβαια αλήθεια ότι η μονομερής διαχρονική προπαγάνδα των ηγετών τους περί μακεδονικού έθνους όταν εμείς αδρανούσαμε, τους δημιούργησε αβάσιμες προσδοκίες. Διαφαίνεται όμως ότι κυρίως ζητούν «μια θέση κάτω από τον ήλιο».

Στην πλειονότητά τους, επιθυμούν σφόδρα να ενταχθούν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Είναι μια μοναδική ευκαιρία να διαπραγματευτούμε μαζί τους σε μια πανεθνική προσπάθεια να κρατήσουμε ό,τι έχουμε και να ανακτήσουμε μεγάλο μέρος αυτών που χάσαμε. Διαπραγματευτικό πλεονέκτημα είναι το βέτο ως προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο ΝΑΤΟ όμως δεν ισχύει γιατί θα τα εντάξουν με ή χωρίς εμάς.

Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε. Δεν κινδυνεύουμε από τα Σκόπια.  Είμαστε πολύ ισχυρότεροι από κάθε άποψη. Για να το πούμε απλά θέλουν να ξεπεινάσουν. Τα περί εθνικής υπερηφάνειας, θα αμβλυνθούν.

Από τη διαπραγμάτευση μπορούν να κερδίσουν και οι δύο πλευρές. Η κάθε μία, αυτό που πραγματικά ζητάει. Πρέπει όμως να αλλάξουμε τακτική.

·        Καλά τα συλλαλητήρια. Βοηθούν, αλλά δεν δίνουν τη λύση από μόνα τους.

·        Προ πάντων δεν βοηθά η εθνικιστική υστερία των ακροδεξιών

·        Ούτε οι καλοπροαίρετες και συναισθηματικά φορτισμένες  πατριωτικές κορώνες θα φέρουν τη λύση.

·        Οι άκριτες κομματικές αντιπαραθέσεις σε εθνικά θέματα υπονομεύουν τη διαπραγματευτική μας θέση.

Πρωταρχική μας προτεραιότητα ας είναι να βρούμε μια κοινά αποδεκτή λύση που δεν βλάπτει το εθνικό συμφέρον και προάγει την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή μας.

Πρέπει όμως να κατανοήσουμε επί τέλους, αν συνεχίσουμε έτσι, τα πράγματα θα χειροτερεύουν συνεχώς για μας. Ας εκτιμήσουμε τις πραγματικές συνθήκες όπως έχουν διαμορφωθεί και ενωμένοι, με ενιαία  εθνική γραμμή,  ενότητα και ομοψυχία να επιδιώξουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. εδώ

ΓΙΑΤΙ ΞΑΦΝΙΑΖΟΜΑΣΤΕ που το Σκοπιανό έγινε «Μακεδονικό»;;;

Τώρα ξυπνήσαμε; Πού ζούσαν οι πολιτικές μας ηγεσίες, οι διπλωμάτες μας και εμείς, οι… Έλληνες πολίτες;;;

Τον Σεπτέμβριο του 1960, έφτασα στο Τορόντο του Καναδά ως μετανάστης, για δουλειά και σπουδές, χωρίς να γνωρίζω κανέναν. Την πρώτη εβδομάδα είδα μια ταμπέλα σε ένα μικρό φαγάδικο με το όνομα “Macedonia” και μπήκα μέσα για να φάω κάτι (εργένης γαρ τότε).

- Γεια σου πατριώτη τον προσφώνησα.
- Από πού είσαι; Με ρώτησε.
- Από την Κρήτη, απάντησα.
- Δεν είμαστε πατριώτες, μου ανταπαντάει.
- Πώς όχι; Ξαναρώτησα, ξαφνιασμένος.
- Εγώ είμαι Μακεδόνας, μου λέει, σε έναν τόνο που δεν μου άρεσε.
- Και εγώ είμαι Κρητικός. Είμαστε και οι δυο Έλληνες.
- Όχι..!! Εγώ είμαι Μακεδόνας, επιμένει πιο αποφασιστικά, αυτή τη φορά.
- Στάσου μια στιγμή, φίλε. Η Μακεδονία δεν είναι στην Ελλάδα; Εκεί δεν
   μιλάμε Ελληνικά; Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Φίλιππος ποια γλώσσα
   μιλούσε;
- Μακεδόνικα, μου απαντάει, με στόμφο αυτή τη φορά.

Κατάλαβα πως δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε και έφυγα πολύ προβληματισμένος.

Άρχισα να το ψάχνω και ιδού τι έμαθα: Εκείνη την εποχή του ψυχρού πολέμου και της αντικομουνιστικής υστερίας στον Δυτικό Κόσμο, δεν συνέφερε τους μετανάστες να λένε ότι είναι από τη Γιουγκοσλαβία, τη Σοβιετική Ένωση ή άλλες χώρες του Ανατολικού μπλοκ. Δήλωναν λοιπόν, Μακεδόνες, Κροάτες, Ουκρανοί (αντικομουνιστές δηλαδή) και αυτό βόλευε τις Δυτικές Κυβερνήσεις που ενίσχυαν αυτή την αντίληψη με πρακτικές παρεμβάσεις.Το φαινόμενο ήταν πιο έντονο στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά αλλά και σε Ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ.

Σε καλοκαιρινή εκδρομή σε μεγάλο πάρκο του Οντάριο, είδα ένα τεράστιο πανό με τη λέξη “ILINDEN” που ρώτησα και έμαθα ότι σημαίνει «Απελευθέρωση» (από την Ελλάδα εννοείται…)

Προσπάθησα να μεταφέρω την πληροφορία στους τοπικούς Έλληνες διπλωμάτες οι οποίοι, με τη στάση τους, σαν να μη συνέβαινε τίποτε, μου έδωσαν να καταλάβω ότι «κομίζω γλαύκα εις Αθήνας».

Στο πλαίσιο του σχεδίου του Τίτο, οι άνθρωποι αυτοί, επί 70 χρόνια, τρεις γενεές, είναι αντικείμενα προπαγάνδας και εμποτίστηκαν με την πεποίθηση ότι είναι Μακεδόνες (κι ας είναι Σλάβοι που ήρθαν στην Βαλκανική χερσόνησο τον 7^ο Μετά Χριστόν αιώνα), η γλώσσα τους είναι η Μακεδονική (κι ας είναι Σλαβική)  και ανήκουν στο Μακεδονικό έθνος, η Μακεδονία είναι δική τους και είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Τι έκαναν οι διπλωμάτες μας, οι πολιτικές μας ηγεσίες και εμείς οι πολίτες όλα αυτά τα χρόνια; Τους αφήσαμε να προβάλλουν την κίβδηλη ταυτότητά τους, τις αλυτρωτικές τους εμμονές που έχουν εδραιώσει στο Σύνταγμά τους καθώς και την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας που, λόγω της αδράνειάς μας, έχει αναγνωριστεί από τις περισσότερες χώρες-μέλη του ΟΗΕ.

ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ ΜΑΣ.

Δεν αρκεί όμως να ντρεπόμαστε. Οφείλουμε να συνέλθουμε, να ομονοήσουμε και να συστρατευτούμε, όπως κάναμε σ’ όλους τους κρίσιμους σταθμούς της ιστορίας μας.

Ας μη ξεχνάμε ότι άλλο πατριωτισμός και άλλο ακραίος εθνικισμός και πατριδοκαπηλία που αντί να βοηθούν, προκαλούν τον εθνικό διχασμό – τον διχασμό που έχουμε πληρώσει τόσο ακριβά. Και, επίσης, δεν είναι καιρός για μικροκομματικά παιχνίδια..

ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΑΥΤΗ ΚΑΜΠΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ, ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ: ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΟΠΟΥ ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΑ ΘΕΣΗ. Όποιος καταλάβει, κατάλαβε..

Επείγουσα ανάγκη η ενιαία εθνική γραμμή για το θέμα των Σκοπίων

"Κατονοούμε την επιθυμία των Ελλήνων να ονομάζονται ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ Μακεδόνες" δήλωσε σήμερα ο Υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων Ντιμιτρώφ μετά τις συνομιλίες του με τον διαμεσλαβητή Νίμιτς.
Μας κάνει χάρη δηλαδή.

Εν όψει αυτής της θέσης των Σκοπιανών που επιμένουν "στην εθνική Μακεδονική τους ταυτότητα και ονομάζουν τη Σλαβική τους γλώσσα, Μακεδονική, τί νόημα έχουν οι αισιόδοξες δηλώσεις των κυβερνώντων ότι επίκειται λύση στο Σκοπιανό και η διαπραγμάτευση για το όνομα που έχει ήδη χαθεί;

Υπενθυμίζω ότι, με ευθύνη όλων σχεδόν των πολιτικών παρατάξεων (εξαίρεση ο Ανδρέας Παπανδρέου), έχουμε εμμέσως δεχθεί το όνομα με την αναγνώριση στην ΕΕ και στον ΟΗΕ του όρου ΠΓΔΜ (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ) και εξαιτίας της αδράνειάς μας, η πλειονότητα των χωρών-μελών του ΟΗΕ τούς έχουν αναγνωρίσει ως Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Και λέω εγώ ο αφελής πολίτης: Μήπως οι κυβερνώντες φωστήρες μας μάς δουλεύουν (και εμείς βολευόμαστε να δουλευόμαστε) με το επικοινωνιακό κόλπο της δήθεν διαπραγμάτευσης;

Έτσι λοιπόν, οι πολιτικάντηδες μας παραπλανούν ώστε να μην ασχολούμαστε με τα άλλα σοβαρά προβλήματα της οικονομικής ασφυξίας και της φτωχοποίησης;

Παράπλευρη απώλεια είναι και ο διχασμός τόσο σε επίπεδο πολιτικών ηγεσιών όσο και σε επίπεδο πολιτών.Έστω και αργά, ως ένας πολίτης που νοιάζεται για αυτή τη δύσμοιρη χώρα που αντιμετωπίζει θανάσιμους κινδύνους, κάνω έκκληση:
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΘΟΥΜΕ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΟΜΟΝΟΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΦΩΝΗ, ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.
 

 Εθνικό Συμφέρον είναι η συμφιλίωση των δύο λαών, με λύση αξιοπρεπή και αμοιβαίως αποδεκτή και η Ελλάδα να βρεθεί ξανά στην πρωτοπορία των Βαλκανίων, ως δύναμη ειρήνης, λογικής, ανάπτυξης και συνεργασίας, συμβάλλοντας στην Ευρωπαϊκή πορεία των χωρών της περιοχής, διασφαλίζοντας πάντα τα ελληνικά συμφέροντα.

Ας σκεφτούμε: Τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα είναι περήφανα για μας ή θα καταρώνται τη μνήμη μας;

Για μια ακόμα φορά, υπενθυμίζω την παρακαταθήκη του Ελευθερίου Βενιζέλου: «Υπεράνω των συμφερόντων των κομμάτων και των πολιτών, ίσταται πάντοτε το συμφέρον της πατρίδος»

Mπερδέψαμε και το Σκοπιανό

Σκοπιανό και η οικονομική μας επιβίωση - Μήπως πέφτουμε σε παγίδα;

Ανησυχώ παρακολουθώντας το Σκοπιανό να μονοπωλεί σχεδόν την επικαιρότητα, τώρα και πολλές μέρες, και όπως φαίνεται, αυτό θα συνεχίσει έτσι  έως και το καλοκαίρι. Όχι ότι το αιχμηρό αυτό αγκάθι στα πλευρά της εθνικής μας κυριαρχίας δεν είναι σοβαρό  και πρέπει επιτέλους να επιλυθεί, μετά από 26 χρόνια στασιμότητας.

Το να ασχολούμαστε όμως από ελάχιστα έως καθόλου με τα άλλα σοβαρότατα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας (οικονομική δυσπραγία και εξάρτηση από το αβάσταχτο χρέος και τους δανειστές, φτωχοποίηση, υπερφορολόγηση, καταστροφή της μεσαίας τάξης και πλήρης εξαθλίωση των ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων), είναι εντελώς ακατανόητο.
Χωρίς να τολμώ να το παραδεχτώ, μου έχει μπει στο μυαλό μια ίσως παράλογη υποψία: Λέτε να ανεβάζουν το  Σκοπιανό σκοπίμως για να παραπλανήσουν  εμάς τους πολίτες παρασύροντάς μας να ασχολούμαστε μόνο μ’ αυτό (στο οποίο εξάλλου ελάχιστα έως καθόλου μπορούμε να επιδράσουμε) για να μην τους ενοχλούμε και να μην αναγκασθούν να πάρουν καθαρή θέση τόσο στο Σκοπιανό όσο - και προ παντός – στη δεινή οικονομική μας κατάσταση και να χάσουν ψήφους; Ελπίζω να κάνω λάθος αλλά έλα που μας έχουν κάνει καχύποπτους! Η προπαγάνδα έχει πολλά τερτίπια!

Βεβαίως, η ανάγκη των Σκοπίων να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους διεθνείς οργανισμούς και η εκλογή της νέας, σχετικά μετριοπαθούς, κυβέρνησής τους, παρέχει μια καλή ευκαιρία για διαπραγμάτευση που δεν πρέπει να γίνει βιαστικά για να ξεμπερδεύουμε απλά. Το διακύβευμα δεν είναι μόνο το όνομα αλλά και μια σειρά, εξ  ίσου σημαντικά αλυτρωτικής φύσεως θέματα.

Αυτό  που παρατηρείται είναι πολιτικά και εθνικά απαράδεχτο ενώ υπάρχει κοινή εθνική γραμμή που αποφασίστηκε ομόφωνα στο Συμβούλιο Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της δημοκρατίας το 1992. Παρά ταύτα, Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση εμπλέκονται σε καθημερινές ανούσιες και διχαστικές αντιπαραθέσεις απευθυνόμενες προφανώς στην κομματική τους πελατεία με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές που οι συνθήκες μάλλον θα επισπεύσουν. Και δυστυχώς, οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις, δεν είναι αθώες.

Εμείς δε οι πολίτες, έχουμε πέσει στην παγίδα να συσπειρωνόμαστε με βάση την κομματική μας εξάρτηση σαν οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων με ανάλογες συμπεριφορές. Όσο για τα ΜΜΕ, ακόμα χειρότερα, ανάλογα με το πώς εκτιμούν τη θέαση ή την κυκλοφορία τους και τις εντολές των εκδοτών.

Ας το συνειδητοποιήσουμε: η εξωτερική πολιτική είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που δεν μπορεί να ασκείται από τα πρωινάδικα στην τηλεόραση ούτε στις τηλεμαχίες από καθ’ ύλην αναρμόδιους πολιτικούς σε αναζήτηση κομματικής πελατείας.

Ειρήσθω εν παρόδω: Ας είμαστε ειλικρινείς,  τουλάχιστον  με τους εαυτούς μας. Δεν υπάρχει ηθική εκεί που συγκρούονται γεωστρατηγικά συμφέροντα. Διεθνές δίκαιο είναι το δίκιο του ισχυρού. Οι ισχυροί επιβάλλουν το δίκαιο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, στραπατσάροντας τους μικρούς και  αδύναμους. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία. (Σας θυμίζω ένα μόνο παράδειγμα: Την καταστροφή της Σμύρνης όταν οι «σύμμαχοι» μας πρόδωσαν εγκαταλείποντάς μας στο έλεος της τουρκικής βαρβαρότητας).

Το γεγονός όμως ότι είμαστε μικροί δεν σημαίνει ότι  είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε και αδύναμοι. Στους ισχυρούς, κατατάσσω μια πολύ μικρή χώρα το Ισραήλ. Ανεξάρτητα από το ποιο θεωρούμε ότι είναι το δίκιο τους, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι είναι μικροί αλλά πολύ ισχυροί.

Πως; Κάνοντας αυτό που δεν κάνουμε εμείς. Παρά τις όποιες ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές τους, δουλεύουν άοκνα για να είναι - και είναι - οικονομικά ισχυροί,  ενωμένοι και με συνέπεια, με μοναδικό κοινό στόχο την επιβίωση της χώρας τους που βάλλεται από παντού σχεδόν, χωρίς φίλους και συμμάχους.

Εμείς, αντίθετα, παρασυρόμαστε από τα λαϊκίστικα, συνθήματα φανατισμένων, απληροφόρητων ή και ανεγκέφαλων. Αντίπαλός μας γίνεται όποιος εκφράζει διαφορετική από εμάς άποψη.

Μπροστά στους θανάσιμους κινδύνους που αντιμετωπίζει το έθνος και ο λαός μας, οφείλουμε να αγωνιστούμε για να σταθούμε στα πόδια μας, να γίνουμε οικονομικά αυτόνομοι και ικανοί και πραγματικά ενωμένοι, να υποστηρίξουμε αποτελεσματικά τα εθνικά μας συμφέροντα.

Ας θυμόμαστε τη ρήση του μεγάλου Ελευθερίου Βενιζέλου: «Υπεράνω των συμφερόντων των κομμάτων και των πολιτών ίσταται πάντοτε το συμφέρον της πατρίδος».

2018: ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ωραιοποίηση της ζοφερής κατάστασης και η αγνόηση της πραγματικότητας οδηγεί τη χώρα, την οικονομία και την κοινωνία σε επιταχυνόμενη καταστροφική πορεία

Με πολύ απλά λόγια, χωρίς στατιστικά μαγειρέματα, αυτή είναι, κατά τη γνώμη μου (τη γνώμη ενός απλού πολίτη), η αλήθεια στην αρχή του νέου έτους χωρίς βέβαια να διεκδικώ το αλάθητο:

 

1. Μνημόνια και Επιτροπεία. Είναι ψέμα ότι τελειώνουμε με την αυστηρή λιτότητα και τα μέτρα τον Αύγουστο του 2018. (Το γνωρίζει η κυβέρνηση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης και όσοι πολίτες διαθέτουν στοιχειώδη λογική και δεν εθελοτυφλούν).
Έχουν ήδη προνομοθετηθεί σκληρά μέτρα που ισχύουν για το 2018  καθώς και για την μετά το 2019 περίοδο, και πλήττουν κυρίως  τις ευάλωτες κοινωνικές τάξεις (τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ανέργους και τις μικρές επιχειρήσεις)

3. Έξοδος στις αγορές; Άλλος μύθος αυτός. Αν βγούμε στις αγορές,  (πράγμα που βολεύει τις δανείστριες χώρες οι οποίες έτσι απαλλάσσονται από μέρος του ρίσκου), θα πληρώνουμε υψηλότερο επιτόκιο (4,5 έως 5% έναντι 1 έως 1,5% που πληρώνουμε σήμερα).

4. Πρωτογενή πλεονάσματα(;) και κοινωνικό μέρισμα. Είναι πλασματική η εικόνα που μας παρουσιάζουν για πρωτογενή (ταμειακά δηλαδή) πλεονάσματα και υπερπλεονάσματα(;;!!!) αφού αυτά είναι αποτέλεσμα μείωσης μισθών και συντάξεων, κατάργησης επιδομάτων, υπερφορολόγησης και καθυστέρησης εξόφλησης οφειλών σε ιδιώτες. Σ’ αυτό προστίθεται και η προσβολή στη νοημοσύνη μας με την απόδοση ενός μικρού ποσοστού των εισπράξεων εν είδη «κοινωνικού μερίσματος». Σαν να λέμε, καθρεφτάκια και χάντρες στους ιθαγενείς.

 5. Διαφθορά, Πελατειακές Σχέσεις, Φοροδιαφυγή. Αποτέλεσμα η αιτία της κρίσης; Όλες αυτές και άλλες παθογένειες, αντί να αμβλύνονται, δυστυχώς επιδεινώνονται. Οι πλείστοι επώνυμοι που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη δίνουν το κακό παράδειγμα προστατεύοντας τα κεκτημένα προνόμιά τους, αποκρύπτοντας το «πόθεν έσχες», ή μεταφέροντας τα χρήματά τους σε εξωχώριες εταιρίες.

Η κυβέρνηση, με διάφορα επικοινωνιακά τερτίπια, προσπαθεί να ωραιοποιήσει μια κατάσταση που δεν επιδέχεται ωραιοποίηση.  Η αντιπολίτευση στο σύνολό της (με ελάχιστες εξαιρέσεις που λοιδορούνται), χωρίς αυτοκριτική, ασχολείται με το να καταγγέλλει όλα τα στραβά που όλοι πλέον γνωρίζουμε, αντί να παρουσιάζει κοστολογημένες προτάσεις (με όποιο πολιτικό κόστος αυτό συνεπάγεται) για έξοδο από την κρίση.

Όλο το πολιτικό σύστημα ασχολείται με αλληλοκατηγορίες και κοκορομαχίες που αφορούν στα συμπτώματα χωρίς να αγγίζει την ουσία και να επιδιώκει μια εθνική συνεννόηση για τη μεγάλη μάχη κατά της κρίσης και τη σωτηρία της πατρίδας. Λες και το μόνο τους μέλημα είναι η διατήρηση ή, αντίστοιχα, η κατάκτηση και η νομή της εξουσίας (της καρέκλας που λέμε). 

 Εμείς ο πολίτες που, στην πλειονότητά μας, δεν υπήρξαμε ποτέ αθώοι, έχοντας επιδοθεί σε ένα όργιο αμοιβαίου εκμαυλισμού και εκφαυλισμού με τους πολιτικούς, τους συνδικαλιστές και τα οργανωμένα συμφέροντα, τώρα έχουμε κάποιο, όχι αδικαιολόγητο άλλοθι, να κάνουμε τα ίδια, ως άμυνα για την επιβίωσή μας, υπό την απειλή της φοροκαταιγίδας επί των λαϊκών στρωμάτων και της κοινωνικής ανισότητας που αυτά δημιούργησαν. Μα θα μου πείτε «τι μπορεί να κάνει ένας αθωράκιστος απλός πολίτης; Μόνος του, τίποτε. Όλοι μαζί όμως, μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα. Δρώντας συντονισμένα, ελέγχοντας την εξουσία, συμπεριφερόμενοι υπεύθυνα και στέλνοντας στα σπίτια τους όλους εκείνους τους πολιτικούς που παίζουν παιχνίδια στην πλάτη μας.

Η κατάστασή μας δεν σηκώνει αναβολή. Είναι πολύ σοβαρή και αν δεν την αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, και ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ σίγουρα  ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΟΥΜΕ.