Η απλή αλήθεια για το Σύνταγμα, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας

 Το Σύνταγμα της Ελλάδος ρητά προβλέπει ότι «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.  Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και  υπάρχουν υπέρ αυτού….»
Προβλέπει επίσης τρεις εξουσίες: 1. Τη Νομοθετική, 2. την Εκτελεστική  και 3. τη Δικαστική οι οποίες έχουν διακριτούς, συνταγματικά κατοχυρωμένους ρόλους.

Αυτονόητο καθήκον αυτών των Εξουσιών είναι η προστασία της δημοκρατίας, της ισονομίας, των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων των πολιτών.

Αντί αυτού όμως, με πίκρα και απογοήτευση, παρατηρούμε μια προϊούσα διολίσθηση των εκπροσώπων των τριών θεσμών σε έναν κατήφορο προσωπικών διεκδικήσεων (αμοιβών, προνομίων, κ.λπ.) με εσωτερικές και διαθεσμικές διαμάχες και συναλλαγές που αλλοιώνουν, τραυματίζουν και ευτελίζουν τη δημοκρατία και ό,τι αυτή σημαίνει.

Πού είναι όμως ο θεματοφύλακας λαός που, κατά το ακροτελεύτιο Άρθρο 120 του Συντάγματος, (άλλοτε το 114, μας θυμίζει άραγε τίποτε;) «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται…»

Δυστυχώς, φαίνεται να έχουμε βολευτεί στον καναπέ και στη «φραπεδιά», δεχόμενοι μοιρολατρικά τα όσα εξυφαίνονται εις βάρος μας. Μήπως τελικά αξίζουμε ό,τι έχουμε;;!!

Αντί άλλου σχολίου παραθέτω μια ρήση του μεγάλου Ν. Καζαντζάκη που, όσο κι αν πονάει, μου φαίνεται εξαιρετικά εύστοχη και επίκαιρη.

“Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!”