Η χθεσινή ημέρα (30 Νοεμβρίου, γιορτή του Αγίου Ανδρέου) ήταν μια Ε. ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΠΑΡΑΚΜΗ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΥΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

συναισθηματικά φορτισμένη ημέρα για σχεδόν  το σύνολο των Ελλήνων πολιτών. Ακόμα και οι πολιτικοί αντίπαλοι του μεγάλου ηγέτη ΑΝΔΡΕΑ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, αναγνώρισαν τους αγώνες και την προσφορά του στη Δημοκρατία, στην ισοτιμία, στην εθνική μας κυριαρχία καθώς και στα δικαιώματα εκείνων που, όντας στο περιθώριο της κοινωνίας, δεν μορούσαν να τα υπερασπιστούν οι ίδιοι.  

Ύμνοι στα κοινωνικά δίκτυα και σε μερίδα του τύπου (όχι βεβαίως των συστημικών ΜΜΕ των συμφερόντων πέραν του απολύτως απαραίτητου), αναφέρθηκαν με πολύ θετικά σχόλια στον Ανδρέα όλων των Ελλήνων. Ιδιαίτερα εκείνοι που πάντα δήλωναν δημοκράτες σοσιαλιστές, κάποιοι μάλιστα με το αζημίωτο. (Καταλαβαινόμαστε νομίζω) ακόμα και σε βαθμό παραληρήματος, πράγμα που με έκανε να διερωτώμαι, αν δεν είχα ξυπνήσει ακόμα και ονειρευόμουν.

Σαν δήθεν «Χριστιανοί» που πάνε κάθε Κυριακή στην εκκλησία και δοξάζουν, στα λόγια, το όνομα του σωτήρος Χριστού αλλά δεν κάνουν τίποτε για να γίνουν πράξη τα διδάγματά του. Αντίθετα, αμαρτάνουν κατα συρροή και προκλητικά. Υποκρισία, χυδαία παραβίαση και κοκοποίηση των αρχών και αξιών που ο Ανδρέας ανέδειξε με συνεπή λόγο και πράξη. Σκέτη εκμετάλλευση του ονόματος «δι’ ίδιον όφελος». Με τέτοιες πρακτικές απ’ αυτούς και τόση ανοχή από εμάς βαίνουμε προς επιταχυνόμενη παρακμή και πολιτική απαξίωση. Κάποιοι φίλοι χρησιμοποιούν τον όρο Ποδοσία!
Ελπίζω να κάνουν λάθος και πως όλοι αυτοί οι όψιμοι «θαυμαστές» του θα ξυπνήσουν εν μέσω μάλιστα πολλαπλών κρίσεων που διέρχεται το πολιτικό μας σύστημα αλλά και η πατρίδα και η κοινωνία, εγχώρια και παγκόσμια… Ανάγκη να συνέλθουμε και να σοβαρευτούμε όλοι… πολιτικοί και πολίτες.

Νίκος Εμμαν. Σκουλάς, Ενεργός Πολίτης