BITCOIN Ή ΚΡΥΠΤΟΝΟΜΙΣΜΑ

 Για κάτι διαφορετικό από την επικαιρότητα των ημερών που μας βασανίζει (Πανδημία κορωνοϊού, κακοκαιρία και διακοπή ηλεκτροδότησης, αποκαλύψεις για  σεξουαλική παρενόχληση, παιδεραστία, … κ.λπ.)

ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΜΥΗΤΟΥΣ.

Πρόσφατα, η μεγάλη δημοσιότητα που παίρνει η «αλματώδης άνοδος της αξίας του» με κάνει πολύ νευρικό και καχύποπτο. Παρότι έμαθα αρκετά οικονομικά «κολυβογράμματα» δεν το καταλαβαίνω και το φοβάμαι».

Κατ´ αρχάς, φαίνεται να στερείται διαφάνειας και δεν ξέρω αν και από ποιόν ελέγχεται η αξιοπιστία και η λειτουργία του.

Μου θυμίζει την προ ετών φούσκα του Χρηματιστηρίου στην οποία «κάηκαν» πολλοί άσχετοι και αδαείς που παρασύρθηκαν  πιστεύοντας ότι θα γίνουν πλούσιοι  δια νυκτός. (Με στοιχειώνει η εικόνα του αγρότη που πούλησε το χωράφι του και πήγε με το αντίτιμο σε μετρητά σε μια σακούλα σε έναν χρηματιστή με την εντολή να του αγοράσει μετοχές. Ποιές μετοχές; τον ρώτησε ο χρηματιστής. Δεν ξέρω, εσύ ξέρεις ... είπε ο αφελής αγρότης).

Έχω επιμελώς αποφύγει οποιαδήποτε ανάμειξη σε τέτοιες περιπέτειες και δεν το μετάνοιωσα. 

Πάντα ωφελούνται αυτοί που γνωρίζουν και στήνουν αυτά τα «συστήματα» και φυσικά πλουτίζουν εις βάρος ημών των αδαών «τζογαδόρων».

Μακριά λοιπόν συμπατριώτες.

Να μην ξεχνούμε τις σοφές παροιμίες των παλιών: Πού πας ξυπόλυτος στ´ αγκάθια ή ξεβράκωτος στις τσουκνίδες.

Θετική η εκλογή του Biden ως Προέδρου των ΗΠΑ, αλλά….

 …ας μην το παρακάνουμε σε εκδηλώσεις ενθουσιασμού. 
Κοινώς, ας κρατούμε μικρό καλάθι.

Σε σύγκριση με τον ανερμάτιστο, διπλωματικά αστοιχείωτο και επικίνδυνο δημαγωγό Trump, o νέος πρόεδρος αποτελεί σημαντική βελτίωση για μας και για όλον τον πλανήτη.
Συμπαθής μεν, ήπιος, ανθρώπινος, λογικός, φίλος της Ελλάδος και γνώστης των προβλημάτων, εξελέγη όμως για να υπηρετήσει τα συμφέροντα της χώρας του και αυτό δεν πρέπει να μας  εκπλήσσει.

Όπου  τα συμφέροντά μας συμπίπτουν, καλώς. Ας μην διατηρούμε όμως άλλες ψευδαισθήσεις. Ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός έχει  τους δικούς του κανόνες και όποιος τους αγνοεί, πληρώνει το τίμημα. Εμείς έχουμε πικρή πείρα.!!

Παρουσιάζονται βεβαίως ευκαιρίες για να ενισχύσουμε διπλωματικά τη θέση μας  αξιοποιώντας τις δεδηλωμένες προθέσεις του που φαίνεται να είναι:

1.     Θα λειτουργήσει θεσμικά και όχι με  προσωπικά κριτήρια αξιοποιώντας τους θεσμούς (State Department,  Κογκρέσο, ανεξάρτητες αρχές, επιστήμονες  κ.λπ. , με προτεραιότητα στη συμφιλίωση της βαθιά διχασμένης και φανατισμένης Αμερικανικής κοινωνίας  χωρίς, ελπίζω, να αγνοεί τη μεγάλη επιρροή που ασκεί ο απερχόμενος Πρόεδρος Trump σε μια διχασμένη και φανατισμένη Αμερικανική κοινωνία (70 εκατομμύρια ψήφοι δεν είναι παίξε-γέλασε).

2.     Θα επιχειρήσει να βγάλει τη χώρα του από τον απομονωτισμό και να προωθήσει τη συνεργασία με τη διεθνή κοινότητα με εξωστρέφεια και  σεβασμό  στους Διεθνείς Οργανισμούς όπως
α) Επανένταξη στη Συνθήκη του Παρισιού για την Αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής,
β) Επιστροφή και υποστήριξη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας με έμφαση στην από κοινού αντιμετώπιση της απειλής του κορωνοϊού.
γ) Αποκατάσταση των διαταραγμένων σχέσεων με την Ευρώπη, κ.λπ.

Ας μη συνεχίσουμε όμως να γελιόμαστε. Τέρμα οι ψευδαισθήσεις. Ο Binden θα είναι Πρόεδρος της Αμερικής, όχι της Ελλάδος. Οσάκις στηριχτήκαμε στους ξένους για την προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων και την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, υποστήκαμε μεγάλες ζημίες έως και εθνικές καταστροφές. Δεν μας έσωσε ποτέ το Μόσκοβο, η Λόντρα ή Αμερική ή το ΝΑΤΟ. Σίγουρα, όχι το Βερολίνο.

1.     Η εξωτερική πολιτική της Αμερικής, (με εξαίρεση την παρένθεση Trump), έχει συνέχεια, υπηρετεί τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα και ασκείται από βαθύ κράτος,

2.     ενώ η Γερμανία υπηρετεί σταθερά και αυστηρά το πρόγραμμα των οικονομικών συναλλαγών της (Εμπορικές σχέσεις, επενδύσεις, εξαγωγές εξοπλισμών χωρίς κανόνες, κ.λπ.)  Η περί του αντιθέτου ρητορική της Merkel είναι προσχηματική για καθησυχασμό των εταίρων στην ΕΕ. (Δυο παγκόσμιοι πόλεμοι και ο εναγκαλισμός με την επιθετική και ταραχοποιό Τουρκία, άλλα μας λένε).

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε χωρίς συμμάχους. Να τους επιλέγουμε όμως από θέσεως μέγιστης δυνατής ισχύος.

Έχει πια γίνει γενικά αποδεκτό ότι διεθνές δίκαιο είναι το δίκιο του ισχυρού. Τα ωραία λόγια είναι απλά φθηνή και ανούσια ρητορική. Στις διεθνείς σχέσεις δεν χωρούν συναισθήματα. Μόνον εθνικά συμφέροντα. Και όταν αυτά συμπίπτουν με άλλες χώρες, περιφερειακές συνεργασίες.

Σ’ αυτό το πλαίσιο ας μην αγνοούμε την αξία της παρεμβατικής διπλωματίας που όμως είναι χρήσιμη όταν υποστηρίζεται από αμυντική ικανότητα με ισχυρές, καλά εξοπλισμένες  και καλά οργανωμένες ένοπλες δυνάμεις αλλά και αρραγή εθνική ενότητα χωρίς μικροκομματικές και διχαστικές πρακτικές.

Κακοποίηση γυναικών – Η χειρότερη μορφή ανανδρίας.

 Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κρήτη πριν από πάρα πολλά χρόνια. Σε μια εποχή που ο άνδρας σεβόταν τη γυναίκα και η γυναίκα τον άνδρα. Η γυναίκα θεωρείτο ιερό πρόσωπο. Επρόκειτο για μια περίεργη, ασυνήθιστη μορφή μητριαρχίας. Ένας άγραφος κώδικας συμπεριφοράς σύμφωνα με τον οποίο ο άνδρας έπαιρνε ή φαινόταν ότι έπαιρνε τις αποφάσεις και ήταν ο «άρχοντας» του σπιτιού αλλά πάντα με τη συμφωνία της γυναίκας. Και οι δυο υποστήριζαν αυτή την εικόνα με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση.

Στη σπάνια περίπτωση που ο άνδρας σήκωνε χέρι κατά της γυναίκας, αυτός γινόταν περίγελως και  αντικείμενο κοινωνικού αποκλεισμού. Τον συνόδευαν χαρακτηρισμοί όπως «παράουρος», «δειλός» και «κακομοίρης» που ντροπιάζει τσ’ άντρες και στο καφενείο, κανείς δεν τον κερνούσε. Ενθυμούμαι ότι σε πολύ μικρή ηλικία, υπό την επήρεια αυτής της κουλτούρας συνεπλάκην με πολύ μεγαλύτερό μου που «πείραξε» στο δρόμο μια κοπελιά. Όχι γιατί ήμουν γενναίος αλλά γιατί αυτό ήταν το πρέπον.

Οι άνθρωποι εκείνα τα χρόνια δεν ήξεραν γράμματα και την ετικέτα του σαλονιού. Με τον δικό τους τρόπο όμως έδειχναν τον σεβασμό τους. Τουλάχιστον έτσι το έζησα εγώ. Ο ρόλος της γυναίκας στην κοινωνική δομή ήταν ανάλογος με την περιορισμένη συμμετοχή της στην παραγωγή όπως την εννοούσαν τότε. Ο ρόλος της ήταν η ανατροφή των παιδιών και οι οικιακές εργασίες. Τώρα όμως που το 51% των συμμετοχών στην πανεπιστημιακή παιδεία και εκπαίδευση είναι γυναίκες που συμμετέχουν ενεργά στην παραγωγική διαδικασία, δικαιωματικά διεκδικούν ισότιμη μεταχείριση.

Στα τελευταία χρόνια, τα πράγματα άλλαξαν. Θες οι ξένες επιρροές, θες η τηλεόραση, θες οι κοινωνικές και οικονομικές πιέσεις και τώρα η πανδημία του ιού, τα φαινόμενα βίας κατά ανυπεράσπιστων γυναικών και  παιδιών πολλαπλασιάζονται με ανησυχητικό ρυθμό. Για οικονομία χώρου δεν αρίθμησα όλες τις μορφές βίας και κυρίως την ψυχολογική που σήμερα γίνεται «με το γάντι».                                                                   

Αν θέλουμε να μπορούμε να σεβόμαστε  τους εαυτούς μας, ως κοινωνία, ως πολιτεία και ως άνθρωποι, οφείλουμε να αντιδράσουμε με κάθε τρόπο στην ποταπή αυτή μορφή δειλίας και πολιτισμικής οπισθοδρόμησης.