ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ, η μόνη επιλογή στην κορυφούμενη πολιτική, οικονομική και κοινωνική κρίση

Δεν πρέπει να έχει διαφύγει της προσοχής κανενός, ότι η οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα μας είναι πια απελπιστική και επιδεινώνεται από τις ραγδαίες και ανεξέλεγκτες πολιτικές εξελίξεις. Συμβάλλοντας ως ένας πολίτης στον αναγκαίο διάλογο και προβληματισμό, προσφέρω για την κρίση σας, τις εξής παρατηρήσεις.

 

·        Οι πιστωτές μάς έχουν κάτω και μας πατούν ανάλγητα. Όχι γιατί μας μισούν αλλά γιατί, αφού μας παγίδευσαν (και εμείς, αφελώς πέσαμε στην παγίδα του χρέους), τώρα απαιτούν πίσω τα λεφτά τους, (έστω, με λάθος και για τα συμφέροντά τους τρόπο), αδιαφορώντας για το ότι ο λαός μας σφαδάζει κάτω από τα απάνθρωπα μέτρα που του επιβάλλονται.

·        Οι εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο που, όμως, εμείς εκλέξαμε και ανεχόμαστε, άβουλοι και ανίκανοι να συνεννοηθούν, να συμπαραταχθούν και να δράσουν συντονισμένα, ασχολούνται με τις κομματικές  και προσωπικές τους προτεραιότητες*. Οι μισοί αγωνίζονται να κρατήσουν τις καρέκλες  και τα προνόμιά τους και οι άλλοι μισοί αγωνίζονται να τους τα πάρουν. Για την ουσία, τίποτα.

·        Εμείς, οι πολίτες (αν βέβαια όλοι αξίζουμε τον τίτλο του «πολίτη»), συνήθως αρκούμαστε στην παθητική στάση και ίσως στον καταγγελτικό λόγο. Αυτόν που θέλει να φταίνε μόνον οι άλλοι. Ποτέ εμείς. Όχι βέβαια ότι φταίμε όλοι το ίδιο!.

 

Υπ‘ αυτές τις συνθήκες, σε τι μπορούμε να ελπίζουμε; Το βιοτικό μας επίπεδο έχει μειωθεί κατά 40% στην πενταετία και θα βαίνει μειούμενο αν δεν υπάρξουν ριζικές αλλαγές. Ακόμα και αν, ως δια μαγείας, καταφέρουμε να διορθώσουμε τα του οίκου μας, να χτυπήσουμε τη διαφθορά, να αναδείξουμε ικανές και έντιμες ηγεσίες και να τις ελέγχουμε, θα ταλαιπωρηθούμε πολλά χρόνια πριν φτάσουμε στην αποπληρωμή του επαχθούς χρέους μας, στην ανάπτυξη και στην ευημερία.

 

Η κατάσταση περιπλέκεται και γίνεται πιο ζοφερή από το δίλημμα μιας ενδεχόμενης και καθόλου απίθανης ανατροπής του κλυδωνιζόμενου κυβερνητικού σχήματος, πρόωρες εκλογές, και νίκη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (δηλαδή «από το τηγάνι στη φωτιά»). 

Δυστυχώς, έχει πια γίνει κοινότοπη η φράση: «Δεν γίνεται τίποτε». Δανείζομαι τη ρήση του φίλου και συμπατριώτη μου Νίκου Κούνδουρου: «Δεν υπάρχει τίποτε πιο ύπουλο από το «δεν γίνεται τίποτε». Μας οδηγεί στην απραξία και τη μοιρολατρία.

 

Και όμως μπορούν να γίνουν πολλά, αρκεί να πιστέψουμε σε μας, να συστρατευτούμε και να δράσουμε ενωμένοι. Το αποδεικνύει η ιστορία μας και ας μη θεωρηθεί «ρομαντική» αυτή η άποψη. Οσάκις κινδύνευσε η ύπαρξή μας ως έθνος και ως κοινωνία, όταν δεν είχαμε καμιά ελπίδα, ο λαός μας έκανε το θαύμα του. Υπάρχουν τα παραδείγματα του Αλβανικού έπους, της ναζιστικής κατοχής, της αντίστασης κατά της χούντας και της πρώτης περιόδου της μεταπολίτευσης. Γιατί όχι και τώρα;;;

 

Και επειδή δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε πια από το αποσαθρωμένο και αυτό-απαξιωμένο πολιτικό σύστημα, μας μένει μόνο μια ελπίδα: Ο ελληνικός λαός, ο Έλληνας πολίτης. Αν δεν κάνει το θαύμα του τώρα, έχουμε τελειώσει.

Μοναδική ελπίδα, αν και με όχι εγγυημένο αποτέλεσμα, επιλογή, Η ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ των πολιτών σε όλους τους πολιτικούς χώρους που τώρα χειραγωγούνται από τα εδραιωμένα κομματικά κατεστημένα τα οποία και  μας οδήγησαν σ’ αυτή την κατάσταση.

 

Αυτό είναι περισσότερο αναγκαίο για τον δικό μου πολιτικό χώρο, το Πα.Σο.Κ. του οποίου τα μέλη και οι φίλοι που έχουν απογοητευτεί και αποστασιοποιηθεί, αρνούμενοι να δεχθούν την επιχειρούμενη α) αλλοίωση των αρχών και των αξιών του, β) την αυτοδιάλυσή του και γ) τη μετατροπή του σε ένα συντηρητικό μόρφωμα (ΔΗ.Π.ΠΑΡ.) που εξυπηρετεί μονάχα τις προσωπικές σκοπιμότητες της «τυπικής» ηγεσίας του.

 

Είναι ορατή και εφικτή η ευκαιρία να συσπειρωθούν και να ενεργοποιηθούν τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ, που παρά τις περιπέτειες των τελευταίων ετών, μπορούν να δημιουργήσουν έναν κινηματικού χαραχτήρα φορέα που θα διαφοροποιείται από την ατελέσφορη έως καταστροφική πολιτική του κυβερνητικού σχήματος, έχοντας ως οδηγό τις  αρχές και τις αξίες του πραγματικού ΠΑΣΟΚ που μας κληροδότησε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

 

Για το ΠΑΣΟΚ  χρειάζεται επειγόντως αυτό-οργάνωση από τη βάση που, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να κηδεμονεύεται από επίδοξους «υπαρχηγούς» και φθαρμένα στελέχη που δεν μπορούν να εμπνεύσουν κανέναν. Πρέπει να αναδειχθούν από τη βάση, νέα, έντιμα, άφθαρτα, αποδεδειγμένα ικανά και πρόθυμα στελέχη.

 

Όσοι από μας ασκήσαμε εξουσία και βάλαμε υπογραφές, είτε φταίμε είτε όχι (οι πολίτες και, προ παντός, οι νέοι που υποφέρουν δεν γνωρίζουν και δεν ενδιαφέρονται) πρέπει να πάμε στην άκρη (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου) και να υποστηρίξουμε ό,τι καλό προκύψει.

Αυτό-οργάνωση λοιπόν με νέα πρόσωπα - που όμως θα βοηθηθούν από σωστούς και καταξιωμένους παλιούς. Οι παλαιοί ως μέντορες περισσότερο όχι για να καπελώσουν την νεότερη γενιά.  Να συνδέσουμε ότι καλύτερο έχει ο χώρος μας - από έμπειρα και νέα στελέχη - σε αυτή την υπόθεση αναγέννησης του κινήματος που είναι υπαρκτό και ζωντανό αλλά δυστυχώς απομονωμένο από τις τυπικές και ισχνές δομές της Χαριλάου Τρικούπη.

* Σημείωση: Για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχουν οι τιμητικές εξαιρέσεις. Εκείνοι, οι λίγοι έστω, που τολμούν να πουν την αλήθεια, και δεν συμβιβάζονται. Εκείνοι που, γι’ αυτόν το λόγο δεν ευνοούνται από τα μιντιακά συγκροτήματα.

Σεισμός πολλών Ρίχτερ εξ αιτίας του Ρίχτερ!!!

Δεν μας δίχασαν στην ναζιστική κατοχή, … θα μας διχάσουν τώρα;;;

 

Γερμανός νεοναζιστής συγγραφέας ανακηρύσσεται επίτιμος διδάκτωρ  του Πανεπιστημίου Κρήτης ενώ ασεβεί κατά των ηρωικών υπερασπιστών της  Μάχης της Κρήτης και των θυμάτων της Ναζιστικής  θηριωδίας  και υμνεί τους Ναζί κατακτητές.

Αγαπητοί φίλοι.

Συγχωρήστε με αλλά δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός ούτε ήπιος στις εκφράσεις μου, έχοντας βιώσει τη Ναζιστική κτηνωδία, όταν παιδί έντεκα χρονών έζησα το ολοκαύτωμα του χωριού μου και την εν ψυχρώ εκτέλεση γυναικόπαιδων και μαζί με χιλιάδες Έλληνες δοκίμασα τη δυστυχία της προσφυγιάς.

Πώς τολμούν οι νεογραικύλοι να μας προκαλούν με τέτοιο αισχρό τρόπο;; Είναι και αυτό ένα αδιάψευστο δείγμα της κατάντιας στην οποία έχουμε περιέλθει.

Άρχισε και αυτό, δυστυχώς, να γίνεται πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης σαν τάχα οι μεν να είναι πιο πατριώτες από τους δε. Ντροπή κι’ αυτό όταν η εθνική ομοψυχία είναι προϋπόθεση για την επιβίωσή μας.

Μαθαίνω επίσης ότι κάποιος Υπουργός Παιδείας πέρασε νομοθεσία που επιτρέπει στις σχολές αλλά και στα τμήματα Πανεπιστημίων να κάνουν τόσο μεγάλης σημασίας αναγνωρίσεις, παρακάμπτοντας τη Σύγκλητο.

Πληροφορούμαι  ότι, με πρωτοβουλία ενός, μη Κρητός, καθηγητή ονόματι Στεργίου και, εν αγνοία του ΠρΠου πήγε η Κρητική Λεβεντιά;ύτανη Ευριπίδη Στεφάνου και της Συγκλήτου, πέρασε στα μουλωχτά η αναγόρευση του Γερμανού «ιστορικού;;»  Χάινζ Ρίχτερ, αν και εκείνος δεν αποδέχεται τη σημασία της «Μάχη της Κρήτης» για την εξέλιξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ασκεί σκληρή κριτική στο αντάρτικο, εκθειάζοντας την ίδια στιγμή τους ναζί «ιππότες».

Ο Richter, σε βιβλίο του για την Μάχη της Κρήτης, χαρακτηρίζει τη σημασία της «στρατιωτικό μύθο». Ξεπερνάει δηλαδή, σε ναζιστικό φρόνημα, ακόμα και τον Αδόλφο Χίτλερ ο οποίος αναγνώρισε τη σημασία της Μάχης της Κρήτης για την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Επιπλέον, στο βιβλίο που τιτλοφορείται « Operation Merkur: Die Eroberung der Insel Kreta im Mai 1941», που σημαίνει «Επιχείρηση Ερμής: η κατάκτηση της νήσου Κρήτης τον Μάιο του 1941», επικρίνει τον αντιστασιακό αγώνα ενάντια στον κατακτητή χαρακτηρίζοντας τον ως «μη έντιμο, βρώμικο και κτηνώδη», την ίδια στιγμή που αναγνωρίζει τους ναζί αλεξιπτωτιστές ως «ιδεολόγους ιππότες».

 

Πολιτικές και όχι Προσωπικές οι Διαφορές

Τις τελευταίες μέρες, βλέπουμε τα φερέφωνα των μιντιακών συγκροτημάτων αλλά και τους ολίγους, πλέον, στενούς συνεργάτες του Ευάγγελου Βενιζέλου να προσπαθούν επίμονα να αναγάγουν τα προβλήματα του ΠΑΣΟΚ σε προσωπικές τάχα διαφορές μεταξύ των δύο ηγετών, αποδίδοντας μάλιστα την ευθύνη στον Γιώργο Παπανδρέου.

Βεβαίως υπάρχουν διαφορές αλλά είναι ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ σε δύο επίπεδα:

 

1.    ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ. Μιας πολιτικής που εξαθλιώνει και αποσαθρώνει τα λαϊκά στρώματα ενώ ευνοεί τα ισχυρά ιδιοτελή συμφέρονται και αθωώνει τη Νέα Δημοκρατία για την καταλήστευση της χώρας στην πενταετία 2004 – 2009 και τον διπλασιασμό του δημόσιου χρέους.

2.    ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑΣ, ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ , ΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ και  την αντικατάστασή του από το προσωπικό κόμμα του κ. Βενιζέλου, τη «Δημοκρατική(;) Παράταξη» με μηχανεύσεις που ξεκίνησαν με το πογκρόμ της εκδίωξης των «υπόπτων» για συμπάθεια στον Γιώργο Παπανδρέου από τη Χαριλάου Τρικούπη.

Ο Γιώργος Παπανδρέου διακήρυξε ευθαρσώς ότι  «ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ». Ας είναι βέβαιοι ότι όλοι εμείς που κοντά στον ιδρυτή του Ανδρέα Παπανδρέου το χτίσαμε, μαζί με τον Γιώργο, θα αποτρέψουμε τη διάλυσή του που επιχειρείται από τους «νεοφώτιστους σοσιαλιστές» και τους λαθρεπιβάτες του κινήματος. Πιστοί στις αρχές της Διακήρυξης της 3^ης του Σεπτέμβρη θα υπερασπίσουμε τις αξίες του.
 
Ως αποστομωτική απάντηση στους ψιθύρους και τους κακόβουλους ισχυρισμούς των επιστρατευμένων κονδυλοφόρων, αναφέρω ότι, τόσον ο ίδιος όσο και οι βουλευτές που συμμερίζονται τις απόψεις του, ΕΔΩΣΑΝ ΨΗΦΟ ΑΝΟΧΗΣ και πιστεύω,  θα συνεχίσουν να κάνουν το ίδιο, για να μην ανατραπεί το κυβερνητικό σχήμα, πράγμα που σημαίνει αστάθεια που δεν αντέχουμε, ή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (από το τηγάνι δηλαδή στη φωτιά).

 

Παράλληλα, διαχωρίζουν, σε κάθε ευκαιρία, τη θέση τους από την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική που απέχει πόρρω από τις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και της 3ης του Σεπτέμβρη. Υπάρχουν χιλιάδες ακραιφνείς αγωνιστές του ΠΑΣΟΚ, αποκαρδιωμένοι και αποστασιοποιημένοι που διαρρέουν σε άλλα κόμματα,  ψήφισαν «Ελιά» που δεν τους εξέφραζε ή απλά δεν ψήφισαν. Περιμένουν να επιστρέψει το ΠΑΣΟΚ στις ρίζες του για να επανέλθουν και να δυναμώσει έτσι το δημοκρατικό σοσιαλιστικό κίνημα και με νέους ανθρώπους..

Για όσους παρασύρονται να καταδικάσουν τον Γιώργο Παπανδρέου τον οποίον όλοι σχεδόν εγκατέλειψαν, (όπως εξάλλου έκαμαν κάποτε και στον  ευεργέτη τους Ανδρέα) και τον άφησαν να επωμιστεί ΜΟΝΟΣ την ευθύνη να σώσει τη χώρα από την τυπική χρεοκοπία η οποία είχε ουσιαστικά συντελεστεί και δήθεν το αγνοούσαν, προσφέρω την εξής εκτίμηση και προσωπική μαρτυρία μετά λόγου γνώσεως:

 

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας πραγματικός πατριώτης, βαθιά δημοκρατικός ηγέτης, απολύτως έντιμος και ανιδιοτελής, που δεν διστάζει να αυτοθυσιαστεί όταν το ζητά το συμφέρον της χώρας και του λαού. Η ιστορία θα είναι πολύ ευνοϊκή μαζί του. Πάρα πολλοί Έλληνες αλλά και η διεθνής κοινότητα άρχισαν ήδη να το κατανοούν. Έχει ήδη δηλώσει ότι ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑ.

 

Και για να μην παρεξηγούμαστε, επειδή τα όσα λέω και γράφω μπορεί να θεωρηθούν «λιβάνισμα», έχω δηλώσει πολλάκις και επαναλαμβάνω, ότι όχι μόνο δεν ενδιαφέρομαι για καρέκλα, αλλά και την αρνούμαι. Εξάλλου είμαι και μεγαλούτσικος και τώρα χρειαζόμαστε νέο αίμα. Έφυγα από κυβερνητικές ευθύνες το 1998 καταγγέλλοντας τη διαφθορά και, από τότε, ως οφείλω, παραμένω ένας ενεργός πολίτης.
 

Υ.Γ:  ΑΠΟΜΟΝΩΝΩ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ  ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ  ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ:

 

«Οι όποιες διεργασίες συντελούνται σήμερα στο Κίνημα, ελάχιστη σχέση έχουν με την κοινωνία και τις ανάγκες της.

Θεωρώ αυτονόητο ότι, μπροστά σε αυτό το διακύβευμα απαιτούνται θέσεις που να υπηρετούν αρχές και αξίες, θέσεις - και αγωνιστική διάθεση για αυτές - που να ανταποκρίνονται στις δημοκρατικές και σοσιαλιστικές μας ρίζες.

Είναι ζήτημα σεβασμού των αρχών του, και εντέλει, όσων αγωνίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια και συνεχίζουν να αγωνίζονται, παλαιότερων και νεότερων, εμάς των ίδιων, αν θέλουμε να πάμε παρακάτω συντεταγμένα και με προοπτική.

 

Στις ανοιχτές διαδικασίες προς και κατά την διάρκεια του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, να συζητηθούν και να αποφασιστούν τα πάντα: στίγμα, φυσιογνωμία, θέσεις, σύμβολα, δομή, πρόσωπα.

 

Μόνο με κινηματικού χαρακτήρα ενέργειες μπορεί να κινητοποιηθεί ξανά η βάση της Παράταξής μας - που σήμερα αποστασιοποιείται, αδιαφορεί, αισθάνεται πολιτικά άστεγη.

Προσωπικά, ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, θα τιμήσω μέχρι τέλους την αποστολή που μου εμπιστεύθηκαν οι πολίτες. Και δεσμεύομαι να στηρίξω ένα πραγματικό εγερτήριο ΣΟΚ στο Κίνημα. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν ενδιαφέρομαι για καμία καρέκλα.

Η ιστορία, η προσφορά, η πορεία του ΠΑΣΟΚ στο μέλλον, όπως και η όποια αλλαγή του, δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση και απόφαση δική μας, όλων μας. Από τη βάση, κινηματικά, δημοκρατικά, συμμετοχικά.

Η ευθύνη για την σφυρηλάτηση της ουσιαστικής ενότητάς μας, με απόλυτη προσήλωση και σεβασμό στις αρχές μας, ανήκει σε όλους μας και στον καθένα χωριστά. Έτσι διασφαλίζεται ο ιστορικός ρόλος και η αποστολή του Κινήματός μας, να ανταποκρίνεται στα πραγματικά διακυβεύματα που αφορούν τη χώρα και τον Ελληνικό λαό».