Υπάρχει και σκληρή γλώσσα για όσους δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν…

…εκλαμβάνοντας την πολιτική ευγένεια ενός σοβαρού ηγέτη ως αδυναμία και διαστρεβλώνουν την αλήθεια με ποταπά τερτίπια άθλιας μικροκομματικής προπαγάνδας.

(Σημείωση Ν.Σ.:  Ο επιθετικός προσδιορισμός «χαρισματικός» όταν αναφέρεται στον Ανδρέα Παπανδρέου ή στον Ελευθέριο Βενιζέλο είναι προφανώς θετικός. Στην περίπτωση του Αλ Καπόνε θα μπορούσε να σημαίνει χαρισματικός γκάγκστερ, κ.ο.κ.. Για τον Αλέξη Τσίπρα, μάλλον σημαίνει χαρισματικός λαοπλάνος).

Ολομέτωπη επίθεση, με σκληρή φρασεολογία του  Γιώργου Παπανδρέου, Προέδρου του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών στη Συνάντηση Στελεχών του Κινήματος τη 16 Μαρτίου 2019

"Ο ιστορικός μας αντίπαλος, είναι η συντήρηση. Αυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα. Συντήρηση είναι η δεξιά, αλλά αλήθεια είναι και ότι, συντηρητική είναι και η πολιτική που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ» είπε ο Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας σε σύσκεψη στελεχών του Κινήματος Δημοκρατών και Σοσιαλιστών κάνοντας λόγο για ιστορική αντίφαση, στην οποία απάντηση μπορούν να δώσουν μόνο οι προοδευτικές δυνάμεις.

Ο πρώην πρωθυπουργός κάλεσε «κάθε δημοκράτη και προοδευτικό πολίτη, να συμμετάσχει και να δυναμώσει την προσπάθεια που κάνουμε με το Κίνημα Αλλαγής. Έτσι ώστε, να μπορέσουμε να επιβάλλουμε την αλλαγή πορείας.

Ολόκληρη η Ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου, στον παρακάτω Σύνδεσμο

http://www.tokinima.gr/papandreoth_titania_20190316/

«Πηδήσαμε με ευκολία, από το κράτος των νταβατζήδων, στο κράτος των μαφιόζων και των παρακρατικών, αντάμα με φασίστες και ακροδεξιούς, από τη μια και με θιασώτες της βίας ως μαμής της ιστορίας από την άλλη. Με μεγάλη ευκολία, βαφτίζονται μέλη μιας κατ' όνομα βεβαίως, προοδευτικής συμμαχίας» είπε σε άλλο σημείο ο Γιώργος Παπανδρέου.

«Από πότε η δημοκρατία, η αριστερά, ο σοσιαλισμός, επαγγέλλονται το μίσος και τον διχασμό; Από πότε χωρίζουν αντί να ενώνουν;» διερωτήθηκε.

Επανέλαβε την ανάγκη για μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Σύμφωνα με τον Γιώργο Παπανδρέου επιδίωξη και συμβολή θα πρέπει να είναι:

Η ανάδειξη και κατανόηση του προβλήματος

Η διαμόρφωση ενός εθνικού προοδευτικού σχεδίου και μιας προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης του τόπου - Που θα είναι κτήμα του Ελληνικού λαού και μαζί, οπλοστάσιο για την επανάκτηση της αξιοπιστίας μας διεθνώς μέσα σε πνεύμα συνεννόησης μεταξύ πολιτικών και παραγωγικών δυνάμεων.

Η επούλωση των πληγών που άφησαν στο σώμα της κοινωνίας οι επιπτώσεις από την ίδια την κρίση

Η σύγκλιση των δυνάμεων της προόδου, με όρους αλήθειας, επί τη βάση αρχών και αξιών, που να υπηρετούν τις πραγματικές ανάγκες του λαού και της χώρας, και όχι τις τακτικές ανάγκες οποιουδήποτε

Η βιώσιμη μετάβαση στην επόμενη ελληνική δημοκρατία

Κάλεσε τα στελέχη και τους προοδευτικούς πολίτες να ενισχύσουν αυτή τη προσπάθεια για την «αναγκαία εθνική συνεννόηση και για τη Συμφωνία των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για μια μεταρρυθμιστική ατζέντα που θα διαμορφώσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την οριστική έξοδο από την κρίση και την οικοδόμηση μιας βιώσιμης πορείας για τους Έλληνες και τη χώρα. Για την απαραίτητη προοδευτική αλλαγή».

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ:

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι δεκαετίες μπροστά από τους άλλους παράγοντες του σημερινού πολιτικού μας συστήματος. Οραματικός, έντιμος, αξιοπρεπής, ανιδιοτελής και δεν διστάζει να αυτοθυσιαστεί για την πατρίδα και τη δημοκρατία. Μοναδική του έγνοια, η ουσιαστική συμμετοχή του πολίτη στα κοινά, η εθνική και πολιτική ενότητα και συμπόρευση για το συμφέρον της χώρας, μακριά από φανατισμούς και ιδιοτέλειες. Πάντα συνεπής στις αρχές και τις αξίες του με λόγο και πράξη.

Ως ομόφωνα εκλεγόμενος Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, χρόνια τώρα, εργάζεται άοκνα  και πειστικά για την ειρήνη και τους θεσμούς της και έχει κερδίσει τον παγκόσμιο θαυμασμό.

Στην Ελλάδα όμως δεν τον εκτιμούμε όσο αξίζει, Υποθέτω, γιατί μας βολεύει καλύτερα ο λαϊκισμός, η χειραγώγηση, οι υποσχέσεις που δεν τηρούνται και ο διχαστικός λόγος.

Έχουμε εκλάβει την πολιτική και ανθρώπινη ευγένειά του ως αδυναμία. Μας το έλεγε και ο μεγάλος Ανδρέας Παπανδρέου: « Ο Ελληνικός λαός συγχωρεί τα πάντα, εκτός από ένα: Την αδυναμία ή αυτό που εκλαμβάνει ως αδυναμία» Του το έχω αναφέρει πολλές φορές αλλά, προφανώς, ο Γιώργος δεν κάνει εκπτώσεις στις αρχές του.

Η ιστορία θα τον δικαιώσει, τότε όμως ίσως είναι πολύ αργά για μας.

Θα τον ήθελα πάντως ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ, ΠΙΟ ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΟ, ΠΙΟ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΟ, εκεί που οι εξελίξεις και οι βλαβερές πολιτικές συμπεριφορές και εκτροπές των άλλων, το επιβάλλουν. Είμαι κι εγώ ένας πολίτης και δικαιούμαι αλλά και υποχρεούμαι να εκφράζω τη γνώμη μου. Και αυτό κάνω χωρίς να προσδοκώ αντίδωρο.

Η παρακάτω δήλωση του Προέδρου Γιώργου, τα λέει όλα.

ΔΗΛΩΣΗ
ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ

Αθήνα, 19 Φεβρουαρίου 2019

«Υπήρξα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της κυβέρνησής του σε μια από τις δυσκολότερες ιστορικά περιόδους της χώρας μας, όταν η Προοδευτική Παράταξη πάλευε με όλες της τις δυνάμεις της να διασώσει τον τόπο, την ώρα που όλοι οι άλλοι λυσσαλέα πολεμούσαν το έργο μας.

 Η τότε αντιπολίτευση, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αντί να συμβάλουν, όπως επέβαλλε το πατριωτικό καθήκον στη διάσωση της χώρας, αφοσιώθηκαν σε ανεύθυνους λαϊκισμούς και στη ρητορική του μίσους.

Έχουν ιστορική ευθύνη για αυτή τους την στάση.

Έφτασαν να συμμαχήσουν σε κινητοποιήσεις που ζητούσαν να καεί η Βουλή, προκειμένου να κερδίσουν με κάθε τρόπο τις εκλογές. Όλα για την νομή της εξουσίας.

Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να αλλάξουν την πορεία της χώρας, να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές ώστε οι πολίτες να μην ξαναζήσουν παρόμοιες κρίσεις. Αυτές οι επιλογές τους άφησαν πληγές στην πολιτική ζωή της χώρας.

Θεωρώ ιστορική μου υποχρέωση και πολιτική μου ευθύνη, απέναντι στην ιστορία και την παράταξή μας, την Προοδευτική Παράταξη, να συμβάλλω στην ανασυγκρότησή της, στη διατήρηση της πολιτικής της αυτονομίας και στην εκ νέου ανάδειξή της σε μια ισχυρή, πρωταγωνιστική προοδευτική δύναμη απέναντι στη συντήρηση – είτε αυτή έχει δεξιό είτε αριστερό μανδύα.

Να συμβάλω στη δημιουργία μιας παράταξης που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην έξοδο από την κρίση, με ριζικές αλλαγές για να εξασφαλιστεί η πρόοδός της χώρας, ένα βιώσιμο μέλλον για τον Ελληνικό λαό.

Η αναγέννηση της Προοδευτικής Παράταξης, είναι μια υπόθεση που πρέπει να πάρουν στα χέρια τους οι προοδευτικοί πολίτες, να αποστρέψουν το βλέμμα τους από τα επίπλαστα διλήμματα και να δώσουν οι ίδιοι απαντήσεις στα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν τους ίδιους τους πολίτες και τη χώρα, να δώσουμε όλοι μαζί απαντήσεις στις μεγάλες προκλήσεις των καιρών.

Αυτή η προσπάθεια, θα είναι μακρά και επίπονη.

Και δεν αφορά τις κάθε φορά ανάγκες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τη χώρα και τους Έλληνες.

Για τους σκοπούς αυτούς εργαζόμαστε όλοι στο ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, όπως και μέσα από τη συμμετοχή μας στο Κίνημα Αλλαγής.

Θέλω να γίνει σε όλους σαφές πως,

Δεν με αφορά καμία άθλια φιλολογία, μεθόδευση ή εργαλειοποίηση, που εντάσσεται στο δυσάρεστο κλίμα των ημερών, του ευτελισμού της πολιτικής και της Δημοκρατίας, του κυνισμού και των τυχοδιωκτικών επιδιώξεων, που υπηρετούν ιδιοτελείς μεθοδεύσεις και σκοπιμότητες».

Η Συμφωνία των Πρεσπών – Αλήθειες και μυθεύματα

Τώρα που ολοκληρώθηκε και επικυρώθηκε,  τελεσίδικα μάλιστα, η Συμφωνία των Πρεσπών και η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας (με και χωρίς εισαγωγικά), στο ΝΑΤΟ και κόπασε ο κουρνιαχτός  των συναισθηματικά φορτισμένων άγονων αντιπαραθέσεων, ήρθε η ώρα

·         να την αξιολογήσουμε με ψυχραιμία, χωρίς προκατάληψη και επηρεασμό από οποιαδήποτε κομματική προπαγάνδα

 

·         να εκτιμήσουμε τις συνέπειές της για τα εθνικά μας συμφέροντα και

·         να δούμε πως θα τη διαχειριστούμε με γνώμονα το καλό της Ελλάδας και της Μακεδονίας μας, με εθνική συναίνεση, χωρίς φανατισμούς και ακραία συνθήματα από ανεγκέφαλους ένθεν κακείθεν του κομματικού (και όχι πολιτικού) φάσματος.

Ως συμβολή μου σ’ αυτόν τον απαραίτητο διάλογο, όσο γίνεται πιο συνοπτικά, μια και υπάρχει μεγάλη κόπωση μ’ αυτό το θέμα, παρουσιάζω το χρονικό των εξελίξεων μαζί με τη γνώμη μου, όσο μπορώ πιο αντικειμενικά (δύσκολο πράγμα πάντως).

Παρουσιάζω λοιπόν το χρονικό της Συμφωνίας που δεν προέκυψε ξαφνικά ως κεραυνός εν αιθρία, το οποίο παρακολουθώ από την εφηβεία μου, ίσως με αφορμή τις διηγήσεις του παππού μου καπεταν Θανάση που πολέμησε στη Μακεδονία και γύρισε κουτσός από ‘κει.

Εκτιμώ λοιπόν  ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια κακή Συμφωνία – μια Εθνική ήττα, αυτό όμως δεν τα λέει όλα. Γιατί;;

1.    Η παραχώρηση του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία», όσο κι αν προσβάλλει την εθνική μας ευαισθησία, και την ιστορία μας, ήταν ίσως ένας αναγκαίος συμβιβασμός. Βεβαίως, τα Σκόπια είναι μέρος της ευρύτερης γεωγραφικής  έννοιας της αυτοκρατορίας της  Μακεδονίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Φιλίππου.
Οι Σκοπιανοί όμως δεν είναι Μακεδόνες. Είναι Σλάβοι που εγκαταστάθηκαν στη γειτονία μας τον 6^ο μ.Χ. αιώνα, μιλούσαν και μιλούν μια Σλαβική διάλεκτο και το αλφάβητο που χρησιμοποιούν τους το έδωσαν δυο Έλληνες μοναχοί, ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος. Δεν έχουν καμιά σχέση με την ιστορική, γλωσσική και εθνολογική έννοια της Μακεδονίας του Αλεξάνδρου με πρωτεύουσα τη Βεργίνα.  

2.    Η αποδοχή όμως των όρων και του περιεχομένου της «Μακεδονικής Γλώσσας» και του «Μακεδονικού Έθνους» είναι μια ασυγχώρητη εθνική υποχώρηση για να μη χρησιμοποιήσω κάποιον βαρύτερο χαρακτηρισμό. Θα τρίζουν τα κόκκαλα των προγόνων μας και οι επερχόμενες γενεές θα μας καταρώνται.

Το σύγχρονο «Μακεδονικό πρόβλημα» ξεκίνησε για τα καλά το 1945 και εντάθηκε κατά τον Εμφύλιο αν και χρονολογείται από πολύ παλιότερα. Ήταν συνέπεια της σύγκρουσης  των υπερδυνάμεων για τον έλεγχο των Βαλκανίων, του ψυχρού πολέμου και της στρατηγικής του Τίτο να δημιουργήσει τη Γιουγκοσλαβία επιβάλλοντας τη συνένωση ανόμοιων και άσχετων μεταξύ τους περιοχών (Σερβία, Κροατία, Μαυροβούνιο, κ.λπ.). Έτσι προέκυψε και η «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ως μιάς από τις «δημοκρατίες» που συνέθεσαν την καινούργια χώρα, με επεκτατικές βλέψεις εξόδου στη Μεσόγειο μέσω Θεσσαλονίκης την οποία διεκδικούσαν πέρα από οποιαδήποτε εθνολογική η ιστορική λογική.

Οι κάτοικοι αυτής της ψευδοδημοκρατίας και χωρών της Σοβιετικής πλέον κυριαρχίας, που διέφυγαν στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία και αλλαχού για να ξεφύγουν από τον «κομμουνιστικό ζυγό», επέλεξαν να ονομάζονται «Μακεδόνες» αντί Γιουγκοσλάβοι ή Σέρβοι, ή Κροάτες, ή Ουκρανοί, κ.ο.κ. γιατί η συσχέτιση με την Γιουγκοσλαβία ή τη Σοβιετική Ένωση θα ήταν πολύ αρνητική γι αυτούς.

Αυτό βόλεψε τις χώρες της Δύσης που ενίσχυσαν με κάθε τρόπο αυτή την ταυτότητα με πολύ πλούσια και χρηματοδοτούμενη προπαγάνδα. Είναι μια πραγματικότητα που βίωσα ως μετανάστης – σπουδαστής και εξόριστος στον Καναδά τη δεκαετία του 1960 και μετά.

«Δημοκρατία της Μακεδονίας» λοιπόν. Και ΟΛΕΣ οι μεταπολεμικές Ελληνικές Κυβερνήσεις έκτοτε, τι έκαναν ενώ οι Σκοπιανοί αλώνιζαν;; ΤΙΠΟΤΕ απολύτως. Είχαν βλέπετε άλλες ασχολίες.

Η χαριστική βολή έπεσε όταν ο ανεκδιήγητος (για να μην κάνω άλλον χαρακτηρισμό) Σαμαράς, ως Υπουργός Εξωτερικών,  κόντρα στην απόφαση του Συμβουλίου αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εντελώς αυθαίρετα, αντί να ασκήσει βέτο, υπέγραψε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με της γνωστές τραγικές συνέπειες για μας και το σύνολο των Βαλκανίων.

Η μάχη για τη Μακεδονία είχε χαθεί. Οι προσπάθειες του Κωνσταντίνου Καραμανλή και η γενναία πατριωτική στάση του Ανδρέα Παπανδρέου με το εμπάργκο ήταν μοιραίο να μην έχει καλύτερη έκβαση από την Ενδιάμεση Συμφωνία. Όταν 143 χώρες είχαν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία» και ακόμα και το BBC την εκφωνούσε έτσι, η εμμονή μας στην άρνηση της σύνθετης ονομασίας, όσο και αν δεν αρέσει σε κανέναν Έλληνα και μας ντροπιάζει, μοιραία θα οδηγούσε στην απομόνωσή μας και στην παγίωση της απολύτως ανεπιθύμητης εκδοχής.

Η εκχώρηση όμως της γλώσσας και της εθνότητας, χρεώνεται στην απειρία, στον ερασιτεχνισμό και τελικά στην ανευθυνότητα της Κυβέρνησης Τσίπρα και του ίδιου προσωπικά. Πιστεύω, θα κριθεί αυστηρά από την ιστορία.

Και τώρα, τι;; Προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η εθνική ζημιά, χρειάζονται επιδέξιοι χειρισμοί στη διαχείριση της εφαρμογής της Συμφωνίας που, σημειωτέον, είναι ανέκκλητη και έχει την παρεμβατική υποστήριξη της ΗΠΑ και των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο βάθος ΝΑΤΟ.

Έχουμε όμως δυνατότητες τις οποίες μπορούμε να αξιοποιήσουμε αν, ενωμένοι, με μια ενιαία εθνική στρατηγική και φωνή, μακριά από μικροκομματικές αθλιότητες, αφοσιωθούμε στην προσπάθεια να αποκαταστήσουμε, εν τη πράξει, την αδικία που μας έχει γίνει, κυρίως με δική μας ευθύνη, αποκομίζοντας πολλαπλά οφέλη για την πατρίδα μας και τους απογόνους μας.

Αν δεν συμφωνείτε μαζί μου στο όλον ή σε κάποια σημεία, σας παρακαλώ μη με πετροβολάτε. Στείλτε μου τη γνώμη σας και θα τη δω με ανοιχτό πνεύμα και κατανόηση. Ας προσπαθούμε να συνεννοούμαστε. Ο φανατισμός, το μίσος και η απόρριψη της διαφορετικής άποψης χωρίς εξέταση είναι η κατάρα μας.

Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ. 

Υ.Γ.: Πριν από ένα χρόνο ακριβώς, κατά την έναρξη των τελικών διαπραγματεύσεων, είχα τοποθετηθεί με μη σειρά τριών άρθρων που θα βρείτε στο blogspot μου, αν σας ενδιαφέρει να το επισκεφτείτε.

http://nskoulas.blogspot.com/

nvskoulas@gmail.com