Συνέχεια για το πώς, τυχαία γεγονότα μπορούν να εκτρέψουν τον ρουν της ιστορίας

ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ;; Διότι στην ηλικία μου δεν πρέπει να αφήνω εκκρεμότητες!..

Ζητώ τη συγχώρεσή σας γιατί, φαίνεται ότι η προηγούμενη επικοινωνία μου μαζί σας ήταν ελλιπής· είχε κενά που ίσως σας έκαναν να απορείτε ποιος ήταν ο σκοπός της. Το «δια ταύτα» δηλαδή.

Πρόκειται μάλλον για μια, μέχρις υπερβολής, κληρονομημένη παραξενιά στο σόι μας - πάππου προς πάππου - που μας αποθαρρύνει από του να προβάλουμε τον εαυτό μας. Αυτό φαίνεται, με οδήγησε να αφαιρέσω την επεξηγηματική εισαγωγή.
Και τούτο, δυστυχώς, δεν αλλάζει.

Έκανα καριέρα ζωής με το Ε Μ Ε Ι Σ και Όχι με το Ε Γ Ω. Θα ήταν υποκρισία να το αλλάξω τώρα. Εν τάξει;;

ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ Ή ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ  Ο Υ Δ Ε Ν Ο Σ

Υπάρχει ακόμα και ένα μέγα θέμα ουσίας στην εφαρμογή: Ποια είναι Η ΕΥΘΥΝΗ των ανθρώπων που πλαισιώνουν μεγάλους εθνικούς ηγέτες όπως τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, αντί να ασχολούνται με τις προσωπικές τους «προτεραιότητες», ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΝ, λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα για την πρόληψη ατυχημάτων ή και δολιοφθοράς μια και οι ίδιοι δεν μπορούν να τα φροντίζουν όλα;

Ανεξάρτητα από καλές προθέσεις και αφοσίωση στον ηγέτη, σχετικό μ´αυτό το ατύχημα ήταν το δυσβάσταχτο ερώτημα που με βασάνισε επί 53 χρόνια και μου φέρνει εφιάλτες ακόμα και σήμερα.

Στον έντονο αυτό προβληματισμό, ζήτησα και έλαβα τις απόψεις του καλού φίλου και συνοδοιπόρου Γιάννη Παπανικολάου και τον ευχαριστώ γι’ αυτό που, κατα τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ανδρέα, υπήρξε ένας από τους  στενούς και πιστούς συνεργάτες του. Ένοιωσε και τίμησε την ευθύνη της μπιστοσύνης του του ηγετη μας. Τον  σέβομαι και τον εκτιμώ για την επιστημοσύνη και την ακεραιότητά του.

 Μια τυχαία σύμπτωση και εννοώ τα λάδια κάποιου αυτοκινήτου που είχαν πέσει στο οδόστρωμα, αν δεν είχαμε αντιδράσει έγκαιρα και αοτελεσματικά και ανακτήσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου, θα μπορούσαν να έχουν μοιραία κατάληξη.

Είτε σοβαρό τραυματισμό και αναπηρία, είτε και απώλεια της ίδιας της ζωής μας.
Και μια ακόμα πιο τραγική κατάληξη θα ήταν, αν όλα αυτά είχαν συμβεί στον «συνεπιβάτη μου» κι εγώ την είχα γλιτώσει με ηπιότερες συνέπειες. ‘Ισως μετά το συμβάν, το κυρίρχο συναίσθημα να ήταν η τρομάρα και η ανακούαφιση ότι τη γλυτώσαμε.

Αργότερα όμως,κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης από τον Ανδρέα όταν άφηνε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα εθνικά και κοινωνικά δρώμενα, δεν θα μπορούσε να φύγει από το μυαλό μου η σκηνή και η σκέψη ότι μια μοιραία στιγμή θα μπορούσε να έχει στερήσει τη χώρα μας και τη δημοκρατική παράταξη από όλα αυτά.

‘Ετσι λοιπόν κατέληξα στο συμπέρασμα για το πόση ευθύνη έχουν όσοι βρίσκονται κοντά σε μεγάλους ηγέτες και στην οδυνηρή διαπίστωση ότι ο Ανδρέας, κατ’ ανάγκην ίσως, έδειξε εμπιστοσύνη σε άτομα που τελικά δεν την άξιζαν επιδεικνύοντας όμως «μεγάλες επιδόσεις»  στην υπονόμευση «των συναδέλφων τους» – δεν θα έλεγα συντρόφων

Επί πλέον, τι πρέπει να κάνουν οι επιτελείς  αλλά και ολόκληρη η δημοκρατική δομή ενός πολιτικού κινήματος για να εξασφαλίσουν τη συνέχεια της υποστήριξης των αρχών και των αξιών του, των επιλεγμένων στόχων του, της δημοκρατικής ηγεσίας και θα προτιμούσα….. του Σοσιαλισμού;;

ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ.

Αλλιώς χτίζουμε στην άμμο και η Δημοκρατία παραμένει εξαιρετικά ευάλωτη.

Νίκος Εμμ. Σκουλάς
Ενεργός Πολίτης

 

Υ.Γ.: Ζητώ τη συγγνώμη σας για το φλύαρο αυτό σημείωμα.Το θεωρώ όμως απαραίτητο και υπόσχομαι να μην επαναληφθεί.

 

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Η ανάθεση, δια της ψήφου μας, της πολιτικής εξουσίας (κυβερνητικής και εσωκομματικής), στους απογόνους μεγάλων πολιτικών ηγετών δεν πρέπει να θεωρείται κληρονομικό τους δικαίωμα. Δεν εννοώ να τους τιμωρούμε αλλά ούτε και να τους χαριζόμαστε. Πρέπει να τους περνούμε από διπλή και τριπλή βάσανο αυστηρής κριτικής αξιολόγησης. Η ιστορική πολιτική μας πορεία βρίθει από τέτοια ολέθρια λάθη τα οποία μας κόστισαν.

Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΛΟΓΩ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ…

Ως ένα επιχείρημα, ανακαλώ την ιστορική φράση του Ανδρέα Παπανδρέου: «Το ΠΑΣΟΚ  δεν χαρίζεται, δεν κληρονομείται. Ούτε τεμαχίζεται σε τιμάρια», πράγμα που θα έπρεπε να ισχύει για όλες τις πολιτικές παρατάξεις αλλά ιδιαίτερα για τους δικούς του απογόνους. Κάποιοι μάλιστα θα πρέπει να ντρέπονται για την έλλειψη σεβασμού στα βαριά ονόμαρα που κουβαλάνε…

Σκοπός μου δεν είναι να κουνήσω το δάχτυλο ή άλλως πως να ψέξω συγκεκριμένους απογόνους που συμπεριφέρονται ως de facto κληρονόμοι, δυστυχώς μάλιστα, με την ενεργό υποστήριξη «οικογενειακών» οπαδών χωρίς κριτήρια πολιτικού λόγου και πράξης
Τους αυτοθεωρούμενους ως κληρονόμους, δεν τους κατονομάζω αφού τους ξέρουμε όλοι (και αυτό θα μπορούσε να ενέχει και κάποια δόση «επισφαλούς υποκειμενικότητας» εκ μέρους μου.

Πιστεύω ότι έχουμε χρέος να εντοπίσουμε εκείνους που, αγνοώντας αρχές, αξίες και πολιτικούς στόχους τους οποίους δηλώνουν ότι υπηρετούν, προβαίνουν σε  ενέργειες  προσωπικής προβολής, αντίθετες με τις θέσεις της παράταξης στην οποία δηλώνουν ότι ανήκουν,  υπονομεύοτας έτσι την αξιοπιστία της. Και βεβαίως, οφείλουμε να παίρνουμε θέση απέναντί τους.

Το γεγονός ότι ο πατέρας μας ή ο παππούς μας  (δυστυχώς καμμιά αναφορά δεν γίνεται ακόμα στη μάνα) ήταν, δια βίου οπαδός της Α ή Β παράταξης ή του Α ή Β πολιτικού, δεν είναι λόγος, από μόνος του, να συνεχίσουμε άκριτα και εμείς. Ο «οπαδισμός» είναι μια από τις χειρότερεσ αλλά δυστυχώς καθιερωμένες συνήθειές μας την οποία έχουμε πληρώσει ακριβά.

Τους πολιτικούς ας τους κρίνουμε με βάση το πώς πλιτεύονται με λόγο και με πράξη αλλά και κάνοντας προτάσεις.
Αλλιώς φταίμε εμείς.

Προτείνω επίσης να λειτουργήσουμε ως ενήμεροι, ενεργοί πολίτες με αίσθημα προσωπικής αλλά και συλλογικής ευθύνης για το μέλλον της χώρας μας, της κοινωνίας και των παιδιών μας. 

ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ… ΑΠΟΥΣΕΣ.!!

Όσοι με ξέρουν, θα σας βεβαιώσουν ότι δεν έχω ίχνος ρατσισμού ή προκατάληψης. Αντίθετα… Σ’ όλη μου τη ζωή, αγωνίστηκα για την προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

ΔΕΝ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ νόμιμα και, σίγουρα, αυτό περιλαμβάνει και ΤΟΥΣ ΡΟΜΑ.

ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΧΩ ΛΙΓΟΤΕΡΑ, και δεν δέχομαι να καταπατούνται αυτά που έχω, ΟΤΑΝ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ επιτρέποντάς τους να ασχημονούν και να εγκληματούν εις βάρος μας, λειτουργώντας αυθαίρετα, ως «κράτος εν κράτει». Παρά ταύτα, οι κυβερνήσεις, στο όνομα της «ένταξης» αγνοούν το πρόβλημα γιατί ίσως το βρίσκουν ΑΒΟΛΟ.

Αυτό πάντως, δεν σημαίνει και ότι το όποιο όργανο της τάξεως μπορεί αυτομάτως να αυτοαναγορευτει σε ΔΙΚΑΣΤΗ και ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ, εάν βέβαια αποδειχθεί. Ίδωμεν…

Σε μια ευνομούμενη κοινωνία, οι πολίτες απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους αλλά υποχρεούνται να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων και η εκάστοτε Κυβέρνηση να επιβάλλει την τήρηση των νόμων χωρίς εξαιρέσεις. Παρά ταύτα όλες οι κυβερνήσεις, στο όνομα της «ένταξης» αγνοούν το πρόβλημα το οποίο, προφανώς, βρίσκουν άβολο…

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ  ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΑΣ προς όλες τις κατευθύνσεις.

Παρακαλώ, όχι φανατισμούς. αφορισμούς, ύβρεις ή ανεύθυνα ξεκατινιάσματα. Καλύτερα ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ.

Επ’ αυτού, δανείζομαι το κείμενο του πολύ καλού φίλου και άξιου υπηρέτη της Θέμιδος ΠΑΝΟΥ ΜΠΙΤΣΑΞΗ που παρουσιάζει το θέμα ουσιαστικά και με αρκετό χιούμορ από το οποίο έχουμε τόση  ανάγκη.

«Φταίνε οι κάτοικοι..να επιβληθούν αυστηρά πρόστιμα

•Για τα όσα συνέβησαν χτες,τις φωτιές,τα σκάγια,τις καταστροφές,τους τραυματισμούς αστυνομικών φταίνε οι κάτοικοι.Ποιος τους είπε να μένουν στα σπίτια τους.Είναι δυνατόν τέτοιες μέρες να μένουν στο κέντρο  η κοντά σε οικισμους Ρομά; Έπρεπε να έχουν πάει σε περιφερειακά ξενοδοχεία και να ζητήσουν από την ανάλγητη κυβέρνηση ένα έκτακτο επίδομα.Το μπαχαλοεπίδομα.

Αφού είναι γνωστό και το γνωρίζουν ότι στις 17/11 και στις 6/12 υπάρχει κατοχυρωμένο,φυσικό,δημοκρατικό δικαίωμα να γίνεται η πόλη ρημαδιό χωρίς να παρενοχλείται όποιος μετέχει.

Επομένως οι κάτοικοι ειναι θεσμικά υποχρεωμένοι να αναπνέουν δηλητηριώδεις καπνούς από τους κάδους.Ας προσεχαν.Είναι δικό τους πρόβλημα αν καεί το αυτοκινητο τους η αν σπασουν το μαγαζί τους Ας πρόσεχαν.Αν έχουν σπίτι τους ασθενή,έγκυο,ηλικιωμένο και δεν μπορούν να βγουν έξω πρεπει αυτοί να διωχθουν για ανθρωποκτονία.Αν καούν,αν φάνε μολότοφ,ειναι παράπλευρη απώλεια της δημοκρατίας.Αν σκοτωθεί αστυνομικός από σκάγια η σφαίρες Ρομά ειναι αδιάφορο.Γι αυτό πληρώνονται οι αστυνομικοί για να τρώνε σκάγια.Ποιος τους είπε ότι απέναντι στα δικαιώματα αυτά να επιμένουν να είναι στα σπίτια τους.Είναι θρασείς.

•Αν επομένως κάποιος πρέπει να συλληφθεί είναι ο κάτοικος και να αντιμετωπισει τις ευθύνες του γιατί κινητοποιεί αδικαιολόγητα τις αρχές να τον σώσουν.Οι αντιεξουσιαστες και οι Ρομά δικαιολογούνται.Αφού υπάρχει Πάτσης,αφού γίνονται πλειστηριασμοί,αφού οι τράπεζες ανεβάζουν τα επιτόκια ,αφού ένας αστυνομικος πυροβόλησε εκτός των ανύπαρκτων κανόνων κάψτε τα όλα,καταστρέψτε,πυροβολείστε την καθεστωτική αστυνομία.Για όλα αυτά φταίνε οι κάτοικοι.10 αστυνομικοί στο νοσοκομείο.Απόλυτα δίκαιο.Αντίποινα για τον επίορκο συνάδελφο τους»

 

 

Η χθεσινή ημέρα (30 Νοεμβρίου, γιορτή του Αγίου Ανδρέου) ήταν μια Ε. ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΠΑΡΑΚΜΗ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΥΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

συναισθηματικά φορτισμένη ημέρα για σχεδόν  το σύνολο των Ελλήνων πολιτών. Ακόμα και οι πολιτικοί αντίπαλοι του μεγάλου ηγέτη ΑΝΔΡΕΑ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, αναγνώρισαν τους αγώνες και την προσφορά του στη Δημοκρατία, στην ισοτιμία, στην εθνική μας κυριαρχία καθώς και στα δικαιώματα εκείνων που, όντας στο περιθώριο της κοινωνίας, δεν μορούσαν να τα υπερασπιστούν οι ίδιοι.  

Ύμνοι στα κοινωνικά δίκτυα και σε μερίδα του τύπου (όχι βεβαίως των συστημικών ΜΜΕ των συμφερόντων πέραν του απολύτως απαραίτητου), αναφέρθηκαν με πολύ θετικά σχόλια στον Ανδρέα όλων των Ελλήνων. Ιδιαίτερα εκείνοι που πάντα δήλωναν δημοκράτες σοσιαλιστές, κάποιοι μάλιστα με το αζημίωτο. (Καταλαβαινόμαστε νομίζω) ακόμα και σε βαθμό παραληρήματος, πράγμα που με έκανε να διερωτώμαι, αν δεν είχα ξυπνήσει ακόμα και ονειρευόμουν.

Σαν δήθεν «Χριστιανοί» που πάνε κάθε Κυριακή στην εκκλησία και δοξάζουν, στα λόγια, το όνομα του σωτήρος Χριστού αλλά δεν κάνουν τίποτε για να γίνουν πράξη τα διδάγματά του. Αντίθετα, αμαρτάνουν κατα συρροή και προκλητικά. Υποκρισία, χυδαία παραβίαση και κοκοποίηση των αρχών και αξιών που ο Ανδρέας ανέδειξε με συνεπή λόγο και πράξη. Σκέτη εκμετάλλευση του ονόματος «δι’ ίδιον όφελος». Με τέτοιες πρακτικές απ’ αυτούς και τόση ανοχή από εμάς βαίνουμε προς επιταχυνόμενη παρακμή και πολιτική απαξίωση. Κάποιοι φίλοι χρησιμοποιούν τον όρο Ποδοσία!
Ελπίζω να κάνουν λάθος και πως όλοι αυτοί οι όψιμοι «θαυμαστές» του θα ξυπνήσουν εν μέσω μάλιστα πολλαπλών κρίσεων που διέρχεται το πολιτικό μας σύστημα αλλά και η πατρίδα και η κοινωνία, εγχώρια και παγκόσμια… Ανάγκη να συνέλθουμε και να σοβαρευτούμε όλοι… πολιτικοί και πολίτες.

Νίκος Εμμαν. Σκουλάς, Ενεργός Πολίτης