Α. ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ.      

Αρκετά μακροσκελές και ίσως κουραστικό αυτό το σημείωμα αλλά το κρίνω ως αναγκαίο χρέος να καταθέσω εμπειρίες και προτάσεις για τα σοβαρά προβλήματα που πρέπει να μας απασχολούν. σε περίπτωση που δεν θα μπορέσω να συνεχίσω.--

ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ!! Ο ΚΡΙΣΙΜΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ…

Θα παρατηρήσετε ίσως ότι τα σημειώματα στο e-mail και οι αναρτήσεις μου στο FB θα είναι κατά πολύ μειωμένα, θα έχω πολύ λιγότερη συμμετοχή στον δημόσιο διάλογο και θα διερωτάστε… Γιατί;;

ΑΠΑΝΤΩ ΛΟΙΠΟΝ…:

ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ λόγω της προκεχωρημένης ηλικίας, της ακατάπαυστης προσπάθειας και της καταπονημένης υγείας μου, η ενεργητικότητά και η ικανότητα να δράσω και να προσφέρω, έχει μειωθεί δρστικά. Υπάρχουν όρια στις φυσικές και πνευματικές αντοχές του ανθρώπου τις οποίες έχω προ πολλού παραβιάσει. Και γι’ αυτό το σημείωμα, ταλαιπωρήθηκα πολύ, αλλά όπως βλέπετε το κουτσοκατάφερα.

ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΣ, Δηλώνω: ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΩ και όσο αντέξω.

Τώρα και πολλά χρόνια, τα «Συστημικά Μέσα Ενημέρωσης» όργανα των εκδοτικών και άλλων συμφερόντων που θέλουν να επικυβερνούν, με είχαν «κομμένο» γιατί, ως δημόσιος λειτουργός, μαζί με άλλους συναγωνιστές, δεν δεχόμουν εντολές και τους χαλούσα την «πιάτσα». Μου ήταν αδιάφορο γιατί, με την κάλυψη του μεγάλου ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου και ως εξωκοινοβουλευτικός δεν χρειαζόμουν ψηφαλάκια.

Αυτό συνεχίστηκε και μετά, αλλά μπορούσα  να χρησιμοποιώ τα Κοινωνικά Δίκτυα, (FB και e-mail) με τα καλά τους και τα κακά τους για να διαχέω τα μηνύματά μου και τα κουτσοκατάφερνα.

Ο,ΤΙ ΕΙΧΑ ΝΑ ΠΩ, ΤΟ ΕΙΠΑ, μάλλον σε βαθμό υπερβολής, ΞΕΚΑΘΑΡΑ και με παρησία, ΠΡΟΦΟΡΙΚΩΣ, ΓΡΑΠΤΩΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ, χωρίς αστερίσκους και περιστροφές.

ΗΡΘΕ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ Η  Σ Ε Ι Ρ Α  Σ Α Σ  ΤΩΡΑ,
ιδιαίτερα ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΓΕΝΝΙΑΣ που έχουν περισσότερα να χάσουν ή να κερδίσουν.

ΔΙΑΚΥΒΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ και δεν είναι σοφό να περιμένουμε από τον καναπέ να το χειριστούμε εμείς οι υπερήλικες που, με περισσή ανευθυνότητα, κάναμε σωρεία λαθών στην εποχή μας.

Είναι πλέον γνωστόν τοις πάσι ότι τεράστιοι κίνδυνοι απειλούν την εδαφική μας ακεραιότητα, την εθνική μας κυριαρχία την ίδια την ύπαρξή μας, την κοινωνία μας, τον τρόπο ζωής μας, την οικονομική μας επιβίωση.

1.     Στο διεθνές περιβάλλον, ο κόσμος έχει αλλάξει κατά δραστικό και απρόσμενο τρόπο: Το Διεθνές Δίκαιο είναι πια δυο λέξεις κενές περιεχομένου και ουσίας. Τώρα κυριαρχεί το ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΥ, της απληστίας και της επιβολής των κακώς εννοουμένων συμφερόντων χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς ανθρώπινη ευαισθησία. Οδηγούμαστε σε μια βάρβαρη  παγκόσμια κοινωνία της βέβαιης αυτοκαταστροφής… Οι ισχυροί της γης, όχι μόνον δεν διδάχτηκαν από τις συμφορές του παρελθόντος αλλά, εθελοτυφλούντες, γίνονται όλο και πιο επίμονοι.

2.     Στο εσωτερικό, η Κυριαρχία των επιχειρηματικών συμφερόντων των ιδιοκτητών των ΜΜΕ που χειραγωγούν την κοινή γνώμη και, εν πολλοίς, ελέγχουν τη δημόσια γραφειοκρατία, η Παρακμή του πολιτικού συστήματος που δεν μπορεί ή δεν θέλει να αντιδράσει αλλά, το χειρότερο, αδιάφοροι , εξαρτημένοι και αδρανείς πολίτες που αποδέχονται και απλώς, κλαίνε την «κακή τους μοίρα»--

Γι αυτό, είναι επείγουσα ανάγκη, εμείς οι Πολίτες του Κόσμου, ιδιαίτερα των μικρών χωρών, να αφυπνιστούμε και να αντιδράσουμε Ενωμένοι και Συντονισμένοι… για το κοινό καλό.. με πολιτικές θέσεις και αρχές… και χωρίς μικροκομματικές παρωπίδες.

Δεν έχουμε άλλη επιλογή!! Ας κατανοήσουμε επί τέλους ότι η αδιαφορία και η ανοχή είναι Συνενοχή. Δεν μπορεί να φταίνε μόνον οι άλλοι. Φταίμε κυρίως Εμείς. Επομένως… Ενεργοποίηση και θετική δράση από ΟΛΟΥΣ – και κυρίως τους νεότερους - είναι η μόνη επιλογή που μας μένει

Να παρακινήσουμε δε και άλλους να κάμουν το ίδιο. Για το νικηφόρο «ΕΜΕΙΣ» και όχι πλέον για το αδιέξοδο «ΕΓΩ».

Στο μεταξύ,σε σας και στους αγαπημένους σας εύχομαι χαρούμενες γιορτές.

Υ.Γ.: Σας αφήνω με μια σχετική συμβολική μαντινάδα του καλού μου φίλου, γνωστού ποιητή Γιώργη Καράτζη που την τραγούδησε ο επίσης σπουδαίος ‘ξάδερφός μου Βασίλης Σκουλάς:

«Στο μετιρίζι τσ’ανθρωπιάς και στης τιμής το χρέος,
εκειά θα στέκω να ‘παντώ κι ας είμ’ ο τελευταίος»

Νίκος Εμμ. Σκουλάς
Ενεργός Πολίτης