ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ Ή «ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ»;

Ο δημοκρατικός προοδευτικός λαός μίλησε. Προσερχόμενος μαζικά στα εκλογικά τμήματα στις 12 και 19 του Νοέμβρη εξέφρασε την ισχυρή βούλησή του να ανασυνταχθεί και να παίξει ουσιαστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

 

Δεν ανέχεται πια το άχαρο  δίλημμα να επιλέγει…

Από τη μια, την παρούσα συντηρητική κυβέρνηση με αριστερή «λεοντή» και ακροδεξιό συνεταίρο, με αποδεδειγμένη ασυνέπεια και ανικανότητα που, για να κρατηθεί στην εξουσία, αναλίσκεται και μας αναλώνει σε ανούσια και γελοία επικοινωνιακά παιχνίδια.

Από την άλλη, την αξιωματική αντιπολίτευση, που δεν έχει αλλάξει από τον παλιό κακό εαυτό της (την ίδια που μας οδήγησε στη χρεοκοπία την πενταετία 2004 – 2009), με την ίδια συνταγή με μόνη προφανή στρατηγική την επανακατάκτηση της εξουσίας.

 

Προφανώς, ο κεντροαριστερός πολιτικός χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και των προοδευτικών κινήσεων διαδήλωσε  τη βούλησή  του να συμπορευτεί δυναμικά ιδρύοντας τον ενιαίο φορέα  «ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ» καταγράφοντας μάλιστα  εντυπωσιακή δημοσκοπική άνοδο.

Αυτό είναι το πρώτο σημαντικό αριθμητικό βήμα που όμως δεν αρκεί. Για να γίνει ουσιαστικό Κίνημα πρέπει απαραιτήτως να αποκτήσει και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Αλλιώς δεν θα μπορέσει να προσελκύσει και να εντάξει οργανωτικά όλα τα  απογοητευμένα και αποστασιοποιημένα στελέχη και μέλη που παραμένουν άστεγα ή έχουν εκφραστεί με άστοχες μετακινήσεις και βεβαίως τη νεολαία που παραμένει στο περιθώριο δύσπιστη και χωρίς προσανατολισμό.

Το πρώτο και σημαντικότερο ποιοτικό στοιχείο είναι  η ύπαρξη ξεκάθαρης ιδεολογικής ταυτότητας και πολιτικών στόχων που δεσμεύουν όλους όσους συμμετέχουν στο εγχείρημα. Χωρίς αυτό, ματαιοπονούμε.

Τα Κινήματα δεν διαμορφώνονται με ένα απλό άθροισμα ετεροθαλών ατόμων και συγκόλληση παραγόντων, ομάδων και μελών που στερούνται ιδεολογικής ομοιογένειας και ακόμα χειρότερο, με φθαρμένα υλικά. Μετά από όσα έχουν συμβεί, οι πολίτες δεν πείθονται. Απαιτούν αλήθειες και ξεκάθαρες δεσμεύσεις.

 

Βασική και αδιαπραγμάτευτη θέση του «Κινήματος Αλλαγής» πρέπει να είναι η απόλυτη ταύτιση πολιτικής και ηθικής. Οφείλουμε να πούμε στον λαό όλη την αλήθεια, ιδιαίτερα εκείνην που μας αφορά και να απαιτήσουμε να κάμουν και οι άλλοι το ίδιο.

 

Τα κόμματα μας λένε ΤΙ ΘΑ κάνουν αλλά δεν μας λένε ΠΩΣ, τι θα στοιχίσει και από πού θα προέλθουν τα χρήματα. Άλλο που , αφού εκλεγούν, ξεχνούν και το τι.  Οι δικές μας προτάσεις πρέπει να είναι προοδευτικές, να είναι διαυγείς και πλήρως κοστολογημένες και αν και όταν εκλεγούμε να τις εφαρμόσουμε με συνέπεια.

 

Ακρογωνιαίος λίθος στις πολιτικές μας θέσεις πρέπει να είναι η καταπολέμηση της διαφθοράς σε όλες της τις μορφές ξεκινώντας από τους δικούς μας.  Πρώτ’ απ΄ όλα, το «Πόθεν Έσχες» να εφαρμοστεί πλήρως.  Όχι μόνον το ΕΣΧΕΣ αλλά προ παντός το ΠΌΘΕΝ. (Υπουργοί, βουλευτές, δικαστές, ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι, μεγαλοδημοσιογράφοι, εφοριακοί, τελωνειακοί, συνδικαλιστές  και οι οικογένειές τους. Έλεγχος λογαριασμών, εξωχώριων εταιριών και περιουσιακών στοιχείων. (Να μάθουμε: Πώς απέκτησαν πολυκατοικίες, κότερα και βίλλες με τον μισθό τους;)

 

Για να γίνουμε πιστευτοί, οφείλουμε, πρώτοι εμείς να δεσμευτούμε να
αποπληρώσουν δάνειά μας στις τράπεζες. Αν δεν το κάνουμε, εμμέσως νομιμοποιούμε τα θαλασσοδάνεια των κακών μεγαλοεπιχειρηματιών και των μιντιακών συγκροτημάτων.

 

Τέλος, να ξεκινήσουμε το ωραίο αλλά δύσκολο αυτό ταξίδι μας με ταυτόχρονη απαλλαγή από δικά μας βαρίδια και να απαιτήσουμε να κάμουν το ίδιο και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Να απαλλαγούμε από όλα εκείνα τα στελέχη που «μαγάρισαν» οικονομικά, ή μας στιγμάτισαν και μας πλήγωσαν με την κακή πολιτική τους συμπεριφορά. Το νοικοκύρεμα της χώρας, η πορεία προς μια παραγωγική και ανθρώπινη Ελλάδα που θα σταθεί στα πόδια της, θα αναπτυχθεί και θα κατανέμει τον πλούτο και τα βάρη δίκαια πρέπει να ξεκινήσει από εμάς.

Οι ταλαιπωρημένοι πολίτες το απαιτούν και αυτό είναι το ιστορικό μας καθήκον.

Αν δεν το κάνουμε, το «Κίνημα Αλλαγής» θα είναι μια «Τρύπα στο Νερό»

Αν δεν νικήσουμε τις αδυναμίες μας ως πολίτες, δεν έχουμε ελπίδα.

Αγαπητοί συμπολίτες

Με κίνδυνο να στενοχωρήσω πολλούς φίλους και πολλές φίλες, αναπαράγω αυτό το σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, άρθρο από ΤΟ ΒΗΜΑ της 23/11/2017. Είναι αλήθειες που πονάνε αλλά μόνο αν τις αποδεχτούμε και αλλάξουμε συμπεριφορές, έχουμε ελπίδα. Αν όχι, ας μην περιμένουμε επενδύσεις. παραγωγή και ανάπτυξη και ας το χωνέψουμε ότι ο δυσμενέστατος δείκτης «Κοινωνικής Δικαιοσύνης» θα συνεχίσει να καταρρέει για μας με ό,τι αυτό σημαίνει.
Ναι, φταίνε και οι δανειστές (Μέρκελ, Σώημπλε, ΔΝΤ κ.λπ.). ΦΤΑΙΜΕ ΟΜΩΣ ΚΥΡΙΩΣ ΕΜΕΙΣ, όπερ σημαίνει: ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ Ή ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ

“Ατομικισμός, Ημιμάθεια, Φθόνος και Αρπαχτή: Καθοριστικά γνωρίσματα αυτής της κοινωνίας

Αν παρατηρήσει κανείς τις δημοκρατικές χώρες που αποτελούν σήμερα πρότυπα ευνομίας, ευημερίας και προόδου θα διαπιστώσει ότι οι κοινωνίες τους διέπονται από εθνική αξιοπρέπεια,συμμόρφωση στους νόμους, εποικοδομητικό διάλογο, συλλογικότητα, υπευθυνότητα, αξιοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, δημιουργικότητα και επαγγελματισμό.

Αν αυτά αποτελούν θεμελιώδη γνωρίσματα των προηγμένων κοινωνιών τότε πού θα μπορούσε κανείς να κατατάξει τη δική μας χώρα;

Εθνική αξιοπρέπεια στην παρούσα φάση δεν υπάρχει διότι ζητιανιά και αξιοπρέπεια δεν μπορούν να συμβαδίσουν.
Συμμόρφωση στους νόμους δεν είναι διαχρονικά επιθυμητή – θεωρείται «μαγκιά» το να τους παρακάμπτεις. Και το φαεινό παράδειγμα της περιφρόνησης των νόμων το δίνουν οι κάθε είδους ηγεσίες μας.

Συλλογικότητα εμφανίζεται μόνο περιστασιακά – δεν έχουμε μάθει να συζητάμε, να λύνουμε τα προβλήματα και να βάζουμε το κοινό συμφέρον πάνω από το άτομό μας. Ο ατομικισμός γενικά κυριαρχεί.

Υπευθυνότητα δεν μπορεί να υπάρξει όταν κανείς δεν παραδέχεται τα λάθη του και κανείς δεν απολογείται ή παραιτείται ή τιμωρείται.

Αξιοκρατία μόνο σποραδικά στον ιδιωτικό τομέα συναντάται. Γενικά όμως η συνύπαρξη φθόνου, αρπαχτής και ρουσφετιού δεν συνάδει με την αξιοκρατία και με την προώθηση και ανταμοιβή των ικανοτέρων. Αντίθετα η κοινωνία μας ανταμείβει τους πονηρούς, τους βολεμένους και τα λαμόγια σε βάρος των νομοταγών, των εργατικών και των «εγκλωβισμένων». Έτσι, όσοι θέλουν να προκόψουν επαγγελματικά με την αξία τους προτιμούν κατά κανόνα τη σταδιοδρομία σε πολυεθνικές ή σε άλλες χώρες. Έτσι χάνουμε το άνθος της φιλόπονης και ακριβοσπουδασμένης νεολαίας μας.

Κοινωνική δικαιοσύνη απουσιάζει όταν οι μισοί Έλληνες δεν πληρώνουν φόρους και εισφορές και οι βολεμένοι απολαμβάνουν προνόμια και απεργούν,αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο και ειδικότερα για τους ανέργους και για τα «υποζύγια» του ιδιωτικού τομέα,.Ιδιαίτερα δε όταν και η κακοδιαχείριση δίνει και παίρνει.

Δημιουργικότητα δεν προωθούμε λόγω φθόνου, αδιαφορίας και ανικανότητας πολιτικών, συνδικαλιστών και δημόσιας διοίκησης εν μέσω διαφθοράς και διαπλοκής.

Επαγγελματισμός δεν μπορεί να συνυπάρχει με την αρπαχτή, την ημιμάθεια, την ασυνέπεια και την ασυνέχεια.
Αν και σημαντική μερίδα του κόσμου δεν υιοθετεί τις παραπάνω συμπεριφορές, εν τούτοις αυτές έχουν γενικά ενταθεί στην οκταετία της κρίσης. Δεν φαίνεται δηλαδή να διδαχθήκαμε και πολλά από τα παθήματά μας. Αποτέλεσμα; Γυρνάμε διαρκώς γύρω από την ουρά μας. Και όπως παρατηρεί εύστοχα ο βαθυστόχαστος Αρκάς: «Ο κυρίαρχος λαός αλλάζει συνέχεια κυβερνήσεις πιστεύοντας ότι έτσι δεν θα χρειαστεί να αλλάξει ο ίδιος!» Κι επειδή κανένα πρόβλημα δεν λύνεται αν δεν αλλάξουμε ατομικά εμείς οι ίδιοι, τίποτα σχεδόν δεν μπορεί να πάει προς το καλύτερο μέσα σε ένα διεθνώς ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Οι απανταχού πολιτικοί σκοπεύουν πρωτίστως να επανεκλεγούν και άρα υπόσχονται στους ψηφοφόρους ό,τι εκτιμούν πως θα τους εξασφαλίσει ψήφους. Επομένως το είδος των επιθυμιών των ψηφοφόρων καθώς και ο βαθμός ανοχής τους στα πεπραγμένα των πολιτικών παίζουν καθοριστικό ρόλο στη μελλοντική εξέλιξη των πραγμάτων. Μόνο μια προηγμένη εκπαίδευση και το καλό παράδειγμα θα μάθαιναν τους πολίτες να σκέπτονται, να εργάζονται συλλογικά, να σέβονται τον άλλον, να κάνουν εποικοδομητικό διάλογο και να απαιτούν από του αιρετούς τα σωστά και όχι το ατομικό ρουσφέτι. Αλλά, δυστυχώς, η εκπαίδευση έχει γίνει το πιο πολύπαθο πειραματόζωο στα χέρια άσχετων και ανεύθυνων υπουργών και συνδικαλιστών. Όσο για τα ΜΜΕ ….

Εκτιμώ ότι οι πολιτικοί μας προσδοκούν τη λήξη των Μνημονίων για να ξαναρχίσουν τα ίδια. Αλλά όσα Μνημόνια και αν έρθουν δεν θάχουν αποτέλεσμα εξ αιτίας της επικρατούσας νοοτροπίας. Είναι κρίμα διότι ο λαός αυτός, που έχει το προνόμιο να ζει σε μια ονειρική χώρα χωρίς αυτό να το εκτιμά και να το σέβεται, επέδειξε στο παρελθόν και σπάνιες αρετές, τις οποίες παραμέρισε για το χρήμα, την καλοζωία και την ιδεοληψία. Άραγε θα μπορέσει να τις αναδείξει και πάλι;”

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΡΙΣΜΑ: ΣΚΟΠΙΜΗ ΑΠΑΤΗ Ή ΑΝΟΗΤΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ;

Πώς τολμούν οι κυβερνώντες να ονομάζουν «κοινωνικό» μέρισμα τα ψίχουλα που επιστρέφουν όταν συνεχίζουν να προσθέτουν νέα βάρη στις πλάτες των ήδη εξαθλιωμένων συνταξιούχων, χαμηλόμισθων και της υπό εξαφάνιση μεσαίας τάξης;

Και ποιές είναι οι εναλλακτικές, κοστολογημένες και εφαρμόσιμες προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης που σπαταλά τον χρόνο του Κοινοβουλίου σε αοριστίες και κοκορομαχίες προσωπικών διενέξεων; Και πώς αντιδρούμε εμείς οι πολίτες;

Ιδού κάποια από τα νέα μέτρα στον προϋπολογισμό (ύψους €1,782 δισ.) που θα ισχύσει από την 1η Ιανουαρίου και πλήττουν πρωτίστως τις ήδη φτωχοποιημένες τάξεις ενώ η εισφορά της εφοπλιστικής κοινότητος παραμένει εθελοντική.

1. Περαιτέρω περικοπή του ΕΚΑΣ

2. Κατάργηση έκπτωσης φόρου για ιατρικές δαπάνες
3. Κατάργηση έκπτωσης 1,5% στην παρακράτηση φόρου
4. Εξορθολογισμός, δηλαδή περικοπή, κοινωνικών παροχών και
    επιδομάτων (ήτοι επίδομα θέρμανσης, τρίτεκνες και πολύτεκνες
    οικογένειες, κ.λπ.)
5. Η νέα αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού των ασφαλιστικών
     εισφορών για ελεύθερους επαγγελματίες και επιτηδευματίες.
6.  Μέτρα κατά του Τουρισμού: Τέλος διανυκτέρευσης, κατάργηση
    του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ και στα υπόλοιπα 32 νησιά του
    Αιγαίου, κ.λπ.        

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΧΥΔΑΙΑ ΥΒΡΙΣ.  Και
Και εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες τι κάνουμε; Καλά, ευχαριστώ! Λέτε να αρχίζουμε να το συνηθίζουμε;