«Από την κεφαλή βρωμάει το ψάρι».

Οι άνθρωποι όμως και από τα πόδια όταν δεν αντιδρούν «κλωτσώντας» τους διεφθαρμένους.

Προστασία «επωνύμων» από τους ελέγχους καταγγέλλει ο Λέανδρος Ρακιντζής, Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης.

Για προστασία επωνύμων από τους ελέγχους που διενεργεί έκανε λόγο ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής, ενημερώνοντας την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής για την έκθεση πεπραγμένων του 2013.

«Υπάρχει όντως μια τάση να μπαίνουν εμπόδια, γραφειοκρατικά και άλλα. Έχετε δει επώνυμο να δικάζεται εύκολα;» αναρωτήθηκε ο Λέανδρος Ρακιντζής.

«Λέω το παράπονό μου. Στην προσπάθειά μου να παραπέμψω κάποιους επώνυμους, βρίσκω ένα τείχος. Και στη συνέχεια βγαίνουν απαλλακτικά βουλεύματα για τα οποία δεν μπορώ να κάνω τίποτα», είπε χαρακτηριστικά.

Στη διάρκεια της συνεδρίασης της Επιτροπής πολλοί βουλευτές ζήτησαν από τον κ. Ρακιντζή να δώσει συγκεκριμένα στοιχεία και ονόματα επωνύμων για τους οποίους συνάντησε το «τείχος προστασίας».

Ο Λέανδρος Ρακιντζής ανέφερε ένα νόμο που απαλλάσσει τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ από την ευθύνη για τις αποφάσεις τους, λέγοντας: «Υποκρύπτεται αμνηστία, αλλά δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος να το κρίνω».

Πού, πώς και με ποιους θα πάμε για να επιβιώσουμε ως χώρα, ως έθνος, ως κοινωνία και ως άνθρωποι με αξιοπρέπεια;;;

Μια πρόταση του Νίκου Σκουλά, τ. Υπουργού

Ιδρυτικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,


Εν όψει των κρίσιμων εξελίξεων εντός και εκτός ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλουμε όλοι να πάρουμε θέση. Επιτελώντας αυτό το καθήκον, τοποθετούμαι χωρίς να ζητώ να συμφωνήσετε μαζί μου.

«Με ανησυχία παρακολουθούμε τις πολιτικές εξελίξεις (ή, μάλλον, την έλλειψη πολιτικών εξελίξεων) σε μια περίοδο της δεινότερης οικονομικής κρίσης, σε καιρό ειρήνης. Μιας κρίσης που οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, σε κοινωνικές εκρήξεις και εθνικές περιπέτειες.

Το πολιτικό σύστημα, όπως εκφράζεται από τα κομματικά σχήματα και τις ποικιλόμορφες ομάδες, δεν προσφέρει κανένα όραμα και καμιά ελπίδα στον ταλαίπωρο λαό που σφαδάζει κάτω από το βάρος των μέτρων λιτότητας και της κοινωνικής αδικίας. Όσο για προτάσεις και συναίνεση, για συστράτευση στον εθνικό αγώνα για την επιβίωση της χώρας, ούτε λόγος.

Ναυάγια του χρεωκοπημένου και αυτοαπαξιωμένου πολιτικού συστήματος, ασχολούνται αποκλειστικά με την προσωπική τους επιβίωση και ανέλιξη, αγνοώντας ότι ο ελληνικός λαός που, εξ αιτίας τους, υποφέρει τους έχει οριστικά γυρίσει την πλάτη.

Μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, συνήλθε, σε ανοιχτή συνδιάσκεψη, η «Κεντρική Πολιτική Επιτροπή» της Δημοκρατικής
Παράταξης» αυτό το Σαββατοκύριακο. Δημοκρατικά μπορούν να διατείνονται ότι είναι όλα τα κόμματα και όλες οι ομάδες. Συνταγματικό τους δικαίωμα.

Ας μην ισχυρίζονται όμως ότι εκπροσωπούν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αυτοί που το πρόδωσαν δι’ ιδιον όφελος και το έφεραν στη σημερινή του οικτρή κατάσταση και μετέβαλαν σε νεκρό γράμμα καρικατούρα, την ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη και το Όραμα του μεγάλου Ιδρυτή του Ανδρέα Παπανδρέου του οποίου τη μνήμη προσβάλλουν.

Όχι βεβαίως ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η «Ομάδα των 58» (τώρα λέει είναι «Ελιά»), τα πλείστα μέλη της οποίας είναι αποκαΐδια του Σημίτη, που σέρνουν πίσω τους και ευτελίζουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κρατάει τα κλειδιά και τη σφραγίδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Είναι όμως αυτό το ΠΑΣΟΚ του ΑΝΔΡΕΑ, το γνήσιο ΠΑΣΟΚ που μας ενέπνευσε, το ΠΑΣΟΚ που αγαπήσαμε και υπηρετήσαμε, το ΠΑΣΟΚ που νοιάστηκε για την Ελλάδα και τον Έλληνα, ιδιαίτερα τον μη προνομιούχο;;;;

Τα άλλα πολιτικά κόμματα και οι πλείστες ομάδες (κάποιες ομολογουμένως καλοπροαίρετες) χωρίς εφικτή πολιτική πρόταση, βυθισμένα στην εσωστρέφειά τους και στην απόλυτη προτεραιότητα να επιβιώσουν, βαπτιζόμενα στην «κολυμπήθρα του Σιλωάμ» συνεχίζουν την άσκοπη περιπλάνησή τους σε αοριστολογίες, που μόνον τους ίδιους αφορούν.

Δυστυχώς, ακόμα και οι πολίτες που αντιλαμβάνονται αυτά που συμβαίνουν, απογοητευμένοι και εξοργισμένοι με αυτά που βλέπουν και, για να μην ταυτιστούν με εκείνους που δικαίως κατηγορούν, απέχουν και παραμένουν ανενεργοί. Πολλά από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που, πιστά στις αρχές του, το υπηρέτησαν με συνέπεια, για να μην νοιώθουν «άστεγοι», συμβιβάστηκαν προσωρινά ψηφίζοντας την «Ελιά», πράγμα που εξηγεί και το ποσοστό που έλαβε στις Ευρωεκλογές. Δεν ανήκουν όμως ιδεολογικά και ηθικά σ’ αυτήν.

Χρειαζόμαστε κάτι καινούργιο, άφθαρτο, πολιτικά έντιμο. Σ’ αυτή την δύσκολη έως εθνικά επικίνδυνη συγκυρία, από τις στάχτες του αυτοαπαξιωμένου, πελατειακού και, εν πολλοίς, φαύλου κομματικού συστήματος, είναι αναγκαίο και μπορεί να αναδυθεί ένα μαζικό κίνημα, πατριωτικό αλλά όχι εθνικιστικό, με ξεκάθαρο όραμα και στόχους και διαφανείς δημοκρατικές διαδικασίες που θα δεσμεύουν τους πάντες.

Ένα λαϊκό κίνημα που θα συντίθεται από ανθρώπους, έντιμους, ανιδιοτελείς, αποδεδειγμένα ικανούς (όχι απλά πτυχιούχους) και πρόθυμους (όχι στρατευμένους από κομματικές αποθήκες με την υπόσχεση κάποιου αντίδωρου για μελλοντική τακτοποίηση).

Ξεκινώντας από στελέχη και μέλη του «καλού ΠΑΣΟΚ» (και υπάρχουν πολλά αλλά αποστασιοποιημένα) χωρίς όμως να περιοριστούμε σ’ αυτά, η αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ και του ευρύτερου δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ενεργοποίησης των αναγνωρίσιμων άφθαρτων παλιών στελεχών που διαθέτουν την πείρα, αλλά και των νέων που έχουν όραμα και ενέργεια. Τα Κοινωνικά Δίκτυα και γενικότερα η Ηλεκτρονική Τεχνολογία μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στη μαζικοποίηση μιας τέτοιας κίνησης.

Δεν μπορούμε όμως να στηριχτούμε σε ανθρώπους σαν εμένα, γιατί ΕΜΕΙΣ ΑΣΚΗΣΑΜΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΒΑΛΑΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ. Και οι νέοι δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες. ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ, ΝΑΙ. ΝΑ ΗΓΗΘΟΥΜΕ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΛΑΘΟΣ. (Υπάρχουν βεβαίως κάποιες τιμητικές εξαιρέσεις τις οποίες όλοι γνωρίζουμε και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αξιοποιηθούν).

Καλούμε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας, ανεξάρτητα από κομματικό σχήμα στο οποίο ανήκουν και, φυσικά, όλα τα ιστορικά στελέχη και μέλη του γνήσιου ΠΑ.ΣΟ.Κ., να ενεργοποιηθούν σε μια πανεθνική προσπάθεια αφιερωμένη μόνον στα συμφέροντα του έθνους και
του λαού και στα δημοκρατικά δικαιώματα του πολίτη, να προτείνουν και να δράσουν, επιδιώκοντας τη συναίνεση και την συνδέσμευση σε κοινούς στόχους, με βάση τις αρχές της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη, προτείνοντας και αναγκαίες τροποποιήσεις εν όψει της νέας πραγματικότητας και των πραγματικών συνθηκών.

Αν δεν το κάνουμε, τα παιδιά και τα εγγόνια μας δεν θα μας συγχωρήσουν».

Ντροπή σύντροφοι..!!

Θλίβομαι και ντρέπομαι για τα φαινόμενα άθλιας πολιτικής συμπεριφοράς εκ μέρους μιας ευάριθμης ομάδας συμμετεχόντων στα χθεσινά Εγκαίνια της Έκθεσης «Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή» του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου στην οποία κυριάρχησαν συνθήματα αποδοκιμασίας του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Απλά, δεν καλείς κάποιον στο σπίτι σου και αντί να τον σεβαστείς, έστω και αν διαφωνείς μαζί του, τον υβρίζεις και τον εμποδίζεις να δώσει το μήνυμα για το οποίο έχει προσκληθεί. Αυτό δεν είναι Δημοκρατία. Όχι μόνον δεν εκφράζει, το ήθος και τη συμπεριφορά αυτών που πρωτοστάτησαν στον Ανένδοτο, στους αγώνες του ΠΑΚ και στην ιστορική διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, αλλά αντίθετα τα ευτελίζει.

Δεν υπερασπίζομαι τον Ευάγγελο Βενιζέλο για τον οποίο έχω δημόσια διατυπώσει τη δυσφορία μου και την αντίθεσή μου από το 2007 (αμέσως μετά την απρεπή εμφάνισή του στο Ζάππειο) και έκτοτε συνεχώς. Υπερασπίζομαι όμως το δικαίωμά του και το δικαίωμα κάθε άλλου πολιτικού και πολίτη να τυγχάνει σεβασμού και να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, ιδιαίτερα δε όταν είναι προσκεκλημένος.

Κατά τα άλλα, η εκδήλωση θα μπορούσε να είχε οργανωθεί καλύτερα για να μη δίνει την εντύπωση ότι είναι μια σύναξη «κολλητών». Κάποιοι δεν θα έπρεπε να είχαν προσκληθεί. Άλλοι, άσχετοι με αυτούς τους αγώνες, προσήλθαν για να φανούν και να προβληθούν με την απλόχερη βοήθεια των «μιντιακών» συγκροτημάτων. Συμβαίνουν αυτά, δυστυχώς.

Κρίμα, γιατί οι ασχήμιες που παρατηρήθηκαν, υποβάθμισαν τη σημασία της εξαιρετικής ομιλίας του Γιώργου Παπανδρέου που ήταν μεστή νοημάτων και μηνυμάτων για όλους. Παραμένει ζητούμενο να τα δούμε πραγματοποιούμενα.

Ελπίζω να μη σας έχω κουράσει με την ακατάσχετη ενασχόλησή μου μ’ αυτά τα σημαντικά αλλά άχαρα θέματα και υπόσχομαι να μην συνεχίσω.

Φιλικότατα

Νίκος Σκουλάς

(Ένας από κείνους που ήταν εκεί, μαζί με άλλους, όταν έπρεπε).

Η αλήθεια όπως την έζησα

Ένας σύντομος απολογισμός στα

40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ (;;;) ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 

(Αν βέβαια και στον βαθμό που αποκαταστάθηκε)

(Προσωπικά, προτιμώ να αναφέρομαι στην κατάρρευση της χούντας. 

Ας είμαστε ειλικρινείς, τη χούντα δεν την ανατρέψαμε. Κατέρρευσε με έναυσμα την προδοσία της Κύπρου).

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ ….

Εν όψει πολιτικών εξελίξεων - Μια πρόταση

Πού, πώς και με ποιους θα πάμε για να επιβιώσουμε ως χώρα, ως έθνος, ως κοινωνία και ως άνθρωποι με αξιοπρέπεια;;;


Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Εν όψει των κρίσιμων εξελίξεων εντός και εκτός ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλουμε όλοι να πάρουμε θέση. Επιτελώντας αυτό το καθήκον, τοποθετούμαι χωρίς να ζητώ να συμφωνήσετε μαζί μου.

«Με ανησυχία παρακολουθούμε τις πολιτικές εξελίξεις (ή, μάλλον, την έλλειψη πολιτικών εξελίξεων) σε μια περίοδο της δεινότερης οικονομικής κρίσης, σε καιρό ειρήνης. Μιας κρίσης που οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, σε κοινωνικές εκρήξεις και εθνικές περιπέτειες.

Το πολιτικό σύστημα, όπως εκφράζεται από τα κομματικά σχήματα και τις ποικιλόμορφες ομάδες, δεν προσφέρει κανένα όραμα και καμιά ελπίδα στον ταλαίπωρο λαό που σφαδάζει κάτω από το βάρος των μέτρων λιτότητας και της κοινωνικής αδικίας. Όσο για προτάσεις και συναίνεση, για συστράτευση στον εθνικό αγώνα για την επιβίωση της χώρας, ούτε λόγος.

Ναυάγια του χρεωκοπημένου και αυτοαπαξιωμένου πολιτικού συστήματος, ασχολούνται αποκλειστικά με την προσωπική τους επιβίωση και ανέλιξη, αγνοώντας ότι ο ελληνικός λαός που, εξ αιτίας τους, υποφέρει τους έχει οριστικά γυρίσει την πλάτη.

Μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, συνέρχεται, σε ανοιχτή συνδιάσκεψη, η «Κεντρική Πολιτική Επιτροπή» της «Δημοκρατικής Παράταξης» αυτό το Σαββατοκύριακο. Δημοκρατικά μπορούν να διατείνονται ότι είναι όλα τα κόμματα και όλες οι ομάδες. Συνταγματικό τους δικαίωμα.

Ας μην ισχυρίζονται όμως ότι εκπροσωπούν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αυτοί που το πρόδωσαν δι’ ιδιον όφελος και το έφεραν στη σημερινή του οικτρή κατάσταση και μετέβαλαν σε νεκρό γράμμα καρικατούρα, την ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη και το Όραμα του μεγάλου Ιδρυτή του Ανδρέα Παπανδρέου του οποίου τη μνήμη προσβάλλουν.

Όχι βεβαίως ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η «Ομάδα των 58» (τώρα λέει είναι «Ελιά»), τα πλείστα μέλη της οποίας είναι αποκαΐδια του Σημίτη, που σέρνουν πίσω τους και ευτελίζουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ.*

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κρατάει τα κλειδιά και τη σφραγίδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Είναι όμως αυτό το ΠΑΣΟΚ του ΑΝΔΡΕΑ, το γνήσιο ΠΑΣΟΚ που μας ενέπνευσε, το ΠΑΣΟΚ που αγαπήσαμε και υπηρετήσαμε, το ΠΑΣΟΚ που νοιάστηκε για την Ελλάδα και τον Έλληνα, ιδιαίτερα τον μη προνομιούχο;;;;

Τα άλλα πολιτικά κόμματα και οι πλείστες ομάδες (κάποιες ομολογουμένως καλοπροαίρετες) χωρίς εφικτή πολιτική πρόταση, βυθισμένα στην εσωστρέφειά τους και στην απόλυτη προτεραιότητα να επιβιώσουν, βαπτιζόμενα στην «κολυμπήθρα του Σιλωάμ» συνεχίζουν την άσκοπη περιπλάνησή τους σε αοριστολογίες, που μόνον τους ίδιους αφορούν.

Δυστυχώς, ακόμα και οι πολίτες που αντιλαμβάνονται αυτά που συμβαίνουν, απογοητευμένοι και εξοργισμένοι με αυτά που βλέπουν και, για να μην ταυτιστούν με εκείνους που δικαίως κατηγορούν, απέχουν και παραμένουν ανενεργοί. Πολλά από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που, πιστά στις αρχές του, το υπηρέτησαν με συνέπεια, για να μην νοιώθουν «άστεγοι», συμβιβάστηκαν προσωρινά ψηφίζοντας την «Ελιά», πράγμα που εξηγεί και το ποσοστό που έλαβε στις Ευρωεκλογές. Δεν ανήκουν όμως ιδεολογικά και ηθικά σ’ αυτήν.

Χρειαζόμαστε κάτι καινούργιο, άφθαρτο, πολιτικά έντιμο. Σ’ αυτή την δύσκολη έως εθνικά επικίνδυνη συγκυρία, από τις στάχτες του αυτοαπαξιωμένου, πελατειακού και, εν πολλοίς, φαύλου κομματικού συστήματος, είναι αναγκαίο και μπορεί να αναδυθεί ένα μαζικό κίνημα, πατριωτικό αλλά όχι εθνικιστικό, με ξεκάθαρο όραμα και στόχους και διαφανείς δημοκρατικές διαδικασίες που θα δεσμεύουν τους πάντες.

Ένα λαϊκό κίνημα που θα συντίθεται από ανθρώπους, έντιμους, ανιδιοτελείς, αποδεδειγμένα ικανούς (όχι απλά πτυχιούχους) και πρόθυμους (όχι στρατευμένους από κομματικές αποθήκες με την υπόσχεση κάποιου αντίδωρου για μελλοντική τακτοποίηση).

Ξεκινώντας από στελέχη και μέλη του «καλού ΠΑΣΟΚ» (και υπάρχουν πολλά αλλά αποστασιοποιημένα) χωρίς όμως να περιοριστούμε σ’ αυτά, η αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ και του ευρύτερου δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ενεργοποίησης των αναγνωρίσιμων άφθαρτων παλιών στελεχών που διαθέτουν την πείρα, αλλά και των νέων που έχουν όραμα και ενέργεια. Τα Κοινωνικά Δίκτυα και γενικότερα η Ηλεκτρονική Τεχνολογία μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στη μαζικοποίηση μιας τέτοιας κίνησης.

Δεν μπορούμε όμως να στηριχτούμε σε ανθρώπους σαν εμένα, γιατί ΕΜΕΙΣ ΑΣΚΗΣΑΜΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΒΑΛΑΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ. Και οι νέοι δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες. ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ, ΝΑΙ. ΝΑ ΗΓΗΘΟΥΜΕ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΛΑΘΟΣ.

Καλούμε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας, ανεξάρτητα από κομματικό σχήμα στο οποίο ανήκουν και, φυσικά, όλα τα ιστορικά στελέχη και μέλη του γνήσιου ΠΑ.ΣΟ.Κ., να ενεργοποιηθούν σε μια πανεθνική προσπάθεια αφιερωμένη μόνον στα συμφέροντα του έθνους και του λαού και στα δημοκρατικά δικαιώματα του πολίτη, να προτείνουν και να δράσουν, επιδιώκοντας τη συναίνεση και την συνδέσμευση σε κοινούς στόχους, με βάση τις αρχές της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη, προτείνοντας και αναγκαίες τροποποιήσεις εν όψει της νέας πραγματικότητας και των πραγματικών συνθηκών.

Αν δεν το κάνουμε, τα παιδιά και τα εγγόνια μας δεν θα μας συγχωρήσουν».

* ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για να μη θεωρηθεί όψιμη ή ευκαιριακή η αναφορά μου στον Ευάγγελο Βενιζέλο, παραθέτω δήλωσή μου που δημοσιεύτηκε σε ανύποπτο χρόνο, την 18 Σεπτεμβρίου 2007.

******

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΚΟΥΛΑ, τ. ΥΠΟΥΡΓΟΥ

Ηράκλειο Κρήτης, 18 Σεπτέμβρη 2007

Όσοι γνωρίζουν τα πολιτικά πράγματα, αντιλαμβάνονται ότι η κρίση που ξέσπασε στο ΠΑΣΟΚ σοβεί από πολύν καιρό με υπόγειες διαδρομές. Η εκλογική ήττα που πλήγωσε βαθιά όλους εμάς που συνδεθήκαμε με την ιστορική πορεία του ΠΑΣΟΚ αλλά και το σύνολο του δημοκρατικού λαού της χώρας, απλά την έφερε στην επιφάνεια.

Σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες, χρειάζεται ψυχραιμία, σύνεση και πολιτικός διάλογος, με κύριο αλλά όχι μοναδικό στόχο την ενότητα και τη συνοχή του κινήματος. Ο διάλογος πρέπει να αποβλέπει και στην πλήρη αποσαφήνιση της ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας του ΠΑΣΟΚ με αναφορά στις αρχές και τις αξίες της ιδρυτικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη και το όραμα του ιδρυτή Ανδρέα Παπανδρέου.

Χρειάζεται επειγόντως να επιβεβαιωθεί ο κοινωνικός χαραχτήρας του πολιτικού μας φορέα και να οριοθετηθούν οι διαφορές μας από τη συντηρητική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που προφανώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εξωθεσμικών κέντρων, των κουμπάρων και «των δικών της παιδιών».

Πέραν τούτου, η προσπάθεια απόδοσης όλων των ευθυνών για την ήττα του ΠΑΣΟΚ στον ηγέτη του Γιώργο Παπανδρέου είναι πολιτικά ανιστόρητη αλλά και εκ του πονηρού. Υποκρύπτει αχαλίνωτες προσωπικές φιλοδοξίες επίδοξων αρχηγών και εκείνων που τους πλαισιώνουν και που αντί να συνδράμουν στην εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, απεργάζονται, τώρα και πολύν καιρό, την ανατροπή του αρχηγού για να πάρουν στα χέρια τους το εξ αιτίας τους, κατά κύριο λόγο, λαβωμένο ΠΑΣΟΚ.

Κοντολογίς, είναι φανερό ότι τα γνωστά εκδοτικά και εργολαβικά κέντρα, αποφάσισαν να διορίσουν νέο αρχηγό που θα είναι του χεριού τους και θα στηρίζεται κυρίως από εγκάθετους και υπάκουους παραθυρόβιους πολλοί από τους οποίους «μαγάρισαν» ή με διάφορους άλλους τρόπους συνέβαλαν στη φθορά της εικόνας και την απαξίωση του ΠΑΣΟΚ. Για την τακτική αυτή συγκεκριμένων εκδοτών, ομιλώ «μετά λόγου γνώσεως». Αν δεν υπακούς κόβεσαι. Ένας από τους κομμένους είμαι κι εγώ, σαν να με ένοιαζε τάχα.

Η βιασύνη και ο άκομψος τρόπος ανακοίνωσης της υποψηφιότητας του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι ενδεικτική της πολιτικής του συμπεριφοράς. Αναγνωρίζω ότι έχει «λέγειν», όπως λένε στα χωριά μας. Είναι ευφυής αλλά «άγονα ευφυής». Απόλυτη προτεραιότητά του, η προσωπική πολιτική ανέλιξη. Αν εκλεγεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, θα ζητήσει την έγκριση του λαού για να κυβερνήσει περιστοιχιζόμενος από τα αποκαΐδια του τιμωρημένου ΠΑΣΟΚ, τους μαγαρισμένους, τους πολιτικούς γυρολόγους και, έστω, μερικά προβεβλημένα καλοπροαίρετα στελέχη που αντιδρούν «εν θερμώ» κάτω από τη συναισθηματική φόρτιση της ήττας.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ένας συντηρητικός πολιτικός που χωρίς να έχει δεσμευτεί για τίποτα, εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για την προσωπική του προβολή. Έχει προ πολλού συγκροτήσει ομάδα για την υπονόμευση του Γιώργου Παπανδρέου ο οποίος, εν αντιθέσει, επέδειξε θαυμαστή γενναιότητα, ήθος, υπευθυνότητα και πολιτική συνέπεια παίρνοντας επάνω του μερίδιο ευθύνης πολύ περισσότερο από ό,τι του αναλογεί. Ίσως πληρώνει την αφοσίωσή του στις δημοκρατικές εσωκομματικές διαδικασίες. Καλώς.

Στέκομαι ανεπιφύλακτα δίπλα στον Γιώργο Παπανδρέου και στηρίζω τις πρωτοβουλίες του με κάθε δυνατό τρόπο. Καλώ τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ και όλους τους δημοκρατικούς πολίτες να επαγρυπνούν και να σταθούν εμπόδιο στη στραβή πορεία που άλλοι απεργάζονται για μας. Να στηρίξουν τις δημοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες του διαλόγου, της σύνθεσης και της συναίνεσης για κοινούς στόχους καθώς και της επιλογής αρχηγού και να προσέλθουν μαζικά στη σχετική ψηφοφορία.

Οι μέρες αυτές είναι ιστορικά κρίσιμες. Ως ενήμεροι και συνειδητοί πολίτες πρέπει να ενεργοποιηθούμε ώστε, με ανανεωμένη εμπιστοσύνη στον ηγέτη μας Γιώργο Παπανδρέου, να οδηγήσουμε μαζί το ΠΑΣΟΚ, σε μια νέα πορεία που θα διασφαλίζει, την ιστορική του συνέχεια, τη δημοκρατική του ταυτότητα, την αυτόνομη λειτουργία και την αξιοπρέπειά του, μια πορεία δεν θα υπαγορεύεται από το γνωστό πλέγμα των μεγάλων συμφερόντων.

Πρόταση για διαφάνεια και αξιοκρατία στη Δημόσια Δημοκρατία

Του Νίκου Ε. Σκουλά

Ενεργού Πολίτη, τ. Υπουργού

Στο προηγούμενο άρθρο, υποστήριξα την ανάγκη να επιλέγονται και να τοποθετούνται στην ανώτατη βαθμίδα της Δημόσιας Διοίκησης (Γενικοί Γραμματείς Υπουργείων, Γενικοί Διευθυντές, κ.λπ.), επαγγελματίες μάνατζερ, έντιμοι, έμπειροι και ικανοί. Αρκεί όμως αυτό;

Προφανώς όχι.

Σ’ αυτό, το 5ο και τελευταίο άρθρο της σειράς, θα ασχοληθώ με την ανάγκη να επανεξετάσουμε τη στάση και τις πρακτικές μας απέναντι στο κύριο σώμα της δημόσιας διοίκησης, των εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων τους οποίους έχουμε πια συνηθίσει να ψέγουμε για τη χαώδη κατάσταση που κυριαρχεί και, αντί να εξυπηρετεί τον πολίτη που πληρώνει και τους μισθούς του, τον ταλαιπωρεί και τους βασανίζει.

Είναι βέβαιο ότι υπάρχει και μια μερίδα δημοσίων υπαλλήλων, η οποία έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την έλλειψη εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος. Υπάρχουν εκείνοι που μπήκαν στο δημόσιο, ρουσφετολογικά, από το παράθυρο και εκείνοι που, έχοντας βολευτεί, θεωρούν ότι έχουν μόνο δικαιώματα και καθόλου υποχρεώσεις. Αν, δίπλα τους κάποιος καλός υπάλληλος προσπαθεί περισσότερο, τον καταγγέλλουν ότι «χαλάει» την πιάτσα.

Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι το πολιτικό σύστημα και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν τεράστιες ευθύνες γιατί, εξέθρεψαν όλη αυτή την κατάσταση δημιουργώντας αντιλήψεις πελατειακών σχέσεων. Ένα πλήθος άξιων υπαλλήλων στους οποίους δεν γίνεται δίκαιη μεταχείριση, νοιώθουν απογοητευμένοι, παραγκωνισμένοι και αποκαρδιωμένοι.

Για τη δημιουργία της αρνητικής εικόνας που κυριαρχεί για τους δημοσίους υπαλλήλους, συμβάλλουν, σε μεγάλο βαθμό, και οι απαξιωτικές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών αλλά και αγανακτισμένων πολιτών που τους χαρακτηρίζουν, συλλήβδην, διεφθαρμένους, ανίκανους και τεμπέληδες.

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει μεγάλο πλούτο σε ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο δεν αξιοποιεί ή δεν αξιοποιεί σωστά. Χρειαζόμαστε ένα οργανωμένο κράτος και μια δημόσια διοίκηση που στελεχώνεται από ικανούς, πρόθυμους, εκπαιδευμένους, έντιμους αλλά και ικανοποιημένους δημόσιους υπαλλήλους, με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη και τη βελτίωση της σχέσης του με το κράτος. Και θα ήταν εξωπραγματική η προσδοκία να πετύχουν οι όποιες μεταρρυθμίσεις χωρίς αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, ικανή και πρόθυμη για δουλειά και δημιουργία.

Δυστυχώς, οι προχειρότητες και αυτοσχεδιασμοί στη διαχείριση των σοβαρών αυτών προβλημάτων, οι αποσπασματικές ενέργειες, οι χωρίς σχέδιο παλινδρομήσεις και η εντύπωση ότι όλα αυτά χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για οριζόντια μέτρα διαθεσιμότητας που οδηγεί σε απολύσεις, χωρίς κριτήρια και πραγματική αξιολόγηση, δημιουργούν ένα κλίμα αστάθειας και αβεβαιότητας που δεν προσφέρει θετική προοπτική για αποτελεσματικές λύσεις.

Κατά τη γνώμη μου, καμιά προσπάθεια εξυγίανσης, καμιά μεταρρύθμιση και κανένα μέτρο δεν μπορεί να πετύχει σε ένα τέτοιο κλίμα που επιδεινώνεται από την αναγκαία μείωση των, έστω, κακώς αποκτηθέντων προνομίων.

Ζητούμενο λοιπόν είναι την ανάδειξη της θετικής πλευράς του ανθρώπινου δυναμικού στη δημόσια διοίκηση, η απόδοση του οφειλόμενου σεβασμού και της δέουσας αναγνώρισης στον ρόλο του και στα επιτεύγματά του, καθώς και η ενθάρρυνση, η έμπνευση και η παροχή ευκαιριών για καταξίωση.

Επείγει λοιπόν η μεθοδική και οργανωμένη καθιέρωση ενός συστήματος διαχείρισης και ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού στη δημόσια διοίκηση που θα έχει ως στόχους

• την εξασφάλιση της διαφάνειας και της αξιοκρατίας στην επιλογή και αξιολόγηση της απόδοσης των στελεχών με βάση αδιάβλητα αντικειμενικά κριτήρια,
• την επαγγελματική και προσωπική ανάπτυξη των στελεχών και υπαλλήλων μέσω προγραμμάτων εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης προκειμένου να γίνονται παραγωγικότεροι και πιο ευτυχείς και
• την προώθηση της ομαδικότητας, της συνέργειας και του συντονισμού των δράσεων στις λειτουργίες της διοίκησης, με στόχο την επίτευξη πολλαπλασιαστικών αποτελεσμάτων.

Η αναμόρφωση της Δημόσιας Διοίκησης, για να είναι πιστευτή και αποτελεσματική, πρέπει να κατοχυρώνει την εγκυρότητα και αξιοπιστία των στοιχείων που θα τη συνθέτουν: διαφάνεια, αξιοκρατία, έλεγχο, αξιολόγηση και επιβράβευση.

Προτείνω λοιπόν την καθιέρωση της εξής διαδικασίας:

1. Επιλογή Προσωπικού – Προσλήψεις: Αντικειμενικοποίηση των κριτηρίων των προσλήψεων, προσανατολισμού, και ένταξης. Για την ώρα, η καθιέρωση και κατοχύρωση στην πράξη της διαδικασίας ΑΣΕΠ είναι μια σημαντική κατάκτηση. Είναι η μόνη διαφανής, αντικειμενική και αξιόπιστη διαδικασία προσλήψεων που όμως βασίζεται σε τυπικά προσόντα που πιστοποιούν μόνο γνώσεις και, επομένως δεν επαρκεί..

Δυστυχώς, δεν έχουμε διαδικασία αναγνώρισης της εμπειρίας και προτέρων επιτευγμάτων. Αυτό συνήθως, όπου λειτουργεί, βασίζεται σε συνεντεύξεις και έλεγχο του ιστορικού της προηγούμενης διαδρομής των στελεχών και υπαλλήλων. Δυστυχώς επίσης, η αντικειμενικοποίηση αυτής της διαδικασίας είναι πολύ δύσκολη, με δεδομένη την καχυποψία των δημοσίων υπαλλήλων εξ αιτίας της παραβίασής της στο παρελθόν, με σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων.

Παρά ταύτα, η πρότερη εμπειρία είναι ένα πολύτιμο συνθετικό των προσόντων στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Υπάρχουν καλές πρακτικές εφαρμογών αυτής της αντίληψης σε άλλες χώρες που, με πολλή δουλειά, μπορούμε να προσαρμόσουμε στη δική μας πραγματικότητα. Αντ’ αυτού όμως, όλα αυτά τα χρόνια που χάθηκαν, φαίνεται να προτιμούσαμε τις γρήγορες, εύκολες και πρόχειρες επεμβάσεις.

Βασικό στοιχείο της επιτυχούς διαδικασίας πρόσληψης είναι η ύπαρξη Προγράμματος Υποδοχής, Προσανατολισμού, Ένταξης και Εκπαίδευσης πάνω στο αντικείμενο της κάθε θέσης εργασίας για να νιώσει άνετα και να γίνει σύντομα παραγωγικός ο υπάλληλος.

2. Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού: Περιγραφή Θέσης Εργασίας, Μέτρα Απόδοσης, Αξιολόγηση. Βασικό στοιχείο είναι η Περιγραφή Θέσης Εργασίας που ορίζει τον σκοπό για τον οποίο υπάρχει, τα βασικά καθήκοντα, τις υπευθυνότητες και αρμοδιότητες του κατόχου καθώς και τη θέση της στην ιεραρχική δομή. Από την Περιγραφή Θέσης Εργασίας παράγεται σχεδόν αυτόματα και το Οργανόγραμμα ενός Τμήματος, Διεύθυνσης ή ενός ολόκληρου Υπουργείου, Περιφέρειας ή Οργανισμού.

Από τις συγκεκριμένες υπευθυνότητες, ορίζονται συγκεκριμένοι στόχοι και Μέτρα Απόδοσης, ποσοτικά και ποιοτικά που δεσμεύουν αμοιβαία εργαζόμενο και διοίκηση. Στον καθορισμό των μέτρων απόδοσης πρέπει να συμμετέχει και ο ίδιος ο εργαζόμενος.

Η χρήση συστήματος Μέτρων Απόδοσης καθιστά εφικτή την Αξιολόγηση Αποτελεσμάτων κατά την οποία γίνεται σύγκριση των επιτευγμάτων του εργαζομένου με τους προκαθορισμένους στόχους για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Οι Αμοιβές και Προαγωγές λογικά συνδέονται με την απόδοση. Διαφορετικά, η συχνή επίκληση του όρου «Πριμ παραγωγικότητας» όχι μόνο δεν πείθει αλλά προκαλεί τη θυμηδία.

(Η ως τώρα χρήση του συστήματος της συμπλήρωσης «Φύλλου Ποιότητος» χωρίς αντικειμενική μέτρηση αποτελεσμάτων – ποσοτικών και ποιοτικών – είναι μια παρωδία της έννοιας «Αξιοκρατία» που εκθέτει το κράτος και πρέπει να καταργηθεί)

3. Ανάπτυξη Στελεχών, Επαγγελματική και Προσωπική: Εκπαίδευση, Κατάρτιση, Επιμόρφωση, δια Βίου Μάθηση σε σύνδεση με τις εθνικές προτεραιότητες και τις ανάγκες της οικονομικής ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της εξυπηρέτησης του πολίτη.

4. Ομαδικότητα και Συνέργια ως αξίες και πρακτικές που θα ενθαρρύνονται και θα επιβραβεύονται, πρέπει να διατρέχουν οριζόντια όλες τις δράσεις. Αυτό προϋποθέτει αλλαγή κουλτούρας και ειδική εκπαίδευση.

Η όλη διαδικασία την οποία σημειολογικά μόνον ανέφερα, πρέπει να συνδυαστεί με μια εκστρατεία που θα αποβλέπει στην αλλαγή Κουλτούρας σε συνδυασμό με την εμπέδωση αισθήματος εκ μέρους των δημοσίων υπαλλήλων ότι τους γίνεται δίκαιη μεταχείριση.

Τα πέντε αυτά άρθρα, αποτελούν τη συμβολή μου στον απολύτως αναγκαίο εθνικό διάλογο για την αντιμετώπιση και υπέρβαση της, χωρίς προηγούμενο, οικονομικής, κοινωνικής και, κυρίως αξιακής κρίσης που μας πλήττει. Από τα μέχρι τούδε σχόλια φίλων με τους οποίους διαδρώ, συνάγω ότι, κατά κύριο λόγο, συμφωνούμε τόσο στις διαπιστώσεις όσο και στις προτάσεις. Δεν αρκεί όμως αυτό. Αν, πράγματι συμφωνούμε, οφείλουμε να αρχίσουμε ΝΑ ΔΡΟΥΜΕ ΩΣ ΕΝΕΡΓΟΙ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ. Αλλιώς, θα συνεχίσουμε να μεμψιμοιρούμε, επαναλαμβάνοντας τα ίδια πράγματα, υπό μορφή εκτόνωσης, για πολλά ακόμα χρόνια. Και η κρίση των παιδιών και των εγγονιών μας θα είναι, δικαίως, πολύ αυστηρή.

Δημόσια Διοίκηση στην υπηρεσία του Πολίτη (Ι)

Του Νίκου Ε. Σκουλά

Ενεργού Πολίτη, τ. Υπουργού

Στο προηγούμενο άρθρο, αναφέρθηκα στα κριτήρια με βάση τα οποία, εμείς οι πολίτες θα επιλέγουμε, θα εκλέγουμε και θα ελέγχουμε το πολιτικό προσωπικό που προσφέρεται να αναλάβει τον ρόλο της διακυβέρνησης της χώρας. Εκείνους που θα νομοθετούν και θα έχουν την ευθύνη της άσκησης της εκτελεστικής εξουσίας.

Υπάρχουν όμως και τα επόμενα επίπεδα κρατικής εξουσίας και άσκησης της δημόσιας διοίκησης μέσα στα προκαθορισμένα συνταγματικά και νομοθετικά πλαίσια, των οποίων, ο τρόπος επιλογής και εποπτείας με καθαρά κομματικά και ρουσφετολογικά κριτήρια, ευθύνεται σε μέγιστο βαθμό για το χαμηλό επίπεδο προσφοράς υπηρεσιών προς τον πολίτη αλλά και για την αναποτελεσματικότητα της οικονομικής διαχείρισης.

Το πρώτο επίπεδο στελεχών αφορά σε θέσεις μετακλητού δημόσιου λειτουργού (Γενικοί και Ειδικοί Γραμματείς και Διοικητές Δημόσιων Οργανισμών) αλλά και Γενικοί Διευθυντές Υπουργείων.

Εξ ορισμού, οι Γενικοί Γραμματείς είναι ή πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να είναι οι Διοικητές των Υπουργείων προκειμένου να αφήνεται απερίσπαστος ο πολιτικά υπεύθυνος υπουργός να χαράσσει την πολιτική και να νομοθετεί. Εξ όσων γνωρίζω, σε όλες τις ανεπτυγμένες και ευνομούμενες χώρες, είναι υψηλού επιπέδου επαγγελματίες μάνατζερ, συχνά έχοντες τον τίτλο του μόνιμου ή αορίστου χρόνου Υφυπουργού, εξασφαλίζοντας την απαραίτητη συνέχεια και σταθερότητα στη διοίκηση κατά τις συνήθως συχνές εναλλαγές την πολιτικών προϊσταμένων τους.

Εδώ, η υψίστης σημασίας αυτή διοικητική λειτουργία, συνήθως ανατίθεται σε αποτυχόντες υποψήφιους βουλευτές του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, κομματάρχες, ευνοούμενους προσωπικούς φίλους των κυβερνώντων ή και υποδεικνυόμενους από τα εκδοτικά συγκροτήματα, συνήθως χωρίς αναφορά σε προσόντα, ικανότητες ή εμπειρία του διοριζόμενου.

Έτσι καταστρατηγείται και ισοπεδώνεται η έννοια της χρηστής και αποτελεσματικής διοίκησης χωρίς να εξασφαλίζονται τα ελάχιστα standard διαφάνειας, αξιοκρατίας, αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητας στην επιλογή στελεχών.

Ποια λοιπόν πρέπει να είναι τα βασικά κριτήρια επιλογής στελεχών αυτού του επιπέδου; Κατά τη γνώμη μου, τα εξής:

1. Τίτλοι σπουδών και άλλα τυπικά προσόντα (το μοναδικό κριτήριο στη διαδικασία του ΑΣΕΠ), που τυγχάνει γενικής αποδοχής και θεωρείται αξιόπιστο και αντικειμενικό, είναι βεβαίως αναγκαία αλλά όχι ικανή προϋπόθεση. Τα πτυχία πιστοποιούν γνώσεις αλλά δεν μας λένε τίποτε για την ικανότητα του υποψηφίου να τις αξιοποιεί για να παράγει αποτελέσματα.

Άλλες αναγκαίες, κατά τη γνώμη μου, προϋποθέσεις είναι

2. Ο/η υποψήφιος κάτοχος της θέσης πρέπει, όχι απλά να αποδέχεται ανεπιφύλακτα την κυβερνητική πολιτική αλλά και να την υποστηρίζει ένθερμα. Πρέπει, επίσης, να διαθέτει πολιτικό κριτήριο και κοινωνική ευαισθησία.

3. Ανάλογα με τη θέση που επιδιώκει να καταλάβει, ο/η υποψήφιος πρέπει να έχει σημαντική διοικητική και διαχειριστική εμπειρία (σε ανθρώπινους πόρους, συστήματα και διαδικασίες). Δεν αρκεί η θεωρητική παιδεία. Συχνά, από μόνη της, είναι επικίνδυνη. Έχουμε πικρή και πρόσφατη πείρα επ’ αυτού.

4. Πρέπει επίσης να έχει να επιδείξει σημαντικά επιτεύγματα στις προηγούμενες δουλειές του, ως δείκτη – πρόκριμα για επιτυχή διεκπεραίωση των νέων του καθηκόντων.

5. Εν όψει της κρίσης που διερχόμαστε είναι ιδιαίτερα επιθυμητό να διαθέτει γνώση και εμπειρία στο γνωστικό πεδίο του τομέα που πρόκειται να αναλάβει. Αλλιώς, ο χρόνος που απαιτείται για ενημέρωση συνήθως αποβαίνει εις βάρος της απόδοσης. Και δυστυχώς, χρόνο δεν έχουμε.

Διαδικασίες: Απαραίτητες ή έστω χρήσιμες, θεωρώ και τις εξής διαδικασίες:

α. Συνέντευξη σε δύο επίπεδα, τεχνικό και πολιτικό, που θα περιλαμβάνει αξιολόγηση της ικανότητας του υποψηφίου να παίρνει αποφάσεις αλλά και της αντοχής του στο στρες.

β. Αξιολόγηση εμπειρίας στη διοίκηση αλλά και στο γνωστικό πεδίο της θέσης ενδιαφέροντος του υποψηφίου

γ. Εξακρίβωση προτέρων επιτευγμάτων (track record). Τι έκανε και πέτυχε;

δ. Εξονυχιστικός έλεγχος της ιστορικού απασχόλησης του/της υποψηφίου “background check”. Επαφές με όλους τους πρώην εργοδότες. Η διερεύνηση των λόγων παραίτησης ή απόλυσης από προηγούμενες θέσεις οδηγεί σε πολύτιμα συμπεράσματα.

ε. Διερεύνηση πιθανών λόγων ακαταλληλότητας για τη θέση. (Βασικό αξίωμα: “If you doubt, don’t”)

στ. Η αξιολόγηση είναι καλό να γίνεται σε δυο ιεραρχικά επίπεδα (με βάση τα κριτήρια που έχουν προκαθοριστεί για κάθε θέση).

i. Αρχική προαξιολόγηση (pre-screening) από ομάδα εμπειρογνωμόνων με κατάρτιση και εμπειρία στη διαδικασία αυτή και

ii. Επιλογή τριών υποψηφίων (short list) από τριμελή ομάδα του OpenGov , ενώ ο αρμόδιος Υπουργός (με έγκριση του Πρωθυπουργού) κάνει την τελική επιλογή μεταξύ αυτών. Έτσι εξασφαλίζεται η διαφάνεια και η αξιοκρατία αλλά και η αρμονική συνεργασία στο εσωτερικό της Κυβέρνησης.

Όλες αυτές και άλλες διαφανείς καλές πρακτικές ήδη εφαρμόζονται σε άλλες χώρες και, βεβαίως, στις επιτυχώς λειτουργούσες επιχειρήσεις.

Με δεδομένο ότι πάσχουμε από έλλειψη στελεχών σε επίπεδο εφαρμογής, η όλη διαδικασία πρέπει να εξασφαλίζει, κατά το δυνατόν, managers ικανούς, πρόθυμους και, βεβαίως, έντιμους.

Με την άδειά σας, θα επανέλθω με το θέμα της επιλογής, εποπτείας και αξιολόγησης των επόμενων στην ιεραρχία στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης.

Προτάσεις για τια την υπέρβαση της κρίσης

Του Νίκου Ε. Σκουλά

Ενεργού Πολίτη, τ. Υπουργού

Από την ανταπόκριση στα δυο προηγούμενα σημειώματά μου για α) τον ρόλο του απαξιωμένου πολιτικού συστήματος και β) της ξέφρενης διαφθοράς, στην τρέχουσα δεινή οικονομική, πολιτική, κοινωνική αλλά και αξιακή κρίση, συνάγω τα εξής συμπεράσματα:

Όλοι, ή σχεδόν όλοι, συμφωνούμε, διαπιστωτικά, ότι

1. Όλοι φταίμε (με τον καθένα μας να εξαιρεί τον εαυτό του) για το κατάντημά μας, κυρίως όμως οι πολιτικοί, τα κόμματα, οι συνδικαλιστές , οι δημόσιοι λειτουργοί εν γένει, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, τα εκδοτικά συγκροτήματα και, δευτερευόντως, εμείς οι πολίτες, είτε διότι ανεχθήκαμε είτε διότι εμπλακήκαμε ενεργά ή παθητικά, στην φοροδιαφυγή, στην εισφοροδιαφυγή, στη μη απόδοση του Φ.Π.Α. και σε άλλες έκνομες πράξεις.

2. Φταίνε βεβαίως και οι ανάλγητοι και αδίστακτοι δανειστές μας, τα κολοσσιαία οικονομικά συγκροτήματα που μας εκμεταλλεύονται και οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΔΝΤ που μας υποβάλλουν σε μια απάνθρωπη λιτότητα, μια λιτότητα που πλήττει, κυρίως, τους οικονομικά αδύναμους και ευάλωτους πολίτες.

3. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από ένα διαλυμένο και, εν πολλοίς, διεφθαρμένο κράτος και από ένα ανυπόληπτο πολιτικό σύστημα να αναλάβει την πρωτοβουλία αυτοκάθαρσης και οικονομικής ανάκαμψης.

Στους μεν δανειστές μας που, σε τελευταία ανάλυση, τη δουλειά τους κάνουν και που θεωρούν ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, με λανθασμένο τρόπο κατά τη γνώμη μου, δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, σ’ αυτή τη φάση, αφού στερούμαστε διαπραγματευτικής δύναμης – που είναι και η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν.

Για τα άλλα δύο σημεία που, στην πράξη είναι ένα και το αυτό, ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να υπερβούμε τα αδιέξοδα στα οποία μας οδήγησαν (με τη δική μας σύμπραξη, βεβαίως).

Άρα, τι μας μένει; Δυστυχώς, μαγική συνταγή και εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Και θα είναι ασυγχώρητη αυταπάτη να θεωρήσουμε ότι ένας μεγάλος ηγέτης θα εμφανιστεί, ως «από μηχανής θεός», να μας σώσει. Μας μένει μόνον η συνειδητοποίηση ότι μόνο στις δικές μας δυνάμεις μπορούμε να στηριχτούμε και στην απόφαση να βγάλουμε τις παρωπίδες και... να αγωνιστούμε. Όλοι οι Έλληνες. Όχι μερικοί μόνον. Θα πάρει χρόνο πολύ αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή. Και ας μην υποτιμούμε τη δύναμη του Έλληνα που καταλαβαίνει το συμφέρον του και του έχει πειραχτεί το φιλότιμο.

Όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, υπάρχει ελπίδα. Αρκεί να ενεργοποιήσουμε τους πολίτες που πλήττονται χωρίς, δυστυχώς να αντιδρούν.

Το κοινό μας ζητούμενο φαίνεται να είναι: Πώς μεθοδεύουμε τις ενέργειές μας; Όχι μόνο λόγια για εκτόνωση αλλά Πράξεις παρέμβασης και καταγγελίας.

Πρότεινα να δοκιμάσουμε πειραματικά το εξής: Ο καθένας και η καθεμία δημιουργεί μια μικρή ομάδα τριών έως πέντε ατόμων στον άμεσο κύκλο του και κάνει συναντήσεις για συζήτηση, προβληματισμό και επινόηση πιθανών δράσεων και αλληλοενημερωνόμαστε με οριζόντια επικοινωνία. Ανάλογα με την πρόοδο, το κάθε μέλος της ομάδας εξακτινίζεται δημιουργώντας μια άλλη ομάδα, κ.ο.κ. Ένα είδος πολλαπλασιαστικής πυραμίδας, στην οποία κανείς δεν «καθοδηγεί» ούτε κηδεμονεύει κανέναν, όπως συνήθως γίνεται. Αυτό είναι εφικτό, αν λάβουμε υπόψη ότι ο Έλληνας πολίτης, εξ ανάγκης, έχει αρχίσει να ωριμάζει, συνυπολογίζοντας και το προσωπικό του συμφέρον.

Με λίγους φίλους, συζητάμε για κάτι διαφορετικό που όμως δεν έχουμε ακόμα μορφοποιήσει. Κάτι πρακτικά εφαρμόσιμο, με κανόνες, χωρίς λαϊκίστικα χαρακτηριστικά, χωρίς «ηγεμόνες», χωρίς επίδοξους πολιτικούς ηγέτες, κάτι που θα ενθαρρύνει «ακηδεμόνευτους» προβληματισμούς και δράσεις. Ό,τι κι’ αν είναι αυτό, πρέπει να προέρχεται απ’ ευθείας από την κοινωνία και όχι «άνωθεν». Χρειαζόμαστε κάτι που θα δίνει στον ενήμερο, ενεργό και υπεύθυνο πολίτη την ευκαιρία να εκφραστεί πολιτικά και κοινωνικά, με ασφαλιστικές δικλείδες κατά της «μετάλλαξης» και της εκμετάλλευσης από «επιτήδειους» για αλλότριους σκοπούς. Να είναι καθαρό και να φαίνεται καθαρό. Οι πολίτες είναι καχύποπτοι και με το δίκιο τους.

Έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από έναν αριθμό ικανών και, προ παντός, έντιμων ανθρώπων, να δημιουργήσουμε ένα Δίκτυο Ενεργών Πολιτών για οριζόντια επικοινωνία και συντονισμό με ανθρώπους που έχουν, εκ των προτέρων, δηλώσει ότι δεν αποβλέπουν και δεν επιθυμούν να ενεργοποιηθούν κομματικά στο πλαίσιο του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος ή να καταλάβουν κρατικό αξίωμα.

Κατά τη γνώμη μου, το ζητούμενο δεν είναι μια ακόμα «κίνηση» από καλοπροαίρετους ή μη, σχετικούς ή άσχετους, κάποιοι από τους οποίους βιάστηκαν να τις μετατρέψουν σε κόμματα. Έχουμε δεκάδες τέτοιες, χωρίς δυναμική και χωρίς θετική πρόγνωση.

Αυτά είναι και φαίνονται δύσκολα, αλλά ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Χρειαζόμαστε μια υπέρβαση την οποία όμως πρέπει να προσδιορίσουμε. Ο κόσμος είναι θυμωμένος. Πολύ θυμωμένος. Αν δεν μπορέσει να εκφραστεί με θετικό τρόπο, θα συνεχίσει να ταλαντεύεται και να αποπροσανατολίζεται προς επικίνδυνες κατευθύνσεις. Χρειάζεται όπως μεγάλη προσοχή και δεν επιδέχεται καθυστερήσεις.

Επαναλαμβάνω: Ας μη βαυκαλιζόμαστε ότι εμείς θα σώσουμε τη χώρα. Ας βάλουμε όμως ένα πετραδάκι. Αυτό που μπορούμε.

«Η Δημοκρατία των Αρίστων»

Ποιοι, τέλος πάντων, είναι οι Άριστοι και ποιος τους επιλέγει; Οι Άριστοι της αρχαίας Αθήνας του Χρυσού Αιώνα, δεν πληρούν τις προδιαγραφές με βάση σημερινά μέτρα και αξίες. Ας μην ξεχνάμε ότι, τότε, οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου και υπήρχαν δούλοι. Στην κάθε εποχή, άριστοι είναι εκείνοι που η κοινωνία θεωρεί άριστους.

Στη δική μας κοινωνία, οι Άριστοι, εκείνοι που θα ηγηθούν, πρέπει να προέλθουν από μια ώριμη, πολιτικά συνειδητοποιημένη δημοκρατική βάση την οποία θα εκφράζουν και θα υπόκεινται στον συνεχή έλεγχό της.
Στην αξιολόγηση για την έγκριση του όποιου ή όποιας προσφέρεται να αναλάβει ρόλο, ας έχουμε υπόψη κάποια σημαντικά κριτήρια: Πρέπει απαραιτήτως να είναι και να φαίνεται

• Έντιμος (αν και αυτό θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο), ανιδιοτελής, πατριώτης, δημοκράτης, να είναι άφθαρτος και να λειτουργεί με την αρχή της ομαδικότητας και του σεβασμού των θεσμών, των πολιτών και, προ παντός, των οικονομικά και κοινωνικά αδύναμων. Όχι με εξαγγελίες και ωραία λόγια αλλά στην καθημερινή πράξη.

• Πραγματικά μορφωμένος (όχι απλά γραμματιζούμενος με πτυχία (που είναι και αυτά χρήσιμα έως απαραίτητα) αλλά να έχει εμπειρία ζωής και την καλή μαρτυρία των συμπολιτών του. Να έχει έναν μόνο σκοπό: να υπηρετήσει την πολιτεία και τον πολίτη. Όχι απλά να περνάει καλά εξασφαλίζοντας, ταυτόχρονα την επιβίωση και την ανέλιξή του στο κόμμα και στην κυβέρνηση.

• Ικανός, πράγμα που πρέπει να αποδεικνύεται από επιτεύγματα στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή. Κοντολογίς, να έχει δουλέψει, «να έχει βάλει ένσημα», να έχει διοικήσει κάποιον οργανισμό ή επιχείρηση με επιτυχία. Αν δεν έχει τέτοιο βιογραφικό, πώς θα διοικήσει τη μεγάλη επιχείρηση – το κράτος;;;

• Έμπειρος. Να έχει βιώσει την καθημερινότητα στην κοινωνία. Να έχει ζήσει το πεζοδρόμιο. Να γνωρίζει τη ζωή του άνεργου, του μικροσυνταξιούχου, του νέου που πρέπει να εργάζεται και να σπουδάζει ελπίζοντας να βρει δουλειά με την αποφοίτηση, του βιοτέχνη, του μαγαζάτορα, του μικρού επιχειρηματία που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τον αμείλικτο ανταγωνισμό της πολυεθνικής αλλά και με τη γραφειοκρατία. Πώς θα μπορεί να νομοθετεί και να εκδίδει κανονιστικές πράξεις, (από το γραφείο, με μόνο εφόδιο ένα θεωρητικό πτυχίο), για ανθρώπους, από τη ζωή των οποίων δεν γνωρίζει τίποτε;

• Να έχει όραμα. Δεν αρκεί να είναι καλός διαχειριστής. Πρέπει να σκέπτεται, να προβλέπει το μέλλον και να προγραμματίζει, όχι ως τις επόμενες εκλογές, αλλά για τον μακρινό ορίζοντα, συνυπολογίζοντας και τις ραγδαίες αλλαγές στην κοινωνία, στην τεχνολογία και στον διεθνή ανταγωνισμό, χωρίς να λογαριάζει πολιτικό κόστος και κομματικά οφέλη.

• Να έχει ηγετικά προσόντα. Να είναι δραστήριος και όχι νωθρός. Να είναι αποκεντρωτικός και όχι συγκεντρωτικός. Να λειτουργεί δημοκρατικά και όχι αυταρχικά. Να προλαμβάνει κρίσεις και όχι να προσπαθεί να τις αντιμετωπίζει αφού δημιουργηθούν. Να επιδίδεται κατά προτεραιότητα στην την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού και πολύ λιγότερο με διαδικασίες και κανονισμούς. Να έχει την ικανότητα να εκφράζεται με σαφήνεια, να ακούει με προσοχή, να σκέπτεται λογικά και να συμμερίζεται τα συναισθήματα των πολιτών. Να χαρακτηρίζεται από την ικανότητα για καινοτομία αλλά και το χάρισμα να εμπνέει τους άλλους για δουλειά και δημιουργία.

Αυτά για την ώρα, ως συμβολή μου στον συνεχή διάλογο και προβληματισμό που, τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε έχουμε ανάγκη.



Στο επόμενο, θα αναφερθώ στα «Κριτήρια Επιλογής των Στελεχών Διοίκησης» και μετά, θα σας αφήσω ήσυχους.

STOP στη Διαφθορά

Για τη σωτηρία της χώρας, για να επιβιώσουμε και να αποτινάξουμε την οικονομική κατοχή …..

ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ, ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ, ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Του Νίκου Ε. Σκουλά, τ. Υπουργού, Ενεργού Πολίτη

«Η διαφθορά μάς στοιχίζει €12 δισ. ετησίως»

Διεθνής Διαφάνεια

Μας πιέζει η τρόικα για, συνήθως, οριζόντια μέτρα (περικοπές μισθών και συντάξεων, παροχών υγείας, απολύσεις, διαθεσιμότητες ή άλλα «ισοδύναμα» κ.λπ.) προκειμένου να μας κάνει τη χάρη να εγκρίνει την επόμενη δόση. Λάθος φάρμακο που επιδεινώνει την κατάσταση και θα αποβεί εις βάρος και των ίδιων των δανειστών μας, οποίοι με την απλοϊκή τους σκέψη, αδίστακτοι και ανάλγητοι, δεν θέλουν ή δεν μπορούν να το καταλάβουν. Ας δούμε όμως τα πράγματα σε ό,τι μας αφορούν:

Πιστεύω ότι, αντί να επιβάλουμε ένα ευρώ χρέωση στην κάθε συνταγή φαρμάκου και €25 για είσοδο στο νοσοκομείο (το ίδιο για τον μεγιστάνα του πλούτου και τον δυστυχή άνεργο και τη μικροσυνταξιούχο γιαγιά), υπάρχει μια πολύ πιο απλή και πολύ πιο αποτελεσματική λύση: Να στρατευτούμε ΟΛΟΙ στον αγώνα για το ξερίζωμα της διαφθοράς που μαστίζει τη χώρα μας από συστάσεως του ελληνικού κράτους.

Βεβαίως, θα μου πείτε ότι μια τόσο μακροχρόνια ασθένεια δεν θεραπεύεται εύκολα και ούτε γρήγορα. Ας σκεφτούμε όμως. Μείωση της διαφθοράς μόνο κατά ένα τρίτο, υπερκαλύπτει, κατά πολύ, την απόκλιση από τους στόχους και μπορούμε να τους στείλουμε στα σπίτια τους. Αρκεί αυτό; Όχι βέβαια. Μπορεί όμως να μας δώσει την απαραίτητη ανάσα να ασχοληθούμε με τα του οίκου μας, τις μεταρρυθμίσεις, την αναδιάρθρωση της οικονομίας και την ανάπτυξη.

 

Ας αφήσουμε όμως τη στατιστική και την οικονομική θεωρία και, με βάση την καθημερινή μας εμπειρία, ας δούμε τι είναι αυτή η διαφθορά στην οποία συνήθως αναφερόμαστε γενικώς και αορίστως;

ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι προφανώς, οι μίζες που εισπράττουν οι πολιτικοί και οι υψηλόβαθμοι κρατικοί λειτουργοί από τους εξοπλισμούς, τη Ζήμενς, τις μεγάλες συμβάσεις εργολαβιών που αποτελούν ένα καρκίνωμα στο σώμα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης.

Ας μην εφησυχάζουμε με τη μικρή σχετικά βελτίωση που, για πρώτη φορά παρατηρείται, με το κλείσιμο στη φυλακή ολίγων πολιτικών και περισσότερων συνεργατών τους. Είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Η σήψη είναι βαθειά, εκτεταμένη, διαχρονική και πολυεπίπεδη. Διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα και φτάνει μέχρι τον τελευταίο πολίτη. Οι λίγες τιμητικές εξαιρέσεις των έντιμων πολιτικών και πολιτών που οι «έξυπνοι» θεωρούν «κορόιδα», δεν ακυρώνουν τον κανόνα.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ, στον ιδιωτικό τομέα, είναι η αλλοίωση των οικονομικών καταστάσεων των εταιριών, οι υπερτιμολογήσεις των πολυεθνικών στις ελληνικές θυγατρικές τους και τα άλλα «λογιστικά» τερτίπια, με στόχο τη μείωση έως και την εξάλειψη του οφειλόμενου φόρου.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, η εισφοροδιαφυγή γενικότερα.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι η μη απόδοση (υπεξαίρεση) του Φ.Π.Α. που εισπράττεται για λογαριασμό του δημοσίου.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι η μη έκδοση παραστατικού από επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες - γιατρούς, δικηγόρους, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, συμβούλους επιχειρήσεων, κ.ά. (Κλοπή φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α.)

ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι το φακελάκι του γιατρού που το δέχεται ή το απαιτεί, του πολίτη που του το προσφέρει (αν και έχει το ελαφρυντικό του φόβου για τη ζωή των οικείων του) και του κράτους που δεν πληρώνει γιατρό αρκετά για να ζήσει αξιοπρεπώς.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι, η συναλλαγή του επίορκου εφοριακού, του υπαλλήλου της πολεοδομίας, και του υπαλλήλου της δασικής υπηρεσίας, και το «γρηγορόσημο» του δημοσίου υπαλλήλου γι’ αυτό που οφείλει να κάνει.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι τα πλαστά τιμολόγια και η είσπραξη (αλλά και η πληρωμή) επιδοτήσεων για πρόβατα και ελιές που δεν έχει ο αγροκτηνοτρόφος.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι τα παραδικαστικά κυκλώματα που, ευτυχώς φαίνεται να μειώνονται, χάρις σε πρωτοβουλίες των έντιμων δικαστών. Τίποτα απ’ αυτά που μας πονούν δεν μπορεί να διορθωθεί όταν η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί αδέκαστη και χωρίς καθυστερήσεις στην απονομή της.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι ο διορισμός, από το παράθυρο, του ανίκανου ή, έστω, του σχετικά ικανού παιδιού, με αντάλλαγμα τις ψήφους όλης της οικογένειας.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι η «κοπάνα» του υπαλλήλου και η «άδεια από τη σημαία» καθώς και η συγκάλυψη από τους συναδέλφους.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι η, εν γνώσει μας, εκλογή και ανοχή ανίκανων και ανέντιμων πολιτικών.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ, τέλος, είναι η ανοχή και συγκάλυψη της διαφθοράς.

Σταματώ εδώ γιατί, νομίζω ότι τα παραδείγματα αυτά αρκούν για να συνεννοηθούμε. Ας έρθουμε όμως στο «δια ταύτα».

ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΩ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ και τους κηρύσσω τον πόλεμο, γιατί, τελικά, εγώ και άλλοι πολίτες που δεν φταίνε πληρώνουμε τα σπασμένα τους. Και δεν αντέχουμε άλλο να πληρώνουμε.

ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ τη διαφθορά όπου τη συναντώ. Στην Οικονομική Αστυνομία, στο ΣΔΟΕ, στην Επιθεώρηση Εργασίας, στους Επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης, στα Μέσα Ενημέρωσης, ακόμα και στους Εισαγγελέις. ΣΑΣ ΚΑΛΩ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ.

ΜΑΖΙ, κάνοντας τα πρέποντα και τα αυτονόητα, μπορούμε να σώσουμε την, κατά τα άλλα, προικισμένη χώρα μας. Μόνον έτσι θα απαλλαγούμε από τα τρωκτικά της οικονομίας και της κοινωνίας, να βγούμε από τα μνημόνια και την οικονομική εξάρτηση από τους δανειστές και να οδηγηθούμε σε μια νέα πορεία ανάπτυξης, δικαιοσύνης, ευημερίας και ανάκτησης της εθνικής μας αξιοπρέπειας.

Στη δίνη της κρίσης: Σκέψεις και θέσεις ενός ανήσυχου πολίτη

Και τώρα, Τι κάνουμε;

Με αυτό το σημείωμα επιχειρώ να διατυπώσω κάποιες σκέψεις και θέσεις, με την ελπίδα να προκαλέσω έναν απαραίτητο προβληματισμό και διάλογο πάνω την δεινή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως χώρα, ως κοινωνία, ως πολίτες.

Αυτοπροσδιορίζομαι ως ένας ενεργός πολίτης που ανησυχεί και νοιάζεται, χωρίς καμιά προσωπική φιλοδοξία πέραν του να συμβάλω κατά ένα ενδεκάκις εκατομμυριοστό, για να βγούμε από το απελπιστικό αδιέξοδο (οικονομικό, κοινωνικό και αξιακό) που μας προκαλεί δυστυχία, ντροπή και εθνική ταπείνωση.

Δεν θα επαναλάβω χιλιοειπωμένες και κουραστικές πλέον διαπιστώσεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Όλοι γνωρίζουμε όσο και αν οι πλείστοι εξ ημών προσπαθούμε να εξαιρεθούμε καταλογίζοντας το φταίξιμο στους άλλους.

Η αλήθεια είναι ότι όλοι φταίμε, σε μικρό ή πολύ μεγάλο βαθμό, είτε ως φυσικοί αυτουργοί είτε διότι ανεχτήκαμε, ανεύθυνους, ανίκανους ή και φαύλους πολιτικούς και διεφθαρμένους κρατικούς λειτουργούς, συνδικαλιστικές και συνεταιριστικές συντεχνίες, παραδικαστικά κυκλώματα, εκδοτικά συγκροτήματα αλλά ακόμα και πολίτες που ενεπλάκησαν με όλους αυτούς σε ένα όργιο αμοιβαίου εκμαυλισμού και εκφαυλισμού.

Εκφράζω τις ανησυχίες μου ως ένας μόνον πολίτης με την ελπίδα να δημιουργηθεί προβληματισμός, συνειδητοποίηση, συζήτηση και έξοδος από την παθητική ανοχή αυτών που συμβαίνουν ή δεν συμβαίνουν. Και δεν περιμένω, ως δια μαγείας, να αλλάξουν τα πράγματα σύντομα. Δεν περιμένω ότι εσύ και εγώ και οι λίγοι ή, έστω, πολλοί άλλοι θα μπορούσαμε να ανατρέψουμε το σκηνικό που εξυφάνθηκε επί δεκαετίες για να μην πω αιώνες. Μια τέτοια προσδοκία θα αποτελούσε ασυγχώρητα ουτοπική αντίληψη.

Μια χρόνια και σοβαρή ασθένεια δεν θεραπεύεται τόσο εύκολα και η πρόγνωση είναι πάντα αβέβαια. Οφείλουμε όμως να ενεργοποιηθούμε, με όποιον τρόπο μπορούμε, ως πολίτες, ως άνθρωποι που βλέπουμε τον κατήφορο της πολιτικής και της δημόσιας ζωής που μας οδηγεί όλους στην ταπείνωση και την εξαθλίωση αλλά, ιδιαίτερα, τους κοινωνικά αδύναμους και ευάλωτους Έλληνες, όταν οι λίγοι «έξυπνοι» απολαμβάνουν την κακώς κτηθείσα χλιδή τους.

Προσωπικά, έχω κάνει τη δημόσια εξομολόγησή μου και είδα με κάποια ικανοποίηση ότι πολλοί φίλοι έκαμαν και καθημερινά κάνουν το ίδιο. Πέραν τούτου, όμως, …Τίποτα. Φαίνεται να κυριαρχεί αμηχανία, σύγχυση, παγωμάρα. Αμέτρητοι φίλοι με συνεπή δημοκρατική παράδοση και αγώνες στο ενεργητικό τους, εκφράζουν τη απορία: Αν γίνουν αύριο εκλογές, τι θα ψηφίσω; Διερωτόμαστε φωναχτά:Και τώρα, Τί κάνουμε;
Κατά τη γνώμη μου, από το φθαρμένο και απαξιωμένο, «εν τοις πράγμασιν», πολιτικό σύστημα δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλό. Οι διάφορες κινήσεις, όπως των 58 και άλλων, φαίνεται να συντίθενται από αποκαΐδια του ανυπόληπτου πλέον πολιτικού συστήματος που επιχειρούν να αναβιώσουν πολιτικά «δι’ άλλων ατραπών». Αν και δεν μας ξεγελούν, χρειάζεται πολλή προσοχή γιατί, ανάμεσά τους, βρίσκονται κάποιοι αξιόλογοι άνθρωποι με καλές προθέσεις, τους οποίους όμως χρησιμοποιούν για τους δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς.

Υπάρχουν και άλλες κινήσεις καλοπροαίρετων και, εξ όσων γνωρίζω, ικανών και έντιμων πολιτών που ειλικρινά ανησυχούν και θέλουν να βοηθήσουν. Κάποιοι μάλιστα προχώρησαν στην ίδρυση κομμάτων. Καλές πρωτοβουλίες τις οποίες, προσωπικά, θεωρώ θετικές γιατί βασίζονται σε πολιτικές αξίες και στην αρχή της διαφάνειας.

Δεν πιστεύω όμως ότι είναι ικανές να ανατρέψουν το σκηνικό, δημιουργώντας μια δυναμική μαζική ώθηση προς τα εμπρός. Πρώτον, γιατί κατακερματίζουν τις δυνάμεις της κεντροαριστεράς (όπως, βέβαια, την εννοεί ο καθένας μας), δεύτερον, γιατί έχουν ήδη αποδεχθεί, ως ηγέτη τους, τον ιδρυτή τους που κατά κανόνα τις θεωρεί εφαλτήριο για την πολιτική του ανέλιξη. Κανένας όμως απ’ αυτούς δεν φαίνεται να διαθέτει την ηγετική ικανότητα και την ευρεία αποδοχή για τη δυναμική που απαιτεί ένα υγιές μαζικό εξυγιαντικό κίνημα, με δεδομένη μάλιστα την πλήρως δικαιολογημένη καχυποψία από την οδυνηρή εμπειρία του παρελθόντος.

Τί προτείνω:

Όσοι από μας το αντιλαμβάνονται αυτό, οφείλουμε να πάρουμε θέση. Όχι με την ψευδαίσθηση ότι εμείς θα σώσουμε τη χώρα, αλλά από σεβασμό στον εαυτό μας, στην ανθρωπιά μας, στη συνείδησή μας. Για να μπορούμε να κοιτάμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας στα μάτια, χωρίς να ντρεπόμαστε.

Θυμάμαι τι μας έλεγε ο Ανδρέας στα δύσκολα εκείνα χρόνια της εξορίας: «Δημοκρατία δεν είναι να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια. Είναι η, από μέρα σε μέρα, ενεργός συμμετοχή του πολίτη στα κοινά, του πολίτη που ελέγχει την εξουσία, που αμφισβητεί, που προτείνει και δρα μαζί με άλλους πολίτες». Αυτό έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου και έγινε οδηγός στη ζωή μου.

Ο άμεσος και όχι ιδιαίτερα φιλόδοξος συμβατικός μας στόχος (ας αφήσουμε τους στρατηγικούς για την ώρα), πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να είναι η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση όσο το δυνατό περισσότερων ανυποψίαστων και αδρανών πολιτών (με τον καθένα μας να ξεκινά από τον κύκλο του) και η παρότρυνσή τους να κάμουν και εκείνοι το ίδιο. Δεν προτείνω να ορίσουμε εμείς τους στόχους τους. Σε μια δημοκρατική, έστω κατ’ επίφαση, κοινωνία ο κάθε πολίτης ορίζει τους στόχους του. Για μας, αρκεί να κατανοήσει το πρόβλημα και την ανάγκη να δράσει.

Σ’ αυτό που προτείνω, δεν υπάρχει τίποτα μεγαλεπήβολο. Στην επικοινωνία μας, ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο και τα δικά του μέσα. Στον κύκλο του στις παρέες του, στο καφενείο, στην ταβέρνα, στο κουρείο, στο γήπεδο, στην ουρά της εφορίας, οπουδήποτε. Και αυτό δεν είναι θεωρία. Όποιος έχει τρόπο να επικοινωνεί πιο μαζικά, τόσο το καλύτερο. Οι πιο παλιοί δεν είναι εξοικειωμένοι με τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και για τους νέους, η αξία τους δεν έχει ακόμα αποδειχθεί. Είναι όμως ένα χρήσιμο εργαλείο όταν χρησιμοποιείται με σύνεση και υπευθυνότητα. Η ηλεκτρονική τεχνολογία είναι ένα αποτελεσματικό και γρήγορο μέσον επικοινωνίας (αν και δεν είναι το μόνο, όπως ανέφερα).

Προσοχή, σύνεση και υπομονή για να μην πέσουμε σε καμιά νέα λακκούβα. Παράλληλα όμως, ας μη μείνουμε απλοί παρατηρητές σε ό,τι εξυφαίνεται, εντός και εκτός της χώρας. Είναι ντροπή να καθορίζεται, σε σημαντικό βαθμό, η πολιτική ατζέντα της χώρας από τους νεοναζιστές και να δεχόμαστε παθητικά την πλήρη εξάρτισή μας από τους ανάλγητους και αδίστακτους δανειστές μας.

Όσοι εξ ημών (και είμαστε πολλοί) έχουμε τις ίδιες έγνοιες, ας ενεργοποιηθούμε επικοινωνώντας μεταξύ μας σε ένα συνεχή, οριζόντιο, δημοκρατικό διάλογο και παρεμβαίνοντας δημόσια, αξιοποιώντας και τη μεγάλη δύναμη που μας προσφέρουν τα κοινωνικά δίκτυα. Βασικός στόχος, η επανεπιβεβαίωση των πολιτικών θέσεων, των αρχών και αξιών με βάση τις οποίες ενταχθήκαμε στο δημοκρατικό σοσιαλιστικό κίνημα και, δυστυχώς, προδοθήκαμε στην πορεία. Όμως, αδιαπραγμάτευτα, χωρίς ανοχή και χωρίς εκπτώσεις, αυτή τη φορά.

Κάποιοι καλοί και ειλικρινείς φίλοι θα παρατηρήσουν πιθανώς: «Είσαι ένας αθεράπευτος ονειροπόλος». Δεν το αρνούμαι. Είμαι όμως και πρακτικός άνθρωπος. Πράγματι, δεν πιστεύω ότι εμείς οι λίγοι θα σώσουμε την Ελλάδα. Έχουμε όμως καθήκον να αγωνιζόμαστε. Ας θυμηθούμε τι μας είπε ο μεγάλος Έλληνας Νίκος Καζαντζάκης: Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω

Δεν είμαστε χωρίς φωνή. Με την κοινωνική δικτύωση μπορούμε να διαδώσουμε ένα ηχηρό πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα. Σας θυμίζω την Τυνησία και την πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο. Ανεξάρτητα από την έκβασή που είχαν, για λόγους που σχετίζονται με την κοινωνική, θρησκευτική και στρατοκρατική πραγματικότητά τους, ήταν μια βροντερή έκφραση της φωνής των πολιτών.

Όπου εκδηλώνονται πρωτοβουλίες που υιοθετούν υγιείς αρχές, αξίες και προγράμματα, ας τις υποστηρίξουμε, αλλά με τρεις προϋποθέσεις. Πρώτη: να έχουν σωστές, ξεκάθαρες δεσμευτικές θέσεις. Δεύτερη: Ο λόγος και οι πράξεις τους να βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία και Τρίτη: Ανάμεσά τους, να μην βρίσκονται άνθρωποι που «μαγάρισαν», που πρόδωσαν τις αρχές τους και ιδιαίτερα εκείνοι που, άνομα και χυδαία, εξαργύρωσαν τους αγώνες και τις θυσίες του λαού μας για να πλουτίσουν.

Γενικά, όσοι ασκήσαμε κεντρική εξουσία και βάλαμε υπογραφές, είτε φταίμε, είτε όχι, ας «πάμε στην άκρη». Ο κόσμος που δεν γνωρίζει λεπτομέρειες δεν μας εμπιστεύεται και δεν μας αποδέχεται. (Σ’ αυτό, συμπεριλαμβάνω και τον γράφοντα – αν και δεν υπήρξα πολιτικός με τη στενή έννοια του όρου – διορισμένος κυβερνητικός ήμουν). Υπάρχουν βέβαια κάποιες τιμητικές εξαιρέσεις που μπορούμε να δούμε στην πορεία και με βάση πραγματικά δεδομένα. Μπορούμε, προφανώς, και πρέπει να υποστηρίζουμε ό,τι καλό εμφανίζεται.

Ας μη γελιόμαστε όμως. Δεν βλέπω στον ορίζοντα κανέναν Ελευθέριο Βενιζέλο και κανέναν Ανδρέα Παπανδρέου που, παρά τα λάθη και τις αστοχίες τους, έδωσαν υπόσταση, πνοή και ελπίδα στη χώρα, υπό δύσκολες έως τραγικές συνθήκες. Και αν υπήρχαν όμως, δεν θα ταίριαζαν στο σήμερα. Άλλη εποχή, άλλα προβλήματα, άλλη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, άλλοι πολίτες, άλλο διεθνές περιβάλλον. Ας μην περιμένουμε κάποιον σωτήρα. Θα απογοητευτούμε πάλι.

Εκείνοι που θα ηγηθούν πρέπει να προέλθουν από μια ώριμη, πολιτικά συνειδητοποιημένη δημοκρατική βάση την οποία θα εκφράζουν και θα υπόκεινται στον συνεχή έλεγχό της.
Μια τελευταία παρατήρηση: Στην αξιολόγηση για την έγκριση του όποιου ή όποιας προσφέρεται να αναλάβει ρόλο, ας έχουμε υπόψη κάποια σημαντικά κριτήρια: Πρέπει απαραιτήτως να είναι και να φαίνεται

• Έντιμος (αν και αυτό θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο), ανιδιοτελής, πατριώτης και δημοκράτης και να λειτουργεί με την αρχή της ομαδικότητας και του σεβασμού των θεσμών, των πολιτών και, προ παντός, των οικονομικά και κοινωνικά αδύναμων. Όχι με εξαγγελίες και ωραία λόγια αλλά στην καθημερινή πράξη.

• Πραγματικά μορφωμένος (όχι απλά γραμματιζούμενος με πτυχία (που είναι και αυτά χρήσιμα έως απαραίτητα) αλλά να έχει εμπειρία ζωής και την καλή μαρτυρία των συμπολιτών του. Να έχει έναν μόνο σκοπό: να υπηρετήσει την πολιτεία και τον πολίτη. Όχι απλά να περνάει καλά.

• Ικανός, πράγμα που πρέπει να αποδεικνύεται από επιτεύγματα στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή. Κοντολογίς, να έχει δουλέψει, «να έχει βάλει ένσημα», να έχει διοικήσει κάποιον οργανισμό ή επιχείρηση με επιτυχία. Αν δεν έχει τέτοιο βιογραφικό, πώς θα διοικήσει τη μεγάλη επιχείρηση – το κράτος;;;

Ας αρχίσουμε ένα διάλογο, οριζόντια και δημοκρατικά, χωρίς «αρχηγούς», χρησιμοποιώντας (το αναφέρω για τρίτη φορά) και την ηλεκτρονική τεχνολογία (e-mail, Facebook, Linkedin. Twitter, κ.λπ.). Κάποιοι από μας που θέλουν και μπορούν, ας αναλάβουν πρωτοβουλίες να συναντιόμαστε, να συζητάμε και να προβληματιζόμαστε. Δεν μπορεί… κάτι καλό θα βγει, αν και θα χρειαστεί χρόνος. Πολύς χρόνος.


Ανήσυχος αλλά….. όχι χωρίς ελπίδα

Νίκος Σκουλάς

3η Σεπτέμβρη- Η μαρτυρία ενός πρωταγωνιστή

Το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ και πρώην υπουργός, Νίκος Σκουλάς με αφορμή ανάρτηση μας, έγραψε τα παρακάτω που αποτελούν πολύτιμη μαρτυρία σχετικά με την σύνταξη της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη:

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΣΤΟ BLOGSPOT TOY ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ σε ό,τι αφορά στη σύνταξη της ιστορικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη. Φαίνεται, οι γνωστοί κάποιοι, κατάφεραν να περιλάβουν εαυτούς σε δράσεις στις οποίες δεν συμμετείχαν. Έτσι δυστυχώς γράφεται η ιστορία.!!!

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου μου παρέδωσε στον Καναδά (αφού εκεί βρισκόμουν) το Καταστατικό του ΠΑΚ με τη ρητή εντολή να διατυπωθεί το κείμενο σε πολιτικό φορέα επιφάνειας που θα ήταν πιστό στις αρχές για τις οποίες βασανίστηκαν, εξορίστηκαν και σκοτώθηκαν πατριώτες αγωνιστές.

Η Ομάδα συναντήθηκε στο Μόναχο επί μία εβδομάδα και συνέχισε επί είκοσι ημέρες στο ξενοδοχείο Καστρί, πλαισιωμένη από τα μέλη της νεολαίας του ΠΑΚ Εσωτερικού. Κανένα από τα ονόματα που, πράγματι, συμμετείχαν, δεν υπάρχει στην ανάρτηση και κανένα από τα ονόματα που αναφέρονται στο κείμενο δεν συμμετείχε σ' αυτές. Σίγουρα όχι ο Τσοχατζόπουλος ή ο Κουτσόγιωργας. Πολλοί από τους άλλους (κεντρογενείς κυρίως) αντέδρασαν λυσσαλέα, χαρακτηρίζοντας το κείμενο τριτοκοσμικό και πιέζοντας για "νέρωμα", προφανώς, για να μη στερηθούν την ευκαιρία να γίνουν βουλευτές στις επερχόμενες εκλογές.

Παρά τις πιέσεις, το κείμενο παραδόθηκε ατόφιο στις 2 Σεπτέμβρη, στο οποίο ο ίδιος ο Ανδρέας, με τη συνδρομή του Σημίτη, πρόσθεσε το Προοίμιο. Στις απειλές διάσπασης από τους μετέπειτα πολύ επώνυμους, ο Ανδρέας απάντησε, με τη γενναιότατα που πάντα τον χαρακτήριζε: "Προχωρώ μόνος μου και όποιος θέλει ας ακολουθήσει". Εκόντες - άκοντες συμμορφώθηκαν.

Ό,τι δημοσιεύθηκε, εν πολλοίς, αποτελεί ασέβεια για τους ανθρώπους που, από σεμνότητα και σεβασμό στη μνήμη αυτών που έφυγαν, δεν μπήκαν στο παιχνίδι της αυτοπροβολής.

Έτσι, για την ιστορία

Νίκος Σκουλάς

Χρυσή Αυγή (Ούτε αυγή ούτε χρυσή)

ΘΕΤΙΚΟ ΒΗΜΑ Ο ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ στους κακούς πολίτες (αν μπορούν να χαρακτηριστούν πολίτες οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής) για τις δολοφονίες και τις άλλες έκνομες ενέργειές τους. Αν και με μεγάλη καθυστέρηση, η πολιτική και κυρίως η δικαστική εξουσία έκαμαν επί τέλους το καθήκον τους.

Η δημοκρατία στη χώρα μας, κατοχυρώνει θεσμικά το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στο Κοινοβούλιο, ακόμα και στα μέλη αυτού του, όχι και τόσο πολιτικού, μορφώματος. Άλλο αν αυτοί το ερμηνεύουν ως ασυδοσία και δικαίωμα να δέρνουν, να δολοφονούν και να ποδοπατούν τους συνταγματικούς θεσμούς.

Με ανησυχεί όμως η θεαματοποίηση των συλλήψεων. Παρακολουθώντας τα τηλεοπτικά media όλη τη μέρα σήμερα, και τη γενική υστερία που τα συνοδεύει, άθελά μου έφερα στη μνήμη μου το Κολοσσαίο της Ρώμης . Κρίμα που, εν μέσω δεινής κρίσης, δεν έχουμε μεν "άρτον", έχουμε όμως "θέαμα".

Ανησυχώ γιατί, αυτή η τακτική ενέχει κάποιους κινδύνους.

1. Αποσπά την προσοχή της πολιτείας, της κοινωνίας και των πολιτών από τα μεγάλα προβλήματα που μας απειλούν και
2. Δίνει βήμα στους νεοναζί, θύτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας αθώων πολιτών, να εμφανίζονται ως "πολιτικά" θύματα.

Σε τέτοιες δύσκολες ώρες, χρειάζεται, απ' όλους, ΠΡΟΣΟΧΗ, ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ και ΣΥΝΕΣΗ. Ας αφήσουμε να λειτουργήσει η έννομη τάξη, χωρίς υπερβολές. Έχουμε κακή πείρα από το παρελθόν. Ας μην, προς Θεού, μπούμε σε νέες περιπέτειες.

Τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα (Μεταλλαγμένα) και ο ρόλος των Μεγάλων Πολυεθνικών Τροφίμων

Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων με την προώθηση των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων (μεταλλαγμένων) ελέγχουν όχι μόνο τον χώρο των τροφίμων αλλά χειραγωγούν και την πολιτική πολλών κυβερνήσεων σε χώρες κυρίως της Λατινικής Αμερικής της Ασίας και της Αφρικής. Πέντε εταιρείες,Monsanto, Sygenta, Novartis, Du Pont, και η Bayer έχουν το 70% των μεταλλαγμένων σπόρων. Τον κύριο και πρωταρχικό ρόλο μεταξύ αυτών έχει η Monsanto.

Η Monsanto έχει μία μακρινή ιστορία στον κόσμο των φυτοφαρμάκων, των σπόρων καλλιέργειας αλλά και των χημικών ουσιών.

Στη δεκαετία του ‘50 παρήγαγε το κλοφέν (πολυχλωριωμένο διφαινύλιο, PCD) που χρησιμοποιούνταν ως ψυκτικό μέσο στους μετασχηματιστές. Είκοσι χρόνια αργότερα διαπιστώθηκε ότι το κλοφέν ήταν ύποπτο για καρκινογενέσεις, τερατογενέσεις και βλάβες στο αμυντικό σύστημα του οργανισμού και συγχρόνως παράγονταν από το κλοφέν και διοξίνες πού ήταν ακόμα περισσότερο τοξικές. Ήδη από τη δεκαετία του ‘70 άρχισε να αποσύρεται από την αγορά και το 1980 η Ε.Ε. εξέδωσε εντολή να αποσυρθούν όλα τα μηχανήματα που περιείχαν κλοφέν από ολόκληρη την Ε.Ε.

Το ίδιο συνέβη στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία και αλλού. Ο μόνος τρόπος για να καταστραφεί το κλοφέν είναι να καεί σε θερμοκρασία πάνω από 1200˚C. Η χώρα μας δεν διαθέτει τέτοιους κλίβανους, έτσι περισσότεροι από 1000 μετασχηματιστές της ΔΕΗ και του ΟΤΕ έπρεπε να μεταφερθούν στο εξωτερικό με τεράστιο κόστος. Αρκούν μερικά γραμμάρια διοξινών για να καταστρέψουν μία πόλη 1.000.000 κατοίκων.

Στην διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ η Monsanto κατόπιν συμβάσεως με το Πεντάγωνο παρήγαγε τον Πορτοκαλί Παράγοντα (Agent Orange) ένα αποφλοιωτικό των δένδρων, που χρησιμοποιούταν για την αποψίλωση των δασών για τον εντοπισμό των Βιετκόνγκ. Ο Πορτοκαλής Παράγων όμως είχε προσμίξεις διοξινών που μόλυναν μεγάλες περιοχές του Βιετνάμ με αποτέλεσμα περισσότεροι από 1.000.000 Βιετναμέζοι να προσβληθούν από ραδιενέργεια και η προσβολή να συνεχίζεται ακόμη και σήμερα 40 χρόνια αργότερα στις επόμενες γενιές. Στη συνέχεια, η Monsanto έγινε γνωστή με την παραγωγή της Αυξητικής Ορμόνης των Βοοειδών (Bovine Growth Hormone) που χορηγείται στις αγελάδες για την αύξηση της παραγωγής γάλακτος.

Παρά τις επιστημονικές ανακοινώσεις για τις αρνητικές επιδράσεις στην υγεία τόσο των βοοειδών όσο και των καταναλωτών στις ΗΠΑ εξακολουθεί να χρησιμοποιείται η ορμόνη αυτή, ενώ στην ΕΕ δεν επιτρέπεται η χρήση της. Η Monsanto όμως έγινε ευρύτερα γνωστή παγκοσμίως για την παραγωγή μεταλλαγμένων σπόρων.

Με πολύ απλά λόγια, γενετικά τροποποιημένοι (μεταλλαγμένοι) σπόροι είναι εκείνοι στους οποίους έχει μεταφερθεί κληρονομικό υλικό από άλλους σπόρους οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς στους οποίους μεταφέρονται.

Έτσι στο μεταλλαγμένο καλαμπόκι μεταφέρεται κληρονομικό υλικό από την πυγολαμπίδα, στην μεταλλαγμένη ντομάτα, κληρονομικό υλικό από τον σκορπιό, στο μεταλλαγμένο Σολωμό κληρονομικό υλικό από τον άνθρωπο, κλπ. Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις αυτών των μεταλλαγμένων τροφίμων στην υγεία των ανθρώπων και το περιβάλλον δεν είναι γνωστές. Οι δε εταιρείες, με πρώτη την Monsanto, δαπανούν περισσότερα χρήματα για να διαφημίσουν τα προϊόντα τους παρά για να διασφαλίσουν την υγεία των καταναλωτών.

Η Ε.Ε. επέτυχε παρά τις πιέσεις της Monsanto και των άλλων εταιρειών να αναγράφεται στην ετικέτα των τροφίμων εάν αυτά περιέχουν πάνω από 0,9% μεταλλαγμένο συστατικό. Στις ΗΠΑ τα μεταλλαγμένα τρόφιμα κυκλοφορούν χωρίς καμία επισήμανση.

Μέχρι σήμερα καλαμπόκι, σόγια, ρύζι, είδος σπορέλαιου (ελαιοκράμβη) και πατάτα μεταλλαγμένα κυκλοφορούν στις αγορές του κόσμου.

Η Monsanto και οι άλλες εταιρείες έχουν φτιάξει στο εργαστήριο και μεταλλαγμένους σπόρους, από ντομάτα, σιτάρι, σολομό, κριθάρι, πιπεριά, κλπ.

Συγχρόνως, οι ίδιες εταιρείες με πρώτη την Monsanto έχει φτιάξει και σπόρους στείρους, terminators, που ο αγρότης π.χ. εάν σπείρει καλαμπόκι και κρατήσει μέρος της σοδειάς για να το ξανασπείρει δεν θα μπορέσει γιατί οι σπόροι είναι στείροι. Έτσι υποχρεώνεται να αγοράσει ξανά σπόρους από την Monsantoμε αποτέλεσμα οι αυτοκτονίες αγροτών στην Ινδία να ξεπερνούν τις πέντε την ημέρα τα τελευταία χρόνια λόγω υποχρεώσεων.

Οι δολοπλοκίες και τα μέσα τα οποία διέρχεται η Monsanto για να επεκτείνει την κυριαρχία της σε πολλά μέρη του πλανήτη περιγράφονται με ακριβή και τεκμηριωμένο τρόπο στο βιβλίο της Marie-Monigue-Robin. Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto – ρύπανση και διαφθορά στην προσπάθεια ελέγχου των τροφίμων. (The World According to Monsanto – palliative, corruption and the control of our food supply*.

Amaron.com
Publisher: Chelsea Green Publishing
304 pages.


*Σύνοψη στα Ελληνικά του σημαντικού αυτού βιβλίου από τον κ. ΝΙΚΟ ΚΑΤΣΑΡΟ πρ. Πρόεδρο του ΕΦΕΤ και Επιστημονικό Συνεργάτη του «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ».

Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμα Ν. Σκουλά

Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμα ενός Πολίτη

Αγαπητοί μου φίλοι και φίλες,



Μαζί με τη θερμή ευχή να γίνει το 2013 το ιστορικό ορόσημο και η αφετηρία αναστροφής της κακής πορείας της χώρας, της οικονομικής δυσπραγίας και της ανεργίας, νοιώθω την ανάγκη να κάμω μια προσωπική εξομολόγηση και μια παραίνεση.

Είμαι 78 ετών και εργάζομαι ακόμα για να πληρώνω μέρος απ’ αυτά που μας κλέψανε. Δεν μεμψιμοιρώ γιατί έχω κι εγώ το δικό μου μερίδιο ευθύνης για το κακό που έγινε. Γνώριζα ή όφειλα να γνωρίζω. Τουλάχιστον είχα σοβαρές ενδείξεις για όσα συνέβαιναν αλλά δεν αντέδρασα αρκετά. Ανέχτηκα «για να μη βλαφτεί το κόμμα μου». Φταίω λοιπόν και φταίμε όλοι σχεδόν αν και δεν φταίμε όλοι το ίδιο.

Φταίνε βέβαια και οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ και τα αρπακτικά των χρηματοπιστωτικών οργανισμών που κερδοσκοπούν χυδαία εις βάρος μας, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί άλλοθι για μας. Το πρόβλημα τώρα είναι πια δικό μας.Καλές οι διαπιστώσεις, θα μου πείτε που όμως, δεν έχουν καμία αξία αν δεν συνοδεύονται από πράξεις.

Γι αυτό, ως ένας Έλληνας πολίτης, εργάζομαι και θα συνεχίσω να εργάζομαι μαζί με όσους φίλους και φίλες νιώθουν το ίδιο. Πρώτα, προσπαθώντας να πληρώνω τους φόρους μου με όποιες δυσκολίες αυτό συνεπάγεται, απαιτώντας αποδείξεις για ό,τι αγοράζω και καταγγέλλοντας, χωρίς δισταγμό,όσους φοροδιαφεύγουν, εισφοροδιαφεύγουν, εκδίδουν πλαστά τιμολόγια, υποθάλπουν μαύρη εργασία, κλέβουν ή σπαταλούν το δημόσιο χρήμα ή εκβιάζουν για φακελάκια και μίζες.

Καλώ τους φίλους μου να κάμουν το ίδιο. Ίσως μάλιστα να μπορέσουμε να συντονίσουμε τις προσπάθειές μας. Όσοι διαπράττουν τέτοια αδικήματα είναι εχθροί μας γιατί, στο τέλος, εμείς καλούμαστε να πληρώσουμε τον λογαριασμό όταν αυτοί ζουν ζωή χλιδής και μας χλευάζουν κι από πάνω. Ίσως ακόμα μπορέσουμε, συντονισμένα, να ασκήσουμε έντονη πίεση για να τιμωρηθούν, επί τέλους, οι ένοχοι.

Παράλληλα, ας στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις, προωθώντας την ανάπτυξη με σκληρή δουλειά και καινοτομίες, παράγοντας, εξάγοντας και καταναλώνοντας τα δικά μας ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες, αντί να καθόμαστε στα καφενεία σπαταλώντας τις επιδοτήσεις που, έτσι κι αλλιώς, μας τελειώνουν.

Δεν προτείνω πρακτικές προστατευτισμού που δεν συνάδουν με τον ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό. Προτείνω οικονομικό πατριωτισμό ως αντίδοτο στις αρνητικές παρενέργειες της παγκοσμιοποίησης, όπως εξάλλου κάνουν και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Ζούμε σε μια ευλογημένη χώρα. Αν αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και τα μετατρέψουμε σε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, η ανάπτυξη δεν θα αργήσει να έρθει.

Από το πως θα πράξουμε όλοι μαζί αλλά και ένας-ένας χωριστά, θα κριθεί αν θα επιβιώσουμε ως χώρα, ως έθνος, ως λαός, ως κοινωνία, ως οικογένειες. Θα κριθεί το αν θα μπορέσουμε να συνυπάρξουμε στην παγκόσμια κοινότητα ως ισότιμα μέλη με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό ή αν θα παραμείνουμε ταπεινωμένοι επαίτες στο έλεος των όχι καλοπροαίρετων πιστωτών μας.

Η επιλογή είναι στα χέρια μας και είναι ξεκάθαρη. Το οφείλουμε στην πατρίδα, στους εαυτούς μας στους συνανθρώπους μας που υποφέρουν και, κυρίως, στα παιδιά και στα εγγόνια μας.

…και ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Αρκεί να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και πράξης και να δράσουμε αποφασιστικά και συντονισμένα και όχι «ο καθένας για πάρτη του»

Αλλιώς, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας. Με αγάπη και κάποια δόση αισιοδοξίας, Ο φίλος σας,

Νίκος Σκουλάς

Νίκος Σκουλάς, e-mail: nskoulas@nsa.gr
Τηλ.: 6932 917087

Αναφορά στη διαφθορά.

Συνέντευξη του Νίκου Σκουλά στον Νίκο Καρέλη για το περιοδικό "Στιγμές" από το 2003, σχετικά με τη Διαφθορά της Εξουσίας.

Διαβάστε εδώ.

Επενδύσεις και ανάπτυξη ή βαθύτερη ύφεση;

Μετά την ανάσα του μηχανισμού στήριξης στο πρόγραμμα σταθερότητας, τί;

Άρθρο του Νίκου Ε. Σκουλά, πρ. Υπουργού,

στην εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ» της Κρήτης

Η ελληνική οικονομία και κατ’ επέκταση ο τουρισμός, κατά το τελευταίο δεκαοκτάμηνο, λειτουργεί σε ένα ριζικά διαφορετικό οικονομικό, πολιτικό και ψυχολογικό περιβάλλον και μάλιστα υπό καθεστώς εντεινόμενης κρίσης.

Δεν αμφισβητείται το γεγονός ότι η κακή διαχείριση των δημόσιων οικονομικών η εκτεταμένη διαφθορά και η αναποτελεσματικότητα του πολιτικού κόσμου και της δημόσιας διοίκησης, η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή, χωρίς να κατηγορώ τους πάντες συλλήβδην, μας οδήγησαν στο χείλος της χρεοκοπίας.

Βεβαίως, η περίπτωση της Ελλάδας δεν είναι η χειρότερη της Ευρωζώνης. Σε τέσσερις χώρες της Ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Πορτογαλία) αλλά και εκτός αυτής, στη Μεγάλη Βρετανία, κράτος και ιδιώτες, έχουν συνολικό χρέος, μεγαλύτερο απ’ αυτό της Ελλάδας, ως ποσοστό του ΑΕΠ. Παρά ταύτα, γίναμε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, κυρίως διότι είπαμε ψέματα κατ’ εξακολούθηση, δίνοντας ανακριβή οικονομικά στοιχεία και παραπλανώντας στους εταίρους μας.

Αυτό υπονόμευσε την αξιοπιστία της χώρας, δημιουργώντας ένα άκρως αρνητικό κλίμα τόσο στις κυβερνήσεις όσο και στους πολίτες των χωρών προέλευσης τουριστών. Παράλληλα, έδωσε επιχειρήματα στους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, στους οίκους αξιολόγησης που δήθεν εκφράζουν τις αγορές, να μας υποβαθμίσουν πιστοληπτικά, μετατρέποντάς μας σε θύματα αδίστακτης κερδοσκοπίας και τοκογλυφικής εκμετάλλευσης.

Η πλήρης αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνον ελληνικό αλλά κυρίως ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Είναι πρόβλημα απώλειας του ελέγχου των χρηματοπιστωτικών εταιριών από τις κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα, οι αγορές να έχουν το «πάνω χέρι» έναντι της πολιτικής.

Από τη θετική πλευρά, ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, με επίμονες προσπάθειες, κατάφερε να πείσει τους εταίρους μας στην Ευρώπη, αλλά και πέραν αυτής, ότι το πρόβλημα είναι και δικό τους. Έτσι, έστω με μεγάλη καθυστέρηση, το πρόβλημα αντιμετωπίζεται πλέον από κοινού.

Επίσης, η ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της «τρόικα» όπως μάθαμε να την αποκαλούμε, στο πρόγραμμα σταθερότητας, μας δίνει μια απαραίτητη ανάσα για να νοικοκυρέψουμε τα του οίκου μας. Τα πολύ σκληρά, ομολογουμένως, μέτρα έχουν αρχίσει να αποδίδουν κυρίως στη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και υπάρχει, μακροπρόθεσμα, αχτίδα ελπίδας ανάκαμψης.

Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά για την οικονομία και τον τουρισμό μας; Αναφέρω ξεχωριστά τον τουρισμό μια και είμαστε ανταγωνιστικά ανύπαρκτοι στην αγροτική παραγωγή (παρά τα δισεκατομμύρια των επιδοτήσεων!!!) ενώ υστερούμε απελπιστικά στον δευτερογενή τομέα αλλά και στις άλλες υπηρεσίες. Ο τουρισμός θα μπορούσε να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη της οικονομίας μας συμπαρασύροντας την ανάπτυξη και των άλλων τομέων.

Έχω, προ πολλού και επανειλημμένως, μαζί με άλλους, τονίσει ότι η κρίση της οικονομίας μας και βεβαίως του τουρισμού μας, παρ’ ότι επιδεινώνεται από την πρόσφατη διεθνή κρίση, είναι δομική. Είναι δική μας κρίση που προϋπήρχε και σοβούσε χρόνια τώρα. Δεν παράγουμε, δεν εξάγουμε, δεν εκπαιδεύουμε, δεν κάνουμε έρευνα και σπαταλούμε σαν μεθυσμένοι ναύτες ζώντας με δανεικά.

Ας δούμε λοιπόν τι δεν κάναμε και τι μπορούμε να κάνουμε τώρα αφού δεν έχουμε άλλες επιλογές. Αγνοήσαμε τις τάσεις της αγοράς, προσκολλημένοι και βολεμένοι με το κλασικό μοντέλο του τουρισμού παραλίας, ένα μοντέλο στο οποίο έχουμε απολέσει την ανταγωνιστικότητά μας στους γείτονες που το προσφέρουν σε φθηνότερη τιμή γιατί έχουν πολύ χαμηλότερο εργατικό κόστος. Αποτέλεσμα, η συρρίκνωση της τουριστικής περιόδου (το επτάμηνο έγινε πεντάμηνο και οδεύουμε στο τετράμηνο), στάσιμες ή και μειούμενες τιμές, μειούμενες πληρότητες, κ.ο.κ.)

Παρά ταύτα, το μοντέλο αυτό δεν θα πάψει να είναι ένα βασικό συστατικό της τουριστικής μας προσφοράς. Πρέπει όμως να ξεκολλήσουμε. Να ερμηνεύσουμε τις τάσεις της αγοράς. Να επανατοποθετηθούμε στην αγορά με μια εμπλουτισμένη και πιο ποιοτική τουριστική προσφορά που απευθύνεται στην ικανοποίηση των επιθυμιών επισκεπτών με ποικίλα ενδιαφέροντα που είναι πιο εκλεκτικοί και, κατά τεκμήριο, πιο εύποροι. Σ’ αυτούς πρέπει να στοχεύσουμε. Η κατηγορία αυτών των τουριστών δεν αρκείται στο κλασικό «ήλιος, θάλασσα και εκδρομές». Αναζητά ολοκληρωμένες εμπειρίες.

Μπορούμε να τους τις προσφέρουμε; Βεβαίως μπορούμε. Διαθέτουμε εξαιρετικής ποιότητας ξενοδοχειακές μονάδες, εκπαιδευμένο προσωπικό, σχεδόν απεριόριστες δυνατότητες ανάπτυξης θεματικών μορφών τουρισμού, πολιτιστικές, φυσιολατρικές, γαστρονομικές και οινικές διαδρομές. Δεν τις αναφέρω λεπτομερώς γιατί η απλή απαρίθμησή τους έχει γίνει πια πληκτική και προκαλεί τη νοημοσύνη μας. Θα ήταν καλύτερο να τους προσδώσουμε συγκεκριμένη ουσία και περιεχόμενο και να τις συνθέσουμε σε οργανωμένα πακέτα εμπειριών αξιοποιώντας και τις τεράστιες δυνατότητες που προσφέρει το διαδίκτυο.

Για να γίνει αυτό πρέπει να αφυπνιστούν οι τουριστικοί μας πράκτορες που ως τώρα, εν πολλοίς, παραμένουν, ουσιαστικά, υπάλληλοι του ολιγοψωνίου των tour operator τους οποίους βεβαίως δεν δαιμονοποιώ. Τη δουλειά τους κάνουν. Είναι πελάτες μας και τους θέλουμε. Δεν αρκούν όμως. Για δικό τους συμφέρον, όχι απλά από πατριωτισμό, οι τουριστικοί μας πράκτορες μπορούν να αποκομίσουν μεγάλα οφέλη δημιουργώντας και προσφέροντας πακέτα εναλλακτικού τουρισμού – τουρισμού εμπειριών.

Η κρίση μάς έφερε μια άλλη, μάλλον θετική εξέλιξη: Δεν είμαστε πια η πιο ακριβή χώρα. Η αμείλικτη αγορά μας ανάγκασε να συνετιστούμε και να προσφέρουμε προϊόντα και υπηρεσίες σε λογικές πλέον τιμές. Εξαίρεση βεβαίως αποτελούμε στα μπαρ και τις καφετέριες όπου κερδοσκοπούμε προκλητικά εις βάρος Ελλήνων και ξένων. Εδώ θα χρειαστεί να αντιδράσει ο Έλληνας πολίτης αρνούμενος να πληρώσει € 4.00 και € 5.00 για τον καφέ που κοστίζει 30, άντε 40 λεπτά για να παραχθεί.

Η μεγάλη μας αδυναμία εντοπίζεται στην υστέρηση σε γενικές υποδομές προσβασιμότητας στους τουριστικούς προορισμούς, αεροπορικές συνδέσεις χαμηλού κόστους καθώς και σε ειδικές τουριστικές υποδομές – σε εκείνες δηλαδή τις υποδομές που συμβάλλουν στον εμπλουτισμό των εμπειριών. Δεν νοείται, η πρόσφατα εισελθούσα στον τουρισμό Πορτογαλία να δέχεται το 30% των ετήσιων αφίξεών της από Νοέμβριο έως Μάρτιο όταν εμείς είμαστε κλειστοί. Πώς τα καταφέρνει; Για παράδειγμα, έχει εκατό περίπου γήπεδα γκολφ και άλλες ανάλογες υποδομές. Εμείς πόσα;

Εδώ βρίσκεται η μεγάλη πρόκληση και η μεγάλη ευκαιρία της πολιτείας. Για να βγούμε από την κρίση δεν αρκούν τα μέτρα σταθεροποίησης που, από μόνα τους, οδηγούν σε περαιτέρω ύφεση. Χρειάζεται ανάπτυξη. Κα μια σοβαρή παράμετρος της ανάπτυξης είναι οι επενδύσεις. Επενδύσεις δημόσιες κα επενδύσεις ιδιωτικές.

Για να ενθαρρυνθεί όμως ο ιδιώτης επενδυτής να ρισκάρει τα χρήματά του, επείγει η δημιουργία ενός σταθερού επενδυτικού περιβάλλοντος, η απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης, η άρση των πάσης φύσεως αντικινήτρων, συμπεριλαμβανομένου και του «κάτι τις» κάτω από το τραπέζι για τον ανάλγητο γραφειοκράτη και, βεβαίως, η εξάλειψη του όρου «ο κύριος 10, 20 ή και 25%».

Σε ότι αφορά τις δημόσιες επενδύσεις: Με πιθανή εξαίρεση περιοχές με σημαντικό αναπτυξιακό έλλειμμα (κυρίως σε παραμεθόριες περιοχές), δεν χρειάζεται πλέον να επιδοτούμε νέες κλίνες. Αν μη τι άλλο, πρέπει να αποσύρουμε χαμηλής ποιότητας κλίνες στις οποίες έχουμε υπερπροσφορά. Αυτό το έκαμαν ήδη οι Ισπανοί με ικανοποιητική επιτυχία.

Ας επενδύσουμε κατά προτεραιότητα σε υποδομές προσβασιμότητας στους τουριστικού προορισμούς και σε ειδικές τουριστικές υποδομές με έμφαση στην πράσινη ανάπτυξη, αξιοποιώντας και τα μεγάλα αποθέματα δημόσιων ακινήτων που τώρα ερημώνονται, όχι ξεπουλώντας τα αλλά προσφέροντάς τα για μακροχρόνιες μισθώσεις. Σίγουρα θα μας αποδώσουν μεγάλα οφέλη.

Αν κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση, μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι όχι μόνο θα εξέλθουμε από την κρίση, τουλάχιστον καθόσον αφορά στον τουρισμό που, από τη φύση του διαθέτει μεγάλες αντοχές, αλλά και θα έχουμε δυναμική ανάπτυξη προς όφελος και της αγροτικής παραγωγής και των άλλων υπηρεσιών. Αρκεί βεβαίως να μην έχουμε άλλα αρνητικά φαινόμενα (βίαια επεισόδια, αποκλεισμούς των λιμανιών και άλλες αυτοκαταστροφικές πρακτικές) που αμαυρώνουν την εικόνα μας και μας πάνε πίσω στην υποβάθμιση και τη μιζέρια.

Ας δούμε λοιπόν, όλοι μαζί, πολιτικός κόσμος, κυβέρνηση, επιχειρηματικός κόσμος και πολίτες, αυτή την κρίση σαν την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε τις αστείρευτες δυνάμεις που διαθέτουμε (το έχουμε ξανακάνει) για να βγούμε από την κρίση εξασφαλίζοντας τη μακροχρόνια ευημερία μας, την αξιοπρέπειά μας ως λαός και ως έθνος, αλλά προ παντός, ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.

ΑΝΔΡΕΑΣ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: 10 Χρόνια Μετά

Ομιλία του Νίκου Ε. Σκουλά στο Αρχιερατικό Μνημόσυνο, στον Άγιο Μηνά Ηρακλείου, κατά την επέτειο των 10 χρόνων από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου


Είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη του ηγέτη μας Ανδρέα Παπανδρέου, 10 χρόνια από τότε που έφυγε και μας άφησε ορφανούς.

Σήμερα και στο δεκαήμερο που ακολουθεί, μας δίνεται η ευκαιρία ανάκλησης της ιστορικής μνήμης και περισυλλογής. Να θυμηθούμε τον Αντρέα. Να απογράψουμε τη μεγάλη πολιτική κληρονομιά που μας άφησε. Να «ντουχιουντίσωμε» αν οι αρχές και οι αξίες που μας κληροδότησε, με το περιεχόμενο που εκείνος τους προσέδωσε, βρήκαν συνέχεια και δικαίωση και να προβληματιστούμε για το χρέος που προκύπτει για μας και τις γενιές που θα ακολουθήσουν.

Ο Ανδρέας του Ανένδοτου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, άλλαξε τη ροή των πολιτικών πραγμάτων, σφράγισε τη σύγχρονη ιστορία μας και οδήγησε τη χώρα στη σημερινή της μορφή.

Συσπείρωσε όλες τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις, δημιούργησε ισχυρές ρίζες και συλλογική συνείδηση στον λαό μας και, μαζί μ’ αυτόν, ισχυροποίησε τους δημοκρατικούς θεσμούς, πέτυχε τομές στην αποκέντρωση και στην τοπική αυτοδιοίκηση και επέφερε σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Έδωσε, επιτέλους, ελπίδα και όνειρο στον απλό άνθρωπο, στον μη προνομιούχο Έλληνα.

Η παρουσία του σημάδεψε ανεξίτηλα όσους από μας είχαν τη μεγάλη τύχη να βρεθούν κοντά του.

Εμπνευσμένος ηγέτης αλλά και εμπνευστής, επικοινωνούσε με χιούμορ και απλότητα, το ίδιο εύκολα, με τον διανοούμενο, τον πολιτικό ηγέτη, τον καταπονημένο εργάτη και τον ανήσυχο φοιτητή. Σκληρός και αμετακίνητος σε θέματα αρχών και αξιών, αλλά ιδιαίτερα ευαίσθητος στον ανθρώπινο πόνο.

Στις διαπραγματεύσεις με τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις για τη συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Αντιστάσεως, αρνήθηκε με πείσμα – και παρεξηγήθηκε γι’ αυτό – οποιαδήποτε συζήτηση για συνεργασία που δεν βασιζόταν σε κοινή, δημόσια προγραμματική δέσμευση, αρνούμενος κάθε μορφής παρασκήνιο. «Ο λαός», τους έλεγε σε κάθε ευκαιρία, «δεν θα πάει να σκοτωθεί χωρίς ξεκάθαρο και δεσμευτικό όραμα».

Όταν συγκρότησε την ομάδα για τη συγγραφή της ιστορικής, πλέον, Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη, μας έδωσε μια αυστηρή εντολή: Οι καταστατικές αρχές του ΠΑΚ για τις οποίες αγωνίστηκαν φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και πέθαναν οι αγωνιστές που τις πίστεψαν, να διατυπωθούν, χωρίς εκπτώσεις, σε κείμενο πολιτικής οργάνωσης επιφάνειας που έμελλε να είναι το ΠΑΣΟΚ. Παρά τις αντιρρήσεις καλοπροαίρετων συντρόφων που για λόγους τακτικής ήθελαν να τις «νερώσουν» λίγο, είπε το ιστορικό: «Προχωρώ μόνος και όποιος θέλει ας έρθει». Μετά το 13% ακολούθησε σύσσωμος ο Ελληνικός λαός και έγινε το θαύμα της Αλλαγής.

Κυρίες και κύριοι, Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Τιμούμε τη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου με μνημόσυνα, ομιλίες και αφιερώματα. Αυτό είναι και σωστό και καλό. Δεν αρκεί όμως.

Αν μου επιτρέψετε τις προσωπικές ερμηνείες που όμως βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με εκείνες των παλιών συντρόφων του ΠΑΚ, θεωρώ ότι θα τον τιμήσουμε, στην πράξη, επιβεβαιώνοντας και δικαιώνοντας τους αγώνες του, αν...

• Επανεκτιμήσουμε την πολιτική μας συμπεριφορά, αν γίνουμε πιο ενήμεροι, πιο ενεργοί και πιο υπεύθυνοι πολίτες, φίλοι και μέλη του ΠΑΣΟΚ. 
• Συμβάλλουμε ενεργά στην ενδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών με την ανάπτυξη ενός «τρίτου πυλώνα» δίπλα στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία και την κρατική γραφειοκρατία.

Ο ίδιος ο Αντρέας, στα χρόνια της χουντικής κατοχής, επαναλάμβανε, σε κάθε ευκαιρία: «Δημοκρατία δεν είναι απλά να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο ουσιαστικό. Είναι η, από μέρα σε μέρα, ενασχόληση με τα κοινά, ο έλεγχος της εξουσίας, οι θετικές προτάσεις που συνοδεύονται από πολιτική δράση».

• Επιστρέψουμε στον απλό άνθρωπο, τον μη προνομιούχο, όπως τον αποκαλούσαμε κάποτε. Εκείνον που έχει ανάγκη της προστασίας μας. 
• Δεν επιτρέψουμε κανένα συμβιβασμό σε ό,τι αφορά στο διακύβευμα των μεγάλων αρχών και των διαχρονικών αξιών που μας άφησε ο Αντρέας, στο όνομα οποιασδήποτε σκοπιμότητας. 
• Χτυπήσουμε η διαφθορά με όλες μας τις δυνάμεις, όσο ψηλά και αν βρίσκονται εκείνοι που την εκφράζουν, εκείνοι που ωφελούνται απ’ αυτήν, εκείνοι που την ανέχονται. 
• Βρούμε τον παλιό καλό εαυτό μας, παραμένοντας αταλάντευτα προσηλωμένοι στις αρχές της λαϊκής κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ηθικής διακυβέρνησης. 

Αυτές τις αρχές και αυτές τις αξίες εξάλλου, ορθοτομεί και προάγει ο Πρόεδρός μας Γιώργος Παπανδρέου, με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, με βαθιά γνώση του νέου παγκόσμιου περιβάλλοντος, αγνοώντας συνειδητά το μεσοπρόθεσμο πολιτικό κόστος. Ας τον στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Ζητώ την άδειά σας να κλείσω την ολιγόλεπτη αυτή παρέμβαση με μια παραίνεση προς τους συντρόφους μου στο ΠΑΣΟΚ: Ναι, ας προσπαθήσουμε να ξαναβρούμε τον παλιό, καλό, αγνό εαυτό μας.

Να στρατευτούμε στον νέο ευγενή αγώνα που αναλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ για το καλό ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα των μη προνομιούχων, παραμερίζοντας προσωπικές πικρίες και προσωπικές φιλοδοξίες και απομονώνοντας όσους θέτουν την προσωπική ανέλιξη ως πρώτο στόχο τους.

Εκείνοι των οποίων η προσωπική εικόνα έχει φθαρεί (δίκαια ή άδικα), ας διευκολύνουν τη νέα προσπάθεια. Γνωρίζουν πως.

Για μας τους παλιούς, συμπεριλαμβανομένου και του ομιλούντος, άλλη μια παραίνεση: Όσοι κουραστήκαμε ή ίσως κουράσαμε, ας κάνουμε στην πάντα. Ας αναζητήσουμε όλοι μαζί νέους (όχι κατ’ ανάγκη στην ηλικία), άφθαρτους, δυναμικούς, καταξιωμένους στην κοινωνία ανθρώπους και ας τους παραδώσουμε τη σκυτάλη, χωρίς όμως να αποσυρθούμε. Ας μείνουμε δίπλα τους, χωρίς αξιώματα, να μοιραστούμε μαζί τους τη εμπειρία μας – καλή και κακή – στηρίζοντας έτσι την προσπάθεια για ανανέωση.

Οφείλουμε όλοι να στρατευτούμε για να πετύχει το νέο ξεκίνημα του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος υπό την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου, για να ξανάρθει ο λαός στην εξουσία, πιο ουσιαστικά αυτή τη φορά.

Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που εμείς, με τα λάθη μας, προκαλέσαμε, και θα δώσουμε στον λαό νέα ελπίδα και νέο όραμα για μια ανεξάρτητη, δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη Ελλάδα.

Έτσι μόνο θα δικαιώσουμε τις αρχές, τις αξίες και τα όνειρα που μας ενέπνευσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Έτσι μόνο θα τιμήσουμε πραγματικά τη μνήμη του.

ΔΙΚΤΥΟ ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ Συμμετοχικής Δημοκρατίας Υποστηρικτών Γιώργου Α.Παπανδρέου

Σκοπός του δικτύου είναι ο συντονισμός των φίλων και υποστηρικτών του Γιώργου Παπανδρέου, σε πανελλήνια κλίμακα, σε ιδεολογική και πολιτική βάση με στόχο την αυτό-οργάνωση, την κινητοποίηση και τον αγώνα για την επανεκλογή του στις 11 Νοεμβρίου αλλά και για τη μακροπρόθεσμη προοπτική της Συμμετοχικής Δημοκρατίας. Για τον σκοπό αυτό προτείνεται η δημιουργία μιας οριζόντιας οργανωτικής δομής αμφίδρομης επικοινωνίας με την κοινωνική βάση – συμμετοχής των πολιτών και εθελοντών στην ενεργό πολιτική ζωή. Στις ιστορικά κρίσιμες μέρες που διέρχεται το ΠΑΣΟΚ αλλά και η γενικότερη πολιτική ζωή του τόπου, είναι ανάγκη να ενεργοποιηθούν τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ με τη δημιουργία ομάδων πρωτοβουλίας βάσης με σκοπό:

• Την ανάδειξη και την προβολή της ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητας του ΠΑΣΟΚ στην ευρύτερη κοινωνία,
• την επιβεβαίωση του κοινωνικού της χαρακτήρα,
• τη διασφάλιση της ουσιαστικής ενότητας και συνοχής του κινήματος που θα βασίζεται σε πολιτικούς όρους, και
• την υποστήριξη της υποψηφιότητας του Γιώργου Α. Παπανδρέου ο οποίος με συνέπεια υπηρετεί και υπερασπίζεται αυτές τις αρχές και αξίες.

Το δίκτυο αυτό δεν έχει ιεραρχική δομή και αξιωματούχους αλλά είναι μια δομή στήριξης σε υπάρχουσες ομάδες πρωτοβουλίας και σε αυτές που πρόκειται να δημιουργηθούν. Ανοικτό σε όλους του πολίτες, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς εκπροσώπους και αντιπροσώπευση στις κομματικές λειτουργίες, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται πλήρως στο πνεύμα της συμμετοχικής δημοκρατίας. Ας εργαστούμε με ενότητα και ομοψυχία, με ανανεωμένη την εμπιστοσύνη μας στον ηγέτη μας Γιώργο A. Παπανδρέου για να οδηγήσουμε το ΠΑΣΟΚ σε μια νέα πορεία που θα διασφαλίζει την ιστορική του συνέχεια, τη δημοκρατική του ταυτότητα, την αυτόνομη λειτουργία και την αξιοπρέπειά του και θα οδηγήσει στη νέα νίκη ενάντια στις δυνάμεις της συντήρησης και του νεοφιλελευθερισμού. Το Δίκτυο το οποίο ξεκινάει τώρα, θα συνεχίσει και μετά τις 11 Νοεμβρίου.

Ο Συντονιστής του Δικτύου

Νίκος Ε. Σκουλάς 

Επικοινωνία με το Δίκτυο:
Τηλ. 210 36 16 996, 210 36 16 906,
Fax & τηλέφωνο : 210 36 16 909
Email: daygap@gmail.com, Ηλεκτρονική διεύθυνση: www.daygap.gr

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ Ε. ΣΚΟΥΛΑ, τ. Υπουργού

Ηράκλειο Κρήτης, 18 Σεπτέμβρη 2007 

Όσοι γνωρίζουν τα πολιτικά πράγματα, αντιλαμβάνονται ότι η κρίση που ξέσπασε στο ΠΑΣΟΚ σοβεί από πολύν καιρό με υπόγειες διαδρομές. Η εκλογική ήττα που πλήγωσε βαθιά όλους εμάς που συνδεθήκαμε με την ιστορική πορεία του ΠΑΣΟΚ αλλά και το σύνολο του δημοκρατικού λαού της χώρας, απλά την έφερε στην επιφάνεια.

Σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες, χρειάζεται ψυχραιμία, σύνεση και πολιτικός διάλογος, με κύριο άλλά όχι μοναδικό στόχο την ενότητα και τη συνοχή του κινήματος. Ο διάλογος πρέπει να αποβλέπει και στην πλήρη αποσαφήνιση της ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας του ΠΑΣΟΚ με αναφορά στις αρχές και τις αξίες της ιδρυτικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη και το όραμα του ιδρυτή Ανδρέα Παπανδρέου.

Χρειάζεται επειγόντως να επιβεβαιωθεί ο κοινωνικός χαραχτήρας του πολιτικού μας φορέα και να οριοθετηθούν οι διαφορές μας από τη συντηρητική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που προφανώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εξωθεσμικών κέντρων, των κουμπάρων και «των δικών της παιδιών».

Πέραν τούτου, η προσπάθεια απόδοσης όλων των ευθυνών για την ήττα του ΠΑΣΟΚ στον ηγέτη του Γιώργο Παπανδρέου είναι πολιτικά ανιστόρητη αλλά και εκ του πονηρού. Υποκρύπτει αχαλίνωτες προσωπικές φιλοδοξίες επίδοξων αρχηγών και εκείνων που τους πλαισιώνουν και που αντί να συνδράμουν στην εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, απεργάζονται, τώρα και πολύν καιρό, την ανατροπή του αρχηγού για να πάρουν στα χέρια τους το εξ αιτίας τους, κατά κύριο λόγο, λαβωμένο ΠΑΣΟΚ.

Κοντολογίς, είναι φανερό ότι τα γνωστά εκδοτικά και εργολαβικά κέντρα, αποφάσισαν να διορίσουν νέο αρχηγό που θα είναι του χεριού τους και θα στηρίζεται κυρίως από εγκάθετους και υπάκουους παραθυρόβιους πολλοί από τους οποίους «μαγάρισαν» ή με διάφορους άλλους τρόπους συνέβαλαν στη φθορά της εικόνας και την απαξίωση του ΠΑΣΟΚ. Για την τακτική αυτή συγκεκριμένων εκδοτών, ομιλώ «μετά λόγου γνώσεως». Αν δεν υπακούς κόβεσαι. Ένας από τους κομμένους είμαι και ‘γω, σαν να με ένοιαζε τάχα.

Η βιασύνη και ο άκομψος τρόπος ανακοίνωσης της υποψηφιότητας του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι ενδεικτική της πολιτικής του συμπεριφοράς. Αναγνωρίζω ότι έχει «λέγειν», όπως λένε στα χωριά μας. Είναι ευφυής αλλά «άγονα ευφυής». Απόλυτη προτεραιότητά του, η προσωπική πολιτική ανέλιξη. Αν εκλεγεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, θα ζητήσει την έγκριση του λαού για να κυβερνήσει περιστοιχιζόμενος από τα αποκαΐδια του τιμωρημένου ΠΑΣΟΚ, τους μαγαρισμένους, τους πολιτικούς γυρολόγους και, έστω, μερικά προβεβλημένα καλοπροαίρετα στελέχη που αντιδρούν «εν θερμώ» κάτω από τη συναισθηματική φόρτιση της ήττας.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ένας συντηρητικός πολιτικός που χωρίς να έχει δεσμευτεί για τίποτα, εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για την προσωπική του προβολή. Έχει προ πολλού συγκροτήσει ομάδα για την υπονόμευση του Γιώργου Παπανδρέου ο οποίος, εν αντιθέσει, επέδειξε θαυμαστή γενναιότητα, ήθος, υπευθυνότητα και πολιτική συνέπεια παίρνοντας επάνω του μερίδιο ευθύνης πολύ περισσότερο από ό,τι του αναλογεί. Ίσως πληρώνει την αφοσίωσή του στις δημοκρατικές εσωκομματικές διαδικασίες. Καλώς.

Στέκομαι ανεπιφύλακτα δίπλα στον Γιώργο Παπανδρέου και στηρίζω τις πρωτοβουλίες του με κάθε δυνατό τρόπο. Καλώ τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ και όλους τους δημοκρατικούς πολίτες να επαγρυπνούν και να σταθούν εμπόδιο στη στραβή πορεία που άλλοι απεργάζονται για μας. Να στηρίξουν τις δημοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες του διαλόγου, της σύνθεσης και της συναίνεσης για κοινούς στόχους καθώς και της επιλογής αρχηγού και να προσέλθουν μαζικά στη σχετική ψηφοφορία.

Οι μέρες αυτές είναι ιστορικά κρίσιμες. Ως ενήμεροι και συνειδητοί πολίτες πρέπει να ενεργοποιηθούμε ώστε, με ανανεωμένη εμπιστοσύνη στον ηγέτη μας Γιώργο Παπανδρέου, να οδηγήσουμε μαζί το ΠΑΣΟΚ, σε μια νέα πορεία που θα διασφαλίζει, την ιστορική του συνέχεια, τη δημοκρατική του ταυτότητα, την αυτόνομη λειτουργία και την αξιοπρέπειά του, μια πορεία δεν θα υπαγορεύεται από το γνωστό πλέγμα των μεγάλων συμφερόντων.